【坐牢十五年的賭約】
今晚要分享的短篇,是契訶夫的短篇作品〈打賭〉。
如篇名,故事要從一場賭約說起。一位銀行家和年輕的律師,打了個「坐牢十五年」的賭。他原先以為律師不可能熬下來,然而......
來看看這場看似荒謬的打賭,最終會如何吧。
-
打賭 / 契訶夫
一個黑沉沉的秋夜。老銀行家在他的書房裡踱來踱去,回想起十五年前也是在秋天他舉行過的一次晚會。在這次晚會上,來了許多有識之士,談了不少有趣的話題。他們順便談起了死刑。客人們中間有不少學者和新聞記者,大多數人對死刑持否定態度。他們認為這種刑罰已經過時,不適用於信奉基督教的國家,而且不合乎道德。照這些人的看法,死刑應當一律改為無期徒刑。
「我不同意你們的觀點,」主人銀行家說,「我既沒有品嘗過死刑的滋味,也沒有體驗過無期徒刑的磨難,不過如果可以主觀評定的話,那麼我以為死刑比無期徒刑更合乎道德,更人道。死刑把人一下子處死,而無期徒刑卻慢慢地把人處死。究竟哪一個劊子手更人道?是那個幾分鐘內處死您的人,還是在許多年間把您慢慢折磨死的人?」
「兩種刑罰同樣不道德,」有個客人說,「因為它們的目的是一致的──奪去人的生命。國家不是上帝。它沒有權利奪去它即使日後有心歸還卻無法歸還的生命。」
客人中間有一個二十五歲的年輕律師。別人問他的看法時,他說:
「不論死刑還是無期徒刑都是不道德的,不過如果要我在死刑和無期徒刑中作一選擇,那麼我當然選擇後者。活著總比死了好。」
這下熱烈的爭論開始了。銀行家當時年輕氣盛,一時興起,一拳捶到桌上,對著年輕的律師嚷道:
「這話不對!我用兩百萬打賭,您在監牢裡坐不了五年!」
「如果這話當真,」律師回答說,「那我也打賭,我不是坐五年,而是十五年。」
「十五年?行!」銀行家喊道,「諸位先生,我下兩百萬賭注。」
「我同意!您下兩百萬賭注,我用我的自由作賭注!」律師說。
就這樣,這個野蠻而荒唐的打賭算成立了!銀行家當時到底有幾百萬家財,連他自己也說不清,他嬌生慣養,輕浮魯莽,打完賭興高采烈。吃晚飯的時候,他取笑律師說:
「年輕人,清醒清醒吧,現在為時不晚。對我來說兩百萬是小事一樁,而您卻在冒險,會喪失您一生中最美好的三、四年時光。我說三、四年,因為您不可能坐得比這更久。不幸的人,您也不要忘了,自願受監禁比強迫坐牢要難熬得多。您有權利隨時出去享受自由──這種想法會使您在監牢中的生活痛苦不堪。我可憐您!」
此刻銀行家在書房裡踱來踱去,想起這件往事,不禁問自己:
「何苦打這種賭呢?律師白白浪費了十五年大好光陰,我損失了兩百萬,這有什麼好處呢?這能否向人們證明,死刑比無期徒刑壞些或者好些?不能,不能。荒唐,毫無意義!在我這方面,完全是因為飽食終日,一時心血來潮,在律師方面,則純粹是貪圖錢財……」
隨後銀行家回想起上述晚會後的事。當時決定,律師必須搬到銀行家後花園裡的一間小屋裡住,在最嚴格的監視下過完他的監禁生活。規定在十五年間他無權跨出門檻、看見活人、聽見人聲。允許他有一樣樂器,可以讀書、寫信、喝酒和抽菸。跟外界的聯繫,根據契約,他只能通過一個為此特設的小窗口進行,而且不許說話。他需要的東西,如書、樂譜、酒等等,他可以寫在紙條上,要多少給多少,但只能通過窗口。契約規定了種種條款和細節,保證監禁做到嚴格的隔離,規定律師必須坐滿十五年,即從一八七0年十一月十四日十二時起至一八八五年十一月十四日十二時止。律師一方任何違反契約的企圖,哪怕在規定期限之前早走兩分鐘,即可解除銀行家支付他兩百萬的義務。
在監禁的第一年,根據律師的簡短便條來看,他又孤獨又煩悶,痛苦不堪。不論白天,還是夜晚,從他的小屋裡經常傳出鋼琴的聲音!他拒絕喝酒抽菸。他寫道:酒激起欲望,而欲望是囚徒的頭號敵人。再說,沒有比喝著美酒卻見不著人更煩悶的了。菸則熏壞他房間裡的空氣。第一年,律師索要的都是內容輕鬆的讀物:情節複雜的愛情小說、偵探小說、神話故事、喜劇等等。
第二年,小屋裡不再有樂曲聲,律師的紙條上只要求古典作品。第五年又傳出樂曲聲,囚徒要求送酒去。那些從小窗口監視他的人說,整整這一年他只顧吃飯,喝酒,躺在床上,哈欠連連,憤憤不平地自言自語。他不讀書。有時夜裡爬起來寫東西,寫得很久,一到清晨又把寫好的東西統統撕碎。他們不止一次聽到他在哭泣。
第六年的下半年,囚徒熱衷於研究語言、哲學和歷史。他如饑似渴地研究這些學問,弄得銀行家都來不及訂購到他所要的書。在後來的四年間,經他的要求,總計買了六百冊書。在律師陶醉於閱讀期間,銀行家還收到他的這樣一封信:
親愛的典獄長:
我用六種文字給您寫信。請將信交有關專家審閱。如果他們找不出一個錯誤,那麼我請求您讓人在花園裡放一槍。槍聲將告訴我,我的努力沒有付諸東流。各國歷代的天才儘管所操的語言不同,然而他們的心中都燃燒著同樣熱烈的激情。啊,但願您能知道,由於我能瞭解他們,現在我的內心體驗到多麼巨大的幸福!
囚徒的願望實現了。銀行家吩咐人在花園裡放了兩槍。
十年之後,律師一動不動地坐在桌旁,唯讀一本《福音書》。銀行家覺得奇怪,既然他在囚年裡能讀完六百本深奧的著作,這麼一本好懂的、不厚的書怎麼要讀上一年工夫呢?讀完《福音書》,他接著讀宗教史和神學著作。
在監禁的最後兩年,囚徒不加選擇,讀了很多的書。有時他研究自然科學,有時要求拜倫和莎士比亞的作品。他的一些紙條上往往要求同時給他送化學書、醫學書、長篇小說、某篇哲學論文,或者神學著作。他看書就好像他落水後在海中漂浮,為了救自己的命,急不可待地抓起沉船的碎片,或抓住另一塊浮木!
老銀行家回憶這些事後想道:
「明天十二點他就要獲得自由。按契約我應當付他兩百萬。如果我付清帳款,我就徹底破產了,一切都完了……」
十五年前,他不知道自己到底有多少個一百萬,如今卻害怕問自己:他的財產多還是債務多?交易所裡全憑僥倖的賭博、冒險的投機買賣,直到老年都改不了的急躁脾氣,漸漸地使他的事業一落千丈。這個無所畏懼、過分自信的、傲慢的富翁,現在變成一個中產的銀行家,證券的一起一落總讓他膽戰心驚。
「該詛咒的打賭!」老人嘟噥著,絕望地抱住頭,「這個人怎麼不死呢?他還只有四十歲。不久他會拿走我最後的錢,然後結婚,享受生活的樂趣,搞證券投機。我呢,變成了乞丐,只能嫉妒地看著他,每天聽他那句表白:『多虧您,我才得到幸福,讓我來幫助您。』不,這太過分了!擺脫破產和恥辱的唯一辦法,就是這個人的死!」
時鐘敲了三下。銀行家側耳細聽:房子裡的人都睡了,只聽見窗外的樹木凍得嗚嗚作響。他竭力不弄出響聲,從保險櫃裡取出十五年來從未用過的房門鑰匙,穿上大衣,走出房去。
花園裡又黑又冷。下著雨。潮濕而刺骨的寒風呼嘯著颳過花園,不容樹木安靜。銀行家集中注意力,仍然看不見土地,看不見白色雕像,看不見那座小屋,看不見樹木。他摸到小屋附近,叫了兩次看守人。沒人回答。顯然,看門人躲風雨去了,此刻正睡在廚房裡或者花房裡。
「如果我有足夠的勇氣實現我的意圖,」老人想,「那麼嫌疑首先會落在看門人身上。」
他在黑暗中摸索著臺階和門,進了小屋的前室,隨後摸黑進了不大的過道,劃了一根火柴。這裡一個人也沒有。有一張床,但床上沒有被子,角落裡有個黑糊糊的鐵爐。囚徒房門上的封條完整無缺。
火柴熄滅了,老人心慌得渾身發抖,摸到小窗口往裡張望。
囚徒室內點著一支昏黃的蠟燭。他本人坐在桌前。從這裡只能看到他的背、頭髮和兩條胳膊。在桌子上,在兩個圈椅裡,在桌子旁的地毯上,到處放著攤開的書。
五分鐘過去了,囚徒始終沒有動一下。十五年的監禁教會了他靜坐不動。銀行家彎起一個手指敲敲小窗,囚徒對此毫無反應。這時銀行家才小心翼翼地撕去封條,把鑰匙插進鎖孔裡。生銹的鎖一聲悶響,房門吱嘎一聲開了。銀行家預料會立即發出驚叫聲和腳步聲,可是過去了兩三分鐘,門裡卻像原先一樣寂靜。他決定走進房間裡。
桌子後面一動不動坐著一個沒有人樣的人。這是一具皮包骨頭的骷髏,一頭長長的女人那樣的鬈髮,鬍子亂蓬蓬的。他的臉呈土黃色,臉頰凹陷,背部狹長,胳膊又細又瘦,一隻手托著長髮蓬亂的頭,那模樣看上去真叫人驚嚇。他的頭髮早已灰白,瞧他那張像老人般枯瘦的臉,誰也不會相信他只有四十歲。他入睡了……桌子上,在他垂下的頭前有一張紙,上面寫著密密麻麻的字。
「可憐的人!」銀行家想到,「他睡著了,大概正夢見那兩百萬呢!只要我抱起這個半死不活的人,把他扔到床上,用枕頭悶住他的頭,稍稍壓一下,那麼事後連最仔細的醫檢也找不出橫死的跡象。不過,讓我先來看看他寫了什麼……」
銀行家拿起桌上的紙,讀到下面的文字:
明天十二點我將獲得自由,獲得跟人交往的權利。不過,在我離開這個房間、見到太陽之前,我認為有必要對您說幾句話。憑著清白的良心,面對注視我的上帝,我向您聲明:我蔑視自由、生命、健康,蔑視你們書裡稱之為人間幸福的一切。
十五年來,我潛心研究人間的生活。的確,我看不見天地和人們,但在你們的書裡,我喝著香醇的美酒,我唱歌,在樹林裡追逐鹿群和野豬,和女人談情說愛……由你們天才的詩人憑藉神來之筆創造出的無數美女,輕盈得猶如白雲,夜裡常常來探訪我,對我小聲講述著神奇的故事,聽得我神迷心醉。在你們的書裡,我攀登上艾爾布魯士和勃朗峰的頂巔,從那裡觀看早晨的日出,觀看如血的晚霞如何染紅了天空、海洋和林立的山峰。我站在那裡,看到在我的上空雷電如何劈開烏雲,像蛇般遊弋;我看到綠色的森林、原野、河流、湖泊、城市,聽到海妖的歌唱和牧笛的吹奏;我甚至觸摸過美麗的魔鬼的翅膀,它們飛來居然跟我談論上帝……在你們的書裡我也墜入過無底的深淵,我創造奇跡,行兇殺人,燒毀城市,宣揚新的宗教,征服了無數王國……
你們的書給了我智慧。不倦的人類思想千百年來所創造的一切,如今濃縮成一團,藏在我的頭顱裡。我知道我比你們所有的人都聰明。
我也蔑視你們的書,蔑視人間的各種幸福和智慧。一切都微不足道,轉瞬即逝,虛幻莫測,不足為信,有如海市蜃樓。雖然你們驕傲、聰明而美麗,然而死亡會把你們徹底消滅,就像消滅地窖裡的老鼠一樣,而你們的子孫後代,你們的歷史,你們的不朽天才,將隨著地球一起或者凍結成冰,或者燒毀。
你們喪失理智,走上邪道。你們把謊言當成真理,把醜看作美,如果由於某種環境,蘋果樹和橙樹上不結果實,卻忽然長出蛤蟆和蜥蜴,或者玫瑰花發出馬的汗味,你們會感到奇怪;同樣,我對你們這些寧願捨棄天國來換取人世的人也感到奇怪。我不想瞭解你們。
為了用行動向你們表明我蔑視你們賴以生活的一切,我放棄那兩百萬,雖說我曾經對它像對天堂一樣夢寐以求,可是現在我蔑視它。為了放棄這一權利,我決定在規定期限之前五個小時離開這裡,從而違反契約……
銀行家讀到這裡,把紙放回桌上,在這個怪人頭上親了一下,含淚走出小屋。他一生中任何時候,哪怕在交易所輸光之後,也不曾像現在這樣深深地蔑視自己。回到家裡,他倒在床上,然而激動的眼淚使他久久不能入睡……
第二大早晨,嚇白了臉的看門人跑來告訴他,說他們看到住在小屋裡的人爬出窗子,進了花園,往大門走去,後來就不知去向了。銀行家帶領僕人立即趕到小屋,證實囚徒確實跑掉了。為了杜絕無謂的流言,他取走桌上那份放棄權利的聲明,回到房間,把它鎖進保險櫃裡。
同時也有1部Youtube影片,追蹤數超過60萬的網紅飲食男女,也在其Youtube影片中提到,冬夜,小食檔強記擠滿人,糯米飯、豬骨粥、腐竹糖水、喳咋……騰騰白煙直送暖笠笠。就憑幾樣小食,強記立足灣仔68年,獲食家青睞、米芝蓮推介。「以前爸爸賣糯米飯,是為我們一家七口飽肚;今日我賣糯米飯,是為強記的招牌。」寒風中,59歲的老闆吳少峰(阿細)僅穿短Tee,利落地裝飯。他在街頭成長,十三四歲就講「...
我站在 雲 林 笑 點 在 鍾沛君 Facebook 的精選貼文
這幾天,新聞不斷放送太魯閣意外的種種,每當想到那些有笑有淚有血有肉的軀體,傾刻成爲雲煙,實在很難平靜的繼續看著畫面。沒有任何一種抱歉、沒有任何一種補償,抵得上那一句來不及說的再見。願所有亡者能抵達美好終點,庇佑所有他們牽掛的人們,願傷者早日康復,願肇責早日大白,願悲傷不再複製。
和許多傳統家庭一樣,我從小被灌輸「身後事」是禁忌,彷彿只要談論就會招來不祥。一直到母親罹病,我從挑選長眠之處到撰寫墓碑,才終於體會,生命的終站站牌,並不會因為你拒絕凝視而變得模糊。
在台北,過去一年超過三千人選擇花葬、樹葬、海葬等環保葬,也許因為經濟考量,也許因為對生命沒有框線,但都緩解了傳統入殮對土地需求的迫切。沒有墓碑、沒有專屬穴位,入土的那一刻,真正的塵歸於塵。
春陽暖暖,我站在剛種下的的落羽松林下,這裡將是很多人的長眠之處。能夠在意識清明之時為自己的「下一段旅程」選妥工具,何嘗不是一種圓滿,正因為無常總是不告而臨。
我站在 雲 林 笑 點 在 魔術師Jeff Lee-李佳峰 Facebook 的最讚貼文
新年快樂🎊影片出爐!如果限時「24小時」連續徒步!能走多遠呢??最後的90公里衝刺!!【徒步台灣 極南點至極北點計畫】
- - -
魔術師Jeff Lee徒步台灣 極南點至極北點計畫 ✨完結篇✨(文長慎入)
晚上與大學學弟小精靈有約,於是在竹北車站附近旅館過夜,此車站離極北點只剩90公里(經關渡大橋),如果持續走24小時⋯憑之前的經驗與需要推著登機箱的狀態下,判斷應該差不多是68公里,我不覺得自己能徒步走到「90公里」這天文數字,因為我的徒步速度雖然從一開始的一小時3~4公里,提升到4~5公里,但是需要在身體狀態極佳的情況下,長時間徒步體力必然持續消耗,甚至疲憊睏意來襲,於是我甚至想好了住宿的旅館⋯
🌿但事實上是我錯了⋯原來,當你心中那「夢想之火🔥」盛燃時,產生的能量之力,遠遠超出自己的想像,原來,我們都可以比想像中的自己,更加勇敢!
從11:11分於竹北車站出發後,我沒有想到新竹之風如此強大,能讓人寸步難行,帽子被吹飛了兩次(幸好都不遠),另外也沒想到的是從竹北至通往湖口的「竹14」線⋯是一條山路!有幾段山坡路陡峭極高,加上狂風襲來與艷陽高照,是太陽和北風在打賭玩我的遊戲嗎 XD(出自童話故事),但有趣的驚喜是我大學的學姐玲樺與她老公志男在半路腰攔截我,讓我驚訝一下!我見到他們的時候就喊「山路」,這條路竟然是山路(希望他們沒有聽成山鹿)!!她老公後來也說剛那山坡路很陡!我們小聊了一下,玲樺學姐給我飲料以外,還有三顆看起來很可口的大蜜棗,合照後相互告別,繼續前進,那「北風」讓我處於逆風而行(還記得前幾篇日記我有分享徒步大招「御風術」嗎?我後來搭配「劍指遠方」,用右手劃圓後指向前方某一個明確目標),我真的覺得是「逆風」和「御風」在互相大PK,但其實一個是物理環境,另一個是精神層面,無法比較啦,我走在逆風中的斜坡路上,一台開著白色車子的女生停在我身旁⋯
「你要去那?我可以載你」女生和藹的說。
「我在徒步旅行啦,不用不用啦」我笑著解釋著。
「你看起來好面熟⋯」女生看著我說。
「⋯」我心想我都帶著口罩,不可能會被認出來⋯
「我之前是不是也有問過你?」她說。
我瞬間卡住一下,無法反應⋯我想她應該是認錯人了,告別後走到楊梅,走進便利商店想休息整頓一下,卻發現因為疫情關係座位區與洗手間,皆暫時沒有開放,而且很多家都這樣⋯
晚上過了中壢車站附近後,風兒終於願意停歇,我開起外掛進行急行軍,那徒步速度應該有時速五公里,經過桃園車站附近後已晚上將近十點,接著是到達龜山區,做短暫休息後準備迎戰「夜之路」,那路往新莊方向,那段路⋯是山路,崩潰的是「黑夜」中的山路,你能感覺到你處在精神緊繃的狀態下,草木皆⋯任何風吹草動都挑動著你的敏感神經,比如旅行箱推著推著⋯突然推不動了⋯你的反應會嚇壞吧⋯這條山路要走約50分鐘才能結束,所幸的是此路段皆有明亮路燈,而且處於下坡路。在晚上11點前後走「夜之山路」,真的很考驗一個人的「心理素質」。
柳暗花明又一村,我終於走到新北市了!!那種喜悅更多的是不敢置信!我開心的拍照上傳FB,此刻離「極北點」只剩40公里,似乎有機會可以在限時24小時內到達極北點,現在要儘快在凌晨4點前到達「關渡大橋」,從關渡大橋到極北點大約26公里,需要徒步7小時左右,如果4點以前到達大橋,那早上11點前很有機會可以到達極北點,也許真的可以放手一搏了!那就決定不住宿了!繼續衝刺吧!讓我們看看24小時不睡覺的狀態下能持續走多遠!
凌晨兩點多左右尚未到達大橋,身體已有了倦感,上關渡大橋前的道路我覺得有點複雜,有時不是很明白導航的規劃路線,要如何引導我順利登上大橋呢?接著我感覺旁邊有一台摩托車靠近,轉頭一看⋯竟然是我親弟載著我親妹!我妹正拿著手機錄影!我真的太驚訝不已了!他們住新店距離這裡五股頗有距離的,我妹平常喜歡爬山,穿著很齊全的裝備,她說要陪我走一段路!!天啊!這真的是完全預期外的驚喜,一開始我走在前面,但體力開始減弱後,換她走在前面,成為破風手!在「陪走效應」士氣大振後,順利登上關渡大橋!也參考了其他前輩的經驗,爬進欄杆內走在自行車道上,避開車速極快的機車道,此刻時間是3點半左右!雖比預期中的徒步速度好,但睏意已來到⋯
淡水的台2線依然有上上下下的山坡路,我妹陪我走到早上6點後就需要先回去休息了,因為她今天還要上班呢!接下來是意志力的極限考驗,與體力透支和睏意大對決⋯為什麼最後一天不是平坦之路?沒有為什麼,一開始就以決定好了,不需抱怨,只需要「當下關注」著它⋯天漸漸亮起,像火焰般的粉橘色渲染了天空,很美,隨著天亮我的精神也好了大半,離11點還有4個多小時,我不能想像4個小時後的我,會是在終點上還是⋯
🆙剩下11公里!有機會有機會!有機會在24小時內到達極北點!
🆙🆙剩下6公里!快到了!我的大腦「多巴胺」援軍,是該你們出動救援的時候了!
🆙🆙🆙剩下3公里!下起飄雨,目前早上10點左右!此刻絕對不能停下腳步!
🆙🆙🆙🆙🆙剩下480公尺,眼前是超多台階的上坡樓梯⋯只能抬起旅行箱!
我看見燈塔了!!時尚美感的燈塔,我走向燈塔,拍下與燈塔合照照片和錄下影片,10:46分抵達!!離限時24小時的11:11分還有25分鐘!!天啊!竟然真的在24小時內徒步90公里!!
最後我的雙腳已不停使喚,我靠著牆壁躲小雨與休息,一團旅客也來到燈塔,導遊看著我身旁的旅行箱問我⋯
「你抬著旅行箱上來?」他問。
「對⋯」我說。
「你從那裡來?」
「我剛完成極南點到極北點的徒步旅行⋯」說完後,他驚訝的看著我⋯
❤️徒步台灣 極南點至極北點計畫完結,共21天,合計路程485公里(距離皆以Google 地圖計算)
✨現在的我,可以回答那時候⋯質疑自己不能完成的過去我:
🌿只要「關注當下」,你將勇者無懼!前進,不是為了到達終點,感受當下!路上的花兒、樹木,你遇到的人⋯點點滴滴,皆是無可取代的最大收穫!!
😇感謝一路以來支持我的家人,因為有你們,我才能完成夢想!感恩感謝!!另外謝謝我弟妹Ch Lee Irenë Leë的驚喜,讓我驚訝連連士氣大振。
😇感謝劉又誠,你的即時出現與幫助,讓我對徒步旅行更加有信心!將站在邊緣的我推入徒步坑的貴人。
😇感謝出現在旅程中為我打氣的好友們:Ling-Han Chen、陳明鋒、陳孟宏、Powen Yang、Apple Huang 、 Jimmy Dan 、葉智翔⋯等等,你們都是助人為樂的天使!
😇感謝一路上相遇而想幫助我的陌生人們,你們的愛心與關心,讓人感到十分溫暖,能遇見你們是我旅程中最大收穫之一!
😇感謝FB「台灣徒步環島聯誼會」的熱情朋友們!謝謝您們的寶貴意見!給我很多方向與幫助!(未來也想徒步環島的朋友,記得加入這個大家庭喔)
🎁彩蛋:Jeff,未來你會徒步東部極北點至極南點,變成環台一圈的環島嗎?Jeff :也許⋯1%
✨魔術師Jeff Lee ✨徒步台灣 ✨極南點至極北點計畫(全日記)✨
2020/12/31 Day1
早上5點多時自然醒來,帶著相機與腳架至頂樓拍攝天空縮時,等待黎明的到來,看著風雲變幻,伴隨著狂風呼嘯,我真的要踏出那一步嗎??
狂風吹過、呼吸喘息、路上無人,我是自己的世界,走在孤獨之中,伴隨著雨滴與大風相伴,每一步竟是如此艱難!
突然一輛白色休旅車,停到我前方,走下一位白衣壯漢男子,開口便說:「上車!」
我說:「我在徒步旅行」
「現在下雨,你確定嗎?」他說。
「對⋯謝謝你!」(真心感謝,這是最美麗的風景)
從極南點出發後步行走了2個小時,才6公里?!雙腿已麻。
我聽見兩個聲音,一個是現在放棄還來的及⋯但另一個聲音說「質疑會在起點上、在路上,但不會在終點上」,原來在到達終點以前,質疑自己的聲音會一直的出現,試著擊垮你的意志,你必須每次回擊,和它說:我可以,至少,我今天還可以繼續走!
過了下午5點半後,天色開始迅速轉黑,變色過程一點兒也沒有遲疑,一台騎電動車的女孩停到我前方⋯
她說:「需要載你一程嗎?」
我說:「放心,我正在徒步旅行」
「哇!祝福!」她驚訝了一下。
「謝謝妳」我感受到對方的溫暖,目視著她遠去。
這是第三位搭訕我的陌生人,第二位是誰?是一位騎機車的大媽!
大媽騎到我身旁然後說:「需要住宿嗎,我們⋯」
我連連搖頭,沒想到大媽很會抓準時機做生意XD
繼續前進著,我看到很長的路在眼前,只能一步接著一步,終於雙腿已疲憊,我坐在登機箱上休息著,拿起手機確認恆春工商還離多遠⋯
手機螢幕上出現「車程」2分鐘,「走路」20分鐘,咬ㄧ牙繼續緩緩前進,路上時常有「特別」安排的打雞血招待,那就是野狗狂吠著!總讓我立馬腎上腺素大增!瞬間進入戰鬥狀況。
當我看到恆春工商時有種莫名感動,昨天的我正在恆春工商演講,今天的我再次回到這裡了,「演講」一個讓我到恆春的最根本原因,我坐在學校旁的全聯休息區,片刻休息,現在時間是晚上7點半左右,我開始找尋今晚的住宿,接著看到一間距離36分鐘路程的旅館,於是再次拖著步伐往今晚歸處前進,看到房間後住宿環境超滿意,感恩老天爺的眷顧!!
1/1 Day2
今天依然走在前進的路上,剛過晚上6點後,在屏鵝公路上有段路不止坡陡也沒有路燈,夜色漸暗後,身體與雙腿已疲憊不已,身旁則是車水馬龍的車流,我格格不入的在路上推著登機箱走著,於是祈禱菩薩能幫助我,讓我能健步如飛,能快走到今晚可以住宿的地方,原本步履蹣跚的步伐漸漸開始感到有助力,屏鵝公路如果從車臣國小至楓港國小約14公里,途中沒有便利商店可供休息,加上豔陽高照與狂風相伴,走了4個多小時,很考驗一個人的意志力,開心的是途中有拍攝到美麗的夕陽!另外有趣的是中午走到車臣國小附近時,有兩位騎著公路單車的青少年跟在我後方,我直覺以為他們是單車環島的少年。直到他們害羞的搭訕我說:「你是前天到我們學校演講的人嗎?」
「對!你們是恆春工商的學生?」我訝異了一下!並和他們聊聊我正徒步旅行,試著從極南點至極北點,他們一臉驚訝,並陪我一段路,我和他們說接下來(屏鵝公路)是我最難走的路,他們提醒我那條路車子開很快,最後告別時,我鼓勵他們未來可以將騎單車環島或一日雙塔挑戰,寫進他們的夢想清單,他們看著我,眼睛裡似乎有了光⋯
Ps.今日另有兩台車(白色休旅車、銀色轎車)搭訕想幫忙載我。
1/2 Day3
今天天氣艷陽高照,昨晚臉部和手背上的曬傷隱隱做痛,我無助的躺在床上,疲憊的無法動彈⋯徒步挑戰這事我也許想法過於天真了,平時並沒有運動習慣,現在正在做徒步的事情,與我平時生活作息完全反差極大⋯
如果…
如果是分階段呢?
如果照這速度,我幾天後就可踏上高雄土地上,有可能嗎?之後我可以休息待身體康復後,再次從上次的地點出發,當我有了這個想法後,精神釋懷了,我不用選擇「放棄」,而是選擇持續走在夢想之路上。
⭐️走在路上時深感有三種痛苦:「放棄的悔恨」、「預想的恐懼」、「前進的勇氣」,這三種都包含著精神上的折磨,尤其是「預想的恐懼」,那彷彿是透過想像看見自己正走在炎熱的路上的畫面,汗流浹背將會如此辛苦,接著就如放大鏡般,不斷放大這恐懼畫面,直到讓人達到能承受的極限,進而召喚出「放棄的悔恨」這大魔王來誘惑你!
🌿「勇氣」是鎧甲、是戰袍、是王者之劍!
⭐️選擇「前進的勇氣」,在徒步時我問自己此刻的「當下」,現在的苦比起「前兩者」的苦,還要苦痛嗎?當下的苦,似乎像是100倍極酸的檸檬水已稀釋過後,此刻的酸度在「當下」可能只有0.1,一腳踏出後,你只需要緊接著再奮力踏出另一腳,再接續著使力踏出一步,如此反覆著,我覺得此刻「當下」的0.1之痛,比起艷陽下的水泥工、塵埃裡的礦工、生產中的孕婦,比起「放棄的悔恨」,已經是微不足道的事了。
🌿「劍指遠方 所向披靡!」
我發現一個動力新來源,前幾天一直想著徒步至極北點,想像著漫長的道路上會是如此艱辛,原來我背負著預先前往極北點的「預想的恐懼」,這是加重步伐的極大心裏負擔,會使人寸步難行。
我拿起我的倚天劍(雨傘),指向眼前能看見的一個明顯路標,我要走到那裡!我的身體,你可以嗎?可以!好!等走到路標後,再此劍指遠方,這次我要走到那裡,可以嗎?一個又一個階段性的小路集結而成,就是我今天徒步的距離,集結每一天的徒步距離就是我的總距離⋯
當下,不去想過去已走多遠,不去想未來還有多遠要走,關注在此刻的心,一步接著一步,沒有能影響前進的漣漪,看見下坡路不要感到喜悅,那代表上坡路會是辛苦,一步一個平常心,ㄧ步一個清淨心。
😂17:50閒聊日記
剛16:40左右走到佳祿國小時,我的徒步速度不如預期,用手機查詢往前方在走一個半小時會有一間便利商店,但那附近我尚未查到合適住宿的地方,google 地圖的步行速度與實際徒步速度有差別,一般google步行以平均5公里計算路程,但實際上路有上下坡,身旁有車流,環境因素會影響實際步行的距離,我一個小時步行推著登機箱約只有3~4公里。別忘了昨天的教訓,過了17:30夜色將快速降臨,如果走在市區有路燈的狀態下並不可怕,可怕的是走在沒有路燈的偏僻公路上,不止自己危險,對身旁的車流騎士也危險,當我陷入進退兩難的困境時,再次祈禱菩薩後,看見馬路的對面有一個民宿的招牌,於是過去了解狀況,那時夕陽照在魚塭水波上好美!更沒想到是極有特色的水泥管房,於是立馬決定住下,看著夕陽餘暉,發現原來我不是一個人,而是有老天爺的眷顧在身旁,感動萬分,今天可以安心的睡覺了!
Ps.今天有一位騎機車男子用台語搭訕問我:這位大哥,要去那裡,我還有一頂安全帽可以載你。
1/3 Day4
我剛傳訊息給我朋友又誠(徒步旅行達人,魔術師),內容如下:
「我剛到達住宿的地方:永慶大旅社,非常老舊的旅社,有很多粉紅色霓虹燈裝飾,如果是拍恐怖片這裡很合適,如果我明天沒有訊息你,那代表出事了⋯」
現在晚上7:30左右,這裡很偏僻,路燈極少,此刻絕對是我人生中最黑暗的時刻,手機地圖顯示還有「24」分鐘的步行路程才能到達旅館,眼前一看完全沒有路燈,一片漆黑,那是一種無法後退的進退兩難⋯
我打開手機手電筒,試著盡快離開這黑暗籠罩時刻,路途中陸續有兩台大貨車詢問是否需要載一程,我有點動搖,但還是禮貌的指著極遠方的紅綠燈說:「沒關係,我很快就到了,謝謝你!」,我不知道為什麼大貨車上會有擴音設備,司機大哥講話超大聲,車子的外觀佈置著許多彩色霓虹燈,有舞台車的氛圍,真的感到有趣!但望著他們開車遠去,再次面臨漆黑包圍,我唸著觀世音菩薩的名號,快速走著加上小跑!但不可思議的事情是,我竟然可以小跑?!因為下午五點左右,我的右腳膝蓋疼痛,甚至只能立足馬路旁休息,接著一段走、一段休息,原本想趕路至潮州鎮的,距離約路程兩個小時,但我走著走著⋯真的很難前進了,於是我站在新埤大橋上,往左看,看見了美麗的夕陽,剛心情都在想著趕路,忘了天空中出現了美麗夕陽,於是我決定放棄趕路,打開登機箱拿出三腳架開始組裝,心想也許這是一種冥冥之中的安排!我拍攝在夕陽陪襯下,自己推著登機箱走路的樣子,正要收起腳架時,有一位老伯騎著機車上橋來,我感到訝異!因為我走的是行人專用道,旁邊才是機車道,中間是有小矮牆做出區隔的,這也是為什麼我可以在路旁架腳架拍攝的原因,我挪開身子試著讓他穿過,他看著我微笑著,問我從那裡來?
「我從鵝鑾鼻過來的」我說。
「你是那邊的人嗎?」
「不是,我住彰化,我從鵝鑾鼻走過來的!」
「啊!」他驚訝了一下,並看著我的登機箱。
「這個輪子很容易壞吧」他說。
「這很高級的,放心放心!」我解釋。
之後我們聊了一下,他說橋右邊下方有很多大隻的野雁可以拍,我跟他說今天的夕陽好美,他分享附近的關山夕陽是公認超美的地方,我說有機會一定去,最後他提醒我今晚可以住一個地方「永慶大旅社」,我說那不是很老舊嗎?(昨晚查詢時,網路上的照片很可怕)他笑著說這附近的房子都很老舊,對話中他脫下帽子露出滿頭短短白髮,是很漂亮的全白色,如果說他是土地公一點都不為過,而且我剛很巧經過大尺寸的土地公神像,與老伯送別後我繼續前進,膝蓋疼痛,前方有便利商店,我決定去那兒休息,有一件開心事剛和老伯聊天時,我手上剛好有架著腳架的相機,於是順手試著拍下他的模樣,來紀錄這次的旅行,到了全家便利商店後,你們知道我在想什麼嗎??我想今晚睡這裡!因為我走不動了,正當有睡便利商店的想法時,眼前標示「禁止睡覺或長時間佔用」的告示牌,那種心情如火苗剛竄出立馬被澆熄,於是短暫休息後繼續前行,幸運的是走約20分鐘就有家7-11,在7-11用晚餐後,走在路上時,神奇的事情發生了,我的膝蓋不痛了,我完全沒有頭緒,照理休息後應該是微痛才對吧,但我開始能快速行走了!接下來走著走著,眼前出現的是,一條筆直沒有路燈的黑暗之路⋯
Ps.住宿地點:永慶大旅社,廁所只有粉色霓虹燈,有點像恐怖片的場景⋯
1/4 Day5
下午17:00左右,我在小路(惠崙路)旁用手機google地圖搜尋「萬大大橋」,顯示還有40分鐘左右的徒步路程才能到達,我此刻正徬徨著,因為離17:30的太陽下山只剩下半小時,這時一位穿著深色外套的騎機車男子停在我身旁,問我是否需要幫助,我和他說:「謝謝,我正在徒步旅行,只是剛剛的路有點可怕」,他說「對啊⋯」。
回想剛才的路,我驚恐尚存,因為剛經過的地方,墓碑群很近就在身旁,於是我低著頭健步如飛的趕路,另外我得與時間賽跑,盡可能快點走到通往高雄的萬大大橋,否則天ㄧ黑我將會陷入漆黑困境,一番折騰後終於在17:40左右登上萬大大橋,一上橋映入眼簾的是夕陽餘暉,紅橘色連成一片片,好美好美,從橘色往上漸層至淡藍色,那是一種火焰橘紅畫面,我拿出腳架與相機紀錄這一刻,接著當我走到前方告示牌寫著「高雄」時,當我知道自己要從「屏東」跨進「高雄」這一刻、這一腳,這對我而言意義非凡,是夾雜著汗水與淚水,這是對自己的一個小勝利!
Ps.意外發現汽車旅館的按摩浴缸可以當⋯洗衣機使用😂
1/5 Day6
我剛照著導航走,沒想到到高架橋下無法徒步,再次繞了一下路,人生似乎不怕走的慢,怕的是走錯路。
有一台騎機車男士問我說:要去那?需要載你一程嗎?
「沒關係的,我在徒步旅行」我說。
「我看你走很久了,我的遊覽車開過去又開回來了,看你還在走?」
「你是遊覽車司機?」
「我是坐司機旁邊那位」
「放心,謝謝,我沒事」,我微笑的和他告別後,發現自己腳小指起小水泡,每一步是微微疼,步行速度變得更加緩慢,我開始懷疑自己還能走多遠,已經連續走了六天,也許明天是該休息了,讓身體好好充電與康復元氣。
下午將近五點半左右終於走到楠梓火車站附近,和一位認識十多年的女性朋友,約在火車站附近的咖啡廳見面,我到時她已恭候多時,一見面就給了我禮物:藥膏、藥貼,說是她媽媽給的,我和她說我現在需要開始找今晚住宿的地方了,接著一起用手機瘋狂搜尋附近可住宿的地方,我也和她分享這幾天的點點滴滴與遭遇,人生中有純友誼朋友真好。
1/6 Day7
我走在馬路上,正在踢一枚靜躺路上的螺絲釘,將之踢到騎車不會經過的地方,一抬頭看見一位穿著藍色大衣,頭戴藍色安全帽的大媽,她騎著摩托車已停在我身旁,我卻沒有發現,她接著說她可以載我一程⋯
從極南點開始徒步至今已七天,每一天都有陌生人像天使般,對我伸出援手,完全沒有想過我可能是一位恐怖分子,畢竟我的穿著白色襯衫、白色褲子,推著登機箱手拿著雨傘,樣子與正常人脫離,更與周遭環境格格不入,看著她們熱心的善舉,也許她們對弱者的無私關懷,將會是我這次旅程的最大收穫之一。終於在晚上6點半左右抵達高雄的大湖車站。
🌿心情:我走在路上的時候,我感覺,我住在一個精神時光屋裏,時間流速過的很慢、很慢,每一秒對你而言,就是一個步伐,一個步伐接著一個步伐,也有點像是,在一個泡泡裡,裡面的時間與外面的時間流速不同的,每一天都很單純,明確的方向、持續的前進,當然讓你感到崩潰的事情,會非常集中的發生在你眼前!但正因為如此,你將會對人生特別有感觸⋯你能感覺自己活著,跨出的每一步,是一個當下、一個呼吸⋯
Ps.特別感謝徒步魔術師-劉又誠給了我許多寶貴意見,出發的前一天與他告別後,昨晚第一階段結束後又與他相見,但再次見到他,已彷彿數月之久⋯
❤️已完成:台灣極南點(屏東)至第一階段終點「高雄-大湖車站」,共計141公里。
1/20 Day8
昨天我在高雄永安國小有演講,距離國小最近的車站一查詢嚇一跳,竟然是我兩個星期前,徒步計畫中從極南點至第一階段終點的「大湖車站」,這究竟只是巧合或是冥冥之中的安排??
於是我決定順著「✨幸運」,再次徒步出發。
今天有一位住在台南的高職老同學陪著我走,他說他很喜歡走路,於是我們相約在高雄大湖車站一同前往台南,一路上相談勝歡,彼此分享了許多經驗與想法,尤其在困境之中,如何讓自己持續保持在樂觀的高頻率。在同學的陪伴之下,今天時間流逝感特別快,這是一種幸福感,但曲終人散終需一別,之後的路依然需要獨自面對,明天⋯持續前進!
Ps.台南奇美博物館好美好美
1/21 Day9
晚上9點左右終於到達台南麻豆的華賓旅館,今天早上發生「繞遠路」與晚上「特殊事件」。
🌿人不怕路迷 只怕「覺」遲。
走錯路並不可怕,可怕的是尚未發覺自己偏離了方向,等至「發覺」後,其實已經渡過最黑暗時刻,你需要的只是提起勇氣繞道或往回走。
☀️關於「特殊事件」:
晚上8點左右疲憊不堪的走到「麻豆戲院」,此刻正在猶豫住宿問題,因為有兩個選擇,一個是老舊汽車旅館、另一個是老舊旅館,兩間在網路的評價十分嚇人,有的說螞蟻在枕頭上爬、煙味重、牆壁壁癌、隔音不佳⋯等等,在我陷入選擇困難時,突然一輛騎摩托車(前面載著小孩)的男子停在我身旁⋯
「要載你一程嗎?」男子問。
「不用不用,我在徒步旅行啦」我微笑著說。
「我看你已經走很久了,你從那裡來?」
「我從鵝鑾鼻過來,今天是第9天,我是分段走的⋯」我試著解釋自己正在執行的徒步計畫。
「我自己也很想走,環島,但還沒有勇氣⋯」男子聽完我的解釋後,說出自己的心聲。
「你之後也可以試試,我正在猶豫住宿的問題,麻豆除了華賓旅社,還有其他旅館嗎?」我想他是當地人應該會知道。
「前面一直走進去,還有一間,會比這間(華賓)好」男子指著前方。
我拿出手機打開地圖App,快速的找出他說的旅館,也和他一起合照並加FB,他說之後如果他有去環島,再問我相關問題,並問需不需要載我去旅館,我禮貌的說不用後,繼續前往那神秘旅館,但越走越偏僻,心想現在已經很晚了,應該先打電話給旅館預約一下,但打電話過去後竟然是空號,心裡隱隱約約感到不踏實,等我精疲力盡的走到這神秘旅館之後,眼前竟是一間烏漆麻黑的獨棟透天,外觀感覺已荒廢一陣子,想往回走又有點力不從心,手電筒的燈已開始變得微弱,我直覺目前危險指數頗高⋯
往回走著走著,一聲喇叭響起,一台車子停在我左後方,我直覺告訴我是一台計程車,但當我回頭看到時卻是一台「巴士公車」!我正在驚訝時,司機大哥問說要去那裡?我說:「就在前方而已,很近,沒關係」,接著司機大哥打開了車門,示意要載我一程,我瞬間猶豫是否應該上車??畢竟我正在執行的是「徒步計畫」,我快速的想著,如果我只是回到「麻豆戲院」,並不會影響我徒步旅程的完整性,也就是說「麻豆戲院」是我分成兩個平行世界的關鍵點,我可以回去「關鍵點」重新選擇。
⭐️徒步計畫「新」原則
當我走錯路時或當我處在環境「危險指數」很高時,在他人的善意幫助面前,我應該先選擇「接受」,之後再回到「關鍵點」修正錯誤,但以不影響徒步旅程的完整性為前提,所以如果未來我走到很晚或在環境危險時,卻尚未到達住宿的旅館,若有好心人問我是否需要搭便車,我可以從這個「關鍵的地點」,先搭便車(或使用計程車)前往住宿的地方,隔天再回到昨晚搭便車的「關鍵點」,從關鍵點繼續出發,有了這想法後,我釋懷的踏上了車。
「你要去那裡?」司機大哥問,並拿一個新的口罩給我。
「我要去麻豆戲院」我坐在司機後方的座位,接過口罩並戴上。
「這是最後一班車?」我好奇的問。
「對啊!這麼晚了,還好你遇到我,不然還要走很遠」司機說。
「我真是幸運!」我打從心底覺得。
「你可以去買樂透,應該會中獎!」司機笑著說。
「好,我有中再跟你說,」我心想也許可以試試。「最後一個字怎麼唸?」我看著前方有司機名字的牌子,寫著林承「禾桀」。
「ㄐㄧㄝ二聲,有人會唸成四個字,林承禾桀」司機幽默的說。
「哈,很好記,有中再跟你說」我笑著。
一眨眼的時間就到麻豆戲院附近,他說戲院那邊沒有站牌,他先提前讓我下,我下車後和他開心的道別了。
再次回到關鍵點「麻豆戲院」,往附近的華賓旅社前進,回想剛剛走去神秘旅館時有經過麻豆代天府,看到了巨大的建築奇觀「觀音殿」,或許這也是一種巧合安排。我走進華賓旅館後,老板娘幫我安排有窗戶的二樓房間「201」,並解釋說201通風會比較好,我想起網路可怕的評價,忐忑不安的打開房門⋯
噗,心裡一笑,根本沒有網路評價的那麼恐怖,是乾淨的房間,雖然老舊但很舒適,後來我拍了照片打算放到網路上給予好評價,供未來有經過麻豆的旅行朋友參考。
1/22 Day10
你看這照片看到了什麼??照片中正在下著細雨,小白點是一位農夫,他沒有穿雨衣,正在玉米田裏工作著,我看到這一幕後感觸的拿起手機拍下。
1/23 Day11
今天星期六,路況不同於昨天下著雨的鄉間小路(小路超長,走到懷疑人生),今日一直走在寬敞舒適的台一線,天氣氣候極佳,陸續遇到兩位徒友,一位與我同方向往嘉義,一位與我反方向,兩位都走在對面的車道,我的前進方向大部分是順走,依據處在的環境(市區或郊區)、車流快慢來決定順逆,隨時保持著眼觀四面、耳聽八方,兩位徒友的步伐都比我快很多,原來那種徒步速度真的能達到日行30-40公里,不過快不是我的追求,我追求的只有保持持續前進。
原本計畫從新營車站走到嘉義車站後,搭晚上的火車回台北,明天休息一天以準備下星期的工作,但我感覺到身體依然處在「徒步狀態中」,就如高效急行的火車不願剎那停下,於是臨時決定明天多走一天輕行程,今天依舊有路人搭訕,照順序第一位是騎腳踏車的老伯,第二位是騎公路車的車隊,第三位是騎摩托車的男子,和男子的對話比較多些,那時後我已從台南走到嘉義⋯
「你是要去那裡?」男子停下摩托車後問我。
「我是在徒步旅行啦」
「我看你走很久了」
「你之前有看到我?」
「我在後壁就有看到你,你是那裡人?」
「我是彰化人」
「你要走回彰化?」
「沒有啦,我是分段走,明天要回台北處理事情⋯」我解釋著徒步計畫。
「很有毅力ㄟ」男子說。
「你也可以啦」我微笑著。
🌿道別後,我想徒步旅行並不偉大,但美麗的是每一個踏出去的步伐,都是朝著同一個方向前進。
1/24 Day12
「徒步旅行是個讓人不想醒來的夢境。」
今天是徒步計畫第二階段的最後一天,預計從嘉義車站走到「大林車站」,然後搭火車回台北,是有考慮多走一些到下一個車站「石龜車站」,因為可以從嘉義跨縣至雲林,這聽起來讓人蠻有動力的,但大林車站的「林」,直覺這字有讓人短暫休息意謂,而「石龜」這兩個字感覺上會讓第三階段遙遙無期XD,不過事實上是我走到大林車站已經下午4點多(嘉義車站附近好多景點容易讓人耽擱),是該好好休息讓身體不過於疲憊,畢竟明天開始有連續五天的課程。
當我搭上區間車看著窗外的夕陽,以前一直覺得電車是很慢的交通工具,但此刻我知道和徒步比起來,電車的速度根本是王者!不過從斗六站轉車成自強號回台北時,到台北車程需要三個多小時,我看著車窗從每一個車站到下一個車站,心裡冒起未來還有好遠好遠的路需要走⋯
「下一個階段會從那一個日期開始??」回到台北車站後的我問了自己。
❤️已完成:台灣極南點(屏東)至第二階段終點「嘉義-大林車站」,合計:244公里。
2/1 Day13
昨晚在嘉義車站附近旅館過夜,早上搭區間車前往上次的終點「大林車站」,從大林車站繼續北上,今天很快就進入「徒步狀態」,這種狀態是一種流暢的身體節奏,加上裝備皆齊全,能感覺到有「風」包圍在身旁,這是很「順」的前進而產生的氣流,我稱這現象為「御風術」,之前試著用在和客戶開會或前往校園演講效果極佳,只要從出發點開始後,過程中沒有疑慮、猶豫、遲疑,並保持一定的順暢節奏,就會如在天空持續飛行的飛機,有一種王者之風的鎧甲在身上,當然如果缺乏自信或前置作業不完善或煩惱過多⋯等等,是無法形成那陣風⋯
回歸正題,我以為今天會很順利走到西螺大橋附近的旅館,但從虎尾附近至西螺的「雲71」有一段路竟然在施工!交管人員很好心的讓我可以走進施工路段,我問:施工路段很長嗎?他說:會走很久喔⋯
一開始還有小空間可以走,後面馬路地面全刨開了!無法推著登機箱只能手提著箱子緩步前進,加上有工程車在地面上灑上黏稠黑色液體,你需要盡可能不踩到它,如此可以想像我的狼狽模樣了XD只想儘快逃離這路段,但⋯我覺得這畫面太特別了,於是⋯組起腳架邊拍攝邊前進(這是一種哭笑不得的強迫症)。在一番折騰離開施工路段後,發現路旁有乾淨的水溝⋯於是將鞋子淺淺泡入水中,清洗那黏的一蹋糊塗的鞋底,否則我一旦到了市區走進7-11,店員看到地板的黑鞋印,應該會瞬間崩潰吧⋯
2/2 Day14
徒步走在橫跨濁水溪的西螺大橋上,紅色鋼架建築如照著鏡子般無限延伸,彷彿如畫框隧道般映入眼簾,讓人陶醉其中,橋的一邊是雲林另一邊連接著彰化,當我走過長達1939公尺的大橋後,看到「歡迎光臨彰化縣」的迎賓招牌,內心十分喜悅(立馬拿出相機拍下招牌),因為走到自己家鄉了!尤其是走到員林後看到熟悉的街道與店家,這種感覺難以言喻,看了時間是下午五點左右,原本預計今晚將在員林過夜,明天直接走到台中,這樣的路程會路過自己的家鄉「花壇鄉」而錯過回老家,但此時此刻離自己家鄉的「花壇車站」只差約10公里路程,似乎可以挑戰急行軍,在一番天人交戰之後決定回老家過夜!於是重新調整步伐,也許是歸心似箭,行走的速度提高了許多,感覺更像是腳步變得輕盈(輕功?),7點多時抵達花壇車站附近,順利回家!好奇妙的感覺!!
話說今天在前往北斗方向時,遇到一位徒友戴著帽子與墨鏡迎面走來。
「妳也是在徒步環島?」我舉手和她打招呼並問她。
「對⋯」她說。
「妳也是徒步社團裡的徒友嗎?」問完後,發現她似乎不知道我在說什麼,經過解釋後才發現她不知道這個社團,於是鼓勵她加入這個大家庭,社團裡雖然大家沒有真實見過面,但都很熱心回答徒友面臨的問題或分享自己的經驗或日記,接著我們拍了合照也交流一下住宿資訊,她今天行程要走到雲林虎尾。
「你穿的很休閒」她看著我說。
「對啊!我沒有買裝備,直接用目前有的,雨傘是我的登山杖⋯」
我看著她一身專業的裝扮與登山杖,瞬間我覺得自己超不像徒步旅行者,我穿的是休閒白襯衫、白褲子、休閒鞋,推著登機箱⋯像極了迷路的都市人,但⋯這就是我的風格,我們聊了一下後告別了彼此,各自前往目的地。
2/3 Day15
現在凌晨兩點,剛和馬來西亞的朋友程盟凱 一起開會處理海外演出的提案(希望這案子會有好消息),謝謝他在遠方用電腦幫我處理資料,不然正在徒步旅行的我,身邊只有IPAD無法處理較複雜的文件,可能需終止旅行回家處理了。剛也聽他分享馬來西亞的疫情狀況與他現在正在做的工作,其中他有一個正在進行的商業模式,是針對疫情而不方便出門的人們進行的服務,是我從來沒有聽過的模式。
有時候聽一些朋友分享他們自己的獲利模式,都讓我覺得很有趣與天馬行空,但厲害的在於那些想法idea已經是成功的現在進行式,完全顛覆以往我對「工作」的刻板印象。
今天從花壇車站附近走至台中逢甲公園附近,中午左右和高職的好友鄧同學 Jimmy Dan 見了面,他騎著雷霆萬鈞的哈雷重型機車前來XD,雖見面時間很短,但他的出現確實讓我感到鼓舞人心,告別後路過高職母校「彰師附工」,大門前的建築物已完全不同。藉由徒步旅行回到以前生活的地方或與老朋友見面,這是旅行中沒有預期到的特別收穫。接下來路過的地方,可是一輩子難忘的⋯
那地方的名字是「成功嶺」,我當兵的地方。
也許是昨天回鄉情緒太過於亢奮,今天走起來步履躝跚,於是很「成功」的在「成功嶺」不斷走錯路(絕對是導航誤導我!),花了不少時間終於在傍晚走出成功嶺小路跨過筏子溪進到「香港」??夜色降臨後一路上看見金碧輝煌的高大雄偉建築,五光十色的霓虹閃爍,我真的覺得很有香港維多利亞港的氛圍,但我更愛青山綠水。
結廬在人境,而無車馬喧。
問君何能爾,心遠地自偏。
採菊東籬下,悠然見南山。
山氣日夕佳,飛鳥相與還。
此中有眞意,欲辨已忘言。
2/4 Day16
我以為今早會爬不起床,畢竟昨晚和盟凱開完會,梳洗完入睡時已經凌晨三點,但早上很自然的醒來了,而且沒有疲憊的感覺。
今天下午五點多就走到目的地「后里」,熟悉的街道,數年前我曾在麗寶樂園駐場演出,住在后里一陣子。
吃過晚餐後,第一次使用b&b訂房,房子在后里夜市附近的咖啡廳,是咖啡廳樓上的房間,房東在我一進門時就喊出我的名字,非常熱情與親切,帶我參觀住宿環境後,我前往85度C等待一位以前在麗寶樂園工作的朋友明鋒,他說他今天會從嘉義開車回來后里,於是臨時約好一起見個面吃宵夜。
晚上9點多他騎著摩托車出現,拿著一個禮物🎁給我,什麼禮物??你們一定會猜不到,真的!在我公布答案之前,你盡快的想像你的答案⋯
.
.
.
.
.
.
.
.
是一盒已經切好的蘋果!他自己削皮切成小塊!天啊,真是居家好男人!後來我們又去找另一位麗寶的朋友大帥,大帥開了一家樂器行,我們暢談後合照留念(他店裡有掛我之前去他那的照片😂)。
🌿旅行,是在一個已知數上加上未知數,每天都有預期外的新鮮事。
2/5 Day17
⭐️「今天!終於要和心中的大魔王直球對決!!」
吃完b&b房東細心準備的早餐後元氣滿滿的出發!今天必須「快馬加鞭」的從后里趕路至苗栗火車站附近(但我沒有馬兒😂),今日行程會是目前單日為止最長的距離。
在我決定從「極南點」徒步出發之前,大腦會主動出現一些我會走的很辛苦的畫面,這些畫面包含一個人孤單走在新竹、苗栗,尤其是火焰山附近往三義的上坡路段!以前開車經過時總覺得很陡峭,這些「辛苦畫面」和我說,你是瘋了嗎?不可能的⋯質疑的聲音讓我懷疑著自己⋯如今!我終於要和心中的夢魘大魔王見面了!!
哈囉!火焰山大魔王您好!天啊!好美的風景,我組起腳架與相機在這路段拍了許久,那橘紅色山脈實在是太漂亮了!耽擱不少時間,好了!該爬山面對現實了!
我覺得自己很像在玩雲霄飛車,我登上一個坡後前方的路竟然還疊上一個坡,一坡還有一坡的出現在眼前,沒有盡頭的連續上坡路,辛苦程度完勝我之前的屏鵝公路,上坡路段是我的罩門,因為旅行箱此刻成為一個大負擔,推起來特別費力,腳程十分緩慢,但慶幸的是我有兩張王牌,一個是「劍指遠方」,另一個是「關注當下」,之前在經歷「屏鵝之亂」時領悟的兩大心得(詳情請看之前的日記),上上下下的坡坡,每次我以為結束時,前方的路總是再次給你驚喜⋯
走著走著忘了時間的存在,但當艷陽強度大幅減弱時,你直覺的知道下午四點已悄悄來到了,從下午四點半開始到五點半是徒步最舒適的時段,你可以脫下帽子,收起雨傘,享受一路迎面吹來的涼風,風彷彿吹入身體各處,全身舒暢的一刻!我覺得此刻好像有上癮的感覺,那猜測一定有大腦「多巴胺」參與進來開派對。
🌿以前恐懼的上坡路畫面,在你「當下」看著它時,好像沒有那麼誇張陡峭險峻了,持續前進直到眼前終於出現下坡路段⋯
「拜拜👋我心中的大魔王,你本來就不存在!」
題外話:今天走在前往三義路上,看見眼前有一家7-11,接著突然聽到有人喊我名字,我的瞳孔快速搜尋聲音來源時,竟然看見以前我在麗寶樂園的朋友(我曾經在麗寶樂園駐場演出過)⋯
「孟宏!」我驚訝的說。
「這給你!」驚訝中,他遞給我一罐運動飲料!
「你怎麼會出現在這?」我問。我真的沒有想到他會突然出現,有種被攔截的感覺XD
「我載我女兒,然後猜你會經過這附近,剛開過去沒看見,又再開回來⋯」
「天啊!太不可思議了!我昨晚還臨時和明鋒見面,然後一起去大帥那聊天,想說這次見不到你了⋯」我說。
「你很強ㄟ!我從你在極南點走的時候就有看了」
「沒有啦,走的當下不會那麼辛苦,但現在想起極南點到這裡確實會辛苦」
「我的鞋子裡有放矽膠啦!」我看到他正看著我的鞋子。很多人看到我的鞋子都感到驚訝,其實不止看起來很重,事實上就是重量滿滿,脫下鞋子應該有可能健步如飛吧,我猜。
接著開心的和孟宏拍照並擁抱後,繼續前往火焰山方向⋯生命中總是有意外之喜,讓人意想不到!
2/6 Day18
今天一路暢通走到新竹的香山車站,第一眼看到木造香山車站時,感到非常療癒與舒服,這是日治時代建造目前已列入古蹟,有路過的朋友千萬別錯過!話說正要走到車站時,明鋒與他老婆開車出現了!今天他請我吃他煮的水煮蛋XD (前天是蘋果)
「非計畫中的挑戰?」
今天一直在想如果連續走24小時(當然包含休息)可以走多遠??
2/7 Day19
和明鋒參加好友的聚會,在咖啡廳舉行從晚上到早上,凌晨我陸陸續續趴在桌上睡著,這是唯一一次我沒有睡旅館的一天,但即便精神不佳,今日依然需要徒步經過新竹走到竹北火車站附近⋯睡眠不足很難受的一天。
2/8 Day20
此刻正等待11:11分(天使數字),準備從竹北車站出發,今天如果認真走一天(24小時內,當然包含乖乖吃飯、睡覺、休息)可以走多遠??能走到關渡大橋嗎??推著旅行箱能破68公里嗎??
極北點只剩最後90公里!如果24小時內走到了關渡大橋⋯我星期二或三就一定可以到達極北點!然後回家過年!!
2/9 Day21
賀🎉順利在早上10:46分登上極北點!在11:11分之前完成24小時限時徒步!原來24小時徒步真的可以走到90公里!!
#徒步台灣 #徒步環島 #魔術師 #校園演講 #素食環島
我站在 雲 林 笑 點 在 飲食男女 Youtube 的最讚貼文
冬夜,小食檔強記擠滿人,糯米飯、豬骨粥、腐竹糖水、喳咋……騰騰白煙直送暖笠笠。就憑幾樣小食,強記立足灣仔68年,獲食家青睞、米芝蓮推介。「以前爸爸賣糯米飯,是為我們一家七口飽肚;今日我賣糯米飯,是為強記的招牌。」寒風中,59歲的老闆吳少峰(阿細)僅穿短Tee,利落地裝飯。他在街頭成長,十三四歲就講「雷氣」行江湖;97年接老父棒,始見一個更大的江湖:一碗糯米飯,竟然走出灣仔,享譽十八區。自此投身飲食,他義無反顧。
強記美食位於駱克道和馬師道交界,是個樓梯底小鋪。食物放在幾架車仔上加工加熱;主打外賣,也設堂食;格局簡陋,摺枱膠凳只坐得下十四五人,不過一樣客似雲來,多是被糯米飯勾了魂。
蒸熟的糯米飯,先在熱氣騰騰的車仔上快速打鬆,混入油爆過的臘腸、膶腸、臘肉、蝦米和冬菇,撒上葱花,澆上自家調味豉油翻炒幾下,香氣瞬即飄滿街。
一碗飯紅紅綠綠端上來,很燙口!爽身不膩,香、甜、鹹、糯兼而有之,惹味十分。隨便問問客人,這個吃了40年,那個20年,都稱水準一直保持,難怪不同年代的食家如江獻珠、蔡瀾、歐陽應霽、林澄光都為它撰文。米芝蓮將小店歸入「街頭小食」一類,上月連續第四度推介;「我覺得有種滿足感,有種滿足感,起碼有人認同,這很重要的。」本來一臉嚴肅的阿細,開懷笑。
投入,經驗就出來了
強記一年四季都賣糯米飯,冬天日煮100斤米。「以前在街邊賣更多,最高紀錄在大寒賣280斤。食糯米飯暖胃的習俗,現在後生都不懂了。」阿細說。
阿細選用泰國米,透露新米和舊米有不同浸法。「熱天浸的水暖些,浸出來的米腍些;冬天水溫是冷的,浸出來的米硬些,那就看浸的時間長短。」他師承父親,但父親講得不仔細,選米浸米全憑自己摸索,「當你做一件事,你放心機去做,你會領略到很多經驗出來。」
他用本港一級臘味,蝦米和冬菇也要一級的。「用料要最靚,因為你有更好的師傅也無用,如果無好材料煮不出靚食物,不能腐朽化神奇。」從前父親的糯米飯沒冬菇,現在他一碗放一個,「擺個冬菇仔靚些,最重要是冬菇做得好吃。」阿細得意地解說。
強記賣的貴精不貴多。獨沽一味豬骨粥,用上新鮮連肉豬骨;淡菜洗完又洗去淨細沙,爆香才下煲;粥在車仔再滾時加入少量皮蛋,一碗粥特別綿。
糖水只三款:喳咋,香濃;綠豆沙,煲到起沙,下大把臭草平衡涼性;腐竹薏米糖水,順滑卻不漿口。豬皮蘿蔔炆得入味;來貨腸粉也特別加工煎出一層薄脆。這些烹煮講究分量和時間掌握,全是磨人的工夫。每日阿細六時多起身,煲糖水煮糯米飯三個小時左右,接着開鋪,中間瞌一陣,收鋪已經午夜。阿細坦言年紀大了,愈感辛苦,人做到愈來愈瘦。自己朝朝掌廚免不了,近年樓面就和三弟兩家人輪流做。
牛雜強,闖出名堂
早在父親年代,強記已是灣仔有名的街邊車仔檔。話說父親吳志強在上世紀四十年代從廣東寶安走難來港,做過電車車長、在羅素街開過大牌檔,因為爛賭輸光,1951年開始在鵝頸橋側賣牛雜和牛雜粥,街坊叫他「牛雜強」。1970年,益新飯店的大廚教他煮糯米飯,同時來自澳門的紅顏知己教他賣喳咋;從此,強記多了糯米飯和糖水。
「我十歲時已經坐在馬路欄杆『睇鬼』。哎呀!走鬼呀!跟着推入後巷。」半世紀前的慌亂,阿細歷歷在目。六七歲他就跟父親開檔,「他賣牛雜時,放下我們幾兄弟,我們是街童,找些紙皮盒已經玩一餐。」一家七口上柴灣公屋前,就住在鵝頸橋側的天棚木屋,「漏水就拿盆來接;我們真是捱過,豬油撈飯捱過,腐乳送飯又捱過。」
父母很早分開了,阿細在街頭長大,十三四歲就進入江湖。「那時灣仔有很多江湖人士,感染到甚麼都講『雷氣』。」阿細憶述輕狂歲月自己「想事不深入,想做就去做」。那時義氣先行,諢號「糖水細」的他,常常為朋友打架群毆。父親為口奔馳,有時勸他幫手看檔,「唔好咁百厭!」
阿細強調,那個階段過去了。「人大了,我已結婚,有兩個兒子,我也要為他們着想。」97年,他建議父親入鋪,「那時街邊檔已經式微,我們被市政拉了很多次,不斷罰錢、充公搵食架生。」就在長期擺賣的馬師道上租了現址小鋪位,同年他正式接手強記,帶着三弟少明做到今天。
「覺得很自豪,因為我爸爸很出名,那種自豪感跟在江湖的自豪感是兩回事。當我站在檔口,我知道客人來自四方八面,有的光顧了很久,我知道我需要放心機下去了。」
執着的基因
阿細第一碗糯米飯是父親煮的,味道早忘了,但父親的堅持深烙腦海:「八號風球或者傷了腿,他也堅持開工。六六、六七年暴動,沒巴士沒電車,周街『菠蘿』他也堅持搭貨車尾,由柴灣來到灣仔。」他發現父親煮得出色,不少人慕名而至。他「不想影衰爸爸」,着實有壓力。幸好他有爸爸的「執着」基因,若然失手食物煮不好,他整天都不開心。「有時回家望望大腿,為何紅了?因為糯米飯不熱不好吃,爐不熱就打不開糯米飯。」寒天企檔,站近火爐一晚,腿也炙紅了。
阿細回憶,入鋪初時自己很火爆。「我當這裏是武館,請了夥計,枱椅抹得不乾淨,我即刻反枱。」今天,24歲的大兒子Elvis有意接手家業,放工放假主動來跟他學師,第一樣就是學抹枱,「做飲食業一定要乾淨企理。」Elvis很認同。阿細指兒子降龍十八掌,一式也未得。12歲開始就來店幫手的Elvis道來實情:「我只能從旁看他煮飯。他對出品很執着很嚴格,最多讓我打飯——打鬆糯米飯。」
時間 親情
今天,強記的食客版圖由父親的香港十八區,拓闊至新加坡、印尼、馬來西亞……遊客常常十盒八盒的外賣糯米飯。只是,近幾年米芝蓮的加持,父親已經看不到。
夜風吹來,店前樹搖、影動。阿細憶述:「我好記得爸爸走前一個月,我去拜阿嫲和祖先。爸爸搭着我膊頭。他說:『少峰,你如果不是選擇江湖那條路,你會很成功。』」父親一直無病無痛,2011年中風遽然離世。
日復日蒸煮煲,是漫長的修煉,火爆的阿細變得沉着內斂。「在江湖上有得有失:得的就是多了很多朋友兄弟;失是失去了時間,其實我應該放時間在爸爸的生意上。」往事並不如煙,父親一直在心頭。
「多少位呀?裏面有位坐的!」每次經過強記,都聽到老闆娘賣力揚聲,炒麵煎腸粉收錢如三頭六臂。阿細有時累了,走到馬路邊點煙提提神,但雙眼一直留駐小店,「我甚麼運氣也沒有,最好是娶了一個最好的老婆。」當年因為妻兒,他才決意轉投飲食江湖。
「以前很懶惰,常不開鋪。」兄弟其中一個想休息,就齊齊放假。客人經常摸門釘,又愛又恨。「現在大家有共識,都想留些東西給下一代,也不想爸爸辛苦留下的名字,或者這麼好的食物失傳了。」一年前,阿細榮升爺爺,對血脈親情、店號傳承更加在意。
在廚房,手只一對。當年阿細放棄了父親起家卻工夫繁瑣的牛雜,只是20年來不時有老街坊問他何時再賣。「以前牛雜很便宜,幾毫子一斤;現在一副賣千多元,來貨貴,賣不起錢……將來有機會,我會開一間正式的店鋪賣牛雜,讓街坊緬懷一下。」二十多個寒暑,阿細守着強記,將老父的美食發揚光大,但心裏,像一幅砌圖,尚欠一塊。
撰文:韓潔瑤
攝影:關永浩、梁偉德、陳秉謙
強記美食
地址:灣仔駱克道382號莊士企業大廈地下
電話:2572 5207
營業時間:星期一至日 12:00nn-1:00am
http://bit.ly/2QJwQ7D
===================================
立即Subscribe我哋YouTube頻道:http://bit.ly/2Mc1aZA (飲食男女)
新店食評,名家食譜,一App睇晒!
立即免費下載飲食男女App: http://onelink.to/etwapp
《飲食男女》Facebook:http://www.facebook.com/eatandtravel
飲食男女網站:http://etw.hk
Follow我哋Instagram,睇更多靚片靚相:http://bit.ly/2J4wWlC (@eat_travel_weekly)