เวลาผ่านไปเร็ว
---
มางาน "วิ่งสร้างเมือง" ที่ถาปัด จุฬาฯ
ขึ้นเวทีกับน้องผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง
ถามรหัสจุฬาฯ น้องตอบว่า "55 ค่ะ"
ฟังแล้วตาโต หักลบไม่ทัน มันห่างกันเยอะ
เล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนบอกว่า
ห่างกับเราสิบหกปี
ตอนน้องเกิด เราเกือบปีหนึ่ง
ตอนเรานั่งบันไดหน้าคณะครั้งแรก
น้องน่าจะยังเดินๆ ล้มๆ อยู่
วันเวลาผันผ่าน
รหัสเข้าปีนี้คือ 61
มาดูรูปนี้ก็รู้สึกว่า
ชีวิตผ่านไปเร็วจริงๆ
ตอนปีหนึ่งก็ไม่เคยคิดถึงตัวเอง
ในอีกยี่สิบปีข้างหน้า
ยี่สิบปี ฟังแล้วไม่นาน
แต่ชีวิตก็ผ่านอะไรมาพอสมควร
เด็กหนุ่มเด็กสาวหน้าบันได
กลายเป็นไอ้แก่ที่ขยันออกกำลังกาย
เอาจริงๆ ก็ไม่รู้สึกว่าจะโตขึ้นสักเท่าไหร่
บางคนเป็นสามีภรรยากัน
บางคนมีภรรยามานั่งหน้าคณะด้วย
หลายคนหนีภรรยามาวิ่ง
บางคนก็ไม่ยอมเปลี่ยนแฟนเป็นภรรยาสักที
บางคนไม่ใฝ่ภรรยา มุ่งหน้าสู่ BNK48 ท่าเดียว
ยังมีเพื่อนอีกหลายคนที่ไม่ได้อยู่ในภาพ
อีกหลายคนไม่ได้มาวิ่ง
เห็นภาพนั่งหน้าคณะอีกหน
ก็ได้แต่คิดย้อนกลับไปว่า
ตอนนั้นสนุกดี
ยี่สิบปีผ่านไปเร็ว
ก็ไม่มีอะไรมาก
แค่คิดว่าตัวเราอีกยี่สิบปี
มานั่งดูตัวเองตอนนี้
ก็อาจคิดคล้ายกันว่า-ตอนนั้นสนุกดี
ยี่สิบปีผ่านไปเร็ว
สนุกกับเพื่อน สนุกกับชีวิต น่าจะดี
ขั้นบันไดคณะเล็กลงมาก เตี้ยลงมาก
เอ่ยปากบอกเพื่อนว่า "บันไดเล็กลงเยอะ"
เพื่อนบอกว่า "มันก็เท่าเดิมแหละ แค่มึงโตขึ้น"
แต่ก่อนจะนั่งบันไดนี้ไม่ใช่ง่ายๆ
ต้องผ่านการรับน้อง ทดสอบ สารพัด
จนได้ชื่อว่า "น้องปีหนึ่ง" จึงได้นั่ง
วันนี้มันเล็กจัง
ปัญหาและเรื่องใหญ่ในยี่สิบปีก่อนก็คล้ายกัน
ปัญหาและเรื่องใหญ่ตอนนี้ก็คงคล้ายกัน
ถ้าตัวเราในอีกยี่สิบปีมองย้อนกลับมา
...เวลาผ่านไปเร็ว...
และจะผ่านไปเร็วเสมอเมื่อเราเผลอไป
ส่วนตัวเรา
ก็จะมองย้อนกลับไปเห็นสิ่งต่างๆ เล็กลงเสมอ
ยกเว้นบางอย่างในภาพนี้ที่ยังเหมือนยี่สิบปีที่แล้ว
"มิตรภาพ"
#RUN4BETTERCITY #R4BC
