Alhamdulillah, dengan izin Allah swt kita masih mampu menyelusuri hari-hari mencabar sehinggalah kita sampai ke saat ini.
Ternyata, saat organisasi yang kita cintai ini melewati insiden pengkhianatan - tentu sahaja ianya melukakan; ia merupakan satu pengalaman yang mengerikan. Dikhianati dan merawati luka organisasi ini dalam tempoh pandemik, menyaksikan parti kita mempunyai daya tahan yang luar biasa dinamik. Semuanya kita hadapi dengan senyuman dan ketahanan.
Setiap seorang daripada kita, mempunyai posisi dan peranan masing-masing dalam meniti arus perjuangan ini. Adapun sesetengah orang memilih untuk berpihak kepada pengkhianatan, ianya merupakan satu gambaran yang kita hanya selangkah ke daerah kejayaan. Mendepani tempoh sukar untuk kita, namun menjadi bukti susah senang biar bersama. Ibarat sakit sama mengaduh, luka sama menyiuk.
Kita juga menggunakan ruang ini untuk bermuhasabah dan memperbaiki diri; serba melengkapkan di kala duka. Jika kita yakin dengan kebenaran, dan berpegang dengan prinsip ini, pasti sahaja yang menyalakan obor batil tidak mampu untuk bertahan, dan keluar daripada landasan ini.
Kerana apapun, Alhamdulillah pada hari ini terbukti, kita berdiri terus - menyambut Ulangtahun KEADILAN yang ke-22 ; begitu manis bila di kenang semasa kita mula-mula wujud, dikatakan kecil seperti nyamuk, akan hilang ditelan zaman - tetapi syukur, membujur lalu, melintang patah - terus kita melayari dua dekad.
Memetik kata-kata Chairil Anwar; Aku (parti) mahu hidup seribu tahun lagi!
Bukan kerana menyayangi dunia, saudara-saudari; tetapi kerana mahu terus berusaha supaya parti mampu berbakti kepada nusa, bangsa dan negara - agar menjadi peluang menuai pahala dan dibawa sebagai amalan yang diterima Ilahi di akhirat kelak. InshaaAllah.
Semangat inilah yang mampu menzahirkan survei rinci kemiskinan, khususnya pasca pandemik (indeks kemiskinan pelbagai dimensi / MPI) yang buat julung kali dilaksanakan di Permatang Pauh; berkat kerjasama MPKK, para otai reformis, enumerator tempatan, dan kesudian pakar ekonomi dan saintis masyarakat - seiring dengan idealisme perjuangan KEADILAN - keadilan sosial dan pengurangan jurang miskin kaya; mengangkat karamah insaniah yang memungkinkan setiap insan menjalani kehidupan yang berkualiti.
Kita berpolitik untuk melahirkan sistem kenegaraan yang lebih baik! Kita berpolitik kerana kita mahu menipiskan jurang kaya miskin!
Kajian ini tidak hanya menekankan pendapatan semata-mata, tetapi ia juga mengambil kira deprivasi dari pelbagai aspek lain termasuk akses kepada kesihatan, pendidikan dan taraf hidup untuk mengukur kadar kemiskinan secara lebih menyeluruh. Dalam usaha melaksanakan agenda reformasi, pastinya bukan mudah - kita mungkin berhadapan dengan pelbagai rintangan. InshaAllah, selagi hayat dikandung badan, selagi niat berbekalkan kemahuan untuk berkebajikan buat rakyat, walaupun dengan dana yang sedikit, namun kini belum waktunya untuk kita mengalah.
Semenjak penubuhan parti ini, kepimpinan dan pengorbanan Dato Seri Dr Wan Azizah sebagai mantan Presiden yang telah mengemudi parti ini ke suatu tahap yang amat dibanggakan. Semoga kita sentiasa dipermudahkan untuk terus membina serta melengkapi wadah yang kita sayangi ini.
Begitu istimewa dan signifikannya KEADILAN Cabang Permatang Pauh ini, kerana cabang ini merupakan cabang barisan hadapan yang telah mencorakkan semangat perjuangan, dari dahulu hingga hari ini. Jangan sekali-kali kita lupa, di tapak Bumi Reformasi inilah digerakkan ‘Deklarasi Permatang Pauh’ bagi menegakkan keadilan untuk semua, membersihkan institusi dan proses undang-undang dari dicemari oleh penyalahgunaan kuasa dan rasuah; mendaulatkan kuasa rakyat melalui proses demokrasi, memperkukuhkan jayadiri budaya yang dinamis, memperjuangkan keadilan ekonomi, menjana pertumbuhan dan pengagihan yang saksama.
Perjuangan ini belum selesai, Saudara serta Saudariku.
Marilah kita bersama-sama menyalakan obor perjuangan bagi memperkemas halatuju parti, menggilap sinar idealisme Reformasi, serta melaksana tanggungjawab dan amanah yang diberi.
Salam hormat, semoga Allah SWT sentiasa memberkati.
NURUL IZZAH ANWAR
Ahli Parlimen Permatang Pauh
Ketua Cabang KEADILAN Permatang Pauh
kata-kata memperbaiki diri menjadi lebih baik 在 Pakar diari hati Facebook 的最讚貼文
Kesunyian Seorang Isteri
Assalamualaikum dan salam sejahtera. Sedikit intro tentang aku. Nama Zuana (of course bukan nama sebenar), umur awal 30an, berkahwin dan mempunyai 4 orang cahaya mata yang comel-comel bijak belaka. Aku berkahwin seusia awal 20an selepas degree dan menjadi surirumah sepenuh masa disebabkan suami tidak benarkan aku bekerja. Aku buat online business di rumah.
Masalah aku bermula sejak perkahwinan kami masuk tahun ke-7 which is past 3 4 year ago. Hubungan aku dengan suami agak rengang dimana aku pon tak tahu apa salah aku dengan dia. Puas aku ajak berbincang. Tapi, jawapan dia cuma “kita tak ada masalah untuk dibincangkan” sambil berlalu pergi. Apa masalah kami? Husband aku tidur ruang tamu. Kalau dia tidur dalam bilik, bila aku terjaga pukul 2 3 pagi, dia hilang. Tidur kat ruang tamu atau bilik anak. Bila tidur sekali, dia tak bagi aku sentuh dia. Dia letak bantal hadang antara kami berdua. Dalam kehidupan sehari-hari pon sebolehnya dia mengelak tak mau bersentuhan dengan aku. Kalau aku pegang dia atau peluk dia, dia tepis aku, dia tolak aku. Dia bagi la alasan tah hapa-hapa, nak pergi toilet laa, dia tengah berpeluh laa, dia nak minum air etc. Apa-apa alasan la asalkan dia jauh dari aku. Kalau dia tengah tengok tv, aku duduk sebelah dia, dia blah masuk bilik. Kalau aku masuk bilik, dia blah pergi tempat lain. Bersama?? Sebulan tak lebih 3 kali. Kadang sebulan sekali ja. Tu pon express. Pelik kan??
Selepas beberapa tahun, aku pon dah naik bosan dengan perangai dia. Ajak bincang macam cakap dengan dinding. Kalau aku luahkan perasaan, dia diam tak bersahut sambil buat muka seposen. Satu hari tu, aku dah puas nangis tiap kali masa solat masa tidur, aku cakap dalam hati, kalau ada memana lelaki tegur aku, memang aku akan layan. Sebelum ni ada ja yang masuk jarum, tapi aku tak layan. Aku seller online, ada ja customer atau stranger yang whatsapp, pm nak berkenalan bagai. Kawan sekolah, kawan u pon ada ja yang pm. Tapi, aku ignore sebab aku sedar diri, status aku sebagai isteri orang. Nak dijadikan cerita, aku layan facebook macam biasa. Aku memang suka part baca komen. Mana aku suka aku like atau letak emoticon.
Allah makbul agaknya doa aku. Tetiba ada sorang guy ni (Shah) pm aku sebab aku letak emoticon kelakar kat komen dia. Aku jawab biasa-biasa ja. Profile dia pon gambar tah sesapa. Tetiba dia masuk bab jaga pemakanan. Dia macam nak tuduh aku pakai product terlarang berdasarkan dia judge gambar profile aku. Kami berdebat. Tapi, dah natural aku jenis tak suka bergaduh, aku reply elok-elok la. Dari situ, tukar topic ke topic. Shah puji gambar profile aku comel. Korang boleh bayang tak?? Seorang isteri yang kesunyian. Tetiba ada lelaki lain puji comel (Berhari-hari aku sengih sensorang depan cermin bila terkenangkan dia puji aku). Dari hari pertama kami bermessage, aku bagitau status aku isteri orang. In fact, gambar profile aku pon dengan dua orang anak aku. Shah pon mengaku yang dia suami orang dan juga bapa kepada 4 orang cahaya mata.
Dari situ, tiap hari kami bermessage through facebook. Kami bincang berkaitan makanan kesihatan, bahaya supplement terlarang, berkaitan business sebab dia kerja gomen dan buat part time business. Jadi, kami berkongsi pendapat tentang business masing-masing. Dari bermessage bertukar ke whatsapp. Bertukar-tukar gambar. Aku tak percaya gambar yang dia bagi sebab handsome kot. Takkan la bapa kepada 4 orang anak handsome macam tu. One day, aku dapat 2 miscall. Aku call balik sebab unknown number (aku tak save nombor whatsapp dengan Shah) dan ingatkan customer aku. Sekali Shah!! Dia bagi alasan, dia call sebab takut dia berwhatsapp dengan lelaki atau ada orang nak mainkan dia. Dah lama whatsapp, dia video call. Alasan kalini pon sama, nak pastikan betul ke perempuan yang whatsapp dengan dia. Kekonon takot lelaki guna apps tukar suara lelaki jadi perempuan. Setelah beberapa kali dia video call, aku jawab. Aku pakai tudung elok-elok kekonon dia tak nampak aurat aku. Perghh, memang orang yang sama dengan gambar yang dia bagi. Kami vc masa husband aku masuk tidur. Korang tau apa dia cakap masa first time vc? Dia cakap aku comel. Cute. Wife Shah ala-ala husband aku, besar gabak. Shah cakap suka tengok aku. Sedap mata memandang. Husband aku pon dah berkurun tak puji aku wei.. Aku selalu ja tanya husband aku “cantik tak?” Dia jawab, “ok jaa”. Tak tengok aku pon. Kadang aku tanya husband aku, “sayang Zuana tak?” dia jawab, “sayang” sambil main handphone atau apa-apa hal dia. Berbalik kepada vc aku dengan Shah, kejap ja kami vc. Gila kauuu, laki aku ada dalam rumah kot.
Makin lama, aku macam ada perasaan kat Shah. Dia handsome, tinggi, sport guy, he has a great smile, kelakar, caring, badan dia fit (tak buncit), pakaian dia pon smart (sebab dia kerja badan beruniform). Beza la dengan husband aku, walaupon gaji berbelas ribu, pakaian selekeh, misai malas nak trim, perut buncit, muka berjerawat, badan berjerawat, baju tidur pakai 2 hari baru nak tukar. Kepam kot. Aku suruh tukar, dia cakap nak pakai tidur ja pon. Dia ingat aku takde hidung? Nak kata aku habiskan duit dia?? Hellooo.. Semua perbelanjaan aku, mekap ke, baju ke, bra segala mak nenek, aku beli guna duit business aku. Even peralatan dapur pon aku yang belikan. Baju raya aku, anak-anak termasuk dia, aku yang belikan. Tak kira lagi aku belikan kasut, baju, perfume memahal kat dia sebab aku nak hak aku tengok permandangan yang elok. Tapi, dia tak appreciate. Dia tolak aku jauh-jauh dari dia.
Berbalik cerita berkenaan Shah, tiap kali dia whatsapp aku, dia akan tanya khabar aku, macam mana progress business aku. Shah juga selalu sebut ayat ni, “Comelnya, sayang betul sebab isteri orang.”. Dia kiss kat screen handphone. Bila nak end conversation, dia akan type “jaga diri baik-baik”. Aku dah melting dengan dia, tapi, aku cuba tahan diri sebab aku sedar yang aku isteri orang dan dia suami orang. Sampailah satu tahap, kalau berhari tak contact, bila dia call, dia akan cakap “lega boleh dengar suara Zuana”. Aku ada tanya dia, “abang suka Zuana ke?” Dia jawab, “suka sebagai kawan.”. Tapi, cara dia treat aku, rasa macam special gais. Jauh beza dengan husband treat aku.
Aku bagi satu situasi. Awal tahun ni (2018), aku bercuti dengan family kecil aku, aku inform Shah awal-awal sebab takot dia contact aku, kantoi pulak. Nak dijadikan cerita, hari pertama bercuti, malam tu anak aku demam sampai warded. Husband aku?? Dia balik tidur hotel dengan anak-anak yang lain. Aku la yang gila sorang-sorang kat hospital. Tempat orang pulak tu. Anak aku kena warded pon, aku dukung sensorang ke wad. Dalam masa tu jugak, Shah whatsapp. Dia cakap “sorry kacau, cuma nak tanya khabar.”. Aku bagitau situasi aku, terus dia call aku gais. Dia comfort aku, tanya aku dah makan ke? Suruh aku mandi bersihkan diri. Suruh baca surah sekian-sekian. Aku dengan anak aku sehelai sepinggang gais kat hospital tu. Harapkan husband nak hantar pakaian ke makanan ke minuman. Haram!
Pagi-pagi di hospital kan diorang edarkan breakfast. Aku hanya mampu telan air liur ja sebab pinggan cawan apa pon aku takda. Anak aku dah minta susu bagai. Aku call husband tak berjawab. Dalam celah tu la hadas besar pon tak bersalin gais. Punya bengang aku masa tu. Dah la aku kena ulang alik ke toilet mandikan anak sebab nak turunkan suhu badan dia. Aku guna baju anak aku sebagai towel lap basah air. Kawan husband yang konvoi sesama datang pagi tu bawak breakfast. Memang aku menangis masa tu juga. Wife dia peluk aku erat-erat sambil cakap sabar banyak-banyak. Diorang husband and wife boleh datang pagi-pagi, kenapa tidak husband aku? Dia boleh layan tidur sementara aku dengan anak dia kat hospital yang taktau hujung pangkal ni. Bila dia datang? Masa waktu melawat. Yesss.. tengah hari!! Bravo hubby!!!
Aku malas nak imbau lebih lanjut kejadian drama bangang tu. Jadi, makin lama aku makin tangkap cintan la dengan Shah. Sampailah satu hari, kantoi dengan wife dia. So, aku rasa that is la. Aku takot, sedih, menyesal, semua ada. Aku cakap kat dia, cukuplah setakat ni saja. Dia pon ok. Aku minta nak call explain kat wife dia, dia tak bagi. Dia cakap, takpe la, kita stop ja contact each other. Aku redha walaupon frust gais. Menangis macam orang gila bila aku sensorang, aku kemurungan, makan tak lalu, tidur tak lena, mandi tak basah. Untuk kali pertama, aku melalui fasa putus cinta sebab sebelum dia, aku hanya pernah bercinta dengan husband aku. Rasa putus cinta tu sangatlah perit, pedih dan seksa. Dalam pada tu, muncul rasa bersalah kat husband, aku rasa berdosa sebab menduakan dia. Aku confront husband aku. Aku bagitau aku ada scandal, tapi aku dah break up. Aku minta maaf, minta ampun. Aku bagi alasan, aku buat macam tu sebab aku sunyi. Huband aku tak cakap banyak dan aku boleh nampak dia terkejut gila. Dia tak mahu tau lebh lanjut cerita perihal aku dan Shah. Dia pun minta maaf kat aku sebab dia abaikan aku selama ni. Dia berjanji yang dia akan berubah.
Bagi mengisi masa lapang selain perbaiki hubungan aku dengan husband, aku tingkatkan value aku. Untuk pengetahuan readers, walaupon aku ada anak 4 orang, body aku still macam orang belum kahwin. Perut aku, walaupon pernah czer sekali, takda strech mark dan flat. Luka czer aku sebaris comel ja. Boleh dikatakan aku pandai bab masak memasak. Cakap ja kau nak makan menu apa. Tradisional? Western? Eastern? Kuih? Dessert? Semua aku boleh masak. Ingat lagi masa tahun ke-3 kami berkahwin, husband aku puji masakan aku lagi sedap dari masakan mak dia dan mak aku walaupon menu yang aku masak tu berdasasrkan resepi mak-mak kitaorang yang aku olah sikit. Apa lagi kelebihan yang aku ada? Anak-anak kitaorang semua comel-comel dan bijak. I’m very good at parenting sampai kawan-kawan aku selalu pm aku minta nasihat berkaitan anak-anak diorang. Aku pandai cari duit sendiri. Aku boleh berdikari. Aku nak pergi mana-mana, aku boleh drive sendiri berdasarkan waze. Jadi, apa yang aku kurang? Aku tak berapa pandai makeup. Aku masuk kelas mekap. Belajar cantikkan diri. Aku rasa, aku dah add semua value aku so that kalau husband aku tinggalkan aku, dialah manusia paling rugi dalam dunia ni. Haha.
Tak semena-mena, boom! bermessage dengan senior lama (Kyril) through facebook. Awal tu tanya khabar. Last aku jumpa berbelas tahun dulu. Kami kenal masa outdoor activity. Aku ada hati kat dia sebab dia ada ciri-ciri lelaki idaman aku. Non smoking, tinggi, great smile, handsome, suka outdoor activity, caring, soft spoken. Memang 90% menepati ciri-ciri idaman aku. Tapi, masa tu dia dah ada girlfriend. Kami selalu contact through yahoo messenger. Tak sampai sebulan aku couple dengan boyfriend aku (husband aku), dia confess yang dia sukakan aku dan nak kahwin dengan aku. Dia clash dengan girlfriend dia sebab orang ketiga. Aku reject dia walaupon hati aku meronta-ronta nak kat dia. Aku anggap takda jodoh. Selepas setahun lebih kejadian tu, dia kahwin. Lepas tu, kami stop contact each other. Berbalik kepada kejadian terkini, kami bermessage bertanya khabar bagai. Rupanya dia baru bercerai. Timing lebih kurang masa aku start scandal dengan Shah last year. So, sebagai kawan, aku cuma menjadi a good listener.
Dalam masa yang sama, Shah mula contact aku balik. Aku cerita drama antara aku dengan Shah kepada Kyril dan Kyril bagi nasihat dan kata semangat supaya hubungan aku tinggalkan Shah dan pulihkan hubungan dengan husband. Dalam masa yang sama, Kyril mengimbau cebisan kenangan kami dulu. Dia menyesal sebab terlalu ambil masa nak approach aku. Ada juga dia suarakan pendapat suruh aku bercerai dengan husband aku. Dia cakap, dia masih sukakan aku. Aku tolak cadangan tu sebab aku masih ada rasa sayang dekat husband. Tolak kes dia ignore aku, actually, husband aku seorang suami dan ayah yang bertanggungjawab. Sepanjang 10 tahun kami berumahtangga, dia tak pernah naik tangan atau suara dengan aku. Tak pernah sekali pon maki aku. Ringan tulang membantu aku membuat kerja rumah. Cuma, dia lack of empathy dan juga bukan seorang yang romantic. Kyril mengalah dan cuba tolong aku selamatkan rumah tangga aku dan bagi kata-kata semangat supaya aku tinggalkan Shah. Shah keep contact aku sekadar tanya khabar. At last, aku ikut nasihat Kyril. Aku block Shah. Settle. Hubungan aku dengan suami pon makin ok walaupon tidaklah 100 peratus ok. Alhamdulillah.
Aku bagitau Kyril, hubungan aku dan suami dah much better. Aku berterima kasih sangat-sangat kepada Kyril. Kemudian, makin lama, dia makin menjauh dan sepi. Status instagram dia semua sedih-sedih, sayu-sayu. Ada sekali, aku berani message bertanyakan khabar. Dia jawab nak tak nak ja. So, aku stop setakat tu ja. Aku taktau apa yang aku dah buat. Aku assume dia jauhkan diri sebab tak nak keruhkan rumah tangga aku. Thank you so much. Aku bersyukur juga disebabkan aku migrate jauh ke borneo, jadi, aku terpelihara dari melakukan perbuatan yang pelik-pelik sebab jauh dari Shah atau Kyril.
Masalah aku tak settle sampai part tu. Selepas raya aidilfitri yang lalu, masa aku kat porch, ada seseorang panggil nama aku. Aku toleh. Rupanya jiran sebelah rumah (Daus) yang panggil. Daus baru pindah awal tahun ni. Bujang. Senior Engineer. Aku pernah tegur dia masa dia mula-mula pindah tapi tak pernah bagitau nama aku. Hidup berjiran kan. Dah jiran aku panggil, aku pergi kat dia. Dia tanya, kenapa dia call nombor (ada nombor dan nama aku kat situ) kat banner balkoni rumah aku tak dapat. Aku cakap, tu nombor lama. Husband saja letak banner kat situ sebab nak elak panas. Dia minta nombor aku yang terkini. Aku nak cakap apa? Aku bagi je laa.
Kali pertama Daus call sebab dia nak beli benda yang dia nampak tertera kat banner balkoni aku. Dia call dan datang rumah selepas husband aku keluar pergi kerja. Ada la sembang-sembang kosong. Depan pintu rumah ja. Selepas seminggu, Daus beli lagi. Lepas tu, dia whatsapp aku. Dia keep on whatsapp aku. Aku malas nak layan sebab aku tengah frust putus cinta masa tu dan aku dalam cubaan nak memperbaiki hubungan dengan husband.
Aku reply biasa-biasa saja. Satu hari, aku tipu dia bagitau dia aku dah tak jual benda kat banner tu. Haha. Pernah dia whatsapp masa aku tengah class makeup. Dia cakap “patutlah kulit cantik.”. Sweet! Tapi, aku takda mood nak buat drama siri baru. Dia suruh aku hantar selfie pon aku tak layan.
Lepas tu, lama tak contact, cuma terserempak masa kat luar rumah macam tu ja. Sampailah last month, dia whatsapp aku bagitau dia balik kampung. Minta aku tengok-tengokkan rumah dan kereta dia. So, setiap 2 hari aku update ja. Dia ada tanya nak kirim apa-apa ka? Aku cakap takda. Ada jugak dia selit suruh aku selfie. Aku reject elok-elok. Lepas dia pulang, dia contact bagitau belikan aku something. Tiap kali dia whatsapp aku, dia cakap tak sempat nak bagi. Padahal, rumah dia sebelah rumah aku ja pon. Bila whatsapp tu melarat la nak chit chat bagai.
Sampai la satu hari, dia whatsapp agak daring. Aku terus potong cakap “cepat-cepat la kawen”. Dia boleh reply apa tau?? “Kalau Zuana single, dah lama dia ajak keluar (dating)”. Aku speechless. Aku just reply “haha” bersama emoticon gelak keluar air mata tu. Jiran kot wei.. Tak agak-agak. 3 hari lepas, Daus whatsapp pagi tu cakap nanti dia nak bagi benda yang dia belikan tu. So, lepas lunch, husband aku pergi kerja. Dia call cakap dah ada depan rumah. Aku keluar terima pemberian dia dan ucap terima kasih. Cuma bertanya khabar berbahasa basi. Dia cakap, bau macam baking masa aku buka pintu rumah. Aku cakap “yaa, tengah baking. Petang karang nak cod”. Dia suruh aku buat extra sebab dia nak rasa. Aku ok kan jaa. Ada la terselit topic yang dia nak kahwin hujung tahun ni. Rupanya dia balik kampung haritu sebab nak settlekan hal kenduri dia. Aku ucap tahniah dan tumpang rasa happy. Tapi gais, dalam penghujung sembang, dia boleh puji-puji aku. Dahtu, ajak aku keluar tengok wayang malam tu. Ko rasa??
Aku reject. Aku cakap, aku just nak cod, pastu balik. Aku bagitau dia petang karang sebelum keluar cod, aku hantar kat dia. Aku bagitau husband tentang pemberian Daus dan boleh nampak riak muka husband aku berubah. Tapi, dia cuba control. Aku bagitau ja la dari nak kantoi. Nak dijadikan cerita, aku terlewat siapkan order. Lepas maghrib baru aku keluar cod. Aku ada inform Daus awal petang tu. Dia ok kan ja. Bila aku dah keluar rumah, aku call dia sebab nak bagi kek tu. Korang tau dia jawab apa? Dia kat luar, jumpa kat luar. Dia suruh aku ke tempat dia ada sekarang. Dia send location. Tempat tu memang tempat romantic. So, tak dak pasai aku nak kesitu. Aku cakap, “Tak nak pergi situ. Saya cuma nak cod pastu balik”. Dia cakap, “takpe, bawa ja kek dia, nanti dia contact”. Bila aku dah cod, aku call dia tanya nak drop kat mana? Skali, dia sampai situ gais. Dia ajak aku makan sesama. Lepas dia settle makan, dia ajak tengok wayang. Aku tolak elok-elok cakap nak balik. Balik rumah, husband aku tak tanya sepatah apa pon. Kemana aku pergi ke? Kenapa balik lewat? Takde. Aku sampai rumah, husband masuk bilik.
Daus sambung whatsapp aku. Dia cakap seronok keluar makan dengan aku. Aku cakap’ “keluar makan ja pon”. Pastu, mula la melalut bersimpang siur. Aku cakap, “sabar laa.. tak lama lagi dah nak kenduri tu.” Tetiba kannn.. dia video call!! Dua kali aku tak angkat. Aku whatsapp tanya kalau-kalau dia ter sebab sebelum ni pon ada jugak dia tertekan. Dia jawab, “ memang dia nak vc dengan aku.”. Aku tanya dia nak cakap apa? Dia jawab. “angkat ja”. Lepas pakai tudung, aku angkat. Dia tanya dah cuci muka ka? Aku cakap ya sebab dah nak masuk tidur. Dia puji-puji aku. Dia minta nak tengok aku tanpa bertudung. Aku tak bagi. Pastu, dia cakap otak dia dah fikir bukan-bukan. Aku cakap bebaik, “Better stop ja vc. Pegi la tidur cepat-cepat”. Daus drag conversation siap muah muah nak kiss aku, sampaikan aku terpaksa end vc tu. Lepas tu dia sambung whatsapp lagi. Oh my god! Last, aku turn off wifi, aku tidur.
Harini, Daus whatsapp aku petang tadi. Dia cakap saja ja. Dia tanya samada aku keluar kemana-mana tak malam ni. Aku cakap tak. Dia ajak aku keluar tengok wayang. Aku tolak elok-elok. Aku cakap tak elok keluar dengan tunang orang bagai. Dia jawab keluar sebagai kawan ja. Jawapan cliché sangat macam Shah. Haha. Aku jawab, “takpe laa.. terima kasih. Bla bla bla”. Berjela la alasan aku punya nak jaga hati jiran.
Kesimpulannya, aku nak buat macam mana eh?? Buntu gais.. Kalau bukan jiran, dah lama aku maki. Kau dah nak kahwin tak berapa bulan, sesuka hati kau menggatal dengan bini orang. Aku memang takde mood dah nak berdrama. Sekarang ni, aku focus nak groom husband aku ja jadi lelaki idaman aku. So far, husband aku dah boleh disentuh. Haha. Peluk kalau aku suruh dia peluk aku. Dah shopping baju seluar yang senonoh setanding dengan pangkat dia. Dah trim misai dia bagi nipis sebab aku prefer lelaki yang takda misai. Dah berjinak-jinak dengan activity sukan. Dari perut pregnant 6 bulan dah jadi 3 bulan. Dah tukar baju tidur hari-hari. Dah kurang buat perangai baran tak memasal dia. Dia bukan jenis naik tangan, tapi, dia suka sepak-sepak mainan anak-anak atas lantai. Pastu, marah dan membebel anak-anak atas sebab-sebab kecil. So far, ok la husband aku. Much better. Cuma, part atas katil masih lagi kelaut. Aku redha jaa.. Kalau ada tips, share laa.. Haha.
Lastly, aku mohon readers doakan kebahagiaan aku dan husband. Masih cuba perbaiki. Kalau bukan jodoh kami berdua, mohon aku dijauhkan dari menjadi perosak rumah tangga orang. Letih drama gais. Scandal dengan laki orang, dengan duda, dengan bakal laki orang. Memang pasni aku takkan minta doa bodoh-bodoh macam haritu dah. Insaf sangat.
– Zuana
Kredit : iium confession
kata-kata memperbaiki diri menjadi lebih baik 在 Firdaus Wong Wai Hung Facebook 的精選貼文
[Padang Ragutnya Subur Tetapi Malang, Kambing Pula Sakit]
Daripada Tulisan Dr ‘Aidh Qarni tentang sikap kasar kita sebahagian orang Islam, orang Arab dan lain-lain berbanding dengan sebahagian orang barat.
(المرعى أخضر ولكن العنز مريضة) بقلم د. عائض القرني
Aku menulis risalah ini dari bumi Paris ketika berkunjung ke sana untuk rawatan lutut.
Aku sebenarnya takut akan tohmahan yang mengatakan aku cenderung kepada Barat, sedangkan aku menulis tentang mereka dengan penuh kebenaran dan keinsafan berdasarkan penelitian dan pemerhatianku.
Demi Allah! Sesungguhnya debu-debu pada kasut Nabi Muhammad bin Abdullah sollallahu ‘alaihi wasallam adalah lebih ku cintai dari seluruh bumi Amerika dan Eropah dihimpunkan bersama.
Tetapi, mengakui dan mengiktiraf kebaikan orang lain bukanlah suatu yang tercela bahkan ianya merupakan manhaj al-Quran.
Firman Allah Ta'ala:
ليسوا سواء من أهل الكتاب أمة قائمة
Maksudnya: "Ahli-ahli Kitab itu tidaklah sama. Di antaranya ada golongan yang (telah memeluk Islam dan) tetap (berpegang kepada agama Allah yang benar)..." [Ali Imraan: 113].
Ketika aku berada di Paris, selain merujuk kes kesihatanku dengan para doktor, aku sempat melawat beberapa buah perpustakaan serta melihat dan memerhati gelagat masyarakat di sana. Aku perhatikan pergaulan dan hubungan sesama mereka. Sepanjang itu, aku mendapati wujudnya nilai kesenian sebuah tamadun, tabiat yang indah, jiwa yang lembut, kemesraan sebuah pertemuan, adab yang baik dengan yang lain, tona suara yang tenang, hidup yang kemas tersusun, janji yang ditepati dan ketertiban dalam urusan hidup seharian!
Lantas terlintas persoalan di benakku...
Bagaimana pula halnya dengan kita semua warga Arab?
Ibn Khaldun rahimahullah telah mendahuluiku dengan menyifatkan kita (bangsa Arab) dengan sikap perengus dan kasar.
Walaupun begitu, aku masih berbangga menjadi seorang Arab dek kerana Al-Quran itu berbahasa Arab dan Nabi Muhammad s.a.w juga seorang Arab.
Jika tidak kerana Wahyu itu yang telah mendidik dan mengasuh para pengikutnya, nescaya kita semua masih berada di takuk lama tatkala manusia menyembah berhala Hubal, Lata, Uzza dan Manat yang ketiga dan sekeliannya!
Namun, kita masih lagi punya jiwa yang kering, hambar dan keras mengikut kadar jauhnya kita dari mengamalkan Syariat yang suci.
Kita adalah masyarakat yang pemarah, bengis dan perongos...kecuali mereka yang dirahmati Allah (maka mereka bebas dari sikap itu).
Lihat sahaja sebahagian para masyaikh (guru) dan penuntut ilmu termasuk diriku. Kita kekeringan akhlak yang sempurna, punya nilai diri yang rendah. Terlalu kusam akhlaknya sehinggakan jika ditanya tentang sesuatu kepada sebahagian mereka menyambut persoalan itu dengan masam muka, berpaling dengan tiada menunjukkan minat dan penuh dengan sikap tidak endah.
Para petugas keamanan dari kalangan tentera misalnya. Mereka bersikap sangat kasar dan bengis ketika bertugas. Dengan pakaian seragam mereka itu, menaikkan lagi keangkuhan dan keegoan di khalayak awam.
Dari kalangan para suami pula, berlagak dan berani tidak bertempat. Bengis dan tegas, menakutkan dan menggerunkan bak singa tatkala berhadapan dengan para isteri. Tetapi bila di luar sana sangat lemah lembut, sopan dan mesra alam pula sifatnya!
Tidak ketinggalan juga para isteri. Sebahagiannya umpama kala jengking yang menyengat dan ular yang berbisa!
Begitu juga di kalangan para penjawat awam yang memikul amanah rakyat. Perwatakan mereka persis Namrud bin Kan'aan. Penuh takabbur dan sombong. Bila menyapa seringkali mereka berasa hebat. Tatkala duduk di khalayak ramai mereka seolah-olah bertambah mulia dan gah dengan jawatan yang dipegangnya.
Pegawai-pegawai polis seringkali berbicara dengan bahasa yang kesat, pedih dan menyakitkan.
Para ustaz dan guru sangat tawar dan hambar dengan para pelajar....
Sesungguhnya semua ini menyebabkan kita sangat perlu kepada perubahan. Kita berhajat kepada sebuah sekolah khusus (Maahad Tadrib Latihan) mendidik manusia tentang akhlak mulia.
Kita sangat berhajat kepada institusi yang mampu melahirkan para penjawat awam yang punya perwatakan penuh rahmat, kasih sayang, sopan santun dan tawadhuk.
Kita berhajat kepada sebuah markaz melatih para tentera bersopan dengan masyarakat awam.
Kita perlukan kolej khas dan bengkel yang mampu mengajar para suami dan isteri seni kehidupan berumahtangga.
Umat hari ini ternyata perlu kembali kepada perlaksanaan Syariat yang tuntas dan tepat agar dapat kita keluar dari belenggu kehambaran dan kekerasan jiwa yang jelas terlihat kusamnya di wajah dan pergaulan kita.
Di Negara-negara Arab seringkali kamu akan bertemu dengan masyarakatnya yang berwajah seolah-olah penuh debu dilitupi warna hitam dan gelap gelita kesan dari tekanan, sikap takabbur, bongkak, dongkol, bebal dan keluh kesah.
Kita sebenarnya telah menyempitkan diri kita sendiri, manusia dan kehidupan seluruhnya!
Kerana itu kita akan mendapati sikap pengguna jalanraya yang melanggar peraturan lalulintas, menjadi sebab kesesakan dan seringkali bertikam lidah, berbalah dan berkelahi sesama sendiri.
Keadaan dan tabiat ini telah dipersetujui akan sebabnya oleh teman-teman para pendakwah tatkala soalanku kepada mereka:
"Apakah puncanya semua ini?" Lalu jawab mereka :
الحضارة ترقق الطباع!
"Ketamadunan yang telah melembutkan tabiat kemanusiaan."
Berbeza halnya di sini (Perancis). Jika kita bertanyakan arah jalan kepada seorang warga Perancis, dia akan segera keluar dari kenderaannya dengan membawa sebuah peta menuju ke kereta kita. Setelah itu dia akan menerangkan semuanya dengan jelas sedang kita masih berada di kerusi pemandu di dalam kereta kita.
Tatkala kita berjalan di sebuah laluan, lalu hujan mulai turun. Anda akan mendapati seseorang akan membuka payung untuk melindungi kita dari terkena hujan.
Begitu juga misalnya ketika sedang berebut atau bersesak di hadapan pintu masuk hotel mahupun hospital, pasti akan ada insan yang memberi laluan diiringi kata-kata yang penuh sopan dan menyenangkan.
(Di Paris) Ku lihat banyak hadis-hadis Nabi s.a.w diamalkan dan direalisasikan. Erti dan kehormatan yang berbalas, bahasa yang sopan dan gaya hidup bertamaddun khasnya dalam aspek pergaulan dan perhubungan sesama manusia.
Sedangkan jika ingin dibandingkan dengan warga tanah Arab, ternyata berbeza. Jika sedang marah, pasti akan diselangi dengan kata-kata laknat, caci-maki, cercaan dan hinaan. Ke mana hilangnya manhaj Al-Quran yang mengajar kita dengan ayat- ayat seperti:
«وقل لعبادي يقولوا التي هي أحسن » ،
Maksudnya: {Dan katakanlah (wahai Muhammad) kepada hamba-hamba-Ku (yang beriman), supaya mereka berkata dengan kata-kata yang amat baik...}. [Al-Israa': 53].
« وإذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما » ،
Maksudnya: {Apabila orang-orang yang berkelakuan kurang adab, hadapkan kata-kata kepada mereka, mereka menjawab dengan perkataan yang selamat dari perkara yang tidak diingini.} [Al-Furqan: 63]
« فاصفح الصفح الجميل »
Maksudnya: {...serta layanlah mereka dengan cara yang elok.} [Al-Hijr: 85]
« ولا تصعّر خدّك للناس ولا تمش في الأرض مرحاً إن الله لا يحب كل مختال فخور، واقصد في مشيك واغضض من صوتك إن أنكر الأصوات لصوت الحمير»
Maksudnya: {Dan janganlah engkau memalingkan mukamu (kerana memandang rendah) kepada manusia, dan janganlah engkau berjalan di bumi dengan berlagak sombong; sesungguhnya Allah tidak suka kepada tiap-tiap orang yang sombong takbur, lagi membanggakan diri. Dan sederhanakanlah langkahmu semasa berjalan, juga rendahkanlah suaramu (semasa berkata-kata), sesungguhnya seburuk-buruk suara ialah suara keldai}. [Luqman: 18 -19].
Begitu juga sebagaimana di dalam Hadith:
وفي الحديث: « الراحمون يرحمهم الرحمن »
"Orang-orang yang mempunyai rahmat (kasih sayang) akan dirahmati dan disayangi Ar-Rahman." [HR: Abu Daud]
و « المسلم من سلم المسلمون من لسانه ويده »
"Seorang muslim itu adalah orang yang selamat orang Islam yang lain dari bahana lidah dan tangannya." [Muttafaq Alaih].
و « لا تباغضوا ولا تقاطعوا ولا تحاسدوا»
"Janganlah kamu bermusuh, janganlah berhasad dengki, jangan menjadi batu api, jangan memutuskan silaturrahim. Jadilah kamu semua hamba Allah yang bersaudara." [Muttafaq Alaih].
Kita punya Syariat yang bersifat Rabbani lagi penuh keberkatan namun sangat lemah perlaksanannya.
Telah berkata seorang cendiakawan India :
المرعى أخضر ولكن العنز مريضة
"Padang ragut subur tetapi malang kambingnya pula sakit."
Akhirnya aku bermohon agar sesiapa sahaja yang membaca risalahku ini perlu berusaha sedikit demi sedikit membuat perubahan sikap dan paradigma. Ubahlah sikap sesama masyarakat sekeliling, keluarga, manusia seluruhnya samada Islam atau lainnya.
Wajib atas kita memperbaiki hubungan dan meningkatkan kualiti pergaulan dengan manusia...kerana kitalah umat terbaik yang dilahirkan untuk manusia...
Alihbahasa: Abu Fatih Al-Mubaraki.
Dibaca oleh: Abu Anas Madani.
Pondok Sungai Durian.
Tarikh: 3 Muharram 1435H – 7/11/2013.