#睡前故事:【連枝】
那天晚上如常在客廳看電視,然後電話響了,是一個女朋友打來。
不知道為甚麼,明明鈴聲是一樣的,但這個女朋友打來的時候,鈴聲總好像變得特別刺耳:電話一響,我就知道是她。是 L。
或者因為這個緣故,所以我的聲音總是冷冷的。但 L 與我其實是很親的。
我常常愧疚會不會傷了她,應該會,但我不能自制,想把她的聲音排拒在外,連我自己也不明所以。
如常,我猶豫了一下,然後拿起電話,急急走到外面。我知道,她的電話通常都是緊急的,而且一時三刻講不完。
電話另外一頭傳來她大哭的聲音,她說活得很辛苦,想放棄,想離開這個世界了。我聽著,也平靜。
她說她很愛我,很愛很愛。她常常都說愛我的,我知道,但往往不知如何回應,只能回一句,我也愛你。「很感激這麼多年你對我的啟發與扶持,讓我從一個懵懂小孩成長成一個美麗的女人。」但世界很殘酷,所有的失去和離棄,她想放棄了。「我想起發生過在自己身上的事,覺得真的很慘、很慘啊。」L 哭著,用盡力的說:「我想做小朋友啊,我不想長大成人啊。」
---
我望著漆黑的花園,和在玻璃中自己的倒影。想起,想起發生在自己身上的事。有時候,我也覺得很慘。但或者只有把那些當作別人的事,才能比較完整的活下去。最近看那套電視劇,女主角說我已經不是以前那個人,但男主角說,有以前的那個你才有現在的你,我愛的是現在的你和你曾經是的那個人。我們和過去是既斷裂又連續呢。
電話另一頭響起了警號聲,L 說,朋友幫她叫救護車了,正要到門前。我問她怎麼了,她說她想割脈又想服藥。我說吃藥沒用的,你的身體會保護你。她說她記得我教她正確的解剖學知識,我心涼了一截,還好只是流了一點血。她說好痛,我說:「當然痛,你隻手無啦啦遭殃,你有無問隻手仔有無事。」她破涕為笑。
親愛的 L,我也曾在那個地方,心很痛很痛得可以馬上死去。但其實只是想要陪伴,在每一個決定不死的當下。
我也曾在崩潰的時候打給友人 K 呼救,說很辛苦我撐不下去了。無數次在街上突然呼吸困難,在空無一人的地鐵月台跌坐在地上哭著說:「我想做小朋友,我唔開心,我覺得好慘好辛苦,我要人呵返我。」其實,我們只是想人承認並知悉這種痛的存在與真實,然後拍拍我的頭。
我說,你就去準備一下吧,讓他們照顧你,你就好好休息一下吧。
---
妹妹應該聽到我們的對話了,下樓,看我神色凝重,說:「好似好嚴重喔。」我輕輕的說,朋友 L 打來說想自殺,但應該沒事。妹妹說,打得來求救應該就 ok 吧。我想,大家都是過來人吧。
大家或者也曾想過一了百了,但又或者明白了,其實沒有一了百了。縱使後來以不同方式處理傷疤,但都互相知道。只是同一屋簷下,不便言明。
---
那天晚上我睡到半夜就醒來。是惡夢。夢裡面我對朋友 L 展示自己的左手前臂。麻痺麻痺,我看著前臂內側滲出鮮血,手臂上面有一個女子的圖案。女子在看著我,她的手臂也是血。
醒來。我想,L 的事,終究對我還是有影響吧,雖然我自以為冷漠。
她說過的,就像我說過的。
我的過去何妨又不是如夢中女子的血淋淋,而我甚至記不清自己身上曾經發生過的事,只記得鮮血。每次我醒來,有痛的感覺,麻痺,被掏空。最痛是,我搞不清楚,記不得,但又不是真正忘記。這個空洞的中心塌陷成一個心痛的黑洞。
我不想在讀到一些文章的時候才想起,好像是發生過類似的事,但卻無法辨別記憶的碎片。
好恨啊。
—-
過了幾天,新年了,朋友 L 又再打電話給我,從醫院。她說整個新年都在醫院過。靜了幾天,她說她想了很多,所以打來想問我意見,想知道,我是怎麼好起來。我只能說,會好的。
今天,一個昏暗的雨天,朋友 Y 講起 L,說她住院了,前陣子。我想起電話響起的震動,與心裡面那種難以言喻的距離感。我明明不是不在乎的。
十年了。我告訴過 L,好起來,我用了十年啊。
但我沒有告訴她,我還時不時會夢到壞人。我沒有告訴她我不斷殺死他們,但在夢中我連他們的氣味都記得。我不想破壞她的美好願景。
或者這就是那個無法跨越的距離。
距離,不是存在於你與我之間,而是在我與我之間。
或許我真正抗拒的,是那個無法改變又無法癒合是傷口,那個曾經受傷而且將永遠受傷的自己,那個已成事實所以無法忘記的過去。我討厭無法完全痊癒,我討厭心隱隱作痛,我討厭傷口會無故被撕開流血、還要自行包紮的狼狽。我想逃離自己,而她不斷提醒我這種不堪:她看到的我是希望,或者幻想。
她說她很愛我,我有時候想,她愛的是我代表著的那個、會好起來的希望。我如何回應。
為此我傷口流血。在夢中,看到她曾經割開過的、我曾經割開的、我倆相連的血脈,一片模糊。
---
春天來了。我不記得是否曾經為像今年這樣的綠意盎然而感動不已。
我記得,算命先生說過,我是大樹。我不知道 L 的命格屬於甚麼,但知道,我們的命都是撿回來的,同埋在泥土裡、或者躲在樹下,血肉相連,互相滋長。
收線前我問 L 有沒有看到花開。她說,醫院裡面看不到。我說,出院的時候看看吧,今年花開得很茂盛呢。
Storyteller:Sonia Wong
Illustrator:Oak Pui Sum Kwong Oak Pui Sum Kwong
→Follow @ztorybook.official 留意最新動向
玻璃碎片傷口處理 在 Baby View 嚴選布布童鞋 Facebook 的精選貼文
【#追求理想的路上總是會有些傷】
最近布布爸把很多時間都花在籌畫新的門市
#讓新門市除了好的童鞋更希望打造一個講座空間
#規劃日後能定期舉辦兒童足部講座有更好的場地能與爸媽互動
但追求理想的路上總是要付出代價
今天布布爸就付出了不少代價 #搬運時弄破了一大片玻璃
這片玻璃是新承租的門市遺留下來的
但為了要施作優化門市空間.
布布爸協助搬運玻璃的過程中,差一點點就要完成玻璃放置時
#整片玻璃忽然爆開碎了滿地都是...
爆開的玻璃無數的碎片如雪片般密集的掉落
當下布布爸先關心其他的人是否平安,
等確認其他人都已經平安無事後,
就發現破碎的玻璃無情的在身上畫出了幾道鮮紅的傷口
或許是緊張狀態下不會痛,
隨著傷口的血液緩緩地流出,刺痛的感覺也越來越明顯.
此外身上布滿了極細的玻璃渣,稍不注意就會劃出新的傷痕.
但與其慌張,布布爸重心先聚焦在如何避免傷害擴大,
因此確認受傷人員都無大礙並協助清除完身上的玻璃渣,
便開始獨立清洗自己的身上的傷口,
當消毒酒精擦到傷口的那一刻,痛到只差沒有人生跑燈閃過腦海而已.
處理完傷口後, 因為還是需要把今天的工作進度完成,
#深吸了兩口氣想辦法忘掉破掉的玻璃造成肉體的疼痛
#跟其他施工人員討論兒童足部講座空間的施作
今天結束後,進度並沒有因為玻璃破裂事件而延誤,
也沒有人因此身受重傷,算是不幸中的大幸
#布布童鞋沒有財團的奧援,
#有的只有布布爸對於兒童足部知識的理想與一群認同理念喜歡孩子的夥伴們努力支撐著
你所看到的每間亮麗的布布童鞋門市,
#都是布布爸與夥伴們在極有限的資源下冒險完成.
為的是"讓孩子愛上走路"這樣核心理念
讓孩童的足部健康能被越來越多的家長重視!!
#你來過布布童鞋嗎?
#你願意支持布布童鞋提供讓孩子愛上走路的核心理念嗎?
#歡迎你留言支持一下布布爸
#玻璃破掉的瞬間三魂七魄都飛走了...
玻璃碎片傷口處理 在 有心無默 Facebook 的最佳貼文
【屍人屋苑】病毒變種、喪屍橫行,一個關於選擇的故事…(下)
活咗三十幾年人,我真係從冇諗過自己有一日要出賣身體去換取糧食。但呢個選擇都係為咗可以生存落去……
當然,即使我係應承咗程叔佢哋,但為咗保障自己、同時守住僅餘嘅尊嚴,事前我哋都有約定三章──呢場「交易」只會喺我屋企進行、只會接受一對一、身體不適嘅話我係有權拒絕……而佢哋都好順攤咁接受咗。
記得我嘅第一個「客人」正正就係Steven。初初傾計打破尷尬氣氛嘅時候,Steven同我講,程叔佢哋應該係見佢曾經救過我,所以作為第一次應該唔會特別抗拒。而事實的確唔算壞……
「我知道同妳講加油好似有啲奇怪……」當『交易』結束後,佢一邊著返衫一邊同我講:「總之,妳有咩需要就同我講喇。」
記得當晚Steven走咗唔係好耐,程叔佢就接住出現。
------------------
《屍人屋苑》前幾回:
https://www.facebook.com/pg/Echo.of.Heart/photos/?tab=album&album_id=1935947799870360&__tn__=H-R
《無異之地》實體版,網上預訂有折同各種禮品!
https://www.ideapublication.com/products/unusual-region
------------------
「其實我最憎食人口水尾,」程叔行入門口之後講:「不過喺而家呢個環境,都冇得介意咁多喇,而且我係有準備㗎。」佢喺袋裡面拎出一盒安全套。
因為有過不愉快嘅經歷,所以我當然先入為主咁覺得呢次「體驗」肯定會好差,但實際情況卻又出乎我意料……雖然平時程叔俾人感覺非常粗鄙,但喺床上面嗰陣卻又好似換咗另一個人咁。而且,雖然叫佢做「叔」,但佢實際年紀都只係四十多啲,依然係我仲可以接受嘅範圍裡面……
但就算身體接受到,生活一下子變化咁大,心理上始終係會出現偏差。
最初嗰幾日,每次送完「客人」走剩低自己一個人嘅時候,我都會忍唔住走入廁所崩潰大喊,覺得自己全身上下都好污糟、越諗就越覺得發生過嘅事太噁心。連披單枕頭都唔想再掂、結果就喺浴缸上面攰到瞓著咗……
呢種痛不欲生嘅感覺,足足維持咗成個星期。直到眼淚終於都流乾後,為咗掩蓋內心嘅痛苦,我開始會睇返阿豪之前買落嘅心理小說,然後不斷諗啲正面嘢去安慰自己。
譬如話,我根本就唔需要怕呢啲「醜事」會傳開去。喺喪屍橫行嘅世界,互聯網同手提電話早就已經成為過去式。而且親戚朋友唔係已經「離開」就已經失去聯絡,就算真係有緣再聚,可能都已經係講緊幾年後嘅事……
然後,防衛隊嘅嗰班男人都算係幾遵守我嘅條件。起碼最初呢段時間都冇出現過違規情況。或者,佢哋都想呢段關係可以保持長久,所以先唔敢亂嚟……
最後,係「交易」後佢哋留低嘅糧食,確實係比起我最初想像嘅多。我開始會儲埋一啲放得比較耐嘅糧食,或者將來係有機會用到……而且,之前Steven話過有需要就搵佢,我確實係有好好利用到呢點……
「妳話……想要老鼠藥?」躺喺旁邊嘅Steven聽完我講之後,不禁露出疑惑嘅眼神。
「嗯,上次王伯嚟嘅時候話喺後樓梯見到有老鼠。我驚唔處理嘅話,之後會引起好大問題……」
「原來係咁……好喇,等我聽日出去搵資源嗰陣留意下。」
我當然知道出賣身體係一條歪路,但呢條歪路……確實令我得到安穩而又可以溫飽嘅生活。換轉你係我,你又有冇信心可以喺呢個困境下搵到其他出路?
我冇勇氣、怕死、亦都冇能力……所以,剩係可以選擇呢一條路。
轉眼間又過多一個星期,當我開始慢慢習慣呢種生活嘅時候……鍾意作弄人嘅上天,又開始咗佢嘅下一個動作。
當晚,送走咗Steven之後。見時間唔早,我本來諗住清潔下床鋪,順便洗下啲內衣,但聽朝天光嗰陣可以拎去曬下……
「咦?」但就喺我執床嗰陣,竟然俾我見到有把短刀連埋刀鞘留咗喺床上面,「睇嚟應該係Steven留喺度……」
出於好奇,我先小心翼翼咁將把刀喺鞘裡面抽出嚟,然後胡亂咁揮動兩下。望住鋒利嘅刀身,我不禁諗……Steven到底用呢把刀殺過幾多隻喪屍?
下一刻,腦中又再一次閃過當日嗰隻男喪屍。雖然餘悸猶存,但我知道的……總有日我係要再次面對佢哋。而為咗呢日來臨嘅時候可以保護自己,我確實有必要準備下。
諗到呢度,突然心血來潮,我決定親自落去二樓基地,將把刀交返俾Steven嘅同時,希望搵到人願意訓練我去面對喪屍……
然而,當我穿過幽暗嘅走廊嚟到二樓走廊嘅時候,等緊我嘅卻係一個震撼嘅「真相」。
「程叔……你有冇試過夜晚瞓教嘅時候夢見Adam?」
係Steven把聲,一聽到Adam呢個名,我下意識停低咗腳步……明明只需要行多兩步就會去到大閘前,但我卻企喺一個可以偷聽到嘅位置。
「你確定要喺呢個時間提起佢?」程叔回應:「你真係唔怕撞鬼?」
「我都好想擺脫佢……但每次合埋眼……都會回憶起佢當時嘅表情……」Steven用痛苦嘅語氣講:「明明我哋出生入死咗咁多次……點解要因為咁嘅理由背叛佢……」
……背叛?
「你唔係內疚呀?Steven……佢係抵死㗎!」程叔加重語氣,「明明有個老婆喺十五樓仲偷偷養住另一個女人!你記唔記得嗰一日……我哋已經係好聲好氣咁同佢講,叫佢有『好嘢』要識得分享,但條陷家產竟然第二日即刻叫小芙唔再落嚟!」
「但係……」
「唔好但係喇,Steven……呢件事已經過咗去。而家咁咪幾好囉?我哋有女齊齊上,皆大歡喜。而且,你要記住……當時落手殺佢嘅人唔係我哋,而係班喪屍。」
「我哋只係太過粗心大意,唔小心反鎖咗道門啫。」
聽到呢度,我腦海開始急速咁運轉起嚟。記得當晚,程叔明明話佢哋係遇到其他生還者,Adam先會出事俾喪屍咬中……
「你係有咁多時間亂諗嘢,不如幫手定個計劃……去海邊搵架遊艇離開呢度仲好喇。」
但原來唔係咁,Adam之所以會死……係因為Steven同程叔背叛咗佢。雖然唔知道實際情況係點,但若果佢哋當時冇反鎖道門……
Adam就唔會死。
而佢哋之所以咁做,目的就係想我失去Adam呢個依靠……然後,好自然就會順晒佢哋意。
當我將所有碎片串連埋一齊之後,久違嘅噁心感再一次湧上喉嚨。我幾乎就要發出聲,但我最後強忍住……
「但離開呢度又可以去邊?」
「去搵個島呀,我哋可以帶啲種子去,重新過耕田嘅生活……總好過留喺呢個連太陽都見唔到嘅大廈,根本睇唔到將來……」
「但呢座大廈仲有其他人需要我哋……」
「我哋需要佢哋嗰陣又唔見佢哋肯幫手?後生仔,記住人善被人欺呀……」
我趁住佢哋對話,用最細嘅腳步慢慢向後退,最後退返去後樓梯。慢慢閂埋防火門之後,先至加速跑返去自己屋企……
當晚,我又再一次喺浴缸崩潰大喊。但今次喊到底之後,等緊我嘅並唔係要面對現實嘅無奈……而係憤怒。
一種,被欺騙而生嘅憤怒;
以及另一種……渴望復仇嘅憤怒。
幾日後,我揀正佢哋出發搵資源前再次落到基地,眾人見到我嗰陣當然係好驚訝。
「係咁嘅……我見好耐冇為你哋煮過飯,所以咪落嚟睇下有冇機會……」我帶住笑臉講:「就當係報答你哋對我咁好。」
「小芙,我之前都講過,我哋已經冇乜資源亂咁用。」程叔睇嚟興趣不大。
「程叔,既然阿芙咁有誠意……咪俾佢煮一餐囉,反正我哋都好耐冇食過。」防衛隊另一個成員馬哥接住講。
「同意……」Steven跟住和應:「最多今次出去我落力啲拎多啲嘢返嚟。」
「嗱,你話架,唔好到時又話我迫你冒險。」程叔講完再望向我,「咁今晚就靠妳喇,記住唔好令我哋失望。」
「嗯。」我點點頭。
「唉,」王伯嘆咗口氣,「最衰屋企個老虎乸開始懷疑,叫我今晚出完去要即刻返歸,唔係我都想再試多次小芙嘅廚藝……」
「你咪拎啲嘢返去叫老婆煮囉。」馬哥提議。
「咪搞啦,我寧願食過期餅乾……」
「哈哈哈哈……」
就係咁,所有人都帶住笑容出發。冇人有過懷疑、冇人知道我接住落嚟準備做啲咩……
呢一餐飯,我可以話係比過去任何一次都落力。等到佢哋順利回程見到飯台上面嘅飯餸後,每個人都即刻雙眼發光,好似流晒口水咁……
「喂,我唔等啦……食先。」程叔第一個坐低食飯。
「嘩,今晚連湯都有?」王伯本來打算放低啲嘢就走,但見到有湯都停低落嚟。
「係呀,之前我叫Steven出去嘅時候偷偷執啲湯包返嚟。」
「原來你個袋就係裝呢啲嘢裝到冇晒位。」程叔睥咗眼Steven,飲咗啖湯再講:「不過見幾好飲就算喇。」
「王伯,你唔介意咪倒啲返去,我記得廚房有保溫壺……」
「都好喎,咁就拜託妳啦……」
結果開飯都唔洗幾分鐘,台上面嘅飯餸都已經清得一乾二淨。
「如果我仲有機會娶老婆嘅話,一定要搵個好似小芙你咁嘅。」馬哥飲咗少少酒之後開始胡言亂語。
「馬哥,你咁講大抬舉我喇。」我客氣咁回應。
「邊有抬舉?入得廚房出得廳堂,哈……床上功夫又了得……」
「喂,」程叔推一推佢,「咁多人面前唔係講呢啲呀?」
「你扮咩嘢呀?呢度有邊個未幫襯過佢先?」
「你……」
「好喇好喇,大家唔好嘈。」我注意到程叔開始青筋暴現,所以即刻勸交,「大家照顧我我係好清楚……」
「係囉,小芙。」馬哥搭住我膊頭講:「其實在座除咗程叔之外每一個都係好男人嚟,妳應該要認真考慮下……」
「馬哥,你應該係醉喇。」我慢慢企起身,「等我入去倒杯水俾你……Steven,你洗唔洗?」
「吓?」Steven抬起頭望向我,明顯係心不在焉。
「我見你已經靜咗好耐……」
「冇……我只係覺得個肚好似有少少唔舒服,可能係晏就食錯過期嘢……」
一聽完佢呢句,我就知道時間應該差唔多了。本來每個人體質就唔同,加上飯餸食嘅份量都有分別,所以好難做到完全準確。但唔理點都好,終於要到了……
「啊……我都好似想嚟料。」馬哥等唔切我杯水,第一時間就衝入廁所。
慢慢、剩低落嚟嘅三個人……包括程叔都開始感覺到身體有唔妥。
「小芙,妳係咪用咗唔新鮮嘅材料……」程叔初初都未懷疑到嗰一步,直到佢見到我當刻嘅眼神,「妳……」
「我有冇同你哋提過我以前大學讀咩科?」我隨便將杯水放喺鞋櫃上面,然後慢慢行去大門前,「係病理學。」
「阿芙……」Steven聽完瞬間恍然大悟,即刻將手指放入喉嚨裡面想扣喉,「嘔……大家,快啲將啲食物嘔出嚟……入面有老鼠藥!」
「唔撚係嘛!?」
眾人反應都好非常,程叔本來想第一時間衝過嚟。但我趕得出係腰間抽出一把短刀,嚇到佢即刻停低落嚟。
「啲飯餸裡面唔單止有老鼠藥,仲有好多你哋唔識、亦都想像唔到嘅嘢……只係為咗可以一擊即中。」
講到呢度,我已經退返出走廊,然後一手閂返埋大閘。
「但妳明明自己都有食……」
「因為每樣餸我都係煮兩次,一次有落一次冇……然後小心翼翼咁擺好碟,等我可以食安全嗰部份……但其實你哋頭先食咁快,應該都冇留意到我根本冇點食過。」
「可惡……」程叔撳實自己個肚,強忍住痛楚問:「妳……點解要咁做?」
「我本來都冇諗過會行到呢一步,只係儲定啲原料未雨綢繆,等你哋真係越界先落手……但結果,前兩日嘅事改變咗我。」
「妳知道咗真相……」程叔馬上理解過嚟,「Steven……今次真係要多謝你……啊……」但佢都阻止唔到一切,終於痛到跪喺地上面,迫於無奈要跟住其他人一齊扣喉。
嘔、嘔、嘔……
明明成個畫面應該係好噁心先係,但我卻反過嚟有種復仇嘅快感,好想好好記住成個過程。
「喂!阿志,唔好瞓低呀!頂住!」見其中一位同伴終於忍耐唔住瞓低,程叔即刻大喊道。
「你顧掂你自己先……時間冇多喇。」我冷冰冰咁講。
「我同妳講,外面嘅喪屍殺唔死我哋……妳落嘅毒都唔會……啊……」
「放心……我會喺度睇,直到結束為止。」我冷笑一聲。
「阿芙……」Steven痛到蜷縮住身體,用盡最後一口氣抬起頭同我講:「我對妳唔住……」
「呢句說話……你自己留返同Adam講。」
「八婆!」程叔一拳用力敲落鐵閘。但呢一下,已經係佢最後可以做到嘢。
就係咁,我一直盯實佢哋,直到佢哋每個人塊臉都由蒼白變成紫色……最後一個又一個咁瞓低,再冇起返身。
回過神嚟,我已經返番去自己屋企。飲杯水冷靜落嚟後,我開始收拾行裝,準備下一個行動……
雖然係親眼睇住佢哋瞓低,但都難保會有意外。而且佢哋屋企人遲早都會發現到呢件事,然後矛頭肯定會指向我身上……
所以,由我下定決心要為Adam報仇嘅一刻,我已經諗好咗要離開呢座大廈。就算結果係死,至少呢個都係我嘅選擇。
啪、啪啪!
然而,當我執到一半嘅時候,大門居然傳嚟拍門聲。我當然係嚇一跳,拎起把刀慢慢行到大門前,透過魚眼望出去。
係王伯,點解佢飲完碗湯會冇事?係份量唔夠?抑或……佢根本就冇飲到?
我曾經有一刻諗過唔應門,咁照道理佢見冇人應該係會自行離開。但一望到佢嘅表情,一臉笑淫淫咁樣……咁其實有好大機會,佢根本就未知下面嘅情況,上嚟只係為咗一個單純嘅目的。
「冇人嘅……唔通未上嚟?」王伯喺門外面自言自語。
既然係咁嘅話,係咪可以反過嚟利用呢點……「處理」埋佢?
因為,王伯肯定唔係無辜,佢一定都有份害死Adam。
諗到呢度,我再次鼓起勇氣。先衝返入房將打包到一半嘅行裝收埋喺床下底,再將把短刀攝喺床嘅邊緣位。搞掂好晒先返過去打開大門。
「哈,妳果然喺度……」王伯一臉歡喜,「點解咁遲先應門嘅?」
「哦……見有啲攰所以恰咗陣。係呢,你唔係老婆叫到今晚要留喺屋企咩?」我邊開門邊問。
「嗰隻老虎乸呀,食完飯之後就話肚痛走咗入廁所……佢出名去得耐嘅,我咪趁呢個機會偷偷上嚟搵你囉。」
唔通,碗湯係俾佢老婆飲咗?如果係咁嘅話實在係太可惜……
「總之,冇咩時間喇。」王伯入嚟之後即刻幫我閂門,睇得出佢非常心急,「今晚要速戰速決……」
佢本來想即刻錫過嚟,但我反射性咁避開咗。
「做咩避開啫,上次都唔係咁㗎?」
「上次我刷咗牙……啱先又食完飯嚟,所以有少少唔好意思……」為咗唔想惹佢懷疑,我即刻拉住佢手,「嚟啦,我哋入房繼續。」
「傻婆……我點會介意呢,嘿嘿。」
咁多個客人嚟講……王伯應該算係我最討厭嘅一位。因為佢一直都係要求多多,只要一唔順佢意就會即刻黑臉。如果要我估防衛隊裡面邊一個會先違反我嘅條件,呢個人一定係王伯……
「你坐低先……我先入廁所洗個手。」我講。
「其實唔需要啦,不過妳鍾意。」王伯坐低之後即刻急不及待除衫除褲。
入到廁所,我先洗個凍水臉。然後用最短嘅時間擬定計劃……當心態已經準備好之後,我都跟住除去上衣,再慢慢出返房……
「咦,今晚居然係著粉紅色內衣……睇嚟妳真係開始習慣呢種生活喇?」
「咁都係因為有你哋關照……王伯,不如你先瞓低,等我幫你按下摩?」
「唔……」王伯思考咗兩秒,可能都係驚時間唔夠,「好喇,反正都上得嚟,唔理個老虎乸點諗喇,享受咗先。」說罷就背脊朝天咁攤喺床上面。
我先坐喺佢側邊,然後用雙手開始幫佢按膊頭。其實呢個已經算係一個絕佳嘅落手姿勢。但如果突然鬆開一隻手嘅話,佢好可能會有所懷疑,所以過程一定要好迅速……
「喂,小芙……我都已經幫趁過妳幾次,今晚係咪應該可以試下其他嘢呢?」
「吓?」我本來已經想拎刀,但俾佢呢句打窒咗,「即係咩……」
「嘿……妳咁都唔明?用口呀,我細佬已經好耐冇俾人用口服侍過。」
「咁……好似唔係幾好嘅。我始終冇呢種經驗,驚整傷你……」
「妳又係咁喇?經驗呢啲嘢,試得多就熟㗎啦?小芙呀,妳要識多啲玩法,啲客先唔會咁快玩厭……唔係遲早會有第二個人取代妳。我都係教精妳咋。」
一聽完佢呢句,怒意又再一次湧上心頭。
「啊……爽呀,就係呢種力度……」
「等我幫你按下腰?」我邊講邊縮走右手,但其實係移去床邊攝刀嘅位置。
本來只係剩低幾吋,但王伯突然擰轉頭望向我……
「妳做咩仲著住胸圍?唔係到而家都仲咁怕羞呀?」王伯即刻撐起身,「等我嚟幫妳啦……」
見先機錯過咗,我下意識收返埋拎刀嘅手。但呢一步……卻錯誤咁被王伯發現到。
「妳……」佢好順手咁解開背扣嘅同時,雙眼卻移向床邊位置,「係咪收埋咗啲咩?」
我冇回應,當刻已心知不妙,搶喺佢發現之前拎出短刀。
「你去死喇!」
我用盡最大嘅力度想一刀直插落王伯嘅心口,但佢竟然反應得切捉住我握刀嘅手腕。雖然我已經出盡力,但最多都係形成僵持狀態……
「八婆……妳竟然想殺我!?」佢用另一隻手一把用力摑落我塊臉到。
「吖!」因為力度太大,所以我即刻痛到瞓低,刀亦都從右手甩落床。
「我當年係做警察㗎……想殺我!」王伯咆哮道,同時執返起把刀。
當我以為萬事皆休。但就喺呢個時候,大廈外面突然傳嚟某人嘅大喊聲。因為呢度係七樓,所以聽得非常清楚……
──就快……頂住呀!
「外面搞咩……呀!?」
我趁住王伯呢下遲疑,想博最後一鋪將把刀搶返過嚟。
──快呀!
「妳仲嚟!?」我用兩隻手同時捉住佢手腕,今次王伯顯得好吃力,「可惡……」
王伯企圖用另一隻手扭返開我隻手,而我就重新起身想方便發力,之後嘅發展相當混亂……
……而呢場搏鬥,終將會迎嚟一個結果。
──嘶。
一陣好似俾冰劃過嘅刺痛感喺喉嚨傳過嚟。我一開始都未意識到狀況,直到開始感到有暖流喺痛楚嘅位置流出嚟……
「啊……出事……」見我鬆開咗手,王伯成個人呆住咁望實我,可以見到佢腰間染上咗鮮血,「……點解要搞到呢個地步呢?」
呢一刻,好似所有嘢都突然改變我好快咁。下一秒我已經開始有種頭暈嘅感覺,感覺成個世界天旋地轉、身體亦慢慢變凍……
但我用盡最後一口氣起身,腳步浮浮咁衝入廁所,然後望向玻璃鏡……
我嘅喉嚨俾刀劃傷咗。因為血不斷流、環境又黑、所以睇唔到傷口有幾深。我嘗試發出聲,但下顎只係郁少少已經傳嚟劇烈嘅痛楚……我伸手去拎起洗手盤旁邊件衫止血,但只係撳咗一陣就瞬間沾滿血。
「今次真係大獲……」我依稀聽到王伯喺外面講,但佢並唔係指緊我。呢刻佢企埋喺窗邊望緊大廈外面,「到底係邊班人引成班喪屍過嚟?」
下一秒,佢重新望過嚟。
「妳唔好怪我呀……所有嘢都係妳自己攞嚟!」說罷,佢即刻行埋去打開旁邊嘅櫃,然後喺裡面拎出一包又一包食物,「反正妳都用唔著,就當益下我。」
呢刻,我已經無能為力作出反抗,只可以眼白白睇住佢搶走我嘅嘢。如果佢唔係太心急,應該早就注意到床下底嘅行裝,然後就可以拎走更多……
「再見喇……我會故意唔閂門,等班喪屍嚟搵妳。」王伯笑住講,然後就轉身跑走。
結束了。
呢刻我已經全身軟弱無力,冇辦法行返出廳閂門,只可以過去輕輕推返埋廁所門。然後,跨過浴缸,成個人坐喺上面……一種熟悉而又溫暖嘅感覺重新蓋過一切痛苦。
終於結束了。
其實,當日遇到第一隻喪屍嗰刻我就應該要死……只係命運鍾意作弄人,先故意留我到而家,成為一班男人嘅玩物。
而我到最後,都係冇辦法離開呢座大廈、冇機會見返自己嘅父母。
天啊,點解到我認真想為自己作出選擇嘅時候,最後卻係得到咁嘅結果?
我雖然唔甘心,但至少……我有嘗試過。
「小芙……其實比起好多人,妳已經算係好彩。」意識朦朧間,我見到阿豪企喺浴缸外面同我講。
「我冇出過去……又點會知咁多呢……」我無奈咁笑住講,慢慢合埋雙眼。
「小芙……我知道妳為咗我,已經盡咗力。」接住輪到Adam把聲響起。
「……可惜……仲差一個人……」
「夠㗎喇,既然班喪屍入咗大廈……佢遲早都會得到應有嘅下場。」
「希望……係咁……」
「所以……妳就好好瞓喇。」
「瞓醒之後,我哋約定好喺另一個地方再見面。」
嗯……
一言為定。
(完)
點解呢章拖咁耐,因為過程諗到兩種發展方式。如果書展延到十二月有機會出《屍人屋苑》實體版嘅話,我會喺書入面試下寫埋另一種嘅發展。
下一章,換個角度講下大廈以外。不過,無異之局先。
睇完又鍾意呢個故事嘅,記住幫手分享開去呀!
《無異之地》實體版,網上預訂有折同各種禮品!
https://www.ideapublication.com/products/unusual-region
----------------
【地方的無默媽資助計劃】(試行中)
近年作者生存空間越收越窄,大眾結業更加似係雪上加霜。所以推出資助計劃,希望各位可以直接課金支持。計劃並唔係強制性,一蚊可以,想繼續免費睇亦無妨,有心就可。
Payme 連結:
https://payme.hsbc/echoofheart
轉數快 FPS ID:6065460
計畫緣由及詳細內容:
https://bit.ly/39b5Fuw
-----------------
【廣告時間】《無異之初》、《時間守衡者》、《絕命上映》、《絕望走廊》、《絕無轉機》各大書局有售!
-----------------
IG:echoofheart