เรื่องเก่า กับ เรื่องใหม่
เมื่อคืนแสดงที่ร้านฮาร์ทบีท สะหวันนะเขต ประเทศลาว เมื่อวานจึงเดินทางเข้าลาวตั้งแต่เช้า รวมพลพร้อมเพรียงกันที่ด่าน พวกเราไม่เอารถข้ามไปครับ เพราะเค้ามีรถตู้มารับ ผมและภรรยาหนึ่งคัน ก็สะดวกดีครับ พลขับของผมจะได้ไม่ต้องขับเลนส์ชิดขวา จะได้ไม่งง แต่ผมก็ให้แกไปด้วย ซึ่งหลายท่านในวงก็ทำเช่นนั้น
ข้ามมาหน่อยเดียวก็ถึงที่พัก เป็นหอพักเล็กๆ แต่ก็ดูสะอาดดีคงจะเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ เพราะได้กลิ่นสีอยู่หน่อยๆ
เนื่องจากเป็นหอพักจึงไม่มีอาหารแน่ๆ ผมจึงบอกให้น้องพลขับของผมออกไปกับคนขับรถตู้ที่มารับผมให้ไปหาซื้ออาหารมาทาน ว่าด้วยไก่ย่าง ส้มตำ แต่พลขับผมแถมลาบปลาและปลาเนื้ออ่อนทอดเพิ่มให้อีก แกว่ามันน่าทานดี ซึ่งแกว่าขณะซื้ออาหาร ก็เห็นสมาชิกวงบางท่านมาทานที่ร้านนี้เช่นกัน
เมื่อวานผมกับภรรยาไม่ได้ออกไปไหนเลย เธอคงจะเหนื่อย เห็นบ่นง่วงด้วย เราจึงนั่งทานกันในห้อง และว่าจะออกไปเดินเล่นในตอนเย็น จึงนัดคนขับรถไว้ห้าโมงเย็น แต่พอถึงเวลานัด เกิดเปลี่ยนใจไม่อยากไปเท่าไหร่ เลยนั่งจิบเบียร์ลาวเล่นๆในห้องพัก รถชาติเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ได้โฆษณานะ ช่วงนี้บ้านเรากำลังวุ่นๆเรื่องนี้อยู่นี่เนาะ
คนขับรถตู้เล่าให้ฟังว่า ซอยที่เราพักกันนั้น เลยเข้าไปหน่อยก็เป็นคาสิโน ซึ่งผมไม่แปลกใจหรอกครับ ในภูมิภาคนี้มีใครไม่มีบ้างล่ะ นอกจากประเทศเรานั่นแหละที่ไม่มี
เรามักได้ยินผู้บริหารบ้านเราบางท่านที่ชอบพูดประโยค “เราเป็นเมืองพุทธ” ผมเองก็พุทธและไม่เล่นการพนัน ไม่ชอบด้วยซ้ำไป แต่จากการเดินทางของผมตลอดสามสิบกว่าปีที่ผ่านมา ที่ไหนมีบ่อนคาสิโน ที่นั่นเต็มไปด้วยคนไทย แม้แสนไกลอย่างลาสเวกัสก็ไม่เว้น
มีป้ายติดเตือนใจให้คนไทยอ่านตามชายแดนว่า การเล่นการพนันคือการขนเงินออกนอกประเทศ หรืออะไรประมาณนี้ เห็นแล้วก็ ละเหี่ยใจ ไม่รู้มีให้ทำไมป้ายแบบนี้ ผมขอพูดสั้นๆเลยว่า “สร้างภาพ”
ภรรยาผมถามว่าทำไมเค้ามีคาสิโนกันทุกประเทศเลย ทั้งๆที่ประเทศทั้งหลายในภูมิภาคนี้ ก็ล้วนเป็นเมืองพุทธแทบทั้งนั้น และวัฒนธรรมเค้าก็ดูจะแข็งกว่าเราด้วยซ้ำ ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเลยตอบเธอไปว่า “เค้าฉลาด” อิ อิ ส่วนเรา “โง่” หรือเปล่าผมก็ไม่ได้พูดนะ แต่สร้างภาพน่ะพูดออกไปแล้ว หึ หึ
ก็ว่ากันไป ยังไงผมก็ไม่เล่นการพนันอยู่แล้ว หวยยังไม่คิดซื้อเลย ผมอยากได้อะไรในชีวิตก็ล้วนต้องทำเอาเองทั้งนั้น
เมื่อคืนแสดงสี่ทุ่มพอสามทุ่มแก่ๆเราก็ออกจากที่พักไปยังสถานที่แสดง ซึ่งไม่ไกลจากที่พักเท่าไหร่ ถนนหนทางจากที่พักมาที่แสดงก็โอเค ต่างกับเมื่อครั้งแสดงที่เวียงจันทร์ไม่น้อยเลย เพราะที่เวียงจันทร์สถานที่แสดงทั้งไกลทั้งหลุมบ่อทางโหดมากๆ เห็นว่าเดือนหน้าจะมีที่นั่นอีก
เมื่อคืนพอถึงที่แสดง ภรรยาผมพูดออกมาว่า “ไม่มีรถจอดเลย ใช่ที่นี่เหรอ” ผมจึงบอกเธอว่า ที่นี่เค้าเป็นอย่างนี้แหละ เราเล่นสี่ทุ่มไม่ใช่หรือ เธอจึงบอกว่า “นี่มันจะสี่ทุ่มอยู่แล้วนะ” ผมจึงบอกเธอว่าจะสี่ทุ่มกับสี่ทุ่มมันไม่เหมือนกันนะ
นึกถึงเมื่อเกือบสามสิบปีที่แล้ว เมื่อครั้งที่ไทยกับลาวเกิดเหตุการณ์กระทบกระทั่งกัน พวกเราคาราบาว และพี่น้องศิลปินอีกไม่น้อยได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่เชื่อมรอยร้าว ซึ่งในครั้งนั้นมีแผนการแสดงในอินดอร์
พอใกล้วันแสดง ทางการลาวแจ้งให้พวกเราทราบว่า ขอเปลี่ยนเป็นกลางแจ้ง เพราะจำหน่ายตั๋วหมด และเพิ่มจำนวนตั๋วไปอีกมาก จึงขอย้ายสถานที่จัดเป็นกลางแจ้ง
ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร พวกเราแสดงกลางแจ้งกันเป็นประจำอยู่แล้ว จำได้ว่าในครั้งนั้น พอใกล้จะถึงเวลาแสดง มองออกไปไม่เห็นมีผู้ชมเลย เล่นเอาหลายคนงงๆ ผมเองก็ยอมรับว่างงเหมือนกันเพราะไม่มีประสบการแบบนี้มาก่อน อีกทั้งทางลาวก็แจ้งว่า จำหน่ายตั๋วออกไปมากมาย
พอถึงเวลาแสดงเท่านั้นแหละ ดั่งได้ยินเสียงระฆังพร้อมขึ้นชกยังไงอย่างนั้น
เราตั้งเวทีกลางสนามซึ่งกว้างมากๆ แม้ด้านหลังเวทีก็มีพื้นที่เหลือเฟือมากมาย แต่ในวินาทีนั้นเอง ฝูงชนมากมายก็ปรากฎขึ้นจากทุกทิศทุกทาง ที่ผมใช้คำนี้เพราะแม้ด้านหลังเวทีซึ่งไม่ได้ล้อมรั้วอะไรไว้ก็มีฝูงชนด้วยเช่นกัน
จำนวนผู้ชมในครั้งนั้นหลายหมื่นคนครับ แล้วปรากฎตัวออกมาพร้อมกันทุกทิศทุกทางเป็นภาพที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ซึ่งทุกท่านที่ไปแสดงในครั้งนั้นก็คงมีความรู้สึกไม่แตกต่างไปจากผมสักเท่าใด
มองเห็นที่นั่งโซฟาร์หรูที่ทางการลาวตั้งเตรียมไว้ให้คณะผู้บริหารระดับสูงกระจายหายไปกับคลื่นมนุษย์โดยมีเจ้าหน้าที่ลาวพยายามช่วยกันยกหนีกันให้จ้าละหวั่น
แล้วคอนเสิร์ตเชื่อมสัมพันธ์ก็เริ่มขึ้นท่ามกลามผู้ชมจากทุกทิศ แม้ด้านหลังเวทีก็มีผู้ชมแน่นขนัด
มีเรื่องขำๆที่ไม่ขำสำหรับพวกเราเท่าไหร่คือ พอคอนเสิร์ตดำเนินไปได้สักพัก หลายท่านเริ่มปวดชิ้งฉ่อง ไม่ต้องพูดไม่ต้องถามว่าห้องน้ำอยู่ไหน เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะฝ่าฝูงชนออกไปแล้วกลับเข้ามาได้ “อื้มมมมมมม! เอางัยดี” หลับตาฉี่ไปเลย อย่างน้อยเราก็ไม่เห็นใคร อิ อิ
กลับมาที่เมื่อคืนกันอีกที พอสี่ทุ่มพลขับผมก็มารายงานว่า ใกล้เวลาแสดงแล้ว ซึ่งภรรยาผมยังติดใจเรื่องไม่มีรถจอดอยู่ ผมจึงบอกกับเธอว่า ป่านนี้จอดกันจนล้นออกไปข้างนอกแล้วมั้ง แต่ดูเธอทำหน้าคล้ายไม่ค่อยเชื่อหรือแน่ใจเท่าไหร่ พอผมขึ้นแสดงไปได้สักพักก็ลงมาพักเข้าห้องน้ำ ภรรยาผมนั่งคอยในรถเธอรีบถามผมว่า “มีคนไหม” “เต็ม” ผมทราบว่าเค้าจำหน่ายบัตรหมดไปนานแล้วครับ
หลังจากคอนเสิร์ตเลิกขณะรถพวกเราผ่านลานจอดรถออกมาซึ่งยาวเหยียดล้นออกมานอกถนน ภรรยาผมจึงทราบว่าที่ผมบอกนั้นไม่ใช่เรื่องพูดเล่น เฮ้อออออออ!
เอาหละ แค่นี้พอเนาะ เดี๋ยวเดินทางไปอุบลแล้วหละครับ
ติดตามได้ที่ Facebook Lek Carabao Solo
อัพเดททุกวัน
#เล็กคาราบาว #LekCarabaoSolo
ส้มตำ ประเทศลาว 在 ส้มตำพาเพลิน - "ตำหลวงพระบาง" เป็นสูตรมาจากประเทศลาว... 的推薦與評價
"ตำหลวงพระบาง" เป็นสูตรมาจากประเทศลาว ไม่สามารถสั่งแบบดัดแปลงสูตรได้ เพื่อความอร่อยตามต้นฉบับและเป็นเอกลักษณ์ >>>> อาทิ ไม่ใส่น้ำตาล หรือ ... ... <看更多>