關於 ผู้คุม ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

ผู้สร้างผู้ก่อแต่การดี นี่คือชื่อ กลุ่มคน1กลุ่มที่มีจำนวนคนไม่มากเท่าไหร่ รวมตัวการสร้างความสุข สร้างขวัญกำลังใจ สร้างแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่ ให้กับพี่น้องผู้ถูกคุม ในทัณฑสถาน ตามจังหวัดต่างๆ (ทำมานานหลายปี ) จน 2-3 ปี ที่ผ่านมา หนูได้มีโอกาส เข้าร่วมองกรค์กลุ่มนี้ โดยการชักชวนจากคุณมัมลาโคนิค ลองไปลองทำดู ความติดใจของหนู จนต้องจดและจำว่าต้องทำให้เป็นกิจลักษณะ คือ การได้ถ่ายทอดความสุข ไม่ว่าจะออกมาทาง คำพูด เสียงหัวเราะ จนออกมาด้านดนตรีบำบัด คอนเสริ์ตความสนุก และกระทั่งการเล่นตลก ให้โดนใจพี่น้องในนั้น นั่นคือที่สุดของการทำดี ของหนู แรกๆ หนูไปคนเดียว อาศัยวง 3.50 ที่เค้าทำกันมาก่อนหน้า เล่นแบคอัพให้ขำๆไป สนุกสนานแบ่งปันความสุขไป จนเกิด ความรู้สึกลึกๆ ว่าการเสียสละสร้างสุขในครั้งนี้ เราน่าจะทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันกว่านี้ เลยชวน น้องๆ TKBAND ทุกคน มามอบความสุข อีกรูปแบบ และแล้ว เราก็มาด้วยกัน ครบทีม แน่นอน การแบ่งปันความสุข ให้กับคนที่อยู่ในภาวะ ความทุกข์ มันคือบุญอีกอย่างที่ควรทำอย่างมาก ทำให้คนหน้าเครียดยิ้มได้อันนี้ดีสุดๆ ทำให้คนหนูบูดหัวเราะเสียงดังนั้นคือ เทพมาก
ท้ายนี้ ขอบคุณ กลุ่มผู้สร้างผู้ก่อแต่การดี 🙏🏻
ขอบคุณ ผู้ใหญ่ใจดี ผู้คุม ทุกท่าน
ขอบคุณ TKBAND ที่มีใจมาต่อยอดทำความดี
ขอเป็นกำลังใจให้พี่ๆน้องในเรือนจำทุกแห่งทุกคนจงมีสติในการกลับตัวและมีความมานะในการกลับใจ ขอให้เร่งทำดีแล้วออกมามีความสุขในโลกใบใหม่นะคะ ✌️✌️✌️✌️ ความดี คือ ความสุขใจ
อยากสุขใจต้องทำความดี ✌️✌️

#น้ำเงินแท้เดอะมิวสิคัล
พระยาศราภัยพิพัฒ (พี่เลื่อน) แสดงโดย พี่พอร์ช อภิวัฒน์ อภิวัฒน์เสรี
มีการแสดงอีก 3 รอบ
วันที่ 7 กย. 14.00 และ 19.30
วันที่ 8 กย. 14.00
ซื้อบัตรที่โรงละคร M Theatre ได้เลยค่ะ

ในบรรดานักโทษแห่งบางขวางคดีกบฏบวรเดช พระยาศราภัยพิพัฒหรือพี่เลื่อนยิ้มแย้มแจ่มใสเสมอ ทว่าช่วงนี้เขาเคร่งขรึมผิดปกติ ใบหน้าซีดขาว

ข้าพเจ้าถามเขา “เกิดอะไรขึ้น พี่เลื่อน?”

“แม่ฉลองอาการแย่ลง”

ม.ล. ฉลองคือภรรยาของเขา

“หมอว่ายังไงครับ?”

พระยาศราภัยพิพัฒเสียงเครือ “แม่ฉลองกำลังจะตาย”

เรารู้ว่า หลังจากพระยาศราภัยพิพัฒต้องคดีกบฏ ม.ล. ฉลองขายที่ดินสองแปลงกับเครื่องประดับทุกชิ้นเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัว และเป็นค่ารักษาวัณโรคที่หล่อนเป็น แม้จะใช้ยาดีและราคาสูงเพียงไรก็ตาม แต่คนที่กำลังใจเสื่อมทรุด อยู่ในสภาพบ้านแตกเช่นนี้ ยากที่จะหายจากโรคร้ายชนิดนี้

“เราแต่งงานกันมาหลายปี แม่ฉลองอยู่เคียงข้างผมมาตลอด แต่ในเวลาที่เธอต้องการผมที่สุด ผมกลับช่วยอะไรไม่ได้ เราน่าจะมีความสุขประสาผัวเมีย แต่การเมืองพรากความสุขนั้นไปจากเรา เป็นความผิดของผมแท้ ๆ”

เขากับ ม.ล. ฉลองไม่ใช่คนคู่เดียวที่ถูกพรากด้วยพิษการเมือง ข้าพเจ้านึกถึงคนอีกหลายคู่ บางคู่ต้องแยกทางกัน รวมทั้งตัวข้าพเจ้าเอง

วันหนึ่งนายพันมาตามตัวพระยาศราภัยพิพัฒไป บอกว่า ม.ล. ฉลองมาหา หล่อนเดินทางมาทางเรือ จอดที่ท่าน้ำหน้าเรือนจำบางขวาง ขุนยมไม่อนุญาตให้พบกัน บอกว่าผิดกฎเรือนจำ นายพันบอกว่า “เมียเขากำลังจะตาย อุตส่าห์เดินทางมาจากพระนครเพื่อพบสามี คุณหญิงสั่งคนหามเธอไปลงเรือตั้งแต่ตีสาม เรือออกจากกรุงเทพฯตอนตีสี่ มาถึงบางขวางแต่เช้าเพื่อพบสามีเป็นครั้งสุดท้าย”

ได้ยินดังนั้น ขุนยมก็อนุญาต

ภาพที่เราเห็นคือเจ้าหน้าที่เรือนจำห้าคนคุมตัวพระยาศราภัยฯไปที่ท่าเรือ ประกอบด้วยสารวัตรแผนกควบคุมหนึ่งนาย พัศดีหนึ่งนาย ผู้คุมสามนาย

พระยาศราภัยฯไปถึงเรือ พบร่างภรรยานอนอยู่ในเรือ ผ้านวมผืนใหญ่ ห่มคลุม ใบหน้าซูบซีด นัยน์ตาหรี่ปรือเบิกขึ้นเมื่อสามีมาถึงข้างตัว เขากุมมือหล่อน สีหน้าซีดขาวของหล่อนบอกว่าหล่อนกำลังจะตาย แต่หล่อนจะไม่ยอมจากโลกนี้ไปโดยไม่พบคนที่หล่อนรัก

ทั้งสองไม่ได้คุยเรื่องสุขภาพ หรือสิ่งที่กำลังจะเกิด คุณหญิงคุยเรื่องสวนในบ้าน ต้นไม้ ดอกไม้ที่หล่อนปลูก หล่อนเล่าว่า “หมาบูลเทอเรียที่เลี้ยงออกลูกสามตัว”

ผู้คุมและเจ้าหน้าที่ที่ยืนเฝ้าเบือนหน้าหนีด้วยความสลดใจ

พระยาศราภัยฯฝืนยิ้มอย่างร่าเริงกับภรรยา พูดคุยกันราวกับทุกอย่างอยู่ในเหตุการณ์ปกติ เวลาสองชั่วโมงผ่านไปรวดเร็วราวติดปีกบิน พระยาศราภัยฯยิ้มให้ภรรยา เอ่ยเบา ๆ ว่า “ถึงเวลาแล้ว เธอควรจะต้องถึงบ้านก่อนมืด ควรออกเรือเสียแต่ตอนนี้”

หยาดน้ำคลอหน่วยตาคุณหญิง “ค่ะ ถึงเวลาแล้ว ฉันพอใจแล้ว ได้พบเจ้าคุณก็นับว่าสมปรารถนาแล้ว”

หล่อนประสานตากับสามี รู้ดีว่ากำลังมองใบหน้านั้นเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต พระยาศราภัยฯฝังความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายในอย่างสนิทแน่น มองภรรยาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก้าวขึ้นฝั่ง น้ำตาจึงเอ่อท้นออกมา เรือออกจากท่าบางขวาง พาหัวใจของเขาไปด้วย

สองวันต่อมา ข่าวความตายของคุณหญิงก็เดินทางมาถึง ผู้คุม พัน น้อยประไพ เป็นผู้แจ้งข่าว พระยาศราภัยพิพัฒเซไปเกาะเก้าอี้ ใบหน้าซีดเผือด นัยน์ตาเอ่อท้นด้วยหยาดน้ำ ผู้คุมตบไหล่ผู้สูญเสียผู้เป็นที่รักเบา ๆ แต่ไม่พูดอะไร

พระยาศราภัยพิพัฒขออนุญาตขุนยมไปกรุงเทพฯเพื่อรดน้ำศพภรรยา

ขุนยมเอ่ยเสียงราบเรียบว่า “รดน้ำศพไปทำไม รดแล้วจะฟื้นรึเปล่าเล่า คนตายไม่ใช่ต้นไม้นะ”

“ท่าน...”

“มองโลกในแง่ดีหน่อย เมียคุณไปดีแล้ว ไม่ต้องเหนื่อยมาเยี่ยมคุณอีก”

“ถ้างั้นผมขอไปรดน้ำศพ แค่วัดหัวลำโพงนี่เอง”

“ก็บอกแล้วว่าคนไม่ใช่ต้นไม้ รดน้ำไปกี่ปี๊บก็ไม่ฟื้น โอ้ย! เป็นถึงพระยา ทำไมเรื่องง่าย ๆ อย่างนี้ยังไม่เข้าใจ”

“อย่างน้อยเราก็ควรเห็นแก่มนุษยธรรม”

“มนุษยธรรมบ้าบออะไร! พวกมึงเป็นเพียงแมลงสาบ ใช่มนุษย์มนาเหมือนเราที่ไหนเล่า”

วันเวลาในคุกผ่านไปเรื่อย ๆ พระยาศราภัยพิพัฒไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนก่อน

หลังจากวันนั้นแม้พระยาศราภัยพิพัฒจะดำเนินชีวิตไปตามปกติ แต่เรารู้ว่าเขาสูญเสียวิญญาณของเขาไปแล้ว

(เหตุการณ์ภรรยาใกล้ตายมาเยี่ยมสามีในคุกเป็นเรื่องจริง อยู่ในนวนิยาย น้ำเงินแท้

น้ำเงินแท้ กำลังจะเป็นละครเวทีในเดือนหน้า เปิดจองบัตรแล้วที่ www.dreambox.co.th
โทร. 085-416-6661-4 เวลา 11.00-19.00 น.)

.

วินทร์ เลียววาริณ
https://www.facebook.com/winlyovarin/

ถ้าใครได้อ่านชีวประวัติของพระยาศราภัยพิพัฒ จะรู้ว่าท่านเป็นคนที่มีความสามารถมากและใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าจนถึงนาทีสุดท้าย #น้ำเงินแท้

ในบรรดานักโทษแห่งบางขวางคดีกบฏบวรเดช พระยาศราภัยพิพัฒหรือพี่เลื่อนยิ้มแย้มแจ่มใสเสมอ ทว่าช่วงนี้เขาเคร่งขรึมผิดปกติ ใบหน้าซีดขาว

ข้าพเจ้าถามเขา “เกิดอะไรขึ้น พี่เลื่อน?”

“แม่ฉลองอาการแย่ลง”

ม.ล. ฉลองคือภรรยาของเขา

“หมอว่ายังไงครับ?”

พระยาศราภัยพิพัฒเสียงเครือ “แม่ฉลองกำลังจะตาย”

เรารู้ว่า หลังจากพระยาศราภัยพิพัฒต้องคดีกบฏ ม.ล. ฉลองขายที่ดินสองแปลงกับเครื่องประดับทุกชิ้นเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัว และเป็นค่ารักษาวัณโรคที่หล่อนเป็น แม้จะใช้ยาดีและราคาสูงเพียงไรก็ตาม แต่คนที่กำลังใจเสื่อมทรุด อยู่ในสภาพบ้านแตกเช่นนี้ ยากที่จะหายจากโรคร้ายชนิดนี้

“เราแต่งงานกันมาหลายปี แม่ฉลองอยู่เคียงข้างผมมาตลอด แต่ในเวลาที่เธอต้องการผมที่สุด ผมกลับช่วยอะไรไม่ได้ เราน่าจะมีความสุขประสาผัวเมีย แต่การเมืองพรากความสุขนั้นไปจากเรา เป็นความผิดของผมแท้ ๆ”

เขากับ ม.ล. ฉลองไม่ใช่คนคู่เดียวที่ถูกพรากด้วยพิษการเมือง ข้าพเจ้านึกถึงคนอีกหลายคู่ บางคู่ต้องแยกทางกัน รวมทั้งตัวข้าพเจ้าเอง

วันหนึ่งนายพันมาตามตัวพระยาศราภัยพิพัฒไป บอกว่า ม.ล. ฉลองมาหา หล่อนเดินทางมาทางเรือ จอดที่ท่าน้ำหน้าเรือนจำบางขวาง ขุนยมไม่อนุญาตให้พบกัน บอกว่าผิดกฎเรือนจำ นายพันบอกว่า “เมียเขากำลังจะตาย อุตส่าห์เดินทางมาจากพระนครเพื่อพบสามี คุณหญิงสั่งคนหามเธอไปลงเรือตั้งแต่ตีสาม เรือออกจากกรุงเทพฯตอนตีสี่ มาถึงบางขวางแต่เช้าเพื่อพบสามีเป็นครั้งสุดท้าย”

ได้ยินดังนั้น ขุนยมก็อนุญาต

ภาพที่เราเห็นคือเจ้าหน้าที่เรือนจำห้าคนคุมตัวพระยาศราภัยฯไปที่ท่าเรือ ประกอบด้วยสารวัตรแผนกควบคุมหนึ่งนาย พัศดีหนึ่งนาย ผู้คุมสามนาย

พระยาศราภัยฯไปถึงเรือ พบร่างภรรยานอนอยู่ในเรือ ผ้านวมผืนใหญ่ ห่มคลุม ใบหน้าซูบซีด นัยน์ตาหรี่ปรือเบิกขึ้นเมื่อสามีมาถึงข้างตัว เขากุมมือหล่อน สีหน้าซีดขาวของหล่อนบอกว่าหล่อนกำลังจะตาย แต่หล่อนจะไม่ยอมจากโลกนี้ไปโดยไม่พบคนที่หล่อนรัก

ทั้งสองไม่ได้คุยเรื่องสุขภาพ หรือสิ่งที่กำลังจะเกิด คุณหญิงคุยเรื่องสวนในบ้าน ต้นไม้ ดอกไม้ที่หล่อนปลูก หล่อนเล่าว่า “หมาบูลเทอเรียที่เลี้ยงออกลูกสามตัว”

ผู้คุมและเจ้าหน้าที่ที่ยืนเฝ้าเบือนหน้าหนีด้วยความสลดใจ

พระยาศราภัยฯฝืนยิ้มอย่างร่าเริงกับภรรยา พูดคุยกันราวกับทุกอย่างอยู่ในเหตุการณ์ปกติ เวลาสองชั่วโมงผ่านไปรวดเร็วราวติดปีกบิน พระยาศราภัยฯยิ้มให้ภรรยา เอ่ยเบา ๆ ว่า “ถึงเวลาแล้ว เธอควรจะต้องถึงบ้านก่อนมืด ควรออกเรือเสียแต่ตอนนี้”

หยาดน้ำคลอหน่วยตาคุณหญิง “ค่ะ ถึงเวลาแล้ว ฉันพอใจแล้ว ได้พบเจ้าคุณก็นับว่าสมปรารถนาแล้ว”

หล่อนประสานตากับสามี รู้ดีว่ากำลังมองใบหน้านั้นเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต พระยาศราภัยฯฝังความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายในอย่างสนิทแน่น มองภรรยาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก้าวขึ้นฝั่ง น้ำตาจึงเอ่อท้นออกมา เรือออกจากท่าบางขวาง พาหัวใจของเขาไปด้วย

สองวันต่อมา ข่าวความตายของคุณหญิงก็เดินทางมาถึง ผู้คุม พัน น้อยประไพ เป็นผู้แจ้งข่าว พระยาศราภัยพิพัฒเซไปเกาะเก้าอี้ ใบหน้าซีดเผือด นัยน์ตาเอ่อท้นด้วยหยาดน้ำ ผู้คุมตบไหล่ผู้สูญเสียผู้เป็นที่รักเบา ๆ แต่ไม่พูดอะไร

พระยาศราภัยพิพัฒขออนุญาตขุนยมไปกรุงเทพฯเพื่อรดน้ำศพภรรยา

ขุนยมเอ่ยเสียงราบเรียบว่า “รดน้ำศพไปทำไม รดแล้วจะฟื้นรึเปล่าเล่า คนตายไม่ใช่ต้นไม้นะ”

“ท่าน...”

“มองโลกในแง่ดีหน่อย เมียคุณไปดีแล้ว ไม่ต้องเหนื่อยมาเยี่ยมคุณอีก”

“ถ้างั้นผมขอไปรดน้ำศพ แค่วัดหัวลำโพงนี่เอง”

“ก็บอกแล้วว่าคนไม่ใช่ต้นไม้ รดน้ำไปกี่ปี๊บก็ไม่ฟื้น โอ้ย! เป็นถึงพระยา ทำไมเรื่องง่าย ๆ อย่างนี้ยังไม่เข้าใจ”

“อย่างน้อยเราก็ควรเห็นแก่มนุษยธรรม”

“มนุษยธรรมบ้าบออะไร! พวกมึงเป็นเพียงแมลงสาบ ใช่มนุษย์มนาเหมือนเราที่ไหนเล่า”

วันเวลาในคุกผ่านไปเรื่อย ๆ พระยาศราภัยพิพัฒไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนก่อน

หลังจากวันนั้นแม้พระยาศราภัยพิพัฒจะดำเนินชีวิตไปตามปกติ แต่เรารู้ว่าเขาสูญเสียวิญญาณของเขาไปแล้ว

(เหตุการณ์ภรรยาใกล้ตายมาเยี่ยมสามีในคุกเป็นเรื่องจริง อยู่ในนวนิยาย น้ำเงินแท้

น้ำเงินแท้ กำลังจะเป็นละครเวทีในเดือนหน้า เปิดจองบัตรแล้วที่ www.dreambox.co.th
โทร. 085-416-6661-4 เวลา 11.00-19.00 น.)

.

วินทร์ เลียววาริณ
https://www.facebook.com/winlyovarin/

หากพูดถึงเรือนจำแล้วหลายๆคนคงจะคิดว่า มันต้องเป็นสถานที่สุดอึดอัดกันใช่มั้ยครับห้องขังแคบสกปรกอะไรประมาณเนี้ยแหละครับ แต่มันก็มีหลายที่เหมือนกันนะครับที่ตรงกันข้าม ซึ่งสถานที่เหล่านี้ถูกเรียกกันว่าคุกที่น่าอยู่ที่สุดในโลก ไม่ว่าจะเป็นสภาพแว้ดล้อมที่ดีมีความสะอาดผู้คุมใจดี
---------------
เพลย์ลิสต์ เล่าไปเรื่อย
สาระรอบโลก : https://goo.gl/6JKf5C
เรื่องดังในอดีต : https://goo.gl/Rh29GV
ลึกลับ : https://goo.gl/ERvgD5
---------------
ดนตรีประกอบ
Trouble - Topher Mohr and Alex Elena

ได้รับอนุญาตภายใต้ ใบอนุญาต Creative Commons Attribution
https://creativecommons.org/licenses/
---------------
ถ้าชอบคลิปนี้ อย่าลืม กดไลค์ กดแชร์ กันด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่รับชมครับ

รายการ เปิดหน้าหนัง ทุกวันจันทร์ เวลาบ่ายสองโมงตรง พบกับรายงานอันดับความน่าดูของภาพยนตร์เข้าใหม่ในแต่ละสัปดาห์ ที่คนอยากชมมากที่สุด จากการโหวตผ่าน Facebook : https://www.facebook.com/gutumdaipnn

รายการ เปิดหน้าหนัง ทุกวันจันทร์ เวลาบ่ายสองโมงตรง พบกับรายงานอันดับความน่าดูของภาพยนตร์เข้าใหม่ในแต่ละสัปดาห์ ที่คนอยากชมมากที่สุด จากการโหวตผ่าน Facebook : https://www.facebook.com/gutumdaipnn