ชีวิตในวันที่ผ่าน....
ชีวิตเกิดบ้านนอก แตกต่างจากคนยุคนี้สมัยนี้มากในเรื่องโลกและเทคโนโลยี ความแตกต่างของสังคม มีมาตั้งแต่สมัยนั้น และมีความแตกต่างแม้กระทั่ง "ระบบการศึกษาพื้นฐาน" ชีวิตไม่เคยเรียนอนุบาล ไม่มีโรงเรียนเด็กพิเศษ เวลาพิเศษทั้งนั้น ระบบการเรียนก็แตกต่างจากเด็กในเมือง เพราะผมเรียนโรงเรียนวัด บ้านนอก ไม่มีนำ้ประปา ไม่มีไฟฟ้าใช้ เรามารู้ถึงความเเตกต่างมากที่สุด ตอนเข้ากรุงมาสอบเข้าเรียนต่อในระดับมัธยมต้น เราถึงรู้ว่า ที่เราเรียนแทบจะเก่งที่สุดในบ้านนอก โรงเรียนวัด แต่มาตรฐานความรู้และการวัดผล เราไม่รู้อะไรอีกมากมาย ที่เด็กระดับประถม ในเมืองกรุงเขาเรียนเขารู้ !!!!!
สิ่งหนึ่งที่ เราแตกต่างจากเด็กเมืองหลวงตอนนั้นคือ เราเป็นคนสู้ชีวิต มีวินัย และมีความรับผิดชอบสูงมาก เพราะ เด็กบ้านนอกอย่างผม ทำเป็นทุกๆอย่าง ข้าวปลาอาหาร ซักผ้ารีดผ้า ทำนา หาปลา เพราะชีวิตอยู่กับท้องนามาตั้งแต่รู้ความ พ่อแม่ยากจน และสิ่งหนึ่งที่ ชอบมากคือชอบอ่านหนังสือ อ่านๆๆๆ อ่านหนังสือทุกประเภท และฟังข่าววิทยุทุกๆวัน แม้แต่เข้ามากรุงเทพฯ ชีวิตในโรงเรียน พักเมื่อไร เข้าห้องสมุด วันหยุดเมื่อไร นั่งรถเมล์ไปอ่านหนังสือที่หอพระสมุดแห่งชาติ ชีวิตมุ่งอย่างเดียวคือการเรียนรู้ในวัยเรียน เเละหาทางทำงานทุกๆอย่าง
บ้านต้องเก็บกวาด ถูทำความสะอาดด้วยตัวเอง เสื้อผ้า ซักรีดด้วยตัวเอง อาหารทำกินเอง(พ่อแม่ต้องไปทำงานแต่เช้ามืด กลับดึก เรานอนเเล้ว) งานช่วยพ่อแม่ขายของ รับงานทำสารพัด ตั้งแต่รับตัดพรมเช็ดเท้า พับถุงกระดาษ โตขึ้นมาออกจากบ้าน ทำงานส่งตัวเองเรียน ยาม เด็กเสิร์ฟ คนรับรถ หมอดู ชีวิตเราๆต้องดูแลรับผิดชอบให้ได้ก่อน ก่อนที่คิดอะไรไปไกลตัว ชีวิตคนรุ่นผมเป็นมาแบบนี้ ไม่ได้แบมือขอเงินพ่อแม่ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปี 2 ต้องทำงานหาเงิน ดูแลตัวเอง ส่งตัวเองเรียน ด้วยความเหนื่อยยาก บนความรับผิดชอบ มีเรื่องราวทางการณ์เมือง เหตุการณ์ทางการเมืองเกิดขึ้นท่ามกลางเวลาผ่านของชีวิต หลายครั้ง ชีวิตผมไม่ได้ว่าง ไม่ได้พร้อมที่จะไปแสดงหรือมีส่วนร่วมอะไรในเวลานั้น และได้รู้ เรียนรู้ เห็น สิ่งที่เกิดขึ้นมากมาย ทั้งตาย หายสาปสูญ ทั้งได้รับบาดเจ็บพิการ ทั้ง โดนคดี และมองย้อนไป เห็นรุ่นพี่ ในยุค คนตุลา ที่ สุดท้าย เตลิดเข้าป่า และย้อนกลับมาเรียน เข้าสู่แวดวงทางการเมืองก็มากมาย ไม่เห็นเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทุกๆอย่างยังเหมือนเดิม นี่คือความจริง
ผมทำหน้าที่ของผม ที่ทำงาน สุดกำลัง ดำรงตนด้วยตน เลี้ยงดูพ่อแม่ ทดแทนพระคุณ มีอาชีพหน้าที่การงานที่ จ่ายภาษี มีรายได้ ไม่เป็นปัญหาและภาระให้ใคร ปฏิบัติตามกฏหมาย ยึดมั่น /จงรักภักดี ในชาติ ศาสน์ กษัตริย์ สร้างบุญสร้างกุศล ดำรงตนตามกำลังที่พอเพียง ในเวลาผ่านมีบางช่วงบางตอนไปยุ่งเกี่ยวในกิจกรรมทางการเมือง(เมื่อตอนอายุ40ปีต้นๆ) ผลที่ตามมาชีวิตวุ่นวาย มีแต่ปัญหา เดือดร้อนไปหมด สุดท้ายไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เหมือนๆเดิม "รวยแล้วไม่โกง ไม่จริง" "เราจะทำเพื่อชาติ ไม่จริง" ฯลฯ อีกสารพัด ละครบทเดิมๆ ไม่มีทาง ที่ โลกในฝัน จะเป็นจริงอย่างที่ฝัน ในเรื่องทางการเมือง การเมืองคือเรื่องของ อำนาจ ผลประโยชน์ ที่วนๆอยู่แบบนี้ ทุกๆอย่างมีวิวัฒนาการ และค่อยๆดำเนินไป แบบ หนังชีวิตเรื่องยาว ใครมีอุดมการณ์ทางการเมืองที่ดี ขอสนับสนุนให้กำลังใจ ผมในฐานะประชาชนคนหนึ่ง จะใช้สิทธิ์ใช้เสียงตามหน้าที่ตามกฏหมาย ในวันเลือกตั้ง นอกจากนั้น ขอสงวนสิทธิ์ เฝ้าดู และรอวันใช้สิทธิ์ตามกฏหมายอย่างมีสติ
คนวัยจะ 50 ปี อย่างผมทำได้แค่นี้ และจากนี้ กำลังเฝ้ามองหาหนทาง ใช้ชีวิตในระบบเศรษฐกิจแบบพอเพียง ตามรอยพ่อหลวงของแผ่นดิน ที่พระราชทานไว้ ตอนนี้ แม่ป่วยติดเตียง พ่อเป็นคนชรา ต้องดูแลท่าน และดูแลสังขารตัวเองที่ชีวิตยังมีหนี้สิน มีภาระ ชีวิตนี้ ไม่คิดเล่นการเมือง และ ไม่มีเวลา กำลัง ไปแสดงออกทางการเมืองอะไรทั้งนั้น
ขอให้กำลังใจกับทุกฝ่าย ที่ปฏิบัติตนในวิถี ที่ถูกต้องตามกฏหมาย และฝากข้อคิดชีวิตจากความจริงของคนวัย 50 ปี นี้ไว้ให้ พิจารณารอบด้านเพื่อ การคิดตัดสินใจ ในการ ดำเนินชีวิต ครับ
ด้วยความปรารถนาดี
ลักษณ์ ราชสีห์
21 สิงหาคม 2563
โรงเรียนวัด 在 โรงเรียนวัดลุ่ม อบจ.นนทบุรี - Facebook 的推薦與評價
โรงเรียนวัด ลุ่ม ขอแจ้งกำหนดการปิดภาคเรียนที่ 2/2565 และเปิดภาคเรียนที่ 1/2566 ดังนี้ - ปิดภาคเรียนที่ 2/2565 ตั้งแต่วันที่ 17 มีนาคม 2566 - 15 ... <看更多>