"การจบลงของเหตุการณ์หนึ่ง มักจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวใหม่ๆอยู่เสมอ”
เช่นเดียวกับงานนิทรรศการภาพของผมที่เพิ่งจบลงไปนั่นเองครับ
ไม่กี่วันที่ผ่านมา ทีมของผมเดินทางจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอนขึ้นดอยไปกว่า 4 ชั่วโมง เพื่อไปยังโรงเรียนบ้านห้วยปูเลย โรงเรียนที่เราตั้งใจจะนำสิ่งดีๆมามอบให้ในครั้งนี้ นำโดยอ.มะต้อง อ.ดร.คทาเทพ พงศ์ทอง อาจารย์ประจำกลุ่มวิชาสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์ อาจารย์เป็นที่ปรึกษาและคิวเรเตอร์ของนิทรรศการตามรอยภาพถ่ายของผม SEE WHAT I SEE : PYONG TRAVELLER X DOCTOR 1ST EXHIBITION ที่จัดขึ้นที่ Viridian Art Gallery จ.เชียงใหม่ ช่วงตุลาคมที่ผ่านมา งานนิทรรศการภาพถ่ายเล็กๆ แต่ได้เติมเต็มหัวใจของผมและทีมด้วยจุดประสงค์หลายๆอย่างปนกัน ไม่ใช่แค่เพียงการจัดแสดงงานศิลปะ แต่ยังตั้งใจที่จะส่งต่อบางสิ่งอีกด้วย
วันนี้อ.มะต้องอยู่กับผมครับ เราลองไปฟังเรื่องราวของอาจารย์ที่หน้างานกันครับ
"ผมดร.คทาเทพ พงศ์ทอง หรืออาจารย์มะต้อง คิวเรเตอร์หรือภัณฑารักษ์อาสาในโครงการ SEE WHAT I SEE : PYONG TRAVELLER X DOCTOR 1ST EXHIBITION วันนี้มีโอกาสได้มาแบ่งปันประสบการณ์การเดินทางเพื่อปิดจ๊อบโครงการในปีนี้ให้ทุกคนได้ฟังครับ
เริ่มต้นจากความตั้งใจ สานฝันการสร้างนิทรรศการภาพถ่ายของหมอเปียง ซึ่งผมได้เป็นส่วนหนึ่งในการร้อยเรียงเรื่องราวนับล้านไมล์ของน้องชายผู้เป็นทั้งนายแพทย์ บล็อกเกอร์ และนักท่องเที่ยว ร่วมกับพี่เขียว เจ้าของแกลอรี่น่ารักอย่าง Viridian Art Gallery กลางเวียงเชียงใหม่ เมื่อก้าวแรกผ่านไป ไอเดียต่อมาคือการสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ให้กับสังคม นั่นคือการระดมทุนเพื่อการศึกษาให้กับน้อง ๆ ในพื้นที่ห่างไกล ซึ่งปีนี้เราได้คัดสรร “โรงเรียนบ้านห้วยปูเลย” โรงเรียนเล็ก ๆ บนดอย ในตำบลห้วยปูลิง จังหวัดแม่ฮ่องสอน
ผมฟังเรื่องเล่าจากคุณพี และคุณพงศ์ ผู้แนะนำถึงความขาดแคลน ชมภาพและเรื่องราวจากเปียงและทีมงานที่ขึ้นไปเยี่ยมเยือนในการเริ่มต้นจนเริ่มเห็นภาพลาง ๆ ในความยากลำบาก จนเรารวบรวมทุนเพื่อบริจาคได้ครบดังหวัง ผมจึงอาสาเดินทางไปแจ้งผู้อำนวยการโรงเรียนและไปเยี่ยมน้อง ๆ ที่นั่นด้วยตนเอง ในวันอาทิตย์ที่ 22/12/19 ที่ผ่านมา เหตุเพราะผมอยากรู้ว่า ลำบาก ลำบากแค่ไหน ขาด ขาดแค่ไหนและขาดอะไร และมีอะไรที่เราจะช่วยได้บ้างต่อจากนี้
โรงเรียนบ้านห้วยปูเลย เป็นโรงเรียนขนาดเล็กที่สอนช่วงชั้นเด็กเล็ก และประถม 1-6 มีนักเรียนทั้งหมด 35 คน ซึ่งได้อัตราครูเพียง 2 คนเท่านั้น หนึ่งในนั้นลาคลอด และชาวบ้านรวบรวมเงินเพื่อจ้างครูเพิ่มอีก 1 คนเพื่อดูแลเด็กเล็ก ครูที่นี่จึงต้องรับหน้าที่สอนทุกวิชา ทุกชั้นเรียน การเดินทางนั้นนอกจากมอเตอร์ไซค์แล้ว ต้องใช้รถขับเคลื่อนสี่ล้อเท้านั้น การเดินทางใช้ระยะเวลากว่าสองชั่วโมงจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอนเพื่อเข้าไปถึง โดยทางจะมีปูนกันตกเหว สลับทางลูกรังและหินภูเขา โค้งสลับซับซ้อนกว่าพันโค้งหักศอกไปมาตลอดเวลา ในฤดูฝนต้องอาศัยคล้องโซ่ที่ล้อขึ้นมา หรือถ้าฝนหนาแน่น นั่นคือตัดขาดจากโลกภายนอกราวสามถึงสี่เดือน และรอบนี้ สถิติการไม่เมารถจนอาเจียนของผมถูกทำลายไปด้วยเส้นทางอันแสนวิบากนี้
สัญญาณโทรศัพท์ไม่มี เท่าที่มีคือสัญญาณดาวเทียมจาง ๆ ดาวน์โหลดอะไรแทบไม่ได้เลย ซึ่งประกอบกับไม่มีไฟฟ้าใช้ ต้องอาศัยโซลาร์เซลล์เป็นหลัก เรื่องไฟฟ้าจึงเป็นเรื่องที่ทั้งโรงเรียนและชุมชนต้องจำกัดการใช้ไฟ แต่เรื่องน้ำนั้นอุดมสมบูรณ์ไม่มีปัญหา
ในส่วนของอุปกรณ์การเรียน ที่นี่ขาดแคลนหนังสือเรียน หนังสืออ่านนอกเวลา ของเล่นตามช่วงวัย ในห้องสมุดมีหนังสือไม่ถึง 10 เล่ม ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมอยากเติมเต็มให้ที่นี่
เรื่องอาหารการกินที่นี่ไม่ต้องเป็นห่วง ชุมชน ผู้ปกครองทำการเกษตรและแบ่งปันให้น้องๆ อิ่มท้องตามหลักโภชนาการ
สิ่งที่น่าสนใจคือ สื่อการเรียนการสอนที่ต้องอาศัยการดึงสัญญาณอินเตอร์เนตเข้าสู่พื้นที่ ซึ่งต้องตั้งเสาและดึงสัญญาณเข้าโรงเรียนและชุมชนก็จะได้ประโยชน์ไปด้วย เพราะอยู่ในพื้นที่เดียวกัน นอกจากนี้ยังจำเป็นจะต้องปรับพื้นที่ที่เป็นเหวชันให้เอื้อต่อการทำลานกีฬาเพื่อชุมชนและเด็ก ๆ ที่นี่ เพราะนับเป็นลานอเนกประสงค์ที่สามารถใช้ได้ในทุกๆ กิจกรรม รวมไปถึงสนามเด็กเล่นสำหรับเสริมสร้างพัฒนาการของศูนย์เด็กเล็ก ที่ยังไม่มีอุปกรณ์เลย แม้แต่ชิ้นเดียว
ความประทับใจในการเดินทางที่อุปสรรคคือความยากลำบากในการเดินทางมากที่สุดในชีวิตผมเลยก็ว่าได้ แต่สิ่งที่ได้พบ คือครูบนดอยที่อุทิศความสุขสบายเพื่อให้โรงเรียนนี้ยังอยู่คู่ชุมชน เพราะหากไม่มีโรงเรียน เด็ก ๆ ต้องเดินเท้าลงไปเรียนในเมืองหรือพื้นที่ใกล้เคียง ซึ่งใช้เวลาเป็นวัน ๆ นอกจากนี้ความน่ารัก ความร่วมใจของชุมชนและโรงเรียน ประสานกันได้อย่างน่าอัศจรรย์ ที่สำคัญคือ ผู้อำนวยการและครูที่นี่ ไม่เรียกร้องอะไรใด ๆ เลย เพียงแค่เติมในส่วนที่จำเป็นและขาดเพื่อการพัฒนาเด็ก ๆ เป็นหลักเท่านั้น ซึ่งผมรับรู้ได้ด้วยใจ และมิตรไมตรีที่ส่งมาให้
กว่าสี่ชั่วโมงที่อยู่บนนั้น เราสำรวจทุกพื้นที่ พบว่า เราเห็นแต่อาคารที่ได้รับการบริจาค ภาพรวมดูเหมือนจะเป็นโรงเรียนที่มีความพร้อม แต่เมื่อเปิดเข้าไปจะพบว่า สิ่งที่เห็นเป็นเพียงกล่องเปล่าที่รอการเติมเต็ม
ในเทศกาลแห่งความสุข คริสต์มาสและปีใหม่ปีนี้ SEE WHAT I SEE : PYONG TRAVELLER X DOCTOR 1ST EXHIBITION และน้ำใจจากทุกท่าน ได้ช่วยเติมเติมกล่องของขวัญเหล่านี้ให้เด็ก ๆ บนยอดดอยบ้านห้วยปูเลย ด้วยการศึกษาที่จะสามารถพัฒนาศักยภาพให้น้อง ๆ ที่นี่ได้อย่างแน่นอน เหมือนการเดินทางของพวกเราทุกคนในครั้งนี้ ได้ช่วยทำลายปลายทางที่มืดมน ให้พอมีประกายแห่งแสงสว่างเรืองรองเต็มสองทางระหว่างยอดดอย ซึ่งผมเชื่อว่า นี่ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่เราจะเติมเติมกล่องเปล่าเหล่านั้นให้เต็มในคราวเดียว นอกเหนือไปกว่านั้น ผม หมอเปียง และอาสาสมัครอีกมากมายยังทำงานต่อ ทั้งประสานเรื่องสัญญาณอินเตอร์เนต เรื่องสนามเด็กเล่น การปรับภูมิทัศน์ และห้องสมุด เรายังไม่หยุดในการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งไว้มีโอกาสผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ...”
และนั่นคือข้อความจากอ.มะต้องครับ อย่างที่ผมบอก เพราะการศึกษาคือการลงทุนที่คุ้มค้ามากที่สุด ผมและทีมคิดแบบนั้น จึงได้เกิด Charity Project ตัวใหญ่นี้ขึ้นมา งานนี้ได้บรรลุความตั้งใจถึง 2 ข้อด้วยกัน คือการแสดงภาพถ่าย และงานการกุศล รายได้หลังหักค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นในงานนิทรรศการ จะนำมาบริจาคทั้งหมด รายได้ที่ว่านี้มาจากหลายๆส่วนด้วยกัน ตั้งแต่การสนับสนุนโดยตรงจากสปอนเซอร์ท่านต่างๆ การบริจาคส่วนตัว การขายสินค้า การประมูลของใช้ส่วนตัว และการขายงานภาพถ่าย แม้รวมๆแล้วสุดท้ายจะเป็นจำนวนเงินไม่ได้มากมาย เพียง 133,796 บาท (update 26/12/19) แต่ผมคิดว่านอกจากการนำไปพัฒนาโรงเรียนแล้ว มันยังสามารถต่อการสู่การสนับสนุนอื่นๆในอนาคต สำหรับผมถือว่าเป็นโครงการที่ผมภูมิใจมากที่สุดโครงการหนึ่งในชีวิต และหวังว่าจะมันจะกลายเป็นประกายเล็กๆเพื่อจุดประกายของการแบ่งปันอีกมากมายในภายภาคหน้าครับ หากใครต้องการช่วยเหลือเพิ่มเติมสามารถติดสอบถามที่ https://www.facebook.com/puleioschool
เปียง
#PYONGSEEWHATISEE #PYONGDOCTOR
ขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมช่วยให้เกิดงาน SEE WHAT I SEE : PYONG TRAVELLER X DOCTOR 1ST EXHIBITION ในครั้งนี้ ขอบคุณภาพจากพี่ๆและเพื่อนๆ Travel Influencer สำหรับงานดีๆ ที่ให้เกียรติมาร่วมแสดงและจำหน่ายเข้าการกุศลในงานของผมนะครับ ABCHUTHAI , Jkrnn, HashCorner, I ROAM ALONE, OATS X Somewhere , Travelerspulse, TRIP'LE , กอล์ฟมาเยือน, แบกกล้องเที่ยว และ น้องๆยุวศิลปินไทย จาก SCG Foundation ขอบคุณวิดีโอจาก Let's Go : เหนื่อยต้องเที่ยว
ขอบคุณผู้ใหญ่ผู้สนับสนุนในรูปแบบต่างๆทุกท่านมา ณ ที่นี้ครับผม
Bang & Olufsen Thailand #ExistToCreate #BangandOlufsenTH
K Maison Lanna Boutique Hotel #KMaisonLanna
Leisure Projects #LeisureProjects
Mono generation : Geek Book #GEEKBOOK #MonoGeneration
Olympus Thailand #OlympusThailand
Premium Outlet Chiang Mai พรีเมี่ยมเอาท์เล็ท เชียงใหม่ #PremiumOutletChiangmai #PremiumOutletThailand
มูลนิธิเอสซีจี SCG Foundation #มูลนิธิเอสซีจี #SCGFoundation
Scotch & Soda #ScotchandSodaThailand #FromAmsterdam #FromEverywhere #yesScotch
Thai Airways #ThaiAirways #IFlyTHAI
Viridian Art Gallery Chiang Mai #GreeniesandCo
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมของโครงการ http://bit.ly/2myf0uq
ชมวิดีโอเปิดตัวโครงการ www.facebook.com/pyongdoctor/videos/469408210329596
โพสต์ที่เกี่ยวข้องกับโครงการทั้งหมด
GQ Thailand - ก้าวใหม่ที่ยิ่งใหญ่ของ ‘เปียง GQ MAN’ กับการจัดแสดงภาพถ่ายเพื่อการกุศลครั้งแรก
https://www.gqthailand.com/people/article/plot-session-interview
LINE TODAY - ความทรงจำจากการเดินทางสู่การต่อยอดการศึกษาแด่ผู้ขาดแคลนของ"หมอเปียง"
https://today.line.me/TH/pc/article/7R25MM
Mono generation, GEEK BOOK - ได้มอบหนังสือ “PYONG See What I See ทริปฉุกเฉินของหมอเปียง” 100 เล่ม เพื่อสนับสนุนงานนิทรรศการภาพ
www.facebook.com/pyongdoctor/posts/2629695140427110
Scotch & Soda - MAE HONG SON/ TRAVEL WITH SCOTCH & SODA
www.facebook.com/pyongdoctor/posts/2644948165568474
B&O Thailand - ประมูลเครื่องเสียง BANG & OLUFSEN เพื่อการกุศลกับเปียง
www.facebook.com/pyongdoctor/posts/2632100080186616
Olympus Thailand - ประมูลกล้อง Olympus เพื่อการกุศลกับเปียง
www.facebook.com/pyongdoctor/posts/2632160293513928
Leisure Projects - CHARITY T-SHIRT - SEE WHAT I SEE
www.facebook.com/pyongdoctor/photos/a.1631931840203450/2612238265506131/
Thai Airways - ปาย
www.facebook.com/pyongdoctor/posts/2659460247450599
K Maison Lanna Boutique Hotel - Hotel Review
www.facebook.com/pyongdoctor/posts/2659483224114968
