มีน้องส่งคลิปมาให้
จะมาเล่าต่อจากโอปในส่วนที่หายไป จริงๆมีอีกตัวละครลับอีกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย…
คือ ในขณะที่วิ่งลงมากันอยู่ เจอพี่ต๊งเหน่ง รัดเกล้า ที่อยู่ เฉยๆ เคลื่อนไหวช้า เหมือนภาพสโลวฺ์โมชั่น ดั่งสล็อธน้อยในบันไดหนีไฟ ขณะที่ทุกคนกำลังสับขาวิ่งลงกันอุตลุด
เราเรียกพี่ต๊ง!!! พี่วิ่ง สิ วิ่ง …
พี่เค้าดูงงๆ อาจยัง ปรับตัวไม่ทัน หรืออะไรสักอย่าง เราเลยบอกพี่ต๊งว่า งั้นน้องไปก่อนนะพี่ แล้วก็วิ่งลงต่อไป …
พวกเราวิ่งกันลงมาจากชั้น 38 พอถึงชั้น 13 เราคิดว่าชั้นเตี้ยกว่า น่าจะรับรู้แรงเหวี่ยงได้น้อยกว่า แถมคนอออกำลังกาย อาจจะชินกับแรงเหวี่ยง น่าจะยังไมามีใครรู้เรื่องแผ่นดินไหว
และอีกเหตุผลที่วิ่งเข้าไป เพราะ ก่อนหน้านี้นมีน้องในออฟฟิศ บอกว่าจะไปออกกำลังกาย คือ นัง @noopiyatida
พอตอนเปิดประตูวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในฟิตเนส -ก็ตามคาด ไม่มีใครรู้จริงๆ ว่าตึกกำลังเหวี่ยง ทุกคนออกกำลังกายกัน ราวกับอยู่คนละโลก บรรยากาศฟิตเนส ที่เปิดเพลงเพราะ ทุกคนออกกำลังกาย ยืนคุยชิลกันผ่อนคลาย ช่างต่างจากฟิลนรก ที่พวกเราวิ่งหนีตายกันทางลงบันไดหนีไฟราวกับวันสิ้นโลก
“แผ่นดินไหว พี่!! เค้าหนีกันลงตึกไปหมดแล้ว!!!”
ชั้นตะโกนบอกคนในฟิตเนส
ทันใดนั้น ผึ้งแตกรังเลยจ้ะ ข่าวสะพัดออกอย่างรวดเร็ว ปากต่อปากๆๆๆ จากที่ทุกคนผ่อนคลาย กลายเป็นแตกตื่น
“ไม่ต้องเก็บของแล้ว” มาเลย ชั้นตะโกนบอกอีน้องหนู
ถ้าตอนนั้นมีเพลงตีมส์ในใจประกอบ มันต้องเป็นมิชชั่น อิมพอสสิเบิลแน่นอน
พวกเรามุ่งหน้าวิ่งวน เป็นหนูถีบจักรลงบันไดทางหนีไฟต่ออีก 13ชั้น
ในที่สุด ก็ถึงชั้นล่าง ผลักประตูพัวะ วิ่งต่อให้พ้นตัวตึก พอทุกคนปลอดภัยดีแล้ว หันไปเจอโอปอีกรอบ ยืนเท้าเปล่า เขย่งขาจิกปลายเท้า ราวกับกำลังเต้นบัลเลต์ ถามโอปว่า ไม่เมื่อยหรอ นางบอกว่า นางวิ่งจิกปลายเท้าลงมา ขนขาเกร็ง วางส้นเท้าบนพื้นไม่ได้แล้ว 😣 … สรุป สุดท้ายทุกคนปลอดภัย
โดยที่บางคนลงลิฟต์มาชิลๆ แบบไม่ต้องเหนื่อยแสนสาหัส ตกระกำลำบากเหมือนพวกเรา ได้แก่ ว่าน โตน ก่วง พูฒ 😶
วันรุ่งขึ้น โอปอ ต้นหอม ผู้ได้สติว่าควรถอดส้นสูงตอนวิ่งลง ที่ชั้น 30 - ทั้งคู่ไป โรงพยาบาลฉีดยาเข้ากล้ามขาอันแข็งเกร็ง
