รีวิว Death Stranding (ยาวมาก)
.
มีหลายคนถาม ว่าเกมนี้ เล่นแล้วรู้สึกอย่างไร
ตอนที่ผมยังเล่นไม่จบ ผมก็ยังตอบไม่ได้เต็มที่
.
ตอนนี้ ผมเล่นจบแล้ว ก็น่าจะพอมาตอบได้บ้าง
แต่ออกตัวก่อนว่า ผมไม่ได้เป็นนักรีวิวอาชีพ
.
มันคงไม่ได้ถูกหลักสากลการรีวิวหนัง/เกม อะไรก็แล้วแต่
ออกเป็นการแสดงความรู้สึกส่วนตัว หลังเล่นจบมากกว่า
อาจมีสปอยล์อะไรบ้าง แต่จะพยายามให้น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้ครับ
.
Death Stranding เป็นเกมแรก ของคุณโคจิม่า
หลังออกจาก บริษัทโคนามิ
.
ทำให้หลายคนจับตามอง ว่าเกมของโคจิม่า
หากได้ทำจริงๆโดยไม่มีใครมาบังคับหรือบีบอะไร
มันจะออกมารูปแบบไหน
.
จนกระทั่งตัวอย่างออกมา
หลายคนดูแล้วยังเกาหัวแกรกๆ ว่า “อีหยังฟะ”
แล้วตกลง เกมมันแนวไหนกันแน่
.
เพื่อให้เห็นภาพ
ผมแบ่งตัวเกม Death Stranding ออกเป็น 3 ส่วนแล้วกันครับ
1. ส่วนแรก คือส่วนที่เป็นหัวใจของเกม
และคุณต้องทำตั้งแต่ต้นจนจบ คือ “การส่งของ”
.
ส่วนนี้ คุณต้องเอาของไปส่ง จากจุดเริ่มต้น ไปถึงปลายทาง
ด้วยวิธีใดก็แล้วแต่ ลำบากบ้าง สบายบ้าง
.
ซึ่งด้วยความที่ส่วนนี้ คือเกมเพลหลักของเกม
ตัวเกมจึงใส่รายละเอียดลงไปเยอะมาก สมจริงมากกว่าเกมอื่น
เช่น การจัดของให้น้ำหนักสมดุล เวลาเดินจะไม่เซมาก
เดินไปต้องกดทรงตัว จัดของไม่ให้เกินน้ำหนัก
.
ภูมิประเทศก็มีผลทำให้สะดุด ลื่น เหนื่อย จมน้ำได้ ไหนจะพวกผี ศัตรูระหว่างทาง ฝนตกที่ทำให้ของเสียหาย ฯลฯ
.
ด้วยรายละเอียดเหล่านี้ การส่งของในเกมนี้ มันจึงมีความแตกต่างจากเกมทั่วไป เราจำเป็นต้องมีสมาธิกับมันอย่างมาก เพราะหากของเสียหายมากจนพัง คุณอาจต้องเริ่มต้นใหม่กันเลยทีเดียว
.
เนื่องจากการส่งของมีอุปสรรคมากมาย
ตัวเกมเลยมีตัวช่วยให้คุณสบายขึ้นบ้าง จากสิ่งของที่ค่อยๆได้ตามเกม หรือ สิ่งปลูกสร้างอำนวยความสะดวกระหว่างทาง
ที่เราสร้าง ผู้เล่นอื่นก็จะได้ใช้ คนอื่นสร้าง เราได้ใช้
.
หรือจะช่วยกันลงขันสร้างก็ได้ เมื่อใครมาใช้ของของเรา จะมีตัวหนังสือบอก แล้วได้ Like ตอบแทน ทำให้เราภูมิใจลึกๆ ว่าได้ทำเพื่อผู้อื่น ราวกับเป็นการทำบุญยุคอนาคต ทำแล้วเห็นผลบุญ วัดกันได้เรียลไทม์
.
และทั้งหมดนี้ คือส่วนเกมเพลที่คุณต้องใช้เวลามากที่สุดในเกม
.
2. ส่วนเนื้อเรื่อง
ส่วนเนื้อเรื่อง ผมขอแบ่งออกเป็นสองส่วน คือส่วนเป็นคัทซีน และส่วนที่เป็นตัวหนังสือ (วิทยุ+ข้อมูลที่ต้องอ่าน)
.
บอกเลยว่า คุณต้องเจอกับส่วนนี้อีกมหาศาลตลอดเกม
อีกทั้งเนื้อเรื่องของเกมที่ไซ-ไฟจ๋า ชวนงงโคตรๆ
.
ใครได้ภาษาอาจจะดีหน่อย งงน้อยหน่อย
(แต่เชื่อเถอะ ยังมีงงกันอยู่ดี)
.
ใครไม่ได้ภาษาอาจหลับเอาได้ นอกจากคุณจะกดข้ามๆๆๆ
ซึ่งหมายความว่าคุณอาจพลาดสิ่งสำคัญไปมากมาย
.
3. ส่วนการต่อสู้
ส่วนการต่อสู้ ผมให้น้ำหนักน้อยสุดในนี้
จากความรู้สึก ผมรู้สึกว่า ผมใช้เวลากับส่วนที่ 1-2 มากกว่าส่วนที่ 3 หลายเท่ามากๆ รายละเอียดไปว่ากันส่วนต่อไป
.
-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-
.
โอเค พอรู้แล้วว่า ตัวเกมแบ่งออกเป็น 3 ส่วน
แล้วผมชอบไม่ชอบตรงไหนยังไงบ้าง
.
ส่วนที่ 1 การส่งของ
.
บอกเลยว่า แรกๆสนุกและเพลินมาก
ตอนแรกคิดว่าส่งของธรรมดาๆมันสนุกตรงไหน
.
ไปๆมาๆ เพลินดี วิวสวยๆกว้างๆเรียบๆสบายตา
.
ซักพักมีเพลงเพราะๆคลอให้ฟัง(จะมาตามแต่ละช่วงของเนื้อเรื่อง)
หรือจะเปิดฟังเองก็(น่าจะ)ได้ หลังจากปลดเพลงแล้ว
.
นอกจากนี้ เรายังสนุกกับการสร้าง หรือ ใช้สิ่งของของคนอื่น
.
ความรู้สึกดี เมื่อมีคนมาใช้ของเรา
ความภูมิใจที่ผ่านอุปสรรคต่างๆ
ความอดทนที่ต้องไปให้ถึงปลายทาง
สิ่งเหล่านี้ คือ อรรถรส
ที่ไม่น่าเชื่อว่าการส่งของธรรมดาๆ กลับกลายเป็นสิ่งพิเศษ
ที่ไม่เคยสัมผัสจากเกมอื่นๆ
.
แต่สำหรับผม ผมรู้สึกแบบนั้น กับช่วงแรกๆของเกม
หลังจากนั้น เริ่มที่จะชิน เริ่มจะเบื่อ
ไม่ไหวที่จะทำแบบนี้ซ้ำๆอีกต่อไป
.
อุปสรรคที่เคยสนุกหรือลุ้นกับมัน กลับกลายเป็นเริ่มรำคาญแล้วสิ
จะรีบไปเนื้อเรื่อง คุณก็ต้องส่งของตามเนื้อเรื่องอยู่ดี
หากคุณเบื่อ คุณก็ต้องส่งของอยู่ดี ฮ่าๆ
.
ส่วนที่ 2 เนื้อเรื่อง
ด้วยความที่เนื้อเรื่องเกมนี้ ไซ-ไฟ จ๋ามาก
อารมณ์เหมือน interstellar เวอร์ชั่นเกม
.
หากคุณเล่นไปแล้วแปลเนื้อเรื่อง/ตามเนื้อเรื่องทัน
คุณจะพบว่าสมองคุณต้องทำงานหนักมาก
.
แม้เล่นไปจนได้คลายปม หรือเข้าใจอะไรต่างๆ
แต่ก็หนักอึ้ง ราวกับเพิ่งออกจากคาบเรียนฟิสิกส์ก็มิปาน
.
ทำให้ผมรู้สึกว่า มันต้องเข้าใจอะไรยาก ซับซ้อนขนาดนี้เลยหรือนี่
อีกใจก็อยากชมคนเขียนบท+โคจิม่า
ที่คิดกฎต่างๆในเกมขึ้นมา ผูกกับหลักวิทย์ในชีวิตจริง
จนมีเรื่องราวขนาดนี้ คิดได้ไง ยอมใจจริงๆ
.
ลองนึกภาพคนเขียนบทกับคุณโคจิม่าคุยกัน
ต้องคุยกันอีท่าไหน บทเกมถึงจะออกมาแบบนี้ได้
.
คัทซีนหรืองานภาพในเกม ก็ช่วยให้เราเสพเกมนี้ได้นานขึ้น
ภาพสวย ราวกับดูหนัง
ยิ่งได้นักแสดงดังๆมาร่วมด้วย อารมณ์หนังยิ่งมา
เสพไปว๊าวไป ผสมกับความงงๆก่งก๊งไป 555+
.
ส่วนที่ 3 ส่วนต่อสู้
ส่วนนี้ ผมให้น้ำหนักน้อยสุด
เพราะนับจากจำนวนชั่วโมงในส่วนนี้ จะน้อยสุด(ถ้าเล่นตามเนื้อเรื่อง)
.
การต่อสู้ไม่ว่าจะศัตรูตัวไหน เล็กใหญ่ คุณใช้กลยุทธ์ไม่ต่างกัน
ยิงด้วยอาวุธใดก็ได้ที่เป็นกระสุนเลือดแซม+คอยเต็มเลือด
.
จะลำบากหน่อยก็ตรงที่ผมเลือกเล่นแบบยากสุด เลยโดนดาเมทหนักสุด
.
เอาจริงๆการสู้มินิบอสสัตว์ต่างๆ
ผมยังสนุกกว่า ลุ้นกว่า สู้บอสหลักเนื้อเรื่องอีก
.
ทั้งๆที่บอสเนื้อเรื่องแต่งตัวอย่างเท่ เปิดตัวอยากเทพ
ฉากต่างๆอลังการมาก แต่พอสู้จริงๆ มันไม่อิปิคขนาดนั้น
โชคดีที่งานภาพ/เสียง ช่วงบอสช่วยไว้เยอะจริงๆ
.
บางคนบอกว่า เกมโคจิม่าก็เป็นแบบนี้
บอสอลังการ แต่วิธีการต่อสู้เบสิค
.
ผมลองย้อนไปสมัยเล่นเมทัลเกียร์
บอสแต่ละตัวก็มีลูกเล่นของมันนะ
และเราต้องแก้ทางอยู่เหมือนกัน
.
ไม่ใช้ยืนยิงๆวิ่งๆก็ผ่านทุกตัว
บางตัวต้องกระโดดลงน้ำ บางตัวต้องใช้อาวุธเฉพาะ
.
อย่างไซบอร์คนินจา คุณใช้ปืนยิงไม่ได้ เป็นต้น
แต่เกมนี้ คุณใช้อะไรก็ได้ ผ่านเหมือนกัน
แค่ผ่านง่ายกว่าผ่านยากกว่าเท่านั้น
.
แม้ว่าผมเล่นยากสุด แล้วสเตลล์ช่วงบอส
บางที AI ลูกน้องหรือแม้แต่ตัวบอสยังเอ๋อๆเลย
เดินแทบจะรอบตัวอยู่แล้ว มันยังไม่เห็นหรือรู้ตัว
.
เมทัลเกียร์โซลิด 1 ที่เป็นเกมหลายสิบปีก่อน
ผมรู้สึกว่า AI บอส/ทหาร ยังฉลาดกว่านี้อีกมั้ง
.
บางซีนก็เหมือนจะใช้มุขเดิมของ MGS4 มาเลย
ไม่รู้ว่าจงใจล้อเลียนหรืออะไร
.
ถ้าตั้งใจใส่มาจริงจัง
คนไม่เคยเล่น MGS4 คงจะว๊าว
แต่ผมเล่นมา เลยรู้สึกมองบนแล้วแบบเฉยๆมาก
.
สรุปคือ พอเล่นจบ กลับรู้สึกว่า
ส่วนการต่อสู้ในเกมนี้ เป็นเพียงสีสันหนึ่งในเกม
.
ทำให้เกมมีมิติขึ้น หลากหลายขึ้น
แต่เกมไม่ได้เน้นส่วนนี้
เปรียบเสมือนเครื่องปรุง
ให้การขนส่งของเรา มีรสชาติขึ้นมากกว่า
-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-
ส่วนอื่นๆที่ช่วยชูเกมนี้ขึ้นมา
ก็พวกงานภาพสวยๆ ตอนจะอลังการก็ทำได้ดีจริงๆ
ร่วมกับโมชั่นดาราต่างๆ เลยทำให้เราอยากดูฉากต่อๆไป
.
รายละเอียดต่างๆที่ซ่อนอยู่ในเกม
(บางทีรู้สึกว่าละเอียดไปไหม เห็นใจสายแคชชวล)
ความลับต่างๆสำหรับแฟนบอย
.
เพลงประกอบที่ไพเราะ(เพลงที่มีเสียงร้อง)
น่าเสียดายที่เพลงแบคกราวจริงๆในเกม เหมือนจะมีน้อย
ถ้าเทียบกับเกมอื่นๆที่โคจิม่าเคยทำมา
.
ราวกับว่าตลอดเกม
เฮียจงใจจะให้เราอยู่กับความอ้างว้าง ว่างเปล่าหรือเปล่านะ
-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-
แต่ๆๆๆ ทั้ง 3 ส่วนที่ผมติชมนี้ เป็นความรู้สึกส่วนตัว
ที่คงไม่ใช่ข้อเสียจริงๆของเกม
.
ข้อเสียจริงๆต้องเป็นสิ่งที่ทุกคนน่าจะไม่ชอบ
อย่างพวกบัค เพลงห่วงภาพกาก เนื้อเรื่องแย่ อะไรแบบนี้
.
ความรู้สึกส่วนตัวที่ว่าผมขัดใจ มันอาจถูกใจหลายๆคนก็ได้
ผมเลยพอจะเข้าใจ ว่าทำไมถึงมีคนชอบ และมีคนไม่ชอบ
มันก็ขึ้นอยู่กับว่า ที่ผมว่าๆมา คุณโอเคกับสิ่งเหล่านั้นหรือไม่
.
ที่แน่ๆคือ เมื่อเล่นจบแล้วนั้น
รู้สึกว่าเกมนี้มีความเป็นของตัวเอง มีความอินดี้สูงมาก
.
ผมไม่เสียใจที่ได้เล่น แต่ไม่ถึงกับสุดยอดเกมในดวงใจขนาดนั้น
เหมือนเราได้ดูหนังอาร์ทๆไซ-ไฟเรื่องหนึ่งจบ
แล้วสามารถไปถกกับชาวบ้านได้แล้ว
.
ถ้าเกมนี้ ได้เป็นเกมออฟเดอะเยียร์ ผมก็ไม่คัดค้าน
การสร้างเกมที่ไม่เหมือนใครขนาดนี้
ไม่ใช่เรื่องง่ายและเห็นได้บ่อยนัก
.
แต่ในอนาคต ผมอยากเห็นเกมต่อไปของโคจิม่า
ที่เข้าใจง่ายขึ้นมานิด (เพราะผมโง่เอง 555+)
ให้น้ำหนัก ใส่แมคคานิคกลไกส่วนแอคชั่นบู๊มากหน่อย
.
เกมนี้แสดงให้เห็นว่า
ต่อไปเฮียจะทำเกมอะไร ทำได้หมดแล้วล่ะ
อยู่ที่ตัวบทและคุณโคจิม่า ว่าจะเอาส่วนไหนนำ
ส่วนไหนหนัก-เบา ถูกใจคนเล่นกลุ่มไหน แค่นั้นเองครับ
-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-
เขียนจบแล้วว งงไหมครับ เห็นไหม ขนาดเขียนรีวิว ยังงงๆเลย ฮ่าๆ
