PHOEBE PHILO – NGÀY TRỞ LẠI.
Phoebe Philo, một trong những người phụ nữ - nhà thiết kế thời trang có tầm ảnh hưởng tới cách các cô/các chị ăn mặc nhất thế kỉ 21 đã trở lại. Đã gần 4 năm từ ngày Philo rời khỏi căn nhà đã làm nên tên tuổi của bà – Céline để nhường chỗ cho người tiền nhiệm đang làm rất tốt cho thương hiệu là Hedi Slimane (Bằng cách đổi luôn Céline thành Celine) thì nay có một niềm vui đã trở lại với những ai là tín đồ của Phoebe. Chúng ta sẽ có một thương hiệu mang “PHOEBE PHILO” và người đứng sau không ai khác chính là nhà LVMH. Tập đoàn này đã đầu tư một số tiền cho người phụ nữ đã gầy dựng tên tuổi cho Cé line (Và cũng chính họ thay người kế nhiệm, lmao) nhưng vai trò của Phoebe trong thế giới thời trang và sức hút của bà đối với thị trường vẫn là một thứ gì đó không thể chối bỏ.
Phoebe Philo – nói không ngoa thì bà đẹp, đẹp lắm. Cái này hơi mang tính cá nhân nhưng mình thấy Phoebe Philo là một người phụ nữ rất đẹp – mang trong mình nét cổ điển của người Anh. Không biết có nên gọi là “con nhà nòi” hay không nhưng “Hổ phụ sinh hổ từ” – Mẹ của bà, Celia, là một graphic artist và từng cộng tác với David Bowie. Ít hay nhiều thì Phoebe Philo cũng ảnh hưởng tính nghệ thuật từ người mẹ của mình. Năm 14 tuổi, Phoebe Philo nhận món quà từ phụ thân là một chiếc máy may nhân dịp sinh nhật, bắt đầu những bước đầu tiên trong ngành thời trang bằng cách customize quần áo của bà. Tình yêu với cái quần, cái áo từ Phoebe Philo ngày càng lớn dần.
Là một đứa con của học viện thời trang nổi tiếng – Central Saint Martin tại London. Phoebe nhanh chóng lọt vào mắt xanh của Stella McCartney – trở thành trợ lí và làm việc tại Chloe’ trước khi tiếp quản vị trí giám đốc sáng tạo vào năm 2001. 2006 – 2008, Phoebe Philo nghỉ dưỡng một thời gian trước khi chuyển qua một nơi đánh mốc son và được nhận diện nhiều nhất, Maison Céline khi LVMH mời bà làm giám đốc sáng tạo cũng như 1 chân trong ban quản trị. Collection đầu tiên được tung ra và nhận được rất nhiều sự ủng hộ của giới phê bình và cả thị trường.
Oái ăm thay, cả Phoebe Philo và Hedi Slimane khi về Celine đều mang những nét tương đồng giống nhau. Họ đều là những cột mốc, những nhân tố tạo nên lịch sử và thay đổi cả thương hiệu trong suốt thời gian cống hiến và làm việc. Tại sao người ta – hay nói đúng hơn là những người yêu thời trang của thập niên trước, luôn yêu thương – tiếc nuối và bảo vệ Phoebe Philo tại Céline. Vì suốt 10 năm tại Céline, Phoebe Philo dã hồi sinh một thương hiệu thời trang tại Paris đã quá già nua và mệt mỏi với những công thức, những kiểu quần áo cũ kĩ không lối thoát của thế kỉ trước. Phoebe Philo mang lại một khái niệm mới về thời trang dành cho những người phụ nữ hiện đại, tối giản – màu sắc thu hút nhưng vẫn đảm bảo được sự sang trọng. Không quá cầu kỳ đường nét nhưng đụng vào là “bỏng tay”. Để dễ so sánh với các bạn như thế này thì giới Streetwear/Hypebeast chúng mình hồi trước hay nhìn Kanye West sao thì mặc như vậy thì giới chị em bên Âu/Mỹ thuộc tầng lớp trung/thượng lưu nhìn Phoebe Philo y chang như vậy ấy.
Chúng ta thời nay hay nói về tối giản nhưng lối sống của chúng ta không tối giản. Phoebe Philo tối giản từ cách bà làm đồ cho đến lối sống. Không ồn ào, không phô trương và giảm thiểu nhất những hoạt động social media, không sử dụng mạng xã hội. Một Phoebe thầm lặng và sử dụng thời trang thay cho tiếng nói của mình. Tối giản là ít phô trương, hào hoa nhưng hiệu quả luôn là cao nhất. Thì người phụ nữ này là một câu chuyện để chúng ta cho làm ví dụ về Minimalism.
Phoebe Philo được chị em yêu mến bởi vì bà là một trong những câu chuyện thành công về việc hình ảnh và vai trò của phái yếu trong ngành công nghiệp thời trang mà không bị chi phối bởi cánh đàn ông. Để nói rõ hơn một tí cho các bạn hiểu thì fashion/entertainment hay bất kì ngành nào thì có một sự thật là đàn ông vẫn là giới đang điều khiển tất cả mọi thứ. Ngay cả thời trang thì đứng đầu các tập đoàn vẫn là những quý ông – họ thao túng và “ép” thời trang đi theo hướng của họ. Thì may mắn trong số đó – vẫn còn những con người độc lập và mạnh mẽ, trong đó có Phoebe Philo. Theo suy nghĩ của mình vì không thể điều khiển được bà tuyệt đối nên LVMH đã phải “Dứt áo ra đi” với Phoebe Philo để mời một người đàn ông khác là Hedi Slimane mặc dù 10 năm trôi qua – Philo đã làm rất nhiều thứ với Céline.
“A Silent voice of generation” – một tiếng nói thầm lặng của thế hệ phụ nữ thập niên trước, Phoebe Philo thể hiện tâm ý của mình thông qua quần áo và thời trang. Một sự nhạy cảm rất nữ tính mà chúng ta có thể nhìn thấy ở các collection nhưng luôn đảm bảo được tính thoải mái, tự do và tính cách của phụ nữ thế hệ mới (So với thời của bà). Cái hay của bà là tạo ra những thứ “Timeless” – nghĩa là “Vượt thời gian”. Mà vượt thời gian là gì? Là không có khái niệm xu hướng.
Năm 2009 khi ra mắt Cé line, Phoebe Philo đã nói với cánh báo chí rằng “ Tôi muốn xây dựng một tủ đồ vượt qua được xu hướng. Tôi muốn tạo ra những thứ có thể đứng vững trước sự thử thách của thời gian”. Điều không xu hướng lại tạo nên xu hướng (Cuộc đời nó như vậy đấy), nhiều phụ nữ thời điểm đó đã lấy Phoebe Philo làm chuẩn mực và có những sản phẩm mà bà làm ra, những looks tiêu biểu như quần ống với trainer, những chiếc áo măng tô ngoại cỡ, camel coats hay clutch đậm chất CéLine. Mình đảm bảo với các bạn rằng dù 10 năm, 20 năm nữa thì mặc những sản phẩm trên thì vẫn clean. Đó là “Timeless” của Phoebe Philo.
Cái hay của một người thiết kế giỏi không chỉ là ra những collection thời trang đình đám mà còn là “Thế hệ kế cận” – là “Di truyền” và đưa các “DNA của thời trang” tới đời sau. Trong một thế giới bùng nổ thời trang và sự xuất hiện như mưa của những tay ngang làm thiết kế và nổi tiếng, trong thời cuộc của xu hướng và sức mua không bờ bến thì liệu sự tối giản của Phoebe Philo liệu còn đất dụng võ? Thực tế đã chứng minh bởi thế hệ kế cận của bà, những người đã từng là thực tập sinh/trợ lí và học trò yêu đều rất thành công và có chỗ đứng nhất định trong nền công nghiệp thời trang hiện đại. Đó là?
Daniel Lee, Creative Director của Bottega Veneta
Designer Peter Do, chuẩn bị ra runway đầu tiên của mình.
Rok Hwang và Ilaria Iccardi (Hiện đang là designer của Victoria Beckham).
Tất ca những nhà thiết kế trên đều thừa hưởng sự đẹp, tối giản và sang mà chúng ta thường thấy ở Phoebe Philo. Và giờ đây, người phụ nữ thầm lặng đã trở lại. Dù chưa biết thiết kế như thế nào, sản phẩm ra sao nhưng mong rằng với tầm ảnh hưởng của mình, những sản phẩm của mình thì Phoebe Philo sẽ tác động không nhỏ tới thị trường trẻ hiện tại nhiều hơn.
We wait you, Philo!
Ủng hộ cho Bi tại:
Paypal: https://www.paypal.me/triminhle0808
Banking account: Vietinbank
STK: 104005424124 - Chủ tài khoản: Lê Minh Trí.
momo: https://nhantien.momo.vn/triminhle
同時也有10000部Youtube影片,追蹤數超過2,910的網紅コバにゃんチャンネル,也在其Youtube影片中提到,...
「saint martin london」的推薦目錄:
- 關於saint martin london 在 Facebook 的最佳貼文
- 關於saint martin london 在 一頁華爾滋 Let Me Sing You A Waltz Facebook 的最讚貼文
- 關於saint martin london 在 Firdaus Wong Wai Hung Facebook 的最佳貼文
- 關於saint martin london 在 コバにゃんチャンネル Youtube 的最讚貼文
- 關於saint martin london 在 大象中醫 Youtube 的精選貼文
- 關於saint martin london 在 大象中醫 Youtube 的最讚貼文
saint martin london 在 一頁華爾滋 Let Me Sing You A Waltz Facebook 的最讚貼文
美國公共廣播電視公司 PBS 製作了一個共八集的節目,稱為「The Great American Read」,同時也是一個由五萬人所組成的讀書會,該節目主要為了選出美國廣大讀者們最愛的小說,耗費六個月的時間,超過四百萬票數的馬拉松評選過程,終於誕生了這份名單,打破地域、類型、時代限制,包括經典文學、當代小說、兒童文學、青少年小說等凡有英文譯本的各國作品都列入其中,摘下桂冠的就是 Harper Lee 不朽名著《梅岡城故事》。
前十名的小說就有七部是由女作者所撰寫,除了榜首以外如 Diana Gabaldon 的《異鄉人》系列、J.K. Rowling 的《哈利波特》系列、Jane Austen 的《傲慢與偏見》,而 J.R.R. Tolkien 的《魔戒》三部曲則是男作者中排名最高的作品。而 1960 年《梅岡城故事》出版至今已經突破四億的全球銷售量,還在持續成長當中,1961 年榮獲榮獲普立茲文學獎,1962 年拍成電影勇奪當屆三項奧斯卡,根據節目製作人所說,打從投票開始的第一天此本著作就高踞第一名,與其他競爭作品始終保持一大段距離,而下個月金獎編劇 Aaron Sorkin 根據此書改編的百老匯舞台劇也即將登場,他更表示自己對於這個故事可以說是一見鍾情。
《梅岡城故事》繁體中文由麥田出版,演繹了悲天憫人的胸懷與戲劇性的情節,在許多西方國家中常被納入學校教材中,傳遞寬恕與反偏見的理念,小說的相關文學評論甚少銷量卻異常巨大,雖然涉及種族歧視與濫判無辜引發不少爭議性,卻也著墨於階級、勇氣、同理心,在當時的年代,一位南方白人能寫出如此作品,無疑少之又少,成功幫助美國南方以及整個國家,把握種族之間的緊張關係,加速民權運動,絕對是一部國家級的當代名著。
而名列其中的一百本小說主題甚廣,也相當平易近人,多數更是整個世界都朗朗上口的暢銷書籍,大家可以看看有沒有錯過哪些,列為最近的休閒讀物書單也相當不錯,大約九成都有推出繁中譯本。不過還是要強調一下,這些順序並不能用於區分作品孰優孰劣,而是取決一般讀者的喜好多寡或接觸年齡層的廣度與話題性。
▍完整名單:https://goo.gl/Z7uGUk
1. 《梅岡城故事》Harper Lee
2. 《異鄉人》系列 Diana Gabaldon
3. 《哈利波特》系列 J.K. Rowling
4. 《傲慢與偏見》Jane Austen
5. 《魔戒》系列 J.R.R. Tolkien
6. 《飄》Margaret Mitchell
7. 《夏綠蒂的網》E. B. White
8. 《小婦人》Louisa May Alcott
9. 《納尼亞傳奇》系列 C. S. Lewis
10.《簡愛》Charlotte Brontë
11.《清秀佳人》 Lucy Maud Montgomery
12.《憤怒的葡萄》John Steinbeck
13.《布魯克林有棵樹》Betty Smith
14.《偷書賊》Marcus Zusak
15.《大亨小傳》F. Scott Fitzgerald
16.《姊妹》Kathryn Stockett
17.《湯姆歷險記》Mark Twain
18.《一九八四》George Orwell
19.《一個都不留》Agatha Christie
20.《阿特拉斯聳聳肩》Ayn Rand
21.《咆哮山莊》Emily Brontë
22.《寂寞之鴿》Larry McMurtry
23.《上帝之柱》Ken Follett
24.《末日逼近》Stephen King
25.《蝴蝶夢》Daphne du Maurier
26.《為歐文・米尼祈禱》John Irving
27.《紫色姐妹花》Alice Walker
28.《愛麗絲夢遊仙境》Lewis Carroll
29.《遠大前程》Charles Dickens
30.《麥田捕手》J.D. Salinger
31.《紅色羊齒草的故鄉》Wilson Rawls
32.《小教父/邊緣小子》S. E. Hinton
33.《達文西密碼》Dan Brown
34.《使女的故事》Margaret Atwood
35.《沙丘》Frank Herbert
36.《小王子》 Antoine de Saint-Exupéry
37.《野性的呼喚/荒野的呼喚》Jack London
38.《銀河便車指南》Douglas Adams
39.《飢餓遊戲》系列 Suzanne Collins
40.《基度山恩仇記》Alexandre Dumas
41.《喜福會》Amy Tan
42.《科學怪人》Mary Shelley
43.《記憶傳授人》Lois Lowry
44.《一個藝妓的回憶》Arthur Golden
45.《白鯨記》Herman Melville
46.《第二十二條軍規》Joseph Heller
48.《冰與火之歌》系列 George R. R. Martin
49.《基地》系列 Isaac Asimov
50.《戰爭與和平》Leo Tolstoy
51.《他們眼望上蒼》Zora Neale Hurston
52.《侏羅紀公園》Michael Crichton
53.《教父》Mario Puzo
54.《百年孤寂》Gabriel García Márquez
55.《格雷的畫像》Oscar Wilde
56.《手札情緣》Nicholas Sparks
57.《小屋》William P. Young
58.《笨蛋聯盟》John Kennedy Toole
59.《獵殺紅色十月》Tom Clancy
60.《寵兒》Toni Morrison
61.《火星任務》Andy Weir
62.《時光之輪》系列 Robert Jordan/Brandon Sanderson
63.《流浪者之歌》Hermann Hesse
64.《罪與罰》Fyodor Dostoyevsky
65.《太陽依舊升起》Ernest Hemingway
66.《深夜小狗神秘習題》Mark Haddon
67.《返校日》John Knowles
68.《唐吉訶德》Miguel de Cervantes
69.《蘇西的世界》 Alice Sebold
70.《牧羊少年奇幻之旅》Paulo Coelho
71. 《手斧男孩》系列 Gary Paulsen
72.《看不見的人》Ralph Ellison
73.《暮光之城》系列 Stephenie Meyer
74.《城市故事》系列 Armistead Maupin
75.《格列佛遊記》Jonathan Swift
76.《一級玩家》Ernest Cline
77.《末日迷蹤》系列 Tim LaHaye/Jerry B. Jenkins
78.《控制》Gillian Flynn
79.《Watchers》Dean Koontz
80.《天路歷程》John Bunyan
81.《艾利克斯克羅斯》系列 James Patterson
82.《生命中不可承受之重》Chinua Achebe
83.《黑暗之心》Joseph Conrad
84.《遺愛基列》Marilynne Robinson
85.《閣樓裡的小花》V.C. Andrews
86.《格雷的五十道陰影》系列 E.L. James
87.《泰坦星的海妖》Kurt Vonnegut
88.《臨頭的黑暗》Frank E. Peretti
89.《Americanah》Chimamanda Ngozi Adichie
90.《另一個國家》James Baldwin
91.《祝福我,鄔蒂瑪》Rudolfo Anaya
92.《尋找阿拉斯加》John Green
93.《奧斯卡瓦奧短暫而奇妙的一生》Junot Díaz
94.《天鵝之歌》Robert R. McCammon
95.《Mind Invaders》Dave Hunt
96.《白牙》 Zadie Smith
97.《槍聲下的飛毛鬼》Jason Reynolds
98.《The Coldest Winter Ever》Sister Souljah
99.《直覺主義者》Colson Whitehead
100.《Doña Bárbára》Rómulo Gallegos
saint martin london 在 Firdaus Wong Wai Hung Facebook 的最佳貼文
[Patung: Antara Protestan Dan Katolik]
Sebelum agama Kristian menjadi agama pemerintahan Rom, masyarakat Rom sudah beragama dengan paganisme. Mereka percaya kepada dewa Mithra, Sol Invictus, Jupiter, Apollo dan lain-lain. Pada zaman paganisme ini, masyarakat Rom sudah begitu sinonim dengan pengukiran dan penyembahan patung hasil daripada pengaruh Hellenisme.[1]
Hellenisme terkenal dengan budaya pemahatan patung. Malah di dalam sejarah sudah merakamkan sejarah pembinaan patung di India (Bachtrian Buddhism), dan juga kemerosotan agama Zoroaster di Parsi (Sellucid) adalah banyak pengaruh daripada Hellenisme yang dibawa oleh Yunani.
Apabila datangnya agama Kristian yang dibawa oleh orang terkemudian selepas Jesus, ia disebar oleh pengikut Saint Paul, lalu akhirnya menjadi agama rasmi di dalam pemerintahan Rom, dari situ ia mula di asimilasikan ke dalam kepercayaan paganisme di Rom lalu berlaku sinkretisme diantara ajaran Kristian dan juga paganisme. Salah satu kesannya adalah pengukiran patung-patung di dalam Gereja. Tradisi patung ini diteruskan oleh gereja Katolik khususnya. Mereka membuat patung dari kalangan saint (wali) mereka dan juga patung Jesus serta Mary.[2]
Pada asalnya mereka (golongan Kristian) sudah maklum bahawa Jesus tidak pernah membawa konsep pemahatan patung. Jika dibaca di dalam Perjanjian Baru, tidak ada satupun ayat yang menjurus ke arah itu. Malah pada zaman Jesus, rumah ibadat mereka adalah ‘Synagogue’ (rumah ibadat Yahudi) yang tidak ada patung-patung. Ini kerana perkara itu bercanggah dengan ajaran Taurat dan Perjanjian Lama yang melarang mengukir patung.[3]
Akan tetapi penganut Kristian Katolik tidak mengendahkan perintah itu. Mereka membuat patung-patung sehinggalah perkara itu menjadi konflik besar yang menjadi serangan kepada golongan yang menyokong revolusi agama Kristian pada abad ke 15 M. Martin Luther antara tokoh yang terkenal di dalam mazhab Protestan yang mengkritik keras amalan pembinaan patung di dalam mazhab Katolik. Martin Luther berkata:
“Anything that one imagines of God apart from Christ is only useless thinking and vain idolatry.”[4]
“Superstition, idolatry and hypocrisy have ample wages, but truth goes a begging.”[5]
Malah di dalam mazhab Protestan menganggap perbuatan menghormati patung adalah satu dosa.[6] Dan antara salah satu perkara yang membezakan diantara kedua mazhab ini adalah pembinaan patung di gereja. Golongan Protestan tidak membenarkan untuk mengukir patung malah lambang salib mereka juga ‘kosong’ tidak sama seperti lambang salib dalam Katolik yang ada ukiran Jesus yang disalib. Golongan Protestan berhujah mengatakan perbuatan mengukir patung adalah dilarang di dalam Bible:
Jangan ada padamu tuhan lain di hadapan-Ku. Jangan membuat bagimu patung yang menyerupai apapun yang ada di langit di atas, atau yang ada di bumi di bawah, atau yang ada di dalam air di bawah bumi. Jangan sujud menyembah kepadanya atau beribadah kepadanya, sebab Aku, Tuhan, adalah tuhan yang cemburu, yang membalaskan kesalahan bapa kepada anak-anaknya, kepada keturunan yang ketiga dan keempat dari orang-orang yang membenci Aku. (Keluaran 20: 3-5)
“Hati-hatilah, supaya jangan kamu melupakan perjanjian Tuhan, yang telah diikat-Nya dengan kamu dan membuat bagimu patung yang menyerupai apapun yang oleh Tuhan, dilarang kau perbuat.” (Ulangan 4: 23)
"Janganlah kamu membuat berhala bagimu, dan patung atau tugu berhala janganlah kamu dirikan bagimu; juga batu berukir janganlah kamu tempatkan di negerimu untuk sujud menyembah kepadanya, sebab Akulah Tuhanmu.” (Imamat 26: 1)
“Janganlah engkau sujud menyembah kepada tuhan mereka atau beribadah kepadanya, dan janganlah engkau meniru perbuatan mereka, tetapi haruslah engkau memusnahkan sama sekali patung-patung berhala buatan mereka, dan tugu-tugu berhala mereka haruslah kau remukkan sama sekali.” (Keluaran 23:24)
Di dalam Perjanjian Lama begitu jelas melarang pengukiran patung. Malah mengarah untuk memusnahkan patung-patung yang menjadi penghormatan di dalam agama lain. Selain itu juga, di dalam Perjanjian Baru juga melarang mengenai patung:
“Atau tidak tahukah kamu, bahawa orang-orang yang tidak adil tidak akan mendapat bahagian dalam Kerajaan tuhan? Janganlah sesat! Orang cabul, penyembah berhala, orang berzina..” (1 Korintus 6: 9)
“Anak-anakku, waspadalah terhadap segala berhala.” (1 Yohanes 5:21)
Walaupun dikemukakan hujah yang sejelas itupun, golongan Katolik tidak mengendahkannya malah mereka beralasan bahawa perbuatan membina patung itu ada kebaikannya walau tidak diajar oleh Bible. Antaranya adalah mereka beranggapan bahawa mereka tidak menyembah patung itu tetapi menghormati peribadi yang dipatungkan itu. Selain itu juga mereka menggunakan alasan bahawa patung itu hanya sekadar lambang yang membantu untuk mengarah hati kepada tuhan.
Isu ini masih diperdebatkan oleh golongan Katolik dan Protestan sehingga pada hari ini. Di dalam Katolik masih berpegang ia adalah amalan tradisi masyarakat Yunani terdahulu disampin mencari hujah untuk membenarkan pengukiran patung di dalam gereja. Manakala Protestan di dalam isu ini membangkitkan ayat-ayat larangan terhadap perkara itu dan mengajak kembali kepada sejarah awal Jesus yang tidak memperkenalkan perkara itu.
Kesimpulan
Asal agama tidak membenarkan mengukir patung. Akan tetapi apabila sesuatu agama itu disinkretisme dengan amalan lain maka ia membentuk banyak penyimpangan dari ajaran teks asal. Begitu juga berlaku kepada golongan Protestan yang cuba untuk kembali memahami teks asal di dalam masalah ini akan tetapi tidak dipedulikan oleh golongan Katolik kerana mereka memiliki alasan tersendiri. Walaupun mereka berbeza di dalam soal pembuatan patung dan sebagainya akan tetapi aqidah ketuhanan mereka tetap sama iaitu mempercayai Jesus, tuhan bapa dan roh kudus adalah tuhan dalam satu atau triniti (Athanasian Creed).
Jika dilihat kembali kepada hujah golongan Protestan terhadap isu patung ini timbul beberapa persoalan yang melibatkan konteks hujah serangannya terhadap isu ini. Mereka beralasan pengukiran patung ini tidak dianjurkan oleh Bible dan ia juga tidak dibuat oleh Jesus.
Sebenarnya di dalam Bible juga jelas mengatakan Tuhan itu esa atau tunggal seperti di dalam Ulangan 6: 4, Markus 12: 29 dan tidak ada satupun ayat yang mengatakan Jesus itu adalah tuhan. Malah di dalam Bible sendiri tidak ada konsep triniti. Persoalannya, jika dilihat kembali kepada logik konteks penolakkan terhadap pengukiran patung maka meraka juga perlu menolak konsep triniti ini.
Ini antara perkara yang boleh diperbincangkan secara ilmiah di antara golongan Kristian dan juga Muslim kerana umat Islam juga beriman kepada Jesus atau nabi Isa. Dalam Islam Jesus adalah seorang rasul dan bukan tuhan.[7] Semoga Allah memberi hidayah kepada kita semua.
Nota Kaki:
[1] Lihat Diarmaid MacCulloch, (2009). A History of Christianity, Penguin Books, London, hlm 37-40
[2] Lihat Alister E. McGrath, (2015). Christianity An Introduction, Wiley Blackwell, UK, hlm 122-126
[3] Lihat Ulangan 4: 23, Imamat 26: 1, dan Keluaran 23:24
[4] Lihat Daniel Whyte, III, (2007). Just Jesus!: The Greatest Things Ever Said About the Greatest Man Who Ever Lived, Torch Legacy Publictions, USA, hlm 129
[5] Lihat Martin Luther, Alexander Chalmers, (-). The Table Talk of Martin Luther, H.G Bohn, York Street, Covent Garden, hlm 25
[6] Lihat Devin Rose, (2014). The Protestant’s Dilemma, Chatholic Answers Press, San Diego, hlm 56
[7] Surah an Nisa 171, al Maa’idah 116
R&D TEAM MRM