關於 how do you want to improve yourself in the next year ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

【教書育人，立德樹人】(English writing below)

「李老師，怎麼我看妳都不會發火的？看來我要跟妳修行，學學妳的耐性！」

上星期，一位同事突然冒出這句可愛的話語。

我教書不知不覺已有十一年, 教了至少兩百多個學生。教導小朋友和我的客人，其實沒什麼分別，一樣都是迷糊，一樣需要一位老馬識途的老師來引導，有些小孩其實比大人還懂事。在這引導過程中，我嚴厲時，客人、孩子是否能受教，就看他們對我的信任和自身的學習態度了。

身為老師，臨場反應和懂得變通是很重要的，而我自己對這三項事也很堅持：

一、我不稱讚學生的外表

有些父母會把幼小的女兒打扮得很漂亮，頭髮綁得美美，每星期穿著不一樣的蓬蓬公主裙，頭上還戴著一個小皇冠來上課。但穿得再美麗，我絕不對她們說：「哇！可愛啊！漂亮啊！美麗啊！」

課室不是選美的舞台。我不想學生們的心靈建立在外表上，內心卻是空洞的。沒有被李老師稱讚漂亮的孩子，心裡會怎麼想呢？以後她們也要打扮漂亮來上課嗎？父母若沒這經濟能力呢？
.

某小一生喜歡打扮清涼，總穿著牛仔熱褲和無袖露臍裝。她向我喊冷，被我狠狠地訓：「妳來上課，妳知道課室有冷氣，為什麼妳沒有穿好來或帶外套？妳看老師也沒穿妳那樣的衣服，妳的朋友也沒有。每個星期老師在講課，妳冷到分心，又一直打斷老師的課喊冷。那妳告訴老師，這是妳的問題還是李老師的問題？」

她默默地說：「我的問題。」

「是妳的問題，妳就自己去解決，不要把妳的問題推給老師，妳這樣是很自私的。」

那天下課，我提醒她母親讓孩子帶外套上課。她母親得知後，就說：「哎呀，她啦，每次都要穿成那樣，說那樣才美！」

「媽媽，孩子不懂，需要家長的提醒。我已告訴孩子了，請媽媽協助。」

那也是那小女孩在我課堂上，最後一次喊冷了。

.

那天是新學年的第一堂課。

這小孩躲在課室門外，無論媽媽怎麼勸和哄，她都一直哇哇大哭，不肯踏進課室。所有的孩子都已就座，唯獨她。我看著她那嬌小的身影，心想要上課了，總得想個辦法。

我走到門外，伸出我的手，說：「下午好，我是李老師。妳可以告訴我妳叫什麼名字嗎？」

孩子一把鼻涕，一把淚地說出自己的名字。我便驚呼：「XX，哇！妳知道嗎？妳的頭髮好漂亮啊！卷卷蓬蓬的！李老師好喜歡啊！是媽媽幫妳梳頭嗎？還是妳自己梳？」

就這樣，一問一答中，我慢慢地把孩子牽進課室了。那是我第一次，也是最後一次稱讚她的外表。我是真心覺得她的自然捲髮很漂亮。據聞，這孩子到別班補課時，還是會哭得唏哩哇啦，唯獨來我班。她自己也說不上為什麼。我想，也算是我們師生間的一種五行的緣份。

..........................

二、我注重孩子的禮儀

某次有位同事說，助我的課是一種享受，因為學生的秩序好，功課也好。

我要求孩子進到課室，要向老師打招呼 （很多都不會），上課時不許講話，也不準以英語和同學溝通，交上作業，要放整齊。要上廁所，要先站好才問老師：「李老師，請問我可以上廁所嗎？」而不是一邊拉著褲子，一邊嚷嚷：「我要去廁所！」

禮貌，是最容易行的善，也是我們人類最初學的善。

在這方面，我很有原則。同事問我，為什麼注重學生們的體統和禮貌？

我說，這才能製造一個好的學習環境，對老師來說，教書愉快，對小朋友來說，學習也愉快。懂得說謝謝，懂得說對不起，懂得謙讓，可以促進人與人之間的關係。將來他們長大後，我希望他們好的禮貌，能為他們贏來好的人緣，工作起來，很多事情會比較順利。

..........................

三、我對能力強孩子的要求

每一個班上，都會有些小朋友天資聰穎，一教就會。完成功課彷彿電光石火般的速度。

問題是，年紀小小就比同學們卓越時，會忽略了互相幫助的重要。

有一次，一位已完成功課的學生被我安排去協助班上較弱的同學。她教到一半時，發出很不耐煩的聲音，馬上被我喝止。

「妳也會有做錯功課，或不會做功課的時候，李老師每一次都教妳，有沒有這樣地喊過妳？」

她扁著嘴搖搖頭。

「那妳為什麼沒有學習老師教導的態度，去幫助妳的同學？」

她說不出話。

「妳很聰明，老師很開心，妳的學習能力很強，但老師希望妳的聰明不只是為自己，也能夠去幫助比妳慢的朋友，就好像老師用我們的聰明來幫助你們，大家一起進步，這樣的聰明才是最厲害的。」

天賜於你大能力，你就要學會擔當比較大的責任，種下善因，將來依舊有這因緣能有大智慧。

..........................

這十多年來，教了兩百多個學生，遇到很多不同類型的父母和莘莘學子。我當然也曾被一些孩子推倒，抓傷，甚至大聲吼叫，也曾親眼看到同事被學生用鉛筆挫傷手掌，鮮血淋漓，嚇得我在那兒大呼小叫。

很多父母有空生，沒空教，沒能力教，這是事實。我無法用我的玄學本領來改善他們的家庭問題，雖難免有遺憾，但在四面牆的課室裡，我盡我教書的能力，幫助家長們培育他們的孩子。

無論是客人還是小朋友，在我心中，從來都沒有壞學生，只是我還沒找到最適合的教導方法而已。

今年我遇到很多很棒的老師，都很努力地貢獻給小朋友。感恩有她們的陪伴，也很感謝父母們這一年裡送給我的禮物。

我們都是人類靈魂的工程師，大家再接再厲，一定能賦予孩子們一個非常健康的生命成長過程，讓他們擁有既美好又有意義的回憶。

.....................................................

"Teacher Lee, why do you never get angry? I must learn spiritual cultivation from you to learn your patience！"

Last week, a colleague adorably said that to me out of the blue.

I have been teaching for 11 years unknowingly. Teaching my clients and young children are not very different. Both are equally clueless, both need the guidance of an experienced teacher. Some children also turn out to be more sensible than adults. In this process of guiding, when I am strict, whether the clients or students can accept the teachings, will depend on their trust in me and their personal learning attitude.

As a teacher, adaptability and spontaneous reaction are very critical. And these are the three matters that I am very principled in:

1) I do not praise the outer appearance of my students.

Many parents will doll up their daughters for class. Some little girls will come with fanciful braids and in different princess frocks every week. There are some who even wear a sparkling tiara. No matter how prettily dressed they are, I never exclaim at them, "Wow, how cute! How pretty! How beautiful!"

A classroom is not a stage for a beauty pageant. I do not wish for the young children to build a strong mindset based on external appearances, and have an empty heart. For the children who do not get praised on their appearances by me, what would they be thinking? What if they too wish to dress up next time? What is going to happen if their parents do not have the financial ability to support their vanity?

.

One P1 girl liked to dress in denim shorts and sleeveless cropped tops. Very often, she would complain of coldness. Once I got very stern and told her, "You know that the classroom is air-conditioned. Why did you come to class without a jacket? You do not see me dressed like you, your classmates do not either. Every week, you would get so cold that you cannot focus in class and would interrupt me often with your complaints of coldness. Tell me, is this a problem you or Teacher Lee created?"

She replied quietly, "I created."

"Since you created this problem, then you have to solve it yourself. Do not push your problem to me. That is very selfish of you."

That day after class, I reminded her mother to pack a jacket for her. After knowing what happened, her mum said, "Aiyah, she lah, always want to dress like that, say like that then pretty."

"Madam, the kid does not realise that, so she needs the reminder from her parents. I have already spoken to her and I seek your assistance."

That was the last time the little girl ever complained of coldness in my class again.
.

It was the first lesson of a new academic year.

This child hid beside the classroom door. Regardless how her mother advised or coaxed her, she cried non-stop, refusing to step inside the class. All the kids were already seated, sans for her. I looked at her minute figure, and looked at the clock. The class got to start soon. I had to think of a way.

I walked out of the classroom and stretched out my hand, "Good afternoon, I am Teacher Lee. Can you tell me your name?"

In between her blubbers of tears and mucus, the child told me her name. I exclaimed, "XX, wow! Do you know that your hair is very pretty? It's curly and bouncy! Teacher Lee likes it a lot! Did Mummy comb your hair for you, or did you do it yourself?"

Just like that, in our mini Q&A, I slowly led the child into the classroom. That was my first and last time complimenting on her looks. I sincerely do think she has really pretty natural curls. From what I heard, when this child goes for make-up lessons in other classes, she would still cry like a baby, except for my class. She couldn't tell me why either. I guess, this is an elemental affinity of our teacher-student bond.

..........................

2) I value manners in my students

A colleague once told me that assisting me in my class was an enjoyment, as the class had good order and the children could do their work well.

I insist that children must greet the teachers when they enter the classroom (Many don't). They are not allowed to talk during lessons, and definitely not in English. When they submit their work, they have to do it neatly and not throw it onto the teachers. If they wish to go to the restroom, they must stand properly and ask, "Teacher Lee, may I go to the restroom?", and not grab on to their pants and yell, "Teacher, I want to go toilet!"

I am very principled on this, and my colleague asked why the extra emphasis on propriety and courtesy?

Courtesy is the very first form of kindness that we humans learn, and it remains as the easiest kind deed to do.

My reply was: so that we can create a conducive learning environment, that the teachers enjoy teaching in and the children revel learning in. Knowing how to say thank you, sorry and giving way can enhance inter-personal relationships. When these children grow up, my hope is that with their good manners, it pave the way for better relations with people, and life will be much easier for them at home and at work.

..........................

3) I have expectations towards children of stronger abilities

In every class, there will be some children that are especially smart. They learn fast and finish homework at the speed of lightning. Problem is, when they are better than their peers at a young age, they do not always understand the concept of helping one another.

Once, I asked a student who had finished her work to help her weaker classmate. Halfway through, she made loud exasperation sounds and I immediately put a halt to her behaviour.

"There will be times when you do your homework wrongly or do not know how to do. And every time when I teach you, have I ever shouted at you?"

She pursed her lips and shook her head.

"Then why did you not learn my teaching attitude to help your classmates?"

She could not say a word.

"You are very smart and I am happy that you have strong learning ability. However, I hope you do not use your cleverness only for yourself, but also to help your friends who are slower than you. Just like how we teachers use our cleverness to help all of you, so that everyone can improve themselves together. Such cleverness is the most amazing kind."

When Heaven bestows great abilities onto you, you have to learn how to shoulder greater responsibility. As you plough these seeds of kindness, you then regain the affinity for great wisdom even in your next rebirths.

..........................

Having taught 200+ students in over a decade, I have met many different types of parents and children. In this journey of teaching, I have had students who pushed me down with force, scratched me and bellowed at me. I once witnessed a fellow teacher, who had her palm stabbed by a student with a pencil. It was somewhat an accident, but still...

Many parents have the time to give birth to children, but do not have the time and ability to teach. That is a fact of reality. It is always with a slight regret that I cannot use my Metaphysics ability to help them manage their domestic issues, but within the four walls of a classroom, I do my best to help parents groom their children.

Be it my clients or these young children, in my heart, there is never a bad student. Sometimes, it is just that I have yet to find a teaching method that is most suitable for them.

This year, I met many great teachers who are working very hard to contribute to the children. I am thankful to have their help, and also thank you to the parents who have showered me with gifts this year.

We are all engineers of the human soul. Let's work hard so that we can give the children a very healthy growing up process, and that their childhood memories will be beautiful and meaningful.

17 วิธีคิดของเหล่าเศรษฐีที่ประสบความสำเร็จในชีวิต

ได้ยินคำว่า “เศรษฐี” เชื่อได้เลยว่าใครๆก็อยากเป็นเศรษฐีกันทั้งนั้น แต่ว่าจะทำอย่างไรล่ะ ถึงจะได้เป็นเศรษฐีกับเขาบ้าง เป็นคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตบ้าง วันนี้เรานำเอาวิธีคิดของเหล่าเศรษฐีที่ประสบความสำเร็จในชีวิต มากฝากครับ มีอะไรบ้างไปดูกันเลย
.
.
1. คนเราสามารถกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้

คนรวยหรือคนที่ประสบความสำเร็จมักคิดว่า เราสามารถกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้ โดยไม่ต้องรอให้โชคชะตา ดวง เทวดา สรวงสวรรค์ หรือสิ่งที่เรามองไม่เห็นมาเป็นผู้กำหนดตัวเอง เช่น การซื้อล็อตเตอรี่เพื่อหวังรวยทางลัด หรือการพึ่งหมอดูเพื่อทำนายโชคชะตา เป็นต้น แต่ในทางกลับกัน คนที่ยากจนมักจะโทษโชคชะตา สิ่งแวดล้อม หรือบุคคลรอบๆข้างว่า เป็นต้นเหตุแห่งความยากจนหรือความล้มเหลวของตน หรือมักคิดว่าทรัพย์สินเงินทองไม่ใช่เรื่องสำคัญเป็นเพียงของนอกกาย ตายไปก็เอาไปไม่ได้ เมื่อใดที่คิดเช่นนี้สติปัญญาที่จะใช้ขวนขวายหาเงินหาทองก็ย่อมหมดไปเป็นธรรมดา ในขณะที่คนรวยกลับคิดเสมอว่า เมื่อปรารถนาสิ่งใดก็ต้องสร้างเหตุและปัจจัยมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง ถ้ามัวแต่รอปัจจัยภายนอกแล้ว เมื่อไรสิ่งเหล่านั้นจะเกิดดอกและออกผล
.
.
2. มีการกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจน

คนรวยคนประสบความสำเร็จจะกำหนดเป้าหมายอย่างชัดเจนว่า ตนเองจะมีเงินเท่าไร ในอีกกี่ปีข้างหน้า แต่คนทั่วไปมักจะคิดว่า ขอแค่มีเงินเดือนไว้แค่พอใช้ในแต่เดือนก็เพียงพอแล้ว คนที่ประสบความสำเร็จมักมองการณ์ไกล มีความฝัน มีจินตนาการ และกล้าที่จะลงมือกระทำเพราะเชื่อมั่นในศักยภาพของตน
.
.
3. เกิดมาแล้วต้องรวยและประสบความสำเร็จ

คนรวยจะคิดอยู่เสมอว่า เกิดมาแล้วต้องรวย ไม่ว่าจะต้องลงทุนลงแรงขนาดไหนก็ตาม ถึงแม้ตอนเกิดเราจะไม่สามารถเลือกได้ว่าเกิดมาแล้วจะรวยเลย แต่เราสามารถกำหนดชีวิตของเราเองได้ว่าต้องการรวย ต้องการประสบความสำเร็จมากขนาดไหน แต่คนทั่วไปจะคิดเพียงแค่ว่า อยากจะร่ำรวยแต่กลับไม่ขยันทำงาน เมื่อเจอปัญหาอุปสรรคก็มักจะบ่นและท้อถอยเพราะไม่ชอบทำงานหนัก
.
.
4. คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก

คนรวยจะคิดเสมอว่า ทุกอย่างสามารถเป็นไปได้ทั้งนั้นขอแค่เราเห็นโอกาสแล้ว ลองลงมือทำดูเท่านั้น ไม่ว่าสิ่งนั้นยากเพียงใดก็ตามแต่ และจะคิดหาหนทางในการพัฒนาสินค้าและบริการของตน เพื่อช่วยสร้างประโยชน์ให้แก่คนหมู่มาก
.
.
5. มองหาโอกาสต่างๆ และไม่เสียเวลาไปกับปัญหาที่เกิดขึ้น

เมื่อเกิดปัญหา คนรวยจะพยายามหาโอกาส หรือช่องทางที่จะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ไม่ตีโพยตีพายหรือหมดหวังไปกับปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้น คนที่ประสบความสำเร็จจะนิ่งสงบ เผชิญหน้ากับปัญหาอย่างมีสติ คิดพิจารณาอย่างรอบคอบแล้วลงมือกระทำ และไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ เพราะว่าคนที่ประสบความสำเร็จรู้ว่าเวลามีความหมายต่อให้รวยแค่ไหนก็ไม่สามารถซื้อเวลาได้
.
.
6. ชื่นชมคนที่ประสบความสำเร็จเพื่อนำแนวความคิดมาปรับใช้ในชีวิตของตนเอง

คนรวยและคนที่ประสบความสำเร็จ สนใจและชอบที่จะศึกษาว่า คนที่เขาประสบความสำเร็จนั้นมีแนวคิดอย่างไรและทำอย่างไรถึงได้ร่ำรวยขนาดนั้นและนำมาเป็นไอดอลหรือเป็นแนวคิดในแก่ตัวเอง มากกว่าการรู้สึกคิดอิจฉาริษยาในความสำเร็จของผู้อื่น
.
.
7. ชอบคบหาสมาคมกับคนที่มองโลกในแง่ดี

คนรวยจะชอบคบหาสมาคมกับคนที่มองโลกในแง่ดี เพราะเขาเหล่านั้นจะมีแนวความคิด คำพูด และการกระทำที่เต็มไปด้วยความหวัง คนที่มองโลกในแง่ดีจะมองสามารถเห็นโอกาสในวิกฤตเสมอ และมักจะมองปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา ส่วนคนที่มองโลกในแง่ร้ายจะชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่และมองปัญหาว่า เป็นสิ่งที่จะนำมาซึ่งความหายนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เกิดเป็นความท้อถอย ความอึดอัด จนต้องระบายความรู้สึกดังกล่าวออกมาในรูปของการกระทำต่างๆ เช่น การก้าวร้าว ด่าทอ ติฉินนินทา อิจฉาริษยา หรือคอยจับผิดผู้อื่น เป็นต้น การมองโลกในแง่ร้ายมากเท่าไร ยิ่งทำให้คิดอะไรไม่ออก ชีวิตก็ย่อมจะตกอยู่ในวังวนของความยากจนข้นแค้นมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉะนั้น คนที่ร่ำรวยจึงเลือกที่จะไม่สุงสิงกับคนที่มองโลกในแง่ร้าย เพราะจะเป็นการเพาะเชื้อแห่งการมองโลกในแง่ร้ายเข้าไปในจิตใจโดยไม่รู้ตัว
.
.
8. พร้อมที่จะนำเสนอสินค้าและบริการของตัวเอง

คนรวยพร้อมที่จะนำเสนอสินค้าของตนเองให้ผู้อื่นได้รับรู้อยู่เสมอ เพราะพวกเขาเชื่อว่า การรอคอยให้ผู้อื่นเข้ามาสอบถามถึงสินค้าของเรานั้นเป็นการเสียเวลา คนรวยและประสบความสำเร็จมักอยู่กับปัจจุบัน พวกเขาจะไม่จมปลักอยู่กับเรื่องในอดีต เพราะเขาตระหนักดีว่า ทุกอย่างในโลกล้วนเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ และหากเขาหลงชื่นชมอยู่กับความสำเร็จในอดีต เขาก็จะประมาท หรือถ้าเขาหวาดกลัวหรือผิดหวังไปกับความล้มเหลวในอดีต เขาก็จะไม่กล้าที่จะทำสิ่งใดอีกต่อไป ฉะนั้น พวกเขาจึงไม่สนใจกับเรื่องในอดีตมากนัก แต่จะสนใจว่า ตอนนี้ควรจะทำอย่างไรต่อไปเพื่อพัฒนาสินค้าและบริการให้ดียิ่งขึ้นมากกว่า
.
.
9. มองปัญหาเป็นเรื่องธรรมดา

คนรวยและประสบความสำเร็จจะมองปัญหาที่เกิดขึ้น เสมือนเครื่องมือที่ช่วยเสริมสร้างสติปัญญาให้เฉียบคมมากขึ้น และเป็นสิ่งที่ช่วยเพิ่มความรู้ เพิ่มความสามารถให้แก่ตนเองอีกต่างหาก ประสบการณ์ในการแก้ปัญหาที่ผ่านมานั้นเอง จะเป็นกำลังใจให้พวกเขากล้าที่จะทำในสิ่งใหม่และท้าทายมากยิ่งขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตามทุกๆ ปัญหาที่เขาต้องเผชิญนั้น พวกเขาจะคิดมาตรการเพื่อการป้องกันมิให้ปัญหานั้นเกิดซ้ำอีก
.
.
10. มีความเชื่อมั่นในตัวเอง

คนที่ร่ำรวยจะรู้สึกเชื่อมั่นในศักยภาพของตนเอง พวกเขาจะรู้ว่าตัวเองสามารถทำอะไรบ้าง มีความสามารถทำได้แต่ไหน และจะลงมือทำอย่างสุดความารถของพวกเขาเองด้วยความเชื่อมั่น
.
.
11. ประเมินผลสำเร็จจากผลงานเป็นหลัก

คนรวยจะประเมินผลงานจากสินค้าที่ขายได้หรือผลกำไรของบริษัท แต่คนทั่วไปมักจะประเมินผลงานจากแรงงานที่ตัวเองเสียไป นอกจากนั้น คนทั่วไปมักเลือกที่จะเป็นลูกน้องในองค์กรที่มีความมั่นคง เพื่อที่ว่าตนเองจะได้ไม่ต้องลงทุนหรือมีความเสี่ยงในการทำธุรกิจมากนัก ในทางกลับกัน คนรวยจะทำงานในองค์กรสักระยะหนึ่งเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ และหาโอกาสเปิดกิจการหรือมีธุรกิจเป็นของตนเองต่อไป
.
.
12. คิดหวังผลสองด้าน

คนรวยคิดว่า คนเราสามารถประสบความสำเร็จ มีความสุข และมีเวลาให้กับครอบครัวได้พร้อมๆกัน แต่คนทั่วไปกลับคิดว่า การที่จะประสบความสำเร็จได้จะต้องทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง เรื่องส่วนตัวเก็บไว้ทีหลัง การทำงานต้องเคร่งเครียด เอาจริงเอาจัง จนทำให้ละเลยคนที่รอบข้างไปหมด ละเลยสุขภาพของตัวเอง นอกจากนั้น คนรวยคิดว่า ยิ่งมีเงินทองมากขึ้น ยิ่งช่วยเปิดโอกาสให้ได้ทำประโยชน์ให้กับสังคมได้มากยิ่งขึ้น แต่คนทั่วไปกลับคิดว่า การจะร่ำรวยได้จะต้องเกิดจากการเอารัดเอาเปรียบผู้อื่นเสียเป็นส่วนใหญ่ พวกเขาจึงมองว่าคนรวยคือคนที่ไม่ดี
.
.
13. คิดว่าตนเองมีราคาเท่าไร

คนรวยจะประเมินมูลค่าของตนเองจากสินทรัพย์ที่มีอยู่ทั้งหมด หักลบกับหนี้สินทั้งหลาย ฉะนั้น คนรวยจึงคิดที่จะนำเงินไปลงทุนมากกว่านำไปใช้จ่ายจนหมด เพราะการลงทุนถือว่าเป็นการเพิ่มพูนรายได้โดยที่มูลค่าเดิมก็ยังคงอยู่ ในทางกลับกัน เมื่อมีเงินทองคนทั่วไปมักคิดที่จะจับจ่ายใช้สอยหรือไปท่องเที่ยวมากกกว่าการเก็บออมหรือนำไปลงทุน
.
.
14. รู้จักวางแผนในการจับจ่ายใช้สอย

คนรวยจะวางแผนเก็บออมเงินในระยะยาวมากกว่าการนำเงินไปใช้ มีการคิดตลอดเวลาก่อนที่จะตัดสินใจซื้อหรือเปลี่ยนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง และในแต่ละวันแต่ละเดือน จะมีการจดบันทึกค่าใช้จ่ายไว้อย่างสม่ำเสมอ เพราะจะทำให้เรารู้ว่า เราใช้จ่ายไปกับอะไรบ้าง แล้วสิ่งนั้นจำเป็นมากน้อยแค่ไหน ซึ่งจะช่วยให้อนาคตเราจะไม่ขัดสนและลำบาก
.
.
15. รู้จักใช้เงินอย่างฉลาด

คนรวยจะรู้จักบริหารเงินให้เกิดประโยชน์อย่างสูงสุด ไม่ใช่ว่าหาเงินมาได้มากเท่าไหร่ ก็ใช้ไปเท่านั้น หรือมี 100 บาทแต่ใช้ 500 บาทแบบนี้เป็นต้น พวกเขาจะรู้จักหาวิธีที่สามารถช่วยทำให้เงินงอกเงย และช่วยเพิ่มพูนทรัพย์ให้พวกอย่างต่อเนื่อง รู้จักลงทุนโดยใช้ความคิดมากกว่าการใช้แรง
.
.
16. ไม่กลัวความล้มเหลว

คนรวยเมื่อเจอกับความล้มเหลวจะไม่ย่อท้อหรือหมดหวัง แต่จะตั้งสติ อดทน และพยายามหาหนทางแก้ไขและมองความล้มเหลวที่เกิดขึ้นเหล่านี้นี่แหละ เป็นสิ่งที่จะช่วยให้เกิดแรงกระตุ้น หรือเป็นตัวพัฒนาความรู้ ความสามารถของตัวเองมากกว่า แต่คนทั่วไปเมื่อเจอความผิดพลาด อุปสรรค ปัญหา หรือความล้มเหลวจะยอมแพ้ รู้สึกท้อ ผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น และคิดว่าตนเองหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้วในชีวิต และจะหยุดการพัฒนาตัวเองโดยจมอยู่แต่กับความล้มเหลว
.
.
17. เรียนรู้ตลอดเวลา

คนรวยจะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลาและไม่เคยคิดว่าตนเองเก่งแล้ว แต่คนทั่วไปจะคิดว่า ประสบการณ์จะเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงความสามารถจึงทำให้หลงคิดว่าตนเองเก่งแล้ว เพราะผ่านประสบการณ์การทำงานมาหลายปี ฉะนั้น จึงมักไม่ยอมรับการสั่งสอนหรือคำแนะนำจากคนอื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนที่มีประสบการณ์น้อยกว่า เพราะถือว่าเป็นการเสียหน้าเป็นอย่างมาก ฉะนั้นอย่าลืมการเรียนรู้ตลอดเวลา ทำตัวเป็นน้ำครึ่งแก้วเข้าไว้ เพื่อจะได้เรียนรู้ พัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลา

เหล่านี้คือวิธีคิดของเหล่าเศรษฐีที่ประสบความสำเร็จ หากคุณอยากเป็นเศรษฐีบ้าง ก็เพียงเริ่มนำทั้ง 17 ข้อนี้เป็นหลักในการดำเนินชีวิต และใช้มันอย่างต่อเนื่องจนถึงจุดที่คุณพร้อมรับการเป็นเศรษฐี ความมั่งคั่งร่ำรวยจะเข้ามาเยือนคุณอย่างแน่นอน

ขอบคุณบทความดีๆจาก
http://drboonchai.com
17 ways of thinking of successful millionaires in life

I hear the word "Millionaire" I can believe that everyone wants to be a millionaire. But how to be a millionaire with him? I am a successful person in life. Today we bring the way of thinking of successful millionaires in life. What? Let's go check it out.
.
.
1. People can determine their own destiny.

Rich people or successful people often think that we can determine their own destiny without waiting for destiny, angels, heaven or what we can't see to define ourselves, such as buying lottery to hope to be rich, shortcuts or relying on fortune tellers for Predict Fate etc. But on the other hand, poor people often blame fate, environment or people around the cause of poverty or failure. or they often think that wealth, money is not important. It's just outside the outside the body. When you can't take it. When you think like this, the wisdom to use. Earn money to find gold, it will be gone. While Rich people always think that when they wish for anything, they have to create cause and sustenance with water. Rest their own energy. If you keep waiting for external factors, when will those things be bloomed and bloomed.
.
.
2. Clear targeting

Rich people, successful people will clearly target how much money they will have in the next year. But people often think that they just have enough for a month. But the month is enough. Successful people always look far away, have dreams, imagination and dare to Do it because you believe in your potential.
.
.
3. Born, must be rich and successful.

Rich people will always think that they have to be rich. No matter how hard we have to invest. Even at birth, we can't choose whether we are born to be rich. But we can determine our own lives how much we want to be rich, want to succeed, but normal people will. I only think that I want to be rich, but I don't work hard. When I have problems, obstacles often complain and give up because I don't
.
.
4. Think Big, don't think small.

Rich people will always think that everything can be possible. Only we see the opportunity and try to do it. No matter how hard it is and figure out how to develop their products and services to help benefit many people.
.
.
5. Look for opportunities and not waste time on problems

When there is a problem, rich people will try to find opportunities or ways to turn crisis into opportunities, not be hysterical or lose hope for problems. Successful people will remain calm, face problems consciously. Think carefully and do it and don't let go of time. Pass in vain because successful people know how much time means, no matter how rich they are, they can't buy time.
.
.
6. Admire successful people to bring ideas in their own life.

Rich people and successful people care and like to study how successful people are and how to become that rich and bring idols or as an idea of themselves rather than feeling jealous of other people's success.
.
.
Haha. I like to be in relationship with optimistic people.

Rich people will like to fellowship with optimistic people because they will have thoughts, words and actions. Optimistic people will always see opportunities in crisis and often see problems that happen as common. Pessimistic people. I will like to make small things big things and see that it is something that will bring disaster. The more you think, the more stressed it is discouraged. Uncomfortable that you have to vent such feelings in the photos of actions such as stepping up. Inna, jealousy or catch others, etc. The more pessimism makes you can't think of anything, life will fall in the loop of poverty. Therefore, rich people choose not to be possessed. With pessimistic people because it will grow pessimism into the mind without knowing.
.
.
8. Ready to present their own products and services.

Rich people are always ready to present their products to others because they believe that waiting for others to inquire about our products is a waste of time. Rich and successful people are often live in the present. They will not be stuck in the past because they realize everything in the world. It's always changing. and if he is in his past successes, he will be careless. or if he is afraid or disappointed with past failures, he won't dare to do anything anymore. So they don't care much about the past, but care that they should be now. How to improve products and services better
.
.
Haha. Looking at problems as normal.

Rich and successful people will look at problems like tools that strengthen wisdom, sharper and increase knowledge, increase their ability. Experience of solving past problems will encourage them to do new and challenging things. Even more, every problem he has to face, they will think measures to prevent the problem from repeated.
.
.
10. Have faith in myself

Rich people will feel trust in their potential. They will know what they can do. They can do, and will do their best with confidence.
.
.
11. Evaluation from the work primarily

Rich people will assess the products that are sold or profit of companies. But people often assess their lost workforce. Besides, people choose to be subordinate in stable organizations so that they don't have to invest or risk. Doing much business. On the other hand, rich people will work in corporations for a while to reap experience and find opportunities to open business or have their own business.
.
.
12. Thinking about two sides.

Rich people think that people can be successful, happy and have time for family at the same time. But people think that being successful must be dedicated to everything personal things. Keep it later. Work must be serious. Seriously that it makes you neglect those around you. Neglect their health. Besides, rich people think that the more More money, the more money helps to make more benefits for society. But people think that being rich must be caused by taking advantage of others. Most of them think that rich people are bad people.
.
.
Haha. How much do you think it cost?

Rich people will evaluate their value from all existing assets. Cuddle remove debts. Therefore, rich people think to invest more than spend it because investment is considered increasing income. The same value is still on the other hand when there is money. In General, I often think of paying, living or traveling more than saving or investing.
.
.
14. Know how to plan to pay for living.

Rich people plan to save long-term savings rather than spending money. Always think before making a decision to buy or change one thing. Each month, each month will be regularly taking note of expenses because it will make us know what we spend on. How necessary is it to help our future not be needy and difficult?
.
.
15. Know how to spend money wisely

Rich people will know how to manage the most benefits. It's not how much they earn, they spend only or have 100 baht. But spend 500 baht like this, etc. They will know how to find ways that can help make money grow and help increase the money. People constantly know how to invest in mind rather than using energy.
.
.
16. Not afraid of failure

Rich people, when they encounter failure, they will not give up or lose hope. But focus on being patient and try to find a solution and look at these failures. These are the things that will help motivate or develop their knowledge, ability, but normal people when they meet. Mistakes, obstacles, problems or failures will give up. Feel discouraged, disappointed by what happened and think that you are gone. Everything is gone in life and will stop developing yourself by being stuck in failure.
.
.
17. Learn all the time

Rich people will learn new things all the time and never think they are good. But people think that experience will indicates their ability, so they are good because they have been through many years of work experience. Therefore, they do not accept teaching or advice from others. People who have less experience because it is considered a lot of loss. So don't forget to learn all the time. Be half a glass of water to learn how to develop yourself all

These are the ways of thinking of successful millionaires. If you want to become millionaires, just start leading these 17 things to live and use them continuously to the point where you are ready to receive a millionaire, wealth will definitely visit you.

Thank you for a great article from
http://drboonchai.comTranslated

《親密戲導演》

American Theatre，2018年11月號。
《演員的親密戲》

擷自內文：
「性愛場景，如同設計武打場，或是舞蹈動作一般，需要同樣細心編排的動作設計，特別是在這個 #MeToo時代。 」

「我在研究所時期也是演員，所以我有親身體驗—那種來自同事的不恰當經驗，一起跟我上台的人，或是導演完全不知道該怎麼處理這些(親密戲)場景，所以他們索性就完全不處理。」Sina說 「如果你有一個比較年長的導演，碰到親密戲他會跟你們說:你們就做吧，就試看各種可能。所以你們就開始在性愛場景中即興，這是非常不舒服的經驗，而且大多數時候非常令人受傷。」

「親密戲的指示，從來沒有在演員Emily與她的女搭檔編排動作設計遇到困難時出現(她們當時在編排一個充滿戲劇衝突的雙人愛情戲)，即使Emily之前演過同性間的愛情戲，她仍然發現自己舉步維艱， 而她的導演除了不斷對著她們大吼舞臺指示「洶湧的情慾」以外，毫無建樹。兩位演員根本沒有辦法自己演完這場戲，而她們發現到了排練最後階段，她們的導演對著她們大喊「就做吧。時候到了。」

「劇場的一切都是假的，」Sina說，「那是一個由演員搬演的假故事，我們必須永遠記得這點，你不應該因此失去自我，你必須在自我跟所做事情之間取得很好的平衡。是的，你必須把自己奉獻給角色，但你也必須要在適當時候離開。」
.
.
.
.
.
.
.
.
.
前言：
自己日常閱讀時發現這篇文章，其中許多觀念頗為受用，花了幾天翻譯出來，希望能給台灣帶來不同觀念交流、分享，人家對身體以及一切相關觀念，已經好前面了。

雖為英文系畢業，但仍非專業翻譯，謬誤之處歡迎指正。

歡迎轉貼，請勿用做商業用途。
.
.
.
.
.
.
.
.
正文：

Intimate Exchanges
Sex scenes require as much careful choreography as flight or dances, especially in the #MeToo era.

《交換親密》
性愛場景，如同設計武打場，或是舞蹈動作一般，需要同樣細心編排的動作設計，特別是在這個 #MeToo時代。

Adam Noble had been teaching an advanced scene class for just one month when he faced a startling encounter with sexual assault in acting. A student came to him asking for a new scene partner, saying she thought the man she had been working with, on the final scene between Stanley and Blanche in A Streetcar Named Desire, had tried to rape her.

Adam Noble在他的進階場景分析課上遇到一件令他膽戰心驚的表演性騷擾事件，一名學生跟他要求更換場景搭檔，她說她的搭檔企圖在他們一起工作《慾望街車》最後一景Stanley跟Blanche的戲時，企圖強暴她。

Noble immediately offered to serve as a mediator for the two students, who had been rehearsing alone in the young man’s dorm room, in order to clarify what had happened. The situation was resolved as a misunderstanding, and the two were able to continue working together. But for Noble, who had staged his first theatrical flight in 1992, the incident served as a wake-up call.

Noble立即以協調者身分為兩位同學提供幫助(他們一直單獨在男同學宿舍房間單獨排練)，以求能夠釐清事實真相。後來發現整起事件其實是個誤會，兩位同學也因此能夠繼續一起順利工作。但對於Noble來說—他從1992年就設計了他的人生第一場舞台打搏鬥戲—這起突發事件有如一記響鐘。

“We were sending these kids off on their own devices with no foundation for how to approach this stuff,” he recalled. The lack of resources for both students and teachers regarding the staging of intimate scenes was apparent.

「我們讓這些孩子在完全不具備如何處理理這種事的相關基礎知識時候，就放手要他們自己發展，」他這麼回憶。「因此，老師與學生雙方都缺乏排練親密戲的必須知識，這件事是顯而易見的。」

Noble developed a method called Extreme Stage Physicality to provide students with a framework to address what he called in an article for The Flight Master maginize “scenarios of intense physicality” with comfort and confidence. He began teaching ESP to high school, undergraduate, nd graduate students across the country. He found that the methodology was effective for all ages, and the number of reported incidents and problems dropped to zero.

Noble後來發展出了一套他稱之為「極端舞台形體」（ESP)的技巧，他對《The Fight Master》雜誌表⽰這個技巧提供了一組完整架構給學生使用，讓他們在「激烈的肢體情境」中可以感到安心並且擁有自信。他開始在高中、大學、研究所教導這套ESP技巧。他發現這套方法適用於所有年齡層，後來這些單位的性騷擾通報數量為零。

“For me as a director, it had to work for aggression, and it had to work for intimacy,” Noble said. “ It had to work across the board for those moments when the body steps in to fill the void, whether it’s violence or intimacy. Theres’s a point where the text and the words are no longer enough and the body steps in. There had to be a way for them to work on it safely.”

「身為導演，我認為在工作時，必須涵蓋侵略性以及親密性這些面向，」Noble說，「這些都必須要被全面地工作到的，特別是在那些時刻，當你的身體必須要介入來填補空缺的時候，會有那麼一個點，光靠文本跟台詞已經不足以支撐而你的身體必須要介入，在這時候必須要有一個安全工作的方法。」

That way would later be referred to as intimacy choreography, a term first used in 2006 by Tonia Sina, creator of the Intimacy Directors International. While studying movement pedagogy, including flowing and mime, Sina was helping to choreograph intimate scenes in student-directed plays and found what she described as “a hole” in choreography and no resources to help with her work.

那套方法，後來被「國際親密戲導演工作坊」創辦人之一Tonia Sina稱為「親密戲形體排練」。當 Sina在鑽研動作教育學時—其中包含小丑與默劇—一面幫忙在學生執導的劇目中擔任動作設計，就在這時候，她發現了在動作設計這個領域中的「空缺」，而這方面，她發現自己完全沒有任何資源可以幫上忙。

For her thesis he created a technique to help actors improve the conditions of their work as well as the results. Published in 2006, “ Intimate Encounters; Staging Intimacy and Sensuality” drew from her own experience as an actor. While attending graduate school at Virginia Commonwealth University, Sina’s personal life was disrupted due to the lack of structure provided for staging intimate sscenes. While rehearsing Picasso at the Latin Agile, she and her acting partner staged a love scene together, alone-a standard practice for such scenarios- with unnerving results.

她在她的論文創造了一套技巧，來幫助演員精進他們工作的狀態以及成果。2006年，她從自身演員經驗出發，發表了《親密接觸:表演中的親密性及其感官性》。大學就讀維吉尼亞聯邦大學時，Sina的私生活就因為沒有一套擁有完整架構的技巧來排演親密場景，而深受其苦。在排練Picasso at the Latin Agile 時，Sina跟她的表演搭擋需要排練一段愛情戲，而且是獨自排練—一個司空見慣的情況—然後最後結果卻令人不安。

“The second our lips touched it was not rehearing,” Sina recalled. “It was just kissing. We both felt it. We both knew. It ended up spiraling. We ended up leaving our parters for a month and we had a showmance. It caused a lot of mayhem in our personal lives because we couldn’t let these characters go. We didn’t have a safe way to do the intimacy, and we didn’t have a safe way of coming out of it.”

「當我們的嘴唇碰在一起時，那就不是在排練了。」Sina回憶道。「那就只是單純在接吻而已。我們都感覺到了，最後越演越烈，我們都因此而跟各自伴侶分手，在那個演出期間我們的私生活真的變得很混亂，因為我們都不肯放下我們劇中角色。我們沒有一個安全的方法來做親密戲，也沒有一個安全的方法來離開它。」

The two dated for a month, but their romantic relationship ended shortly after the show closed. And while Sina’s experience was consensual, there are many cases in which an intimacy director could have prevented non-consensual encounters and abuses of power, especially for young women in the industry.

他們兩個交往了一個月，但隨著戲告一段落感情也就馬上結束了。儘管Sina的案例是當事者雙方都心甘情願，仍然有非常多的例子不是如此，在那樣的狀況下其實親密戲導演是有大把機會可以防止這種違反自身意願的接觸，以及權力的濫用，特別是對業界年輕女性而言。

“While I was in grad school I was also an actress, so I was experiencing it firsthand- situations that had been completely inappropriate from co-workers, people who had been onstage with me, director and there’s a sex scene and they say, ‘You guys just do it. Just try something.’ So you’re improvising a sex scene with your partner. That’s extremely uncomfortable and very victimizing at times.”

「我在研究所時期也是演員，所以我有親身體驗—那種來自同事的不恰當經驗，一起跟我上台的人，或是導演完全不知道該怎麼處理這些(親密戲)場景，所以他們索性就完全不處理。」Sina說 「如果你有一個比較年長的導演，碰到親密戲他會跟你們說:你們就做吧，就試看各種可能。所以你們就開始在性愛場景中即興，這是非常不舒服的經驗，而且大多數時候非常令人受傷。」

Alcoa Rodies, co-founder of Intimacy Directors Internatial, witnessed and was a victim in such scenarios throughout her career. After almost chipping a tooth when a scene partner decided to intensify a kiss onstage, she was told, “ That’s part of the profession. Get used to it.” Knowing there were hundreds of other women who would gladly take her spot in a show if she left, Rodis thought she had to accept that kind of behavior for the rest of her career.

IDI共同創辦人Alcia Rodis在她自己生涯中，親眼見過幾個案例，並且，也曾經有過身為受害者的經驗。在她的對手演員決定在場上把吻戲變得異常激烈時，她的牙齒幾乎都要裂了，儘管如此，她還是被告知「這行就是這樣。早點習慣吧。」因為Rodis清楚知道如果她選擇離開的話，會有其他幾百位女性會搶破頭想要她的位置，她一度以為她必須要在整個職涯中接受這種狀況。

“We sort of learned that’s not the case, and we don’t have to just take it. We can actually be part of the process and work together,” Rodis said.

「我們後來知道其實並不是這樣的，我們不需要逆來順受。我們其實可以在整個工作過程中同心協力地工作。」Rodis 說。

Sina and Rodies, along with co-founder Siobhan Richardson, created the Pillars, the core protocol of IDI’s work and teaching. A codified process, the Pillars consist of Context, Commumication, Consent and Choreography. (They recently estabished a fifth pillar, Closure, to assist actors in walking away from a character after a performance.) Not having this process, Sina said, can be damaging and dangerous.

Sina跟Rodis，以及創辦夥伴Siobhan Richardson發明了「骨幹」這個IDI在工作及教學上的核心要素草案。其中包含：文本、溝通、同意以及動作(近期還加上了第五個骨幹:收尾。來幫助演員在戲結束之後順利離開他的角色。)Sina說，沒有這些幫助的話，是有可能帶來危害的。

“None of it’s real-it’s theatre,” said Sina. “It’s a fake story that is being portrayed by actors, and we have to keep remembering that. You shouldn’t be losing yourself. You need to have some semblance of yourself and some awareness of what you’re doing. Yes you can commit to the character, but you need to come out again.”

「劇場的一切都是假的，」Sina說，「那是一個由演員搬演的假故事，我們必須永遠記得這點，你不應該因此失去自我，你必須在自我跟所做事情之間取得很好的平衡。是的，你必須把自己奉獻給角色，但你也必須要在適當時候離開。」

IDI currently recommends four certified Intimacy Directors, with 16 candidates in training to become certified. Currently only established movement teachers, choreographers, and directors who have worked directly with a founder are able to apply for training. The organization also offers workshops for actors, directors who want to learn basic consent and choreography, and for stage managers and choreographers wanting to learn more about intimacy direction. In August 2018, a 10-day International Intimacy Pedagogy was held in Illinois.

IDI最近推薦了四位經過認證的親密戲導演，陸續還有其他十六位正在培訓。目前，機構只提供專業的、並且曾和創辦者共事過的動作老師、編舞以及導演可以申請接受培訓。IDI有提供工作坊給演員及導演學習「同意」與「動作」的基礎概念，另有舉辦工作坊，給有意願了解更多關於「如何給予親密戲指示」的舞臺經理與動作設計。2018年8月，他們在伊利諾州舉辦了為期10天的國際親密戲教育學工作坊。

Along with the Pillars, another crucial aspect of intimacy directing is recognizing and respecting traumas in one’s colleagues. All IDI-certified choreographers have completed state-offered metal health certification courses.

除了「骨幹」之外，另有一個至關重要的概念：辨識並且尊重同事的創傷。所有IDI的動作設計都完成了由州政府認證的心理健康課程。

“None of us are therapists, and none of us are counselors,” Rodis said. “But we know what to do if someone is having a metal health crisis, and we know what resources to give them. Because of the nature of the work we’re doing, and because some of us are so new, we’re getting further education on trauma.”

「我們都不是心理治療師，我們也都不是諮商師，」Rodis說「但是，我們知道當有人心理出現危機時該給他們什麼資源。因為就我們現在所做的工作本質上來說，我們都是新手，所以我們有必要持續在創傷這個議題上進修。」

While recognizing that theatre professionals are just that- professionals hired to tell a story- the founders also understand that that job can involve actors putting themselves through traumatic experiences night after night.
“We know what you’re doing is different than going to the office every day,” Rodis said, “If you’re playing Lady Macbeth every night, after a while it’s going to wear on you. So we also offer resources on how to close out at the end of every night.”

正因為知道劇場這個職業就是由一群受聘的專業演員來講一則故事，創辦者清楚的認識到這個工作可能需要演員讓他們自己日復一日、夜復一夜的經歷那些創傷。「我們明⽩你的工作不同於朝九晚五的上班族，」Rodis說，「如果妳每天晚上都在飾演馬克白夫人，過一陣子這個角色其實是會影響到妳本人的，正因為如此，我們也提供方法讓你在每晚演出過後把角色給關起來。」

One such resource is the ability to discuss sexuality and sexual experiences openly and without discomfort- a shift from the norm in American culture, which, as actor/director/teacher Claire Warden observed, has little problem with violence but tends to balk when it comes to sex, leaving directors feeling uncomfortable and embarrassed.

其中一個資源，就是擁有能力來討論性以及性經驗而不會感到不適。談論性這件事，不同於具有多重身份(演員、導演與老師)的Claire Warden觀察到的一個美國文化現象:談到暴力時大家都沒問題，不過一但談到性的時候大家都顯得有點畏畏縮縮的，這其實讓導演們都覺得不舒服與尷尬。

“We’ve got this really skewed view of sex and sexuality and intimacy, and an obsession with it,“ Warden Said, “ A lot of shame, judgment, power, and confusion lies around it, which has made it uncomfortable and awkward to talk about openly.” The root problem, she said, may be that “sexuality and intimacy have kind of blurred into one.”

「我們對於性與親密的相關議題有一種扭曲的觀念，同時卻又深深為其著迷」Warden說，「這同時又有許多羞愧、判斷、權力以及困惑參雜其中，因此讓它成為一個公開談論時會帶來不適與尷尬的議題。」根據她說，其實真正根深蒂固的問題是，我們把「性」與「親密」混為一談。

Intimacy direction was never mentioned when an actor we’ll call Emily(not her real name) was performing in a dramatic two-handler and struggled to choreograph a love scene with her female scene partner. Having never performed a same-sex love scene before, Emily found herself at a loss, and her director- whose only technique was to yell the stage direction “Rolling heat!” Repeatedly- was no help. The two actors were unable to stage the scene on their own and found themselves onstage at the end of rehearsal with the director yelling. “Just do it. It’s time.”

親密戲的指導，從來沒有在演員Emily與她的女搭檔編排動作設計遇到困難時出現(她們當時在編排一個充滿戲劇衝突的雙人愛情戲)，即使Emily之前演過同性間的愛情戲，她仍然發現自己舉步維艱， 而她的導演除了不斷對著她們大吼舞臺指示「洶湧的情慾」以外，毫無建樹。兩位演員根本沒有辦法自己演完這場戲，而她們發現到了排練最後階段，她們的導演對著她們大喊「就做吧。時候到了。」

Emily recalled that “when it came time to do it in performances, fight director friends of mine ho came to see the how said, ‘That look incredibly uncomfortable for you both. You looked like you were in pain and it was obvious.’’’ Her friends asked her where the intimacy director was. Emily had never heard of such a director, saying, “ I wish I’d known about it at the time when all the yelling was happening.”

Emily後來說，「後來真的演出時，我有個舞台搏鬥導演朋友來看演出，到了所謂的『就做吧』片段時，他說『那看起來對妳們兩個都極其不舒服，妳們看起來超痛苦，而且非常明顯。」她的朋友繼續問她親密戲導演在哪。Emily那時從來沒有聽過有「親密戲導演」這種導演，她說「我真希望在所有的吼叫發叫的當下，我能夠知道『其實有親密戲導演』這件事。」

Emily now a director herself, said she is carful to ensure that her actors are comfortable when staging intimate scenes. “I am hyper-aware of my actors’ sensitivity and I’m constantly checking in with them: ‘Are you okay? Are you comfortable with this? Let me know if you’re not comfortable. We don’t have to do this. We can do something else.’ And my actors thank me for it. They’re not used to that.”

現在身為導演的Emily表示:「在排練親密戲時，我總是對我的演員的感受保持超級高的敏感度，我會不停的詢問他們『你還好嗎？你對這個覺得自在嗎？如果有不舒服要讓我知道。我們不一定要這麼做，我們可以有替代方案的。』我的演員總是對此心存感激，他們對這樣的工作方式其實還不是那麼習慣。」

Uncomfortable situations can present themselves with or without directors in the room. Often scene partners are encouraged to stage the scenes on their own, outside of rehearsal, a practice that can lead to feelings of fear and helplessness. Sina was kissed inappropriately- a kiss that hadn’t been choreographed or rehearsed- in front of an audience of 500 people and had to be in character as she received it.

不舒服的狀況不論導演在不在場都有可能發生。通常演員們會被鼓勵私下自己排練，其實，這麼做很容易引發恐懼與無助感。Sina曾在500位觀眾面前被不當的親吻—一個沒被事先設計或是排練過的吻 —而她在被親的同時還要想辦法讓自己「待在角色裡」。

“There are times where it’s, ‘Kiss, but don’t kiss until previews.’ It’s the worst,” Rodis said. “At best it’s a bad story, at worst they start grabbing you, ‘be in the moment.’ That’s the definition of assault.”

「有時候的情況是親，但是在試演前不會真的親，那種是最糟的。」Rodis說，「當那種狀況發生時，你能得到最好的結果是一個爛故事，最糟的結果是你開始被這件事給抓住還要『待在當下』， 這其實就是侵犯的定義。」

Along with establishing the definition of assault, IDI training also defines consent in clear, unquestionable terms that differentiate between that and permission. A director can give permission to touch another actor, but only a fellow actor can give consent.

除了建立侵犯的定義以外，IDI還以清清楚楚、不容模糊的語彙界定了「同意」與「允許」的差異。 導演可以「允許」演員去觸摸對手，但只有對手演員自己才可以真的表示「同意」。

“The conversation is always very professional and technical, so when we’re talking about parts of the body, it’s the biological name of the part of the body.” said Warden. “And we as intimacy directors never ask anything about and never inquire about the actors’, directors’ or anyone else’s personal sexual life, history, story, proclivities, etc.”

「所有的討論都是非常專業的，當我們必須要談論身體的部位時，我們都會用生物學名稱。」 Warden說，「身為親密戲導演，我們絕對不會去問任何演員、導演或是任何人的個人性愛生活、歷史、故事或是性傾向...等等任何事情。」

The language doesn’t change when the workshops contain students, Warden said, though she may move more slowly.

語彙的使用並不會因為工作坊有學生而改變，Warden說，只是她會教的更慢而已。

“A lot of what we’re saying for adults is still, ‘That is not real. None of this is real.’’’ said Sina. “In rehearsal, we don’t add acting to it until the very last minute, We choreograph it like we do anything else. Just do the moves so everyone knows what’s happening. Then they can add the emotion to it when the actors are ready and they feel they know the choreography well enough. And if you can get that to happen for minors, it separates the sexuality from the choreography and allows them to treat it like it is: choreography.”

「即便我們跟成年人都一直在強調『這都不是真的，這一切都是假的。』」Sina說。「排練的時候，我們不到最後一分鐘是不會加上『表演』的。在最後關頭之前。我們都像是處理其他素材一樣，做形體動作讓大家都知道會發生什麼事。一直到演員們都準備好了，對動作都夠熟悉時，他們才會真的帶入感情去演出。如果你能夠讓這些未成年先開始這麼做，慢慢的所有人就能夠把性跟動作設計分開來來看，然後以正確的眼光看它:動作設計。」

The inability to treat intimate scenes as simply choreography is a problem Sina has observed at numerous drama competitions, where students without sexual experience or knowledge, let alone the ability to separate themselves from the characters they were playing, have performed sex scenes. These situations can be traumatizing for people without the knowledge or resources to handle it.

Sina在無數個戲劇比賽上觀察到一個問題，學生們往無法把親密場景當成動作設計一樣來處理，這群學生們沒有性經驗或是相關知識，想當然就無法在性愛戲中把自己跟扮演的人物切割開來看待。這種狀況是非常有可能讓人受創的，特別是對那些沒有相關知識，或是資源來處理這種狀況的人。

“If they’re not being led through it properly, it can be very, very dangerous,” she said. “It’s illegal in our country to do anything sexual with a minor or have two minors do something sexual in front of an adult. It’s very thin line between choreography and a crime when you’re dealing with minors.”

「如果他們沒有被好好引導的話，那真的非常非常的危險。」她說，「根據我們國家的法律，讓一個或多個未成年人在成年人面前做出帶有性愛意味的事情是違法的。所以面對未成年時，在『動作設計』跟『犯罪』之間其實只有一條非常模糊的線。」

Demand for IDI services and training has spiked in the past year, since the #MeToo movement has exposed abuse in the entertainment field, including theatre, and the issues of consent and empowerment in the workplace (not to mention outside of it) have become central.

自從去年#MeToo運動開始後，對IDI這個機構的服務與訓練來說，他們面臨了重要挑戰。在娛樂產業(包含劇場)的職場上(更別提職場外也是)，現在，關於「同意」與「權力」的議題都變得重要無比了。

“At the moment there’s so much need and demand and only so many of us to go around,” Warden said. “I cannot be in every single room and play out there, but what I can do is empower actors or directors or even stag managers to go into a room and say, ‘I would like to offer a way of talking about this.”

「目前來看，親密戲導演的需求與實際從業人數是不成正比的，」Warden說。「很顯然的，我不可能出現在每一個房間裡指導，但我可以做的是賦予演員、導演甚是舞臺經理權力，讓他們能夠在每個房間替自己發聲『我想要提供另外一種工作方式』。」

Also encouraging to Warden is the increased awareness among young students.

對Warden來說，令他欣慰的是年輕一代學生中對這件事情有意識的人數越來越多了。

“My hope, my intentions and my dream is that the next generation of actors, writers, and directors come out with a very different understating of respect and consent with their bodies and each others’ bodies,” Warden said. “And that leads us into an even more free and safe way to creat deep, authentic, risky stories.”

「我的願望、我的本意、以及我的夢想都是下個世代的演員、作家、以及導演都能夠對他們自己以及他人的身體，有一種非常不同於現在的理解、尊重、權利，」Warden說，「這可以讓我們以更自由，同時也更加安全的方式來創造出具深度、真誠、精彩的故事。」

Carey Purcell, New York city-based reporter

This may be the moment we look back on as the exact time and place where Allen Iverson finally got it.

The mercurial superstar of the Philadelphia 76ers had just been named Most Valuable Player of the 50th NBA All-Star Game. He had just led the Eastern Conference to the greatest comeback in All-Star annals and was physically spent.

Iverson was just miles from his hometown, minutes from his alma mater and in front of dozens of friends and family. There were a million emotions tugging at a very emotional man.

Oh, yeah, did we mention that Iverson was standing right next to NBA commissioner David Stern? Iverson has been called on to Stern's carpet several times, including twice this season. David's not exactly one of Allen's homeboys.

And when Stern offered a nice little pun about Iverson's rap music, it was as if Iverson didn't even hear him. As Stern handed him the MVP trophy, all Iverson could think of was one thing when he was asked to speak.

"Where's my coach at?" he asked. "Where's Coach Brown?"

It was a nice touch by Iverson to seek out Larry Brown, his coach for the past 3 1/2 seasons. For a player often described as selfish and immature, it was a giant step toward superstardom.

"It's special, and it's a tribute to my coach and my teammates," said Iverson.

"I've always felt that whether these guys know it or not, kids watch them and want to be like them and today was the greatest thing for basketball," Brown said. "There were so many lessons to be learned, from him in what he's accomplished."

It was a moment about a million miles removed from Iverson's rookie year, when Charles Barkley called him "Me-myself-and-Iverson."

It has been a long and bumpy road for Brown and Iverson. When Brown took over the 76ers in 1997, he was inheriting the NBA's problem child, a trigger-happy gunner with no respect for authority.

There have been countless clashes. Over shot selection, which Iverson still is learning. Over defense, which Iverson once considered an afterthought. Over playing time, which Iverson wants at all times. Over practices, which Iverson long considered optional.

This summer, the 76ers considered exiling Iverson to the Los Angeles Clippers. Maybe that was the moment. Iverson promised to improve his attendance at practice and be more understanding of Brown. He even asked for the captaincy to show his commitment.

Yeah, sure, Allen. We'll believe it when we see it.

But a funny thing happened this season. Iverson came to practice all the time. His shot selection and decision-making improved. He dug in on defense harder than ever before.

And the Sixers started winning. A lot. They won their first 10 games and have never really slowed down, despite a series of debilitating injuries. As they enter the stretch run, their 37-13 record is in the best in the NBA.

"I think you see in him, like you do in a lot of players, as they mature in the league off the floor, they mature on the floor," said Sacramento Kings coach Rick Adelman, who watched Iverson dismantle his Western Conference All-Stars in the fourth quarter. "They understand what it is all about. Allen seems to have done that."

No one ever has doubted Iverson's skills or his competitiveness or his toughness. It is what has stamped his game with superstar quality.

But there is more to being a superstar than playing at a level where your skill and desire are unmatched by anyone on the court. It also is determined by how you carry yourself off the court.

Iverson has no plans to unbraid his cornrows, surgically remove his tattoos or give up his secondary dream of being a rap star. But he does seem as if he finally is committed to accepting all of the responsibilities of being a true superstar -- something the NBA desperately needs.

"It's going to be beautiful for years to come," Iverson said of his moment.

Perhaps Iverson finally does get it, even if we don't quite get him.