Throwback to the time I first got acquainted to rugby. Meeting former French rugby union athlete and founder of @edenparkparis - @franckmensnelofficial
.
As a rugby player, Frank and his teammates would play pranks during the games. One was to wear a pink bow tie over the rugby jerseys for a big finale game. Seen as something stylish they then made into a premium lifestyle brand. Hence the pink bow tie of Eden Park Paris fashion line.
.
This was about 3 years ago. Big thank you to Elaine Seah for making this possible. Love seeing how people in sports can get into different industries.
.
Yeah I'm totally in a @emilyinparis mood hahaha.
.
.
#ThrowbackThursday #FrenchFashion #RugbyUnion #FranckMesnel #Edenparkparis #LeFenchFlair
同時也有12部Youtube影片,追蹤數超過58萬的網紅madebyaya,也在其Youtube影片中提到,Upcycling + Recycling a Shirt/Sustainable DIY/Thrifted Transformations Step by Step Tutorial + Easy Sewing How to Upcycle Old Clothes ♫ How to Sew Yo...
「how to tie a bow tie」的推薦目錄:
- 關於how to tie a bow tie 在 Linora Low Facebook 的精選貼文
- 關於how to tie a bow tie 在 Daphne Iking Facebook 的最佳貼文
- 關於how to tie a bow tie 在 Pakar diari hati Facebook 的最讚貼文
- 關於how to tie a bow tie 在 madebyaya Youtube 的最讚貼文
- 關於how to tie a bow tie 在 CH Music Channel Youtube 的最讚貼文
- 關於how to tie a bow tie 在 madebyaya Youtube 的最佳貼文
- 關於how to tie a bow tie 在 How to Tie a Bow Tie with a Regular Tie - YouTube 的評價
- 關於how to tie a bow tie 在 Tying Bow-Tie Knots in 10 Steps 2022 - Pinterest 的評價
- 關於how to tie a bow tie 在 How to tie a bow tie - Eton Shirts - Facebook 的評價
how to tie a bow tie 在 Daphne Iking Facebook 的最佳貼文
My sister, Michelle-Ann Iking's 3% chance of conceiving naturally was a success! Here's her story:
(My apologies as I've been overwhelmed with personal matters. I've only managed to get to my desk. So finally got around posting this).
This is the story behind my sister's pregnancy struggle and how she shared her journey over her Facebook page.
Because some may have not caught her LIVE session chat with me (https://www.facebook.com/daphneiking/videos/687743128744960/) , or read her lengthy post (as it's a private page);
she's allowed me to copy and paste it over my wall, in case you need to know more about her thought process on how AND why she focused on the 3% success probability. Read on.
-------------------------------------------
Posted 10th May 2020.
FB Credit: Michelle-Ann Iking
A week ago today I celebrated becoming a mother to our second, long awaited child.
Please forgive this mother's LONG (self-indulgent) post, journalling what this significant milestone has meant for her personally, for her own fallible memory's sake as well as maybe to share one day with her son.
If all you were wondering was whether I had delivered and if mum and bub are OK, please be assured the whole KkLM family are thriving tremendously, and continue scrolling right along your Newsfeed 😁.
OUR 3% MIRACLE
All babies are miracles... and none more so than our precious Kiaen Aaryan (pronounced KEY-n AR-yen), whose name derives from Sanskrit origins meaning:
Grace of God
Spiritual
Kind
Benevolent
...words espousing the gratitude Kishore and I feel for Kiaen's arrival as our "3% miracle".
He was conceived, naturally, after 3 years of Kishore and I hoping, praying and 'endeavoring'... and only couples for whom the objective switches from pure recreation to (elusive) procreation will understand how this is less fun than it sounds ...
3 years during which time we had consensus from 3 different doctors that we, particularly I (with my advancing age etc etc) had only a 3% chance of natural conception and that our best hope for a sibling for our firstborn, Lara Anoushka, was via IVF.
Lara herself was an 'intervention baby', being one of the 20% of babies successfully conceived through the less intrusive IUI process, after a year and a half of trying naturally and already being told then my age was a debilitating factor.
We had tried another round of IUI for her sibling in 2017 when Lara was a year old. And that time we fell into the ranks of the 80% of would-be parents for whom it would be an exercise in futility... who would go home, comfort each other as best they could, while individually masking their own personal disappointment... hoping for the best, 'the next time around'...
So the improbability ratio of 97% against natural conception of our second baby, as concurred by the combined opinion of 3 medical professionals, was a very real, very daunting figure for us to have to mentally deal with.
Deep, DEEP, down in my heart however, though I had many a day of doubt... I kept a core kernel of faith that somehow, I would again experience the privilege of pregnancy, and again, have a chance at childbirth.
And so, the optimist in me would tell myself, "Well, there have to be people who fall in the 3% bucket... why shouldn't WE be part of the 3%?"
Those who know me well, understand my belief in the Law of Attraction, the philosophy of focusing your mind only on what you want to attract, not on what you don't want, and so even as Kishore and I prepared to go into significant personal debt to attempt IVF in the 2nd half of 2019, I marshalled a last ditch effort to hone in on that 3% chance of natural conception... through research coming across fertility supplements that I ordered from the US and sent to a friend in Singapore to redirect to me because the supplier would not deliver to Malaysia.
I made us as a couple take the supplements in the 3 month 'priming period' in the lead up to the IVF procedure - preconditioning our bodies for optimum results, if you will.
At the same time, I had invested in a sophisticated fertility monitor, with probes and digital sensors for daily tracking of saliva and other unmentionable fluid samples, designed to pinpoint with chemical accuracy my state of fertility on any given day.
(UPDATE: For those interested - I obtained the supplements and Ovacue Fertility Monitor from https://www.fairhavenhealth.com/. Though I had my supplies delivered to a friend in Singapore, and redirected to me here since the US site does not deliver to Malaysia, there are local distributors for these products, you will just have to research the trustworthiness of the vendors yourself...)
I had set an intention - in the 3 months of pre-IVF priming, I would consume what seemed like a pharmacy's worth of supplements, and track fertility religiously... in hopes that somehow, within the 3 month priming period, we would conceive naturally and potentially save ourselves a down payment on a new property... and this was just a projection on financial costs of IVF, not even considering the physical, emotional and mental toll it involves, with no guarantee of a baby at the end of it all...
It was a continuation of an intention embedded even with my first pregnancy, where all the big ticket baby items were consciously purchased for use by a future sibling, in gender neutral colours, in hopes that sibling would be a brother "for a balanced pair", though of course any healthy child would be a welcome blessing.
It was a very conscious determination to always skew my thoughts in service of what the end objective was. For example, when 3+year old Lara would innocently express impatience at not yet having a sibling, at one point suggesting that since we were "taking too long to give her a baby brother/sister", perhaps we should just "go buy a baby from a shop", instead of getting defensive or berating the baby that she herself was, we enlisted Lara's help to pray for her sibling... so in any place of worship, or sacred ground of any kind that we passed thereon, Lara would stop, close her eyes, bow her small head and place her tiny hands together in prayer, reciting earnestly, "Please God, please give me a baby brother or baby sister."
After months and months of watching Lara do this, in the constancy of her childlike chant, Kishore started feeling the pressure of possibly disappointing Lara if her prayer was not answered. Whereas for me, Lara's recitation of her simple wish became like a strengthening mantra, our collective intention imbued with greater power with each repetition, and the goal of a sibling kept very much in the forefront of our minds (hence our calling Lara our 'project manager' in this endeavour).
And somehow in the 2nd month of that 3 month period, a positive + sign appeared on one of the home pregnancy tests I had grown accustomed to taking - my version of the lottery tickets others keep buying in hopes of hitting the jackpot, with all the cyclical anticipation and more often than not, disappointment, that entails...
This time however I was not disappointed.
With God's Grace, (hence 'Kiaen', a variation of 'Kiaan' which means 'Grace of God'), my focus on our joining the ranks of the 3% had materialised.
It seems poetic then, that Kiaen chose to make his appearance on the 3rd May, ironically the same date that his paternal great-grandfather departed this world for the next... such that in the combined words of Kishore and his father Kai Vello Suppiah,
"The 1st generation Suppiah left on 3rd May and the 4th generation Suppiah arrived on 3rd May after 41yrs...
One leaves, another comes, the legacy lives on..."
***
KIAEN AARYAN SUPPIAH'S BIRTH STORY
On Sunday 3rd May, I was 40 weeks and 5 days pregnant.
The baby was, in my mind, very UN-fashionably late past his due date of 29th April, so as much as I had willed and 'manifested' the privilege of pregnancy, to say I was keen to be done with it all was an understatement.
In the weeks leading to up to my full term, I had experienced increasingly intense Braxton-Hicks 'practice contractions' - annoying for me for the discomfort involved, stressful for Kishore who was on tenterhooks with the false alarms, on constant alert for when we would actually need to leave home for the hospital.
Having become a Hypnobirthing student and advocate from my first pregnancy with Lara, and thus being equipped with
(1) a lack of fear about childbirth in general and
(2) a basic understanding of how all the sensations I would experience fit into the big picture of my body bringing our baby closer to us,
I was less stressed - content to wait for the baby to be "fully cooked" and come out whenever he was ready... though I wouldn't have minded at all if the cooking time ended sooner, rather than later.
With Lara, I had been somewhat 'forced' into an induced labour, even though she was not yet due, and that had resulted in a 5 DAY LABOUR, a Birth Story for another post, so I was not inclined to chemically induce labour, even though I was assured that for second time mothers, it would be 'much faster and easier'...
That morning, I had a hunch *maybe* that day was the day, because in contrast to previous weeks' sensations of tightening, pressure and even spasms that were concentrated in the front of my abdomen and occasionally shot through my sides and legs, I felt period - like cramping in my lower back which I had not felt before throughout the pregnancy.
It was about 8am in the morning then, and my 'surges' were still relatively mild ('surges' being Hypnobirthing - speak for 'contractions', designed to frame them with the more positive connotations needed to counteract common language in which childbirth is presented as something that is unequivocally painful and traumatic, instead of the miraculous, powerful and natural phenomenon it actually is).
I recall (masochistically?) entertaining the thought of opting NOT to have an epidural JUST TO SEE WHAT IT WOULD BE LIKE...
I figured this would be the last time I would be pregnant and so it would be my 'last chance' to experience 'drug free labour' which, apart from the health benefits for baby and mother, might be *interesting* in a way that people who are curious about what getting a tattoo and skydiving and bungee jumping are like, might find these *interesting*...even knowing there will be pain and risk involved...
Since I have tried tattoos and skydiving (unfortunately not being able to squeeze in bungee-jumping while my life was purely my own to risk at no dependents' possible detriment) a similar curiousity about a no-epidural labour was on my mind...
In the absence of other signs of the onset of labour (like 'bloody show' or my waters breaking), I wanted to wait until the surges were coming every few minutes before we actually left the house for the hospital, not wanting to be one of those couples who rushed in too early and had interminable waits for the next stage in unfamiliar, clinical surroundings and/or were made to go home in an anti-climatic manner.
I was even calm enough through my surges to have the presence of mind to wash and blowdry my hair, knowing if I did deliver soon I would not be allowed this luxury for a while.
Around 9am I asked Kishore to prep for Lara and himself to be dressed and breakfasted so we could head to hospital soon, while I sent messages to family members on both sides informing them 'today might be the day.'
My mother, who had briefly served as a midwife before going back into general nursing and then becoming a nursing tutor, prophetically stated that if what I was experiencing was true labour, "the baby would be out by noon".
The pace in which my surges grew closer together was surprisingly quicker than I expected; and while I asked Lara to "Hurry up with breakfast" with only a tad more urgency than we normally tell her to do, little Missy being prone to dilly-dallying at meals, I probably freaked Kishore out when about 930am onwards, I had to instinctively get on my hands and knees a couple of times, eyes closed, trying to practice the Hypnobirthing breathing techniques I had revised to help along the process of my body birthing our child into the world.
I recall him saying a bit frantically as I knelt at our front door, doubled over as he waited for Lara to complete something or other, "Lara hurry up! Can't you see Mama is in so much pain and you are taking your own sweet time??!!"
SIDETRACK: Just the night before, Lara and I had watched a TV show in which a woman gave birth with the usual histrionics accompanying pop culture depictions of labour.
Lara watched the scene, transfixed.
I told her, simply and matter-of-factly, "That's what Mama has to do to get baby brother out Lara, and that's what I had to do for you also."
In most of interactions with my daughter, I have sought to equip her to face life's situations with calmness, truthful common sense, and ideally a minimum of drama.
Those who know the dramatic diva that Lara can be will know that this is a work-in-progress, but her response to me that night showed me some of my 'teachings' were sinking in:
She looked at me unfazed, "But Mama," she said. "You won't cry and scream like that lady, right? You will be BRAVE and stay calm, right?"
#nopressure.
So as we prepped to leave for the hospital I did indeed attempt to be that role model of calm for her, asking her only for her help in keeping very quiet,
"Because Mama needs to focus on bringing baby brother out and she needs quiet to concentrate...".
As we left the house at 10.11am, I texted Kishore's sister Geetha to please prep to pick up Lara from the hospital, and was grateful Kishore had the foresight to ask our gynae to prepare a letter for Geetha to show any police roadblocks between my in-laws' home in Subang Jaya and the hospital in Bangsar, this all happening under the Movement Control Order (MCO).
To Lara's credit, in the journey over to the hospital, she - probably sensing the gravity of the situation, sat very quietly in her seat at the back, and the silence was punctuated only by my occasional deep intakes of breath and some variation of my Ohmmm-like moans when the sensations were at their height.
By the time we got to Pantai Hospital at around 10.30am, my surges were strong enough I requested a wheelchair to assist me in getting to the labour ward, as I did not trust my own legs to support me... and Kishore would have to wait until Geetha had arrived to take Lara back to my in-laws' house before he himself could go up.
I slumped in the wheelchair and was wheeled up to the labour room with my eyes closed the whole time, trying to handle my surges.
I didn't even look up to see the attendant who pushed me... but did make the effort to thank him sincerely when he handed me over, with what seemed like a palpable sense of relief on his part, to the labour ward nurses.
The nurse attending me at Pantai was calm, steady and efficient. I answered some questions and changed into my labour gown while waiting for Kishore to come up, all the while managing the increasingly intense surges with my rusty Hypnobirthing breathing techniques.
By the time Kishore joined me at around 11am (I know these timings based on the timestamps of the 'WhatsApp live feed' of messages Kishore sent to his family), I was asking the nurse on duty, "How soon can I get an epidural??" thinking what crazy woman thought she could do this without drugs???!!!
The nurse checked my cervix dilation, I saw her bloodied glove indicating my mucous plug had dislodged, and she told me, "Well you are already at 7cm (which, for the uninitiated, is 70% of the way to the 10cm dilation needed for birthing), you are really doing well, if you made it this far without any drugs, if can you try and manage without it... I suspect within 2 hours or less you will deliver your baby and since it will take about that time for the anaesthesiologist to be called, epidural to be administered and kick in... it might all be for nothing... but of course the decision is completely up to you... "
So there I was, super torn, should I risk the sensations becoming worse... or risk the epidural becoming a waste?? And of course I was trying to decide this as my labour surges were coming at me stronger and stronger...
I was in such a dilemma...because as a 'recovering approval junkie' there was also a silly element of approval-seeking involved, ("The nurse thinks I can do this without drugs... maybe I CAN do this without drugs... Yay me!") mixed with that element of curiosity I mentioned earlier ("What if I actually CAN do this without drugs... plenty of other women have done it all over the world since time immemorial.. no big deal, how bad can it be...??") so then I thought I would use the financial aspect to be the 'tiebreaker' in my decision making...
I asked the nurse how much an epidural would cost and when she replied "Around MYR1.5k", I still remember Kishore's incredulous face as I asked the question, i.e."Seriously babe, you are gonna think about money right now? If you need the epidural TAKE IT, don't worry about the money!!!"... and while we are not rich by any stretch of the imagination, thankfully RM1.5k is not a quantum that made me swing towards a decision to "better save the money"...
So in the end, I guess my curiosity won out, and I turned down the epidural "just to see what it would be like and if I had it in me" (in addition of course to avoiding the side effects of any drugs introduced into my and the baby's body).
My labour occuring in the time of coronavirus, it was protocol for me to have a COVID19 test done, so the medical staff could apply the necessary precautions. I had heard from a friend Sharon Ruba that the test procedure was uncomfortable, so when the nurse came with the test kit as I was starting another surge, I asked, "Please can I just finish this surge before I do the test?" as I really didn't think I could multitask tackling multiple uncomfortable sensations in one go.
The COVID19 test involved what felt like a looong, skinny cotton bud being inserted into one nostril... I definitely felt more than a tickle as it went in and up, being told to take deep breaths by the nurse. Then she asked me to "Try to swallow" and I felt it go into my nasal cavities where I didn't think anything could go any further, but was proven wrong when she asked me to swallow again and the swab was probed even deeper. Then she warned me there would be some slight discomfort as she prepared to collect a sample... but at that point all I could think about was:
(i) I really don't have much of a choice
(ii) please let this be over before my next surge kicks in
(iii) if all the people breaking the MCO rules knew what it feels like to do this test maybe they won't put themselves at risk of the need to perform one...
In full disclosure as I was transferred into the actual delivery room at some point after 11am, another nurse offered me 'laughing gas' to ostensibly take some of the edge off... I took the self-operated breathing nozzle passed to me but don't recall it making any difference to my sensations..so didn't use it much as it seemed pretty pointless.
I recall some measure of relief when I heard my gynae Dr. Paul entering the room, greeting Kishore and me, and telling us it was going well and it wouldn't be long now and he would see us again shortly.
From my previous labour with Lara I knew the midwives pretty much take you 90% of the way through the labour and when the Dr is called in you are really at the home stretch, so was very relieved to hear his voice though knowing he would leave and come back later meant it wasn't quite over yet.
I do remember realising when I had crossed the Thinning and Opening Phase of labour to the Birthing Phase, by the change in sensations... it is still amazing to me that as the Hypnobirthing book mentioned, having this knowledge I was instinctively able to switch breathing techniques for the next stage of labour .
Was my opting against epidural the right choice for me?
Overall? Yes.
Don't get me wrong.
I *almost* regretted the decision several times during active labour... especially when I felt my body being taken over by an overwhelming compulsion to push that did not seem conscious and was accompanied by involuntary gutteral moans where I literally just thought to myself, "I surrender, God do with me what you will..." (super dramatic I know but VERY real at the time...).
I think I experienced 3-4 such natural explusive reflexes (?), rhythmically pushing the baby down the birth path, one of which was accompanied by what felt like a swoosh of water coming out of a hose with a diameter the size of a golf ball... this was when I realised my water had finally broken...
The nurses kept instructing me to do different things, to keep breathing, to move to my side, then to move to the middle, to raise my feet... and when I didn't comply, Kishore (who was with me throughout both my labours) tried to help them by repeating the instructions prefaced with "Sayang..." but I basically ignored all the intructions because I felt I had no capacity to direct any part of my body to do anything and someone else would have to physically manoeuvre that body part themselves.
When I heard Dr. Paul's voice again and the flurry of commotion surrounding his presence, I knew the time was close... and when I heard the nurse say to Kishore, "Sir, these are your gloves, for when you cut the baby's cord", it was music to my ears...
I'm very, VERY grateful Kiaen slid out after maybe the 4th of those involuntary pushes... the wave of RELIEF when he came out so quickly... it still boggles my mind that my mother was essentially right and as his birth time was 12.02pm, it was *only* about 1.5 hours between our arrival at the hospital and his arrival into the world.
Kiaen was placed on my chest for skin to skin bonding and remained there for a considerable time.
For our short stay in the hospital he would be with us in my maternity ward number C327... another trivially serendipitous sign for me because he was born on the 3rd (May) and our wedding anniversary is 27th (July).
I was discharged the following day 4th May at about 5.30pm, after I got an all clear on COVID19 and a paediatric surgeon did a small procedure on Kiaen to address a tongue-tie that would affect his breastfeeding latch... making the entire duration of our stay about 31 hours.
I have taken the time and effort to record all this down so that whenever life's challenges threaten to get me down I can remind myself, "Ignore the 97% failure probability, focus on the 3% success probability".
Also that the human condition is miraculous and it is such a privilege to experience it.
To our son Kiaen Aaryan, thank you for coming into our lives and choosing us as your parents.
Even though Papa and I are both zombies trying to settle into a night time feeding routine with you, I look forward to spending not only all future Mother's Days, but every day, with you and your Akka...
And last but not least, to my husband Kishore...without whom none of this would be possible - we did it sayang, I love you ❤️
Photo credit: Stayhome session with Samantha Yong Photography (http://samanthayong.com/)
how to tie a bow tie 在 Pakar diari hati Facebook 的最讚貼文
5 Day Pre- Professional Diploma Couture Sewing Techniques
.
.
5 hari adakah anda cukup belajar CST?
Tentulah jawapannya #tidak
Namun #cukup untuk anda memahami MODUL pembelajaran yang akan di laksana sepenuhnya kelak
Bermula September ini kelas 5 hari Pre-Professional Diploma Couture Sewing Techniques akan bermula
.
.
Modul yang direka khusus bagi peningkatan tahap jahitan di Malaysia, serta peluang bagi wanita yang tidak berkesempatan untuk belajar ke universiti tempatan secara sepenuh masa
.
.
Peluang ini ditunggu tunggu oleh mereka yang perlu peningkatan ilmu menjahit / meningkatkan pendapatan / mendapat peluang tempahan yang #highend
.
.
APA YANG AKAN DI PELAJARI SELAMA 5 hari
🌸Day 1 - learn how to do
#BODICE MANIPULATIONS
Pattern manipulation methods for uncomplete bodice to produce designs: -
• Yoke bodice
• Half women blaze with lapel
• Draped bodice
• Double breast buttons / single breast buttons
• Half women peplum upper dress
Student Able to
📌Couture finishing and trimmings
Portfolio sampling
🌸DAY 2 – SKIRT PATTERN VARIATIONS
Pattern manipulation methods for uncomplete skirts to produce designs: -
• Tapered skirt
• A-line skirt
• Godet skirt
• Pleated skirt
• Wrapped skirt
• Cascade skirt
• Paneled skirt
Student Able to complete
📌Couture finishing and trimmings
Portfolio sampling
🌸DAY 3 - NECKLINE VARIATIONS
Pattern manipulation methods for uncomplete necklines to produce designs: -
• Cowl
• Off-shoulder
• Polo
• Turtle neck
• Bow tie
• Shawl
• Hood
• Ruff
Student Able to complete
📌Couture finishing and trimmings
Portfolio sampling
🌸DAY 4 – SLEEVE DEVELOPMENTS
Pattern manipulation methods for uncomplete sleeves to produce designs: -
• Puff
• Under arm panel
• Raglan
• Dolman
• Bishop
• Flare
Student Able to complete
📌Couture finishing and trimmings
Portfolio sampling
🌸DAY 5 – DARTS MANIPULATIONS
Bodice 9 darts manipulations: -
• French
• Straight-side
• Mid-armhole
• Mid Shoulder
• Mid neck
• Center front neck
• Center front bust
• Center front waist
Student Able to complete
📌Couture finishing and trimmings
Portfolio sampling
***************
📌TOTAL CREDIT HOURS DIKUMPUL untuk 5hari = 10 crHrs
👏Selesai andai mengikuti kursus CST 5hari, anda boleh menyimpan #crHrs untuk setahun
.
Diploma credit hours untuk 2 tahun adalah 90crHrs = 5 semester & 4 bulan setiap semester
Pengajian Jarak Jauh (PJJ)
.
.
🌸Untuk 2019 Harga pengenalan RM860
🌸Harga pengenalan
🌸Harga pengenalan
🌸Harga pengenalan
🌸Hanya 10 orang setiap kelas
🌸Hanya 10 orang setiap kelas
🌸Hanya 10 orang setiap kelas
******
✏️Simpan tarikh ini
🔖KUALA LUMPUR
▶️2hb - 6hb SEPTEMBER 2019
▶️KUALA LUMPUR
▶️9-00 pagi - 4 petang
🔖SELANGOR
▶️17hb - 21hb SEPTEMBER 2019
🔖JOHOR BAHRU
▶️1hb - 5hb OKTOBER
🔖MELAKA
▶️14hb - 18hb OKTOBER 2019
🔖 PULAU PINANG
▶️4hb - 8hb NOVEMBER 2019
🔖 KEDAH
▶️18hb - 22hb NOVEMBER 2019
🌐#BOOKING AWAL
🌐Di talian #0196556254
🌐inbox
🌐 https://asfarena.com/astech
🌐dengan kerjasama Universiti Tempatan
.
.
Be a Professional Tailor ✂️
💪Bersama kita kongsi kepada rakan rakan penjahit anda, kita bukan nak bersaing tetapi bersama kongsi dan tingkat ilmu jahitan
#brandambasadorRuangCikgu
#fashionpreneur #skillpreneur #asfarena #cafd #secretmodest #astech
Outcome:
✔️a. Student will create prototype of uncomplete garment sampling using couture sewing techniques.
✔️b. Students will be able to showcase their creativity and innovative using couture sewing pattern fit with couture finishing and trimmings.
✔️c. On completion of this program, you will have attained the knowledge and skills required to work as a couture tailor, fashion designer, pattern maker, dressmaker or to work as a freelancer with retailers and manufacturers.
https://web.facebook.com/asfarenaofficial/
how to tie a bow tie 在 madebyaya Youtube 的最讚貼文
Upcycling + Recycling a Shirt/Sustainable DIY/Thrifted Transformations
Step by Step Tutorial + Easy Sewing
How to Upcycle Old Clothes ♫ How to Sew Your Own Clothes
ヴィンテージスタイルにリメイクしてみました🌸
Thank you so much for watching\♥︎/
If you enjoyed please leave a LIKE , SHARE this video👍
and Please subscribe to my channel for more videos💓☺️🙏
Have a lovely day( ´◡` )❃・゚
Tumblr : http://whateverbebe.tumblr.com
Instagram : https://www.instagram.com/a.y.a__
Twitter : https://twitter.com/madebyaya
Facebook : https://www.facebook.com/itsmadebyaya/
my another channel : https://is.gd/gHamjE
✂️Sewing Machine✂️
black one▷http://goo.gl/lpi2sa
JANOME HS-70, JANOME JN-51
Serger▷baby lock
----------♫♫♫----------
°Pink Sunrise by The Great North Sound Society
°Eternal Garden by Dan Henig
°Lazy Walk by Cheel
°Blind Memories by Cheel
°Melissa by Eveningland
#Sewing #作り方 #만들기
how to tie a bow tie 在 CH Music Channel Youtube 的最讚貼文
《daydream》
蝶々結び / Chouchou Musubi / 蝴蝶結 / A Butterfly Bow
作詞 / Lyricist:野田洋次郎(RADWIMPS)
作曲 / Composer:野田洋次郎(RADWIMPS)
編曲 / Arranger:野田洋次郎(RADWIMPS)
吉他&和聲 / Guitar & Chorus:ハナレグミ
歌 / Singer:Aimer
翻譯:澄野(CH Music Channel)
意譯:CH(CH Music Channel)
English Translation:Toria
背景 / Background - この蒼くて広い世界に - てる :
https://www.pixiv.net/artworks/58935050
版權聲明:
本頻道不握有任何音樂所有權,亦無任何營利,一切僅為推廣用途。音樂所有權歸原始創作者所有。請支持正版。
Copyright Info:
Be aware this channel is for promotion purposes only without any illegal profit. All music's ownership belongs to the original creators.
Please support the original creator.
すべての権利は正当な所有者/作成者に帰属します。あなたがこの音楽(または画像)の作成者で、この動画に使用されたくない場合はメッセージまたはこのYoutubeチャンネルの概要のメールアドレスにご連絡ください。私はすぐに削除します。
如果你喜歡我的影片,不妨按下喜歡和訂閱,你的支持就是我創作的最大原動力!
If you like my videos, please click like and subscribe! Thx :)
粉絲團隨時獲得最新訊息!
Check my Facebook page for more information!
https://www.facebook.com/chschannel/
中文翻譯 / Chinese Translation :
https://home.gamer.com.tw/creationDetail.php?sn=4885129
英文翻譯 / English Translation :
https://www.lyrical-nonsense.com/lyrics/aimer/chouchou-musubi/
日文歌詞 / Japanese Lyrics :
片っぽで丸を作って しっかり持ってて
もう片っぽでその丸の後ろを ぐるっと回って
間にできたポッケに入って 出て来るの待ってて
出てきたところを迎えにきて 「せーの」で引っぱって
はじめはなんとも 情けない形だとしても
同じだけ力を込めて
羽根は大きく 結び目は固く
なるようにきつく 結んでいてほしいの
腕はここに 想い出は遠くに
置いておいてほしい ほしいの
片っぽでも引っ張っちゃえば ほどけちゃうけど
作ったもの壊すのは 遥かに 簡単だけど
だけどほどく時も そう、ちゃんと 同じようにね
分かってるよ でもできたらね 「せーの」で引っ張って
ほどけやしないように と願って力込めては
広げすぎた羽根に 戸惑う
羽根は大きく 結び目は固く
なるようにきつく 結んでいてほしいの
夢はここに 想い出は遠くに
気付けばそこにあるくらいがいい
黙って引っ張ったりしないでよ 不格好な蝶にしないでよ
結んだつもりがほどいていたり 緩めたつもりが締めていたり
この蒼くて広い世界に 無数に 散らばった中から
別々に二人選んだ糸を お互いたぐり寄せ合ったんだ
結ばれたんじゃなく結んだんだ 二人で「せーの」で引っ張ったんだ
大きくも 小さくも なりすぎないように 力を込めたんだ
この蒼くて広い世界に 無数に 散らばった中から
別々に二人選んだ糸を お互いたぐり寄せ合ったんだ
結ばれたんじゃなく結んだんだ 二人で「せーの」で引っ張ったんだ
大きくも 小さくも なりすぎないように 力を込めたんだ
中文歌詞 / Chinese Lyrics :
將一端圍成一個圓,緊緊握住
再將另一端繞過那圓,轉一圈
穿進間隙中的洞口,等著它繞過來
在穿出來的洞口接住,念出「一、二」之後拉緊
即使剛開始,只能做出慘不忍睹的形狀
只知道兩手要用一樣的力氣
我希望翅膀能大一點、結能打得更緊一點
為了打出漂亮的蝴蝶結,希望你繫得更緊,越緊越好
希望你能為我握起繩結,而回憶則放在那方——
過去的回憶留在遙遠的那方就好
儘管只拉起一端,繩結便會輕易解開
儘管破壞總是遠比創造來得容易
但是在解開繩結的時候,是啊,也是同樣的道理
我明白的,但如果可以的話,希望能一同念出「一、二」之後拉開
若為使繩結不會鬆開,而用盡全力的話
只會對展開太大的翅膀感到不知所措
我希望翅膀能大一點、結能打得更緊一點
為了打出漂亮的蝴蝶結,希望你繫得更緊,越緊越好
希望你仍能抱持夢想,而回憶則留在那方——
一回過頭便能憶起的距離就好
別坑不作聲地拉緊、也不要綁出不好看的蝴蝶結
以為綁緊了卻不經意鬆開;以為鬆脫了卻不經意拉緊
在蒼穹無垠世界裡,數不清且散落各地的線繩中
兩人循著各自選下的繩線,向著彼此靠近
聯繫彼此的線並不是被迫牽起,而是由兩人綁上——由兩人一同念出「一、二」之後拉緊的
希望它不會太大、也不會太小,由兩人一起,共同將繩結繫緊
在蒼穹無垠世界裡,數不清且散落各地的線繩中
兩人循著各自選下的繩線,向著彼此靠近
聯繫彼此的線並不是被迫牽起,而是由兩人綁上——由兩人一同念出「一、二」之後拉緊的
希望它不會太大、也不會太小,由兩人一起,共同將繩結繫緊
英文歌詞 / English Lyrics :
Take one end, and make a circle—now hold it tight
Take the other end and wrap it around behind the circle
Pass it through the pocket formed in the middle, and wait for it to come back out
Go out to meet it—And with a one, two, pull the strings tight
At the beginning, it came out so pathetically
But even still, I put the same strength into it
I want to tie it tight
So that the loops would be big, and the knot would be tight
I want you, I want you
To put your arm here, and your memories far away
Even though if you pull on only one end, it’ll come untied
It’s so, so very easy to break what someone’s made
Yet that’s how it is when you untie it, it’s exactly the same
I know that’s how it goes, but once I finish it—With a one, two, I’ll pull the strings
Praying that it wouldn’t come untied, I put some strength into it
And became transfixed by the loops that I had pulled too far out
I want to tie it tight
So that the loops would be big, and the knot would be tight
So that your dreams are here, and your memories far away
If you realize it, I’m fine with you just being there
Just shut up, don’t pull on them; don’t make the strings into a lopsided butterfly
I meant to tie them, but they’re becoming loose; I meant to loosen them, but they’re becoming tight
From all the countless and scattered contents of this blue, wide world
The two of us chose the same thread independently and reeled each other in
We weren’t tied to each other, we tied ourselves to each other—With a one, two, we pulled the strings
So that they wouldn’t be too loose, or too tight, we put our strength into it
how to tie a bow tie 在 madebyaya Youtube 的最佳貼文
EASY SEWING + DIY Comfy Clothes with Scrap Fabrics / How to Sew a French Seam
Thanks for your request🌹
How to Make Summer Blouse Tutorial🌻
Thank you so much for watching\♥︎/
If you enjoyed please leave a LIKE , SHARE this video👍
and Please subscribe to my channel for more videos💓☺️🙏
Have a lovely day( ´◡` )❃・゚
Sewing Tutorial // Step by Step Tutorial // Sewing Project //
ハンドメイド / ソーイング / 手作り / ミシン / 手芸 / お裁縫 DIY チュートリアル ✂️
夏 🌼キャミソールブラウスの作り方(・◡・)•*¨*•.¸
핸드메이드 소잉 바느질 옷 만들기 DIY + 초간단 리본 블라우스 만들기✧˖°
여름🌷블라우스 만들기 만드는 법 ✂️ 패션디자인
手作教學 / 手作服 ✂️ 衣服自己做 / 縫製工藝 / 分享教学 / 初學者衣車 / 絲帶女襯衫 / 自己製作 / 簡單流行大人服服裝製作 / 簡單自製 / 簡單手作 :))
Cómo hacer blusa crop top ✂️ FÁCIL TUTORIAL
DIY Costura ♡ DIY Tutorial y patrones Vestido de Mujer
Tumblr : http://whateverbebe.tumblr.com
Instagram : https://www.instagram.com/a.y.a__
Twitter : https://twitter.com/madebyaya
Facebook : https://www.facebook.com/itsmadebyaya/
my another channel : https://is.gd/gHamjE
✂️Sewing Machine✂️
black one▷http://goo.gl/lpi2sa
JANOME HS-70
Serger▷baby lock
----------♫♫♫----------
°Cliffsides by Dan Lebowitz
°Picnic on the Roof by The Whole Other
°Way Out West by Chris Haugen
°Rainy Sundays by The 126ers
#DIY #Fashion #ファッション
how to tie a bow tie 在 Tying Bow-Tie Knots in 10 Steps 2022 - Pinterest 的推薦與評價
May 14, 2016 - Do you know how to tie a bow tie? RMRS presents to you a 10 step guide to tying bowties the right way! Learn to tie a bowtie today! ... <看更多>
how to tie a bow tie 在 How to Tie a Bow Tie with a Regular Tie - YouTube 的推薦與評價
... <看更多>