Dave Trott ได้เล่าเรื่องของพ่อเขาไว้ใน หนังสือเกิดเป็นกระต่าย ต้องคิดให้ได้อย่างหมาป่า เอาไว้ว่า...
.
พ่อของเขาทำงานเป็นตำรวจตั้งแต่ยังหนุ่ม ซึ่งในวันแรกของการทำงาน ตำรวจใหม่ทั้งหมดจะต้องไปรวมตัวกันในห้องเรียนขนาดใหญ่
.
จากนั้นสารวัตรซึ่งรับหน้าที่เป็นวิทยากรก็เดินไปตรงหน้าห้อง แล้วบอกให้ทุกคนหยิบสมุดขึ้นมา แล้วก็ให้ลอกสิ่งที่เขาจะเขียนบนกระดานดำลงไป
.
ในขณะที่ทุกคนกำลังตั้งใจเขียนข้อความตามกระดานอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องแล้วยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆ ให้สารวัตร
.
เมื่อสารวัตรได้รับกระดาษแผ่นนั้นแล้วเขาก็เก็บมันใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเขียนข้อความบนกระดานต่อไป
.
เมื่อเขียนเสร็จแล้ว สารวัตรก็หันกลับมาหาตำรวจใหม่ แล้วถามว่า “เมื่อกี้มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาส่งกระดาษให้ผม เขาสูงเท่าไหร่ ?”
.
ทั้งห้องมีแต่ความเงียบ ไม่มีเสียงใครตอบกลับมาแม้แต่คนเดียว
.
สารวัตรพูดต่อว่า “แล้วเขาอายุเท่าไหร่ ?”
.
ทุกอย่างเงียบกริบ
.
สารวัตรถามต่ออีกว่า “ผู้ชายคนนั้นน่าจะหนักเท่าไหร่ ?”
ก็ยังคงเงียบ
.
สารวัตรถามอีก “เขาใส่เสื้อสีอะไร ผูกเนกไทหรือเปล่า ถ้าเขาผูก มันเป็นเนกไทลายขวางหรือลายอื่น ?”
.
ยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่
.
สารวัตรก็ยังถามอีก “เขาไว้นวดเคราไหม หรือ ว่าใบหน้าเกลี้ยงเกลา แล้วรองเท้าล่ะเขาใส่สีอะไร ?”
.
คราวนี้เงียบยิ่งกว่าป่าช้าอีก
.
สารวัตรถามครั้งสุดท้าย “ตอนเขายื่นกระดาษให้ผม เขาใช้มือซ้ายหรือมือขวา ?”
.
ไม่มีใครปริปากพูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว !
.
เมื่อเห็นอย่างนั้น สารวัตรก็ปาชอล์กใส่โต๊ะเต็มแรง แล้วพูดว่า “ไหนพวกคุณบอกว่าจะเป็นตำรวจไง ถ้าพวกคุณคิดจะเป็นตำรวจ พวกคุณจะทำตัวเหมือนคนทั่วไปไม่ได้”
.
จะเดินไปเดินมาโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวกับเขาได้ยังไง จะมาทำตัวลอยชายไม่ได้ พวกคุณต้องใส่ใจตลอดเวลาว่ารอบๆ ตัวกำลังเกิดอะไรขึ้น
.
หน้าที่ของตำรวจ คือการใส่ใจกับสิ่งต่างๆ โดยเฉพาะสิ่งที่คนอื่นไม่แม้แต่จะสังเกตเห็น
.
แน่นอนว่าไม่มีตำรวจใหม่คนไหนทันสังเกตเห็นผู้ชายที่เข้ามาส่งกระดาษให้สารวัตรเลย
.
สารวัตรรู้ว่าตำรวจใหม่ยังทำและคิดเหมือนคนทั่วไป เขาจึงสั่งให้ตำรวจใหม่ลอกข้อความลงในสมุดของตัวเอง เพื่อแสดงให้เห็นว่าคนเราไม่ค่อยสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว
.
และนี่คือบทเรียนสำคัญ ที่พ่อของ Dave Trott ทิ้งไว้ให้กับเรา
.
ทุกวันนี้หลายคนบอกว่า อยากเป็นนักธุรกิจ อยากเป็นนักลงทุน อยากเป็นนักการตลาด อยากเป็นนักขาย อยากขายออนไลน์ อยากเป็นนักพูด อยากเป็นนักเขียน อยากเป็นนักกีฬา แต่ยังทำตัวเหมือนคนธรรมดาทั่วไป
.
จากประสบการณ์ของผมพบว่า นักธุรกิจไม่ว่าเขาจะเจอใคร เจอที่ไหน เจอเมื่อไหร่ สมองเขาจะคิดไอเดียและโปรเจคใหม่ๆ ที่จะสามารถทำร่วมกับคนอื่นได้ตลอดเวลา แม้แต่บังเอิญเจอคนที่น่าจะร่วมธุรกิจในลิฟท์ พวกเขาก็สามารถเสนอไอเดียให้อีกฝ่ายสนใจได้ในระยะเวลาแค่เพียงลิฟท์ขึ้นจากชั้น 1 ไปยังชั้น 7 เท่านั้น
.
คนที่ขายออนไลน์ ไม่ว่าเขาเห็นแพลตฟอร์ม หรือ ระบบอะไรใหม่ๆ ออกมา เขาก็เกิดภาพในหัวเเล้วว่า จะเข้าไปสร้างตลาดของตัวเองในนั้นได้อย่างไร
.
หรือแม้แต่ตัวผมเองสมัยยังเป็นนักกีฬาเทควันโดระดับจังหวัด เวลาเดินไปไหน ไปเที่ยวไหน ถ้าเจออะไรที่คล้ายๆ กระสอบทราย ผมก็จะวาดลวดลายเตะมันทันที
.
กระทั่งตอนนี้ ผมในหมวกของคนเป็น คอนเทนต์ ครีเอเตอร์ ในหัวผมจะมีการเล่นคำตลอดเวลา เวลาขับรถเจอข้อความอะไรบนป้าย ผมก็จะเอามาเชื่อมกับข้อมูลที่เคยมีในหัวออกมาเป็นคำคมที่ลงทุกวันตอนเช้าได้มากมาย
.
เวลาคุยกับผู้ใหญ่ ถ้ามีคำพูดดีๆ ออกมาจากปาก ผมจะรีบจดทันที หรือ บางทีมีคนเข้ามาถามหรือปรึกษา บทสนทนานั้นก็สามารถนำมาเขียนเป็นบทความต่อได้
.
ซึ่งบทความนี้ก็มาจาก คำถามของลูกเพจ ท่านหนึ่งนั่นแหละ
.
ดังนั้น หากคุณอยากเป็นอะไรสักอย่างจริงๆ คุณต้องเริ่มจากเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเองอย่างสิ้นเชิง เพราะคุณจะทำตัวเหมือนคนทั่วไปไม่ได้...
.
.
ปล.หนังสือเกิดเป็นกระต่าย ต้องคิดให้ได้อย่างหมาป่า หมดแล้วนะครับ ไม่มีกำหนดพิมพ์ซ้ำ เพราะตอนนี้หนังสือใหม่ของ Dave Trott อย่าง 1+1=3 มันขายดีและสุดยอดกว่า
.
.
“เปลี่ยนตัวเองเป็นคนที่ดีขึ้น
ด้วยการอ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม”
.
แต่ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองควรอ่านเล่มไหน
ทักมาปรึกษาสมองไหลได้เลย
.
สั่งซื้อหนังสือออนไลน์ง่ายๆ ส่งตรงถึงหน้าบ้านคุณ
ได้ที่ Inbox เพจ #สมองไหล
