Sepanjang kerjaya sukan ChongWei, satu dunia ChongWei merantau untuk bermain badminton, demi bendera di dada. Kadang-kadang pergi dekat, kadang-kadang jauh. Ada pernah ke negara maju, ada juga masanya bertapak di negara membangun dan negara mundur.
Ni nak berkongsi serba sedikit pengalaman menjelajah jauh. Ini masanya 6 tahun lepas. ChongWei masa tu berada di tangga ke-99. Demi mengutip mata untuk menyertai Sukan Olimpik Rio, ChongWei terpaksa pergi jauh ke Amerika Syarikat dan Canada. Terbang 30 jam + one way beb!
Sepertimana kejohanan antarabangsa lain, sebelum bertolak ChongWei semestinya berbekalkan Maggi, Milo dan biskut PingPong Hup Seng. Kalo xde, sanggup tak terbang beb.
Selepas menang di New York, sampailah ChongWei di Calgary. Surprise gak, guys. Umpama Cowboy town yang high class. Lambang-lambang cowboy belaka merata tempat. Selepas berusha sikit, rupanya seluruh bandar tengah dalam persiapan untuk Festival Stampede, festival cowboy yang disanjungi puak-puak cowboy di Amerika Syarikat dan Canada.
Cantik actually Calgary ni. Gunung Rockies antara pemandangan paling menawan untuk saya. Serius.
Selepas dah muak makan Western seminggu di US dan Canada, kawan baba aku Mr E yang buka dewan badminton di Calgary bawa I menjamu di restoran-restoran Malaysian di Calgary. Adalah rasa sikit bau Malaysia… tapi memang kurang lah rasanya. Kerinduan terhadap Malaysia semakin terasa.
Entahlah, mungkin itulah sebabnya kurang bermaya persembahan ChongWei, terpaksa terheret ke rubber games berlawan Sai Praneeth dan Takuma Ueda di suku akhir dan separuh akhir. Terlebih maggie dan biskut pingpong kot. Maybe lain cerita kalau ada biskut cap badminton.
Malam sebelum perlawanan akhir. Tak tahu nak makan apa dah. Pernah try KFC dan McDonald tapi sumpah guys, KFC McDonalds kat Malaysia terbaik! Dah down dah… esok nak lawan Ng Ka Long ni.
Ring… ring… ring
Kawan lama I, Naufal call. Dulu main basketball bersama, dah lama lost contact, rupanya dah bertempat di Calgary. Dia ajak jumpa makan malam lepas tournament. I terus “Apa pula besok?! Malam ni la bro”.
Terus I uber ke rumah dia. (Canada x pakai Grab)
Naufal sediakan nasi lemak rendang ayam. Bini dia masak masak kari kambing. Kawan kita sorang lagi Terry bin Maldini, Melanau Sarawak juga di Calgary. Terry bawak charkueyteow style Prai yang basah, dan 100PLUS Malaysia ! Terkejut I. Kat Lucky Market bole beli kata dia.
Oh my god. Best giler! Meletup perut meneriak kesedapan.
The rest was history. Ng Ka Long langsung bukan lawan di final.
Kawan-kawan sekalian,
Takde negara lain yang ada makanan seenak.
Takde negara lain yg ada Melayu, Cina India, Iban, Kadazan Dusun, Melanau panggil each other bro, abang, adik, ah ne, boss.
Takde negara lain yg lebih mewah dari segi tradisi dan adat.
Takde negara lain yg bole menang Thomas Cup dengan berbilang kaum.
Jangan tak sayang Malaysia.
Jangan tahu kritik sahaja.
Cubalah sedaya anda melalui kemampuan anda, memperbaiki apa yang rosak, and memajukan apa yang sedia ada di negara.
There is still hope for this Country we all love. It’s our Malaysia, our home after all.
Jangan lupa.
Kita semua pernah seketika dulu.
Berikrar di perhimpunan sekolah.
Akan menumpukan segala tenaga and usaha kami…
Demi...
Negara kita… Malaysia kita…
selamat hari kemerdekaan ke 64 🇲🇾
P/S: Memang best pergi negara maju lain. Tetapi lepas 2-3 minggu, memang terindu dan terasa Malaysia lah yang terbaik, tak sabar-sabar pula mau pulang. Setuju?
在我的羽毛球生涯中，我总是很期待8月份，为什么呢？因为8月北半球是夏天，在国际上会有很多大型运动赛事：世锦赛、奥运...... 每到这个季节，总有股使命感推著我必须要尽最大的努力，从运动场上为国家捎来“金”喜，把赛场上的荣耀带回来为国家庆生。
你们可能不知道，当大家在电视前为我们鼓掌，为马来西亚欢呼时，那种全民团结的能量，其实是会“传到”场上的；当下的我知道，电视那头无论种族肤色、宗教信仰，总会在这些微妙的时刻团结起来。纵使我退役了，但我还是非常想念那种全民一心的激动！
今年8月，虽然我已经无法从场上为国家带回庆生的礼物，但我会用尽馀生当一位最称职的马来西亚人，照顾家、疼惜国，把我最美好的祝福当成礼物，献给我挚爱的这片国土。
马来西亚，国庆日快乐！🇲🇾
