Tâm lý nhược tiểu cần loại bỏ ngay
Hôm trước, có viết một stt “Người Tàu có đáng sợ?”, kèm theo đó có nói cha ông chúng ta cũng thuộc dạng hung hãn khiến cả Đông Nam Á khiếp sợ, nhân khá nhiều gạch đá…
Giờ có thời gian, ngồi tổng hợp lại, để anh chị em có cái nhìn khái quát, nhân vụ kỷ niệm ngày Trung Quốc đánh Việt Nam 1979.
Tâm lý nhược tiểu của người Việt, có lẽ ăn vào gen rồi. Là nước bé, ở cạnh thằng to, lúc nào cũng sợ bị xâm lược, sợ bị Hán hóa, nên sinh ta cái tính đó. Nhược tiểu ở đây, là tâm lý nghĩ mình nhỏ nên phải xung lên, giãy nảy lên, kêu gào to lên, cảnh giác kỹ thêm, hét lên thật to… nhưng ẩn sâu xa là nỗi sợ hãi, là cái gan chuột nhắt.
Cái này, ngoài do các biến cố lịch sử, thì có lẽ, nó còn do cách giáo dục, đặc biệt là truyền thông của lịch sử.
Cái sai lầm của cha ông ta, cho đến tận ngày nay, là rót vào não chúng ta cái tính cách người Việt: Hiền lành, thật thà, chăm chỉ, yêu chuộng hòa bình… Trong sử sách giảng dạy, hầu như chỉ nhắc đến cuộc chiến chống xâm lược của ngoại bang, ca ngợi sự chịu đựng, chống đỡ lại quân thù, thổi bùng lên ngọn lửa đại đoàn kết dân tộc cùng khởi nghĩa chống ách nô lệ…. Mấy ngàn năm toàn thấy khởi nghĩa chống lại ách nô lệ. Lịch sử bỏ hết những cuộc xâm lăng, mở rộng bờ cõi… Ghi sử kiểu đó, là biến mịa nó dân tộc này thành… nô lệ. Mấy ngàn năm chỉ chăm chỉ thoát kiếp nô lệ. Một đất nước mang tâm lý nô lệ và nhược tiểu thì chỉ có nhục muôn kiếp.
Xem lại lịch sử các quốc gia hùng cường nhất thế giới, thì thấy, những nước mạnh mẽ, là những nước chỉ có đi xâm lược, mở rộng bờ cõi, cương thổ: Mỹ, Pháp, Đức, Nhật, Tàu… Xem lại lịch sử Đại Việt, toàn thấy cảnh bị xâm lược. Một đất nước hiền lành, chỉ thấy bị xâm lược, thì rồi cũng sẽ bị xâm lược mà thôi. Đất nước thì cũng chẳng khác gì bộ tộc, bộ lạc, thằng nào mạnh thì thắng, yếu với hèn thì chỉ có die. Đó là quy luật chọn lọc tự nhiên của vũ trụ rồi.
Cái này có lẽ phải xem xét lại giới. Loài người, từ khi còn là vượn mới tiến hóa, đã sẵn có phân chia giới. Con đực làm nhiệm vụ đi săn, nên phải mạnh mẽ, gánh vác ko chỉ vượn cái, vượn con, mà cả đàn vượn. Con đực có sức mạnh, nên xông pha, chả sợ gì sất. Thế mới săn được mồi, đánh đuổi được vượn đực khác, mở rộng không gian sinh tồn. Con cái thì yếu đuối lắm, nên chỉ hái lượm, loanh quanh chăm con, gặp gỡ kết nối với nhau, quây quần với nhau để nhỡ có kẻ thù còn chống đỡ được… Cái tâm lý yếu đuối ấy, nó lặn vào gen đến tận bây giờ, sinh ra giới. Ngẫm lại, thấy người Việt cũng vậy, tâm lý chung cơ bản yếu đuối, tự ti, có khi còn hay khóc… Thật là một tính cách rặt đàn bà con trẻ.
Như stt trước thống kê, trong 1.100 năm lập quốc, bọn Tàu thực sự chỉ xâm lược một cách toàn diện và quy mô Đại Việt có 3 lần. Đó là Đại Việt - Tống, Đại Việt - Minh, Đại Việt – Thanh. Cuộc chiến Biên giới 1979 giới hạn quy mô, ko đáng để thống kê. Vụ nhà Trần 3 lần oánh đã đời là với Nguyên Mông chứ ko phải Tàu. Tính kỹ ra thì Mãn Thanh xâm lược Việt cũng ko phải bọn Hán. Chỉ có vậy thôi. Và tất nhiên, hào hùng thay, những cuộc xâm lược đó, đều bị Đại Việt táng cho sấp mặt.
Giờ, quay lại chuyện Đại Việt chúng ta xưng hùng xưng bá thế nào nhé.
Đầu tiên phải kể đến vua Lê Đại Hành: Năm 996, hơn 100 chiến thuyền của Đại Cồ Việt vượt biên giới nước Tống đánh vào Khâm Châu. Vua Tống được tin sai sứ giả mang chiếu thư và đai ngọc sang ban cho vua Lê Đại Hành để xin lui binh. Đấy, bố phải xin con.
Cũng năm đó, quân Đại Cồ Việt nổi hứng tiến đánh Ung Châu của nhà Tống. Đại Việt Sử Ký Toàn Thư có chép rằng: “Mùa hạ năm ấy, châu Tô Mậu nước ta lại đem 5 nghìn hương bình xâm lược Ung Châu nước Tống”.
Nhà Lý cũng rất tích cực xâm lược Tàu: Năm 1022 Lý Thái Tổ sai Dực Thánh Vương đánh sâu vào đất nhà Tống, đến trấn Như Hồng, quân nhà Lý phá hủy kho tàng rồi rút về.
Năm 1052 thủ lĩnh Nùng Trí Cao tiến đánh và chiếm được 8 châu thuộc Quảng Đông và Quảng Tây ngày nay. Nên nhớ, một châu của Tàu nó to bằng cả đồng bằng bắc bộ. Tính ra, diện tích mà cụ Nùng xâm lược to gấp 10 lần Đại Việt khi đó.
Để trả thù, năm 1054, vua Tống dấy quân xâm lược Đại Việt. Vua Lý Thánh Tông không những đánh bại nhà Tống, mà còn đánh luôn sang đất Tống cho bõ ghét. Sự kiện này Đại Việt Sử ký Toàn thư có ghi lại rằng: “Đánh Khâm Châu nước Tống, khoe binh uy rồi về, vì ghét nhà Tống phản phúc”. Các sách sử của Trung Quốc có ghi chép lại: Vua Lý đã chiếm các động Cổ Vạn, Tư Lẩm và Chiêm Lăng, giết quan nhà Tống là Lý Duy Tân, bắt nhiều quân Tống nhưng vẫn không lui binh. Vua Tống và các quan lộ Quảng Tây phải ra dụ cấm Tiêu Chú gây sự với Đại Việt, rồi vua Lý mới rút quân về.
Năm 1060, vua Lý Thánh Tông sai Thân Thiệu Thái đánh sang Tống chiếm hết vùng Quảng Đông, diện tích to gấp vài lần Đại Việt. Vua Tống phải sai người sang Đại Việt để nghị hòa, mong quân Việt rút về nước và hứa sẽ không xâm phạm biên giới nữa.
Năm 1072, vua Lý Thánh Tông qua đời, vua Lý Nhân Tông lên ngôi mới 7 tuổi, nhà Tống nhân cơ hội này huy động 60 vạn cấm binh thiện chiến thôn tính Đại Việt. Biết ý đồ của Tống, và thấy ngứa mắt quá, Lý Thường Kiệt đem binh sang xâm lược luôn cả Châu Ung và Châu Khâm, tức Quảng Đông bây giờ, tổng số địa giới to bằng 10 lần Đại Việt. Trận công thành Ung Châu 40 ngày, giết không biết bao nhiêu tướng giặc, nếu chép lại, thì hùng tráng không kém gì các trận trong Tam Quốc. Trận đó, thực sự long trời lở đất, tát vỗ mặt thiên triều. Tiếc rằng, sử ta toàn bỏ các đoạn xâm lược nước khác, hoặc ghi chép rất ngắn, rồi giải thích là “phản kích tự vệ”.
Đời nhà Trần: Đầu năm 1241, vua Trần Thái Tông sai tướng Phạm Kính Ân mang quân sang tận đất Tống giết hết mấy ông vua con xưng vương quấy phá đất Việt. Đến cuối năm ấy, vua Trần Thái Tông hứng chí dẫn quân đánh thẳng đến Khâm Châu, Liêm Châu.
Năm 1266, vua Trần Thánh Tông lên ngôi thay vua cha, cũng thể hiện đẳng cấp bằng cách dẫn thủy binh tiến đánh đến tận núi Ô Lôi thuộc Quảng Đông ngày nay. Cũng nhờ vụ xâm lược Tàu này, mà biết âm mưu quân Nguyên chuẩn bị xâm lược Đại Việt. Và tiếp theo, 3 lần làm thịt Nguyên Mông ở đất Đại Việt thì ai cũng rõ rồi. Nhưng, sử lại không chịu chép, sau khi làm thịt 50 vạn đại quân Nguyên, khiến Thoát Hoan phải chui ống đồng chạy trốn, quân Đại Việt đã vượt biên giới đánh chiếm đến tận châu U Minh.
Năm 1313, vua Trần Anh Tông cũng cho 3 vạn tinh binh vượt biên đánh đến Vân Động, Trấn Yên, Lôi Động, Tri Động, Quy Thuận và Dưỡng Lợi, tức là xâm lược cỡ một nửa Quảng Đông và Quảng Tây bây giờ. Xâm lược xong, nhà Nguyên viết thư có ý trách, vua Anh Tông mới giả lại đất.
Thời Hậu Lê thì quân Đại Việt có vẻ kém hung hãn hơn, khi chỉ đánh loanh quan biên giới: Năm 1479, vua Lê Thánh Tông đánh sang Vân Nam, dựng căn cứ ở Mông Tự bây giờ. Nhà Minh phải thương lượng với chịu rút quân. Năm 1480, tức một năm sau, vua Lê lại sai các tướng đánh chiếm Ôn Châu, Ban Đông. Thực ra, vua Lê đánh không sâu, là để diễu võ dương oai, dằn mặt nhà Minh không được can thiệp khi ông tiến quân xâm lược các nước khác.
Đấy là các vụ đánh thiên triều, khiến các thành trì phía nam Tàu mấy trăm năm khốn đốn thiệt hại mạng người không kể xiết. Còn, các nước phía Nam và phía Đông thì cả ngàn năm là chư hầu của Đại Việt. Dù Đại Việt là chư hầu cho Tàu, nhưng lại có mấy chư hầu phía dưới. Tất cả các quốc gia phía dưới, có ai dám xưng Hoàng đế, mặc long bào ngang cơ thiên triều Tàu như các vua Đại Việt đâu.
Nổi bật trong số các quốc gia bị xóa tên, Chăm Pa là quốc gia cực thịnh, có nền văn hóa rực rỡ, kinh tế thuộc dạng giàu có bậc nhất Đông Nam á, đã bị Đại Việt tiêu diệt.
Lời Lý và Trần, Đại Việt hùng mạnh, liên tục xâm lược Chăm Pa, bắt vương triều này cống nạp đủ các thứ, ngoài châu báu thì cả gái đẹp, nghệ nhân… Hai nước lúc lên voi xuống chó, đều gây hấn với nhau. Thằng Chăm mạnh thì xâm lược Đại Việt mục đích đòi đất, còn lúc Đại Việt mạnh thì xâm lược Chăm để chiếm đất. Nhưng về cơ bản, cứ sau mỗi trận đánh, bờ cõi Đại Việt lại dài thêm về phương Nam. Thời nay máy bay thì nhanh, chứ xưa các cụ đi bộ với cưỡi ngựa thì rạc cẳng.
Tinh thần hiếu chiến của vua Lê Thánh Tông thể hiện qua cuốn Bình Chiêm sách mà ông đã soạn. Đưa ra chiến lược xong, ông huy động 25 vạn quân xâm lược Chiêm thành, mặc kệ nhà Minh đe dọa. Bình định xong, ông xẻo mất nửa nước này gộp vào Đại Việt. Phần còn lại chia thành 3 nước, bổ nhiệm vua. Với trò xâm lược này, nước Chăm Pa không bao giờ phục hồi lại được nữa và hoàn toàn biến thành chư hầu của Đại Việt. Có tài liệu chép rằng, nhiều cuộc xâm lăng, còn biểu dương bằng tiền mặt cho binh sĩ khi cắt đầu được nhiều người Chăm.
Với việc chia nhỏ các quốc gia phía Nam, đến đời sau thì các vua con Đại Việt dễ dàng trong việc bình định và xâm lược. Hễ cầm quân xâm lược là thắng lợi, là chiếm được đất, bất kể các quốc gia phía dưới đều là chư hầu của Tàu quốc.
Đến thời Nguyễn thì lãnh thổ Đại Việt liên tục được mở rộng nhờ các cuộc xâm lăng. Nhờ vua Lê chia nhỏ các quốc gia, mà chúa Nguyễn như hổ báo, thích chiếm chỗ nào là ăn chỗ đó. Cuối cùng, ông làm thịt luôn vài quốc gia, mở lãnh thổ đến tận Cà Mau. Giờ ngồi đọc lịch sử, xác lập lại vùng đất với các quốc gia, thì thấy có đến chục vương quốc bị chúa Nguyễn xóa sổ khỏi bản đồ thế giới, gồm các quốc gia ở Nam Trung Bộ, Tây Nguyên, Tây Nam Bộ, Nam Bộ. Bọn Xiêm La (Thái Lan) sợ bị xâm lược, đã kéo quân xuống đánh, thì 25 hay 30 vạn lính Thái bị diệt sạch. Không chỉ mở rộng quốc gia thời bấy giờ lên con số gần 600.000km2 (gần gấp đôi bây giờ), mà ông còn chiếm hầu hết các đảo ở Biển Đông, đem lính ra cả Hoàng Sa, Trường Sa để xác lập lãnh thổ gần triệu km2 mặt nước biển. Ngẫm lại, đúng là vãi chưởng với các chúa đời Nguyễn. Công trạng nhà Nguyễn là vô bờ bến.
Tiếc rằng, mấy thằng Pháp lợn mò sang sớm quá, rồi cắt mịa đất giả lại cho Lào với Cam, nếu không, đất Việt không eo hẹp mỏng manh như bây giờ.
Nhắc đến chuyện xâm lược các chư hầu, cũng không thể không nhắc đến vua Lê Thánh Tông, vị vua nếu viết lại sử thì thực sự quá vĩ đại. Năm 1478, lúc mới 34 tuổi, vua Lê đã có một cuộc chinh phạt khiến cả Đông Nam Á sợ hãi, thiên triều máu dồn lên não, đó là dẫn 23 vạn quân làm gỏi cùng lúc 4 quốc gia gồm Bồn Man, Lão Qua (là Lào bây giờ) và Lan Na, Bát Bách Tức Phụ (Thái Lan ngày nay). Đại quân đã đánh tận sang Miến Điện. Công cuộc chinh chiến đó thảm sát không biết bao nhiêu triều đại, quân dân, khiến lịch sử những nước này vẫn còn sợ hãi. Bình định xong, thì tất nhiên đặt lại phiên hiệu, đặt lệ triều cống, rồi mới rút về. Trận xâm lăng viễn chinh đó đã biến Đại Việt thành thiên triều thực sự, là cường quốc bán đảo Trung Ấn. Hài ở chỗ, nhà Minh cay cú vì vua Lê xâm lược 4 chư hầu, nên định dụng binh tiến sang Đại Việt, nhưng chưa kịp thực hiện ý đồ thì ông xua quân sang Trung Quốc đánh luôn 2 trận liên tiếp, vài trận rải rác khiến vua Minh phải xuống nước cầu hoà. Thật là vãi chưởng với vua Việt.
Tóm cái váy lại cho dễ hiểu: Thời cụ Đinh lập quốc, Đại Việt chỉ chỉ là một quốc gia bé tí xíu, gồm đồng bằng Bắc Bộ và rẻo đất mỏng manh kéo dài đến Thanh Nghệ Tĩnh. Cha ông ta rất hiền lành, không tiến đánh đến Bắc Kinh, mà chỉ tiêu diệt vài “quốc gia” ở Tây Bắc, mới có được các tỉnh Đông Bắc, Tây Bắc như bây giờ cho anh em đi phượt. Đất đai vẫn nhỏ quá, nên làm thịt thêm vài quốc gia nữa ở phương Nam, mới có chỗ cho chúng ta đi chơi miệt vườn, uống café Võng, mới có những vườn cà phê bát ngát nơi đất đỏ bazan. Nếu, giả sử “nếu” thôi, bọn Pháp không vẽ lại sơ đồ, thì có thể giờ này, chúng ta chếch in, seo phi ở Băng Cốc, Phờ nôm pênh, Viêng Chăn, chắc gì đã cần thò cái hộ chiếu làm thủ tục.
Lịch sử ông cha chúng ta hào hùng như vậy đấy, Tàu thì không xâm lược, đồng hóa nổi, trong khi đánh chiếm xâm lược hung hãn khắp nơi, thực là những anh tài kinh bang tế thế. Ấy thế mà, con cháu chúng ta, lại mang tâm lý của kẻ nhược tiểu, nô lệ, ngàn năm bị xâm lược và lúc nào cũng sợ hãi với nỗi sợ bị xâm lược.
Chú thích ảnh: Tác giả chếch in với anh Tào Tháo ở bảo tàng của anh ý ở An Huy - Tàu.
同時也有4部Youtube影片,追蹤數超過331萬的網紅Khoa Pug,也在其Youtube影片中提到,Khoa Pug Mua Siêu Xe Để Xuyên 50 Tiểu Bang Ở Mỹ! - Yêu Cầu Gặp Saleman Mỹ Nói Tiếng Việt Mới Mua! - Fanpage : https://www.facebook.com/khoapugoffical/...
ko bang nam em 在 Lạc Facebook 的精選貼文
NGƯỜI VIỆT ĐI LẠC 5800 km SANG PAKISTAN
Vào tháng 12/2013, tờ báo Dawn.com của Pakistan đưa tin một người đàn ông đã bị cảnh sát Pakistan bắt giữ do đi vào lãnh thổ nước này. Phải đến hơn 10 ngày sau, người đàn ông trên mới bắt đầu nói chuyện nhưng bằng một thứ tiếng kỳ lạ khiến cảnh sát ở đây không thể hiểu được.
Với mong muốn giúp người này tìm được gia đình, đồn cảnh sát thị trấn Athmuqam, Pakistan đã đăng tải 1 đoạn clip đặc biệt để anh này nói bằng thứ tiếng của mình. Sau đó, nhân vật bí ẩn đã được xác định là Vừ Già Pó, một người dân tộc H’Mông, ở xã Khâu Vai, H.Mèo Vạc, tỉnh Hà Giang của Việt Nam.
Trong video, Vừ Già Pó cho biết: Cách đây 2 năm, anh đã rời khỏi địa phương để sang Trung Quốc làm thuê. Sau đó đi lạc sang Pakistan.
Trở về nhà trong vòng tay của người thân, người đàn ông sinh năm 1977 này kể lại câu chuyện đầy ly kỳ về hành trình lưu lạc của mình.
Anh kể rằng a và bạn bè đi chui sang Quảng Tây Trung Quốc làm thuê ngày 30/4/2012, bị ngược đãi điều kiện làm việc khổ cực nên bỏ trốn cùng bạn với suy nghĩ đi về hướng Tây nơi Mặt Trời lặn là sẽ về VN và rời xa địa ngục TQ. A đi mãi,lại lạc bạn không đồ ăn, chỉ một bộ quần áo không giấy tờ tùy thân,ko tiền bạc, không ngoại ngữ hay smartphone. Đói quá thì ăn hoa quả hay cây dọc đường, đôi khi xin ăn trên đường đi.
Trong hành trình đi lạc sang Pakistan, Pó nhớ nhất quãng thời gian vượt qua một dãy núi phủ đầy tuyết trắng xóa, ngay cả bản thân anh cũng không thể nhớ nổi mình đã mất bao nhiêu ngày để chinh phục nó. “Tôi không biết đi về đâu, cứ hướng mặt trời lặn mà đi thôi, cả mấy tháng trời vẫn mặc một bộ quần áo, đến khi nào thấy nó bốc mùi quá thì cởi ra tắm giặt rồi treo lên, khô lại mặc vào và tiếp tục cuộc hành trình”, anh Pó kể lại.
Trong cuộc chinh chiến với thiên nhiên, Pó đã vượt qua không biết bao nhiêu nỗi sợ, sự hiểm nguy.
Pó bảo, quãng thời gian vượt dãy Himalaya hùng vĩ, nhiều hôm anh phải ngủ trong rừng bởi ở đó không hề có ngôi nhà nào. Khi màn đêm buông xuống, anh lại tìm một nơi khô thoáng trong rừng để ở, có những đêm lạnh thấu xương thì nhóm lửa lên sưởi.
Pó nhớ những ngày tháng vượt dãy Himalaya thật kinh hoàng. Anh kể, nhiều hôm bị vắt cắn, muỗi đốt phải thức cả đêm. Có khi đang nằm ngủ nghe thấy tiếng thú rừng đi về phía mình, sợ quá, anh phải nhảy tót lên một cây to để trú ẩn cho đến khi con thú biến mất.
Pó còn nhớ những ngày đi dọc theo con đường mòn dưới chân núi Himalaya mà anh khát nước đến khô cổ, hễ gặp vũng bùn là anh lại vội vàng lao tới dùng tay bốc nước lên uống như con trâu bỏ khát mấy ngày. Con đường chạy dưới chân núi Himalaya trống hoắc không một bóng người, có đói cũng phải cố gắng chịu. Hôm may mắn gặp được vườn xoài, vườn cam của người dân trồng thì vào trộm để ăn cho đỡ đói. Có ngày anh đói lả, đi dọc đường gặp quả nào là bứt quả đó ăn, bất chấp loại quả đó có độc hay không vì Pó nghĩ, đằng nào rồi cũng sẽ chết.
Đi mãi rồi a bị lực lượng quân báo Pakistan (Military Intelligence) bắt trong lúc đang lơ ngơ xâm nhập Pakistan ở khu vực được coi là điểm nóng trong tranh chấp biên giới 2 nước Ấn Độ và Pakistan là bang Jamu & Kashmir nơi này nổi tiếng với an ninh nghiêm ngặt canh gác, sau đó quân báo Pakistan bàn giao anh cho cơ quan chống tội phạm ở Muzaffarabad anh bị nhốt trong tù va bị tra tấn, lúc này nhìn tờ lịch a mới biết mình rời TQ đã được một năm.
Anh bị bỏ đói đánh đập đủ kiểu anh chán nản định dùng thuốc chuột tự tử may có bạn tù ngăn lại. Và nhiều lần tự tử khác không thành.
Do anh không nói dc ngoại ngữ,lại nói thứ tiếng khó hiểu nên không ai biết anh đến từ đâu dù phía Pakistan có cho vài người Trung Quốc và Hàn Quốc đang làm ở đó đến nói chuyện cùng anh.
Không khai thác được gì từ anh họ gửi anh về đồn cảnh sát thị trấn nhỏ Athmuqam vùng Neelum cách đó 75 km về phía bắc, nơi gần với biên giới chỗ anh bị Lực lượng Quân báo Pakistan bắt được vào trung tuần tháng 11.2013.
Ở đồn cảnh sát anh ko bị giam giữ và còn được ăn 3 bữa một ngày, dc mua áo ấm và tự do đi lại do họ xác định anh chỉ vô tình đi lạc vào Pakistan.
May mắn đến với anh khi ông
Mukhtar Qureshi, nhân viên của Tổ chức Trăng lưỡi liềm đỏ địa phương đến đồn cảnh sát. Ông mở mạng internet, tìm hình ảnh cờ và tiền giấy của những nước châu Á và cho anh xem. Khi nhìn thấy ảnh cờ và tiền Việt Nam trên màn hình, “Anh ta rất phấn khích và hạnh phúc. Anh ta nói gì đó và ra dấu hiệu để nói rằng: những thứ này của tôi” - ông Mukhtar cho biết
Mấy hôm sau, ông Mukhtar Qureshi đã viết thư, thông báo đến Đại sứ quán Việt Nam tại Islamabad về câu chuyện của anh. Bức thư gửi ngày 7/1/2014.
Phía VN đã liên hệ và xác minh nhân thân anh Pó và làm các thủ tục cũng như tác động để đưa a về VN sớm nhất. Nhưng Pakistan là một liên bang, luật pháp khác nhau giữa các bang nhất là vùng nhạy cảm như bang Kashmir anh là một người đột nhập trái phép.
Sau nhiều nỗ lực thì phía Pakistan cũng cho a hồi hương và quá cảnh ở Băng Cốc Thái lan rồi về Nội bài. Anh đoàn tụ với gia đình vào ngày 11.5 năm 2014. Vợ và người thân của anh ko tin anh còn sống trở về. Nhìn vào quãng đường anh đi khó khăn anh gặp thì sự trở về của anh là kỳ tích.
P/s. Phóng sự về anh Pó rất dài, lên đến 5-6 kỳ trên các trang báo điện tử nên mình tóm tắt lại cho anh em dễ đọc. Một số tình tiết được rút gọn. 2 trang tin mà mình trích nguồn là Thanh niên và 24h.com.vn (trích lại từ trang khampha.vn) cho ra nội dung cũng khác nhau một chút có thể do cách phóng viên đặt câu hỏi.
© Thanh niên.vn,24h.com.vn
Thấy hay quá nên mượn bài viết của bạn Lê Mạnh Hùng trên group “Maybe you missed this f***ing news” :))
ko bang nam em 在 Phạm Dương Ngọc Vlog Facebook 的最讚貼文
Vì sao người Việt mang tâm lý “nhược tiểu”?
Mấy ngày nay, mạng xã hội lại rộ lên thông tin bọn Tàu lập đơn vị hành chính ở Trường Sa, Hoàng Sa. Trong cảnh đại dịch, phản ứng của dân chúng bị loãng đáng kể, ko gay gắt như những lần trước.
Quả thực, sống cạnh thằng Tàu to xác hay lấy thịt đè người, rất là khó chịu. Nó sẽ còn gây hấn nhiều nữa, đến mức nào đó, chúng ta coi như điều hiển nhiên, hoặc nản ko còn muốn phản ứng nữa thì rất nguy hiểm.
Tuy nhiên, bản thân tôi tin rằng, chính phủ Việt Nam sẽ không lùi bước trước bọn Tàu. Nhìn lại cuộc chiến biên giới 79-88, chúng ta dù đổ xương máu thế nào, cũng quyết giữ từng hòn đá, mẩu đất, thì đủ biết chúng ta quyết tâm thế nào.
Tuy nhiên, ngẫm lại tính nết người Việt gần đây, càng ngày càng mang nhiều nỗi sợ hãi mơ hồ, nhất là nỗi sợ bị xâm lược.
Nhược tiểu hoá
Tâm lý nhược tiểu của người Việt, có lẽ ăn vào gen rồi. Là nước bé, ở cạnh thằng to, lúc nào cũng sợ bị xâm lược, sợ bị Hán hóa, nên sinh ta cái tính đó. Nhược tiểu ở đây, là tâm lý nghĩ mình nhỏ nên phải xung lên, giãy nảy lên, kêu gào to lên, cảnh giác kỹ thêm, hét lên thật to… nhưng ẩn sâu xa là nỗi sợ hãi, là cái gan chuột nhắt.
Có lần sang Tàu, khi nói về Biển Đông, mình lại cáu lên. Chúng nó chỉ cười. Con bé phiên dịch bảo “Chúng mày mang tâm lý nhược tiểu nên hay cáu!”. Ngẫm ra, thấy cay mũi, mà xấu hổ. Mình như đứa trẻ yếm thế giẫy lên.
Cái tính này, ngoài do các biến cố lịch sử, thì có lẽ, nó còn do cách giáo dục, đặc biệt là truyền thông của lịch sử nhiều thập kỷ.
Cái sai lầm của cha ông ta, cho đến tận ngày nay, là rót vào não chúng ta cái tính cách người Việt: Hiền lành, thật thà, chăm chỉ, yêu chuộng hòa bình… Trong sử sách giảng dạy, hầu như chỉ nhắc đến cuộc chiến chống xâm lược của ngoại bang, ca ngợi sự chịu đựng, chống đỡ lại quân thù, thổi bùng lên ngọn lửa đại đoàn kết dân tộc cùng khởi nghĩa chống ách nô lệ…. Mấy ngàn năm toàn thấy khởi nghĩa chống lại ách nô lệ. Lịch sử bỏ hết những cuộc xâm lăng, mở rộng bờ cõi… Ghi sử kiểu đó, là biến mịa nó dân tộc này thành… nô lệ. Mấy ngàn năm chỉ chăm chỉ thoát kiếp nô lệ. Một đất nước mang tâm lý nô lệ và nhược tiểu thì chỉ có nhục muôn kiếp.
Xem lại lịch sử các quốc gia hùng cường nhất thế giới, thì thấy, những nước mạnh mẽ, là những nước chỉ có đi xâm lược, mở rộng bờ cõi, cương thổ: Mỹ, Pháp, Đức, Nhật, Tàu… Xem lại lịch sử Đại Việt, toàn thấy cảnh bị xâm lược. Một đất nước hiền lành, chỉ thấy bị xâm lược, thì rồi cũng sẽ bị xâm lược mà thôi. Đất nước thì cũng chẳng khác gì bộ tộc, bộ lạc, thằng nào mạnh thì thắng, yếu với hèn thì chỉ có chết, bị xoá xổ. Đó là quy luật chọn lọc tự nhiên của vũ trụ rồi.
Cái này có lẽ phải xem xét lại giới. Loài người, từ khi còn là vượn mới tiến hóa, đã sẵn có phân chia giới. Con đực làm nhiệm vụ đi săn, nên phải mạnh mẽ, gánh vác ko chỉ vượn cái, vượn con, mà cả đàn vượn. Con đực có sức mạnh, nên xông pha, chả sợ gì sất. Thế mới săn được mồi, đánh đuổi được vượn đực khác, mở rộng không gian sinh tồn. Con cái thì yếu đuối lắm, nên chỉ hái lượm, loanh quanh chăm con, gặp gỡ kết nối với nhau, quây quần với nhau để nhỡ có kẻ thù còn chống đỡ được… Cái tâm lý yếu đuối ấy, nó lặn vào gen đến tận bây giờ, sinh ra giới. Ngẫm lại, thấy người Việt cũng vậy, tâm lý chung cơ bản yếu đuối, tự ti, có khi còn hay khóc… Thật là một tính cách rặt đàn bà con trẻ.
Dân tộc hung hãn, sợ gì bọn Tàu?
Ngẫm lại, trong 1.100 năm lập quốc, bọn Tàu thực sự chỉ xâm lược một cách toàn diện và quy mô Đại Việt có 3 lần. Đó là Đại Việt - Tống, Đại Việt - Minh, Đại Việt – Thanh. Cuộc chiến Biên giới 1979 giới hạn quy mô, ko đáng để thống kê. Vụ nhà Trần 3 lần oánh đã đời là với Nguyên Mông chứ ko phải Tàu. Tính kỹ ra thì Mãn Thanh xâm lược Việt cũng ko phải bọn Hán. Chỉ có vậy thôi. Và tất nhiên, hào hùng thay, những cuộc xâm lược đó, đều bị Đại Việt táng cho sấp mặt.
Giờ, quay lại chuyện Đại Việt chúng ta xưng hùng xưng bá thế nào nhé.
Đầu tiên phải kể đến vua Lê Đại Hành: Năm 996, hơn 100 chiến thuyền của Đại Cồ Việt vượt biên giới nước Tống đánh vào Khâm Châu. Vua Tống được tin sai sứ giả mang chiếu thư và đai ngọc sang ban cho vua Lê Đại Hành để xin lui binh. Đấy, bố phải xin con.
Cũng năm đó, quân Đại Cồ Việt nổi hứng tiến đánh Ung Châu của nhà Tống. Đại Việt Sử Ký Toàn Thư có chép rằng: “Mùa hạ năm ấy, châu Tô Mậu nước ta lại đem 5 nghìn hương bình xâm lược Ung Châu nước Tống”.
Nhà Lý cũng rất tích cực xâm lược Tàu: Năm 1022 Lý Thái Tổ sai Dực Thánh Vương đánh sâu vào đất nhà Tống, đến trấn Như Hồng, quân nhà Lý phá hủy kho tàng rồi rút về.
Năm 1052 thủ lĩnh Nùng Trí Cao tiến đánh và chiếm được 8 châu thuộc Quảng Đông và Quảng Tây ngày nay. Nên nhớ, một châu của Tàu nó to bằng cả đồng bằng bắc bộ. Tính ra, diện tích mà cụ Nùng xâm lược to gấp 10 lần Đại Việt khi đó.
Để trả thù, năm 1054, vua Tống dấy quân xâm lược Đại Việt. Vua Lý Thánh Tông không những đánh bại nhà Tống, mà còn đánh luôn sang đất Tống cho bõ ghét. Sự kiện này Đại Việt Sử ký Toàn thư có ghi lại rằng: “Đánh Khâm Châu nước Tống, khoe binh uy rồi về, vì ghét nhà Tống phản phúc”. Các sách sử của Trung Quốc có ghi chép lại: Vua Lý đã chiếm các động Cổ Vạn, Tư Lẩm và Chiêm Lăng, giết quan nhà Tống là Lý Duy Tân, bắt nhiều quân Tống nhưng vẫn không lui binh. Vua Tống và các quan lộ Quảng Tây phải ra dụ cấm Tiêu Chú gây sự với Đại Việt, rồi vua Lý mới rút quân về.
Năm 1060, vua Lý Thánh Tông sai Thân Thiệu Thái đánh sang Tống chiếm hết vùng Quảng Đông, diện tích to gấp vài lần Đại Việt. Vua Tống phải sai người sang Đại Việt để nghị hòa, mong quân Việt rút về nước và hứa sẽ không xâm phạm biên giới nữa.
Năm 1072, vua Lý Thánh Tông qua đời, vua Lý Nhân Tông lên ngôi mới 7 tuổi, nhà Tống nhân cơ hội này huy động 60 vạn cấm binh thiện chiến thôn tính Đại Việt. Biết ý đồ của Tống, và thấy ngứa mắt quá, Lý Thường Kiệt đem binh sang xâm lược luôn cả Châu Ung và Châu Khâm, tức Quảng Đông bây giờ, tổng số địa giới to bằng 10 lần Đại Việt. Trận công thành Ung Châu 40 ngày, giết không biết bao nhiêu tướng giặc, nếu chép lại, thì hùng tráng không kém gì các trận trong Tam Quốc. Trận đó, thực sự long trời lở đất, tát vỗ mặt thiên triều. Tiếc rằng, sử ta toàn bỏ các đoạn xâm lược nước khác, hoặc ghi chép rất ngắn, rồi giải thích là “phản kích tự vệ”.
Đời nhà Trần: Đầu năm 1241, vua Trần Thái Tông sai tướng Phạm Kính Ân mang quân sang tận đất Tống giết hết mấy ông vua con xưng vương quấy phá đất Việt. Đến cuối năm ấy, vua Trần Thái Tông hứng chí dẫn quân đánh thẳng đến Khâm Châu, Liêm Châu.
Năm 1266, vua Trần Thánh Tông lên ngôi thay vua cha, cũng thể hiện đẳng cấp bằng cách dẫn thủy binh tiến đánh đến tận núi Ô Lôi thuộc Quảng Đông ngày nay. Cũng nhờ vụ xâm lược Tàu này, mà biết âm mưu quân Nguyên chuẩn bị xâm lược Đại Việt. Và tiếp theo, 3 lần làm thịt Nguyên Mông ở đất Đại Việt thì ai cũng rõ rồi. Nhưng, sử lại không chịu chép, sau khi làm thịt 50 vạn đại quân Nguyên, khiến Thoát Hoan phải chui ống đồng chạy trốn, quân Đại Việt đã vượt biên giới đánh chiếm đến tận châu U Minh.
Năm 1313, vua Trần Anh Tông cũng cho 3 vạn tinh binh vượt biên đánh đến Vân Động, Trấn Yên, Lôi Động, Tri Động, Quy Thuận và Dưỡng Lợi, tức là xâm lược cỡ một nửa Quảng Đông và Quảng Tây bây giờ. Xâm lược xong, nhà Nguyên viết thư có ý trách, vua Anh Tông mới giả lại đất.
Thời Hậu Lê thì quân Đại Việt có vẻ kém hung hãn hơn, khi chỉ đánh loanh quan biên giới: Năm 1479, vua Lê Thánh Tông đánh sang Vân Nam, dựng căn cứ ở Mông Tự bây giờ. Nhà Minh phải thương lượng với chịu rút quân. Năm 1480, tức một năm sau, vua Lê lại sai các tướng đánh chiếm Ôn Châu, Ban Đông. Thực ra, vua Lê đánh không sâu, là để diễu võ dương oai, dằn mặt nhà Minh không được can thiệp khi ông tiến quân xâm lược các nước khác.
Đấy là các vụ đánh thiên triều, khiến các thành trì phía nam Tàu mấy trăm năm khốn đốn thiệt hại mạng người không kể xiết. Còn, các nước phía Nam và phía Đông thì cả ngàn năm là chư hầu của Đại Việt. Dù Đại Việt là chư hầu cho Tàu, nhưng lại có mấy chư hầu phía dưới. Tất cả các quốc gia phía dưới, có ai dám xưng Hoàng đế, mặc long bào ngang cơ thiên triều Tàu như các vua Đại Việt đâu.
Nổi bật trong số các quốc gia bị xóa tên, Chăm Pa là quốc gia cực thịnh, có nền văn hóa rực rỡ, kinh tế thuộc dạng giàu có bậc nhất Đông Nam á, đã bị Đại Việt tiêu diệt.
Lời Lý và Trần, Đại Việt hùng mạnh, liên tục xâm lược Chăm Pa, bắt vương triều này cống nạp đủ các thứ, ngoài châu báu thì cả gái đẹp, nghệ nhân… Hai nước lúc lên voi xuống chó, đều gây hấn với nhau. Thằng Chăm mạnh thì xâm lược Đại Việt mục đích đòi đất, còn lúc Đại Việt mạnh thì xâm lược Chăm để chiếm đất. Nhưng về cơ bản, cứ sau mỗi trận đánh, bờ cõi Đại Việt lại dài thêm về phương Nam. Thời nay máy bay thì nhanh, chứ xưa các cụ đi bộ với cưỡi ngựa thì rạc cẳng.
Tinh thần hiếu chiến của vua Lê Thánh Tông thể hiện qua cuốn Bình Chiêm sách mà ông đã soạn. Đưa ra chiến lược xong, ông huy động 25 vạn quân xâm lược Chiêm thành, mặc kệ nhà Minh đe dọa. Bình định xong, ông xẻo mất nửa nước này gộp vào Đại Việt. Phần còn lại chia thành 3 nước, bổ nhiệm vua. Với trò xâm lược này, nước Chăm Pa không bao giờ phục hồi lại được nữa và hoàn toàn biến thành chư hầu của Đại Việt. Có tài liệu chép rằng, nhiều cuộc xâm lăng, còn biểu dương bằng tiền mặt cho binh sĩ khi cắt đầu được nhiều người Chăm.
Với việc chia nhỏ các quốc gia phía Nam, đến đời sau thì các vua con Đại Việt dễ dàng trong việc bình định và xâm lược. Hễ cầm quân xâm lược là thắng lợi, là chiếm được đất, bất kể các quốc gia phía dưới đều là chư hầu của Tàu quốc.
Đến thời Nguyễn thì lãnh thổ Đại Việt liên tục được mở rộng nhờ các cuộc xâm lăng. Nhờ vua Lê chia nhỏ các quốc gia, mà chúa Nguyễn như hổ báo, thích chiếm chỗ nào là ăn chỗ đó. Cuối cùng, ông làm thịt luôn vài quốc gia, mở lãnh thổ đến tận Cà Mau. Giờ ngồi đọc lịch sử, xác lập lại vùng đất với các quốc gia, thì thấy có đến chục vương quốc bị chúa Nguyễn xóa sổ khỏi bản đồ thế giới, gồm các quốc gia ở Nam Trung Bộ, Tây Nguyên, Tây Nam Bộ, Nam Bộ. Bọn Xiêm La (Thái Lan) sợ bị xâm lược, đã kéo quân xuống đánh, thì 25 hay 30 vạn lính Thái bị diệt sạch. Không chỉ mở rộng quốc gia thời bấy giờ lên con số gần 600.000km2 (gần gấp đôi bây giờ), mà ông còn chiếm hầu hết các đảo ở Biển Đông, đem lính ra cả Hoàng Sa, Trường Sa để xác lập lãnh thổ gần triệu km2 mặt nước biển. Ngẫm lại, đúng là vãi chưởng với các chúa đời Nguyễn. Công trạng nhà Nguyễn là vô bờ bến.
Tiếc rằng, mấy thằng Pháp mò sang sớm quá, rồi cắt mịa đất giả lại cho Lào với Cam, nếu không, đất Việt không eo hẹp mỏng manh như bây giờ.
Nhắc đến chuyện xâm lược các chư hầu, cũng không thể không nhắc đến vua Lê Thánh Tông, vị vua nếu viết lại sử thì thực sự quá vĩ đại. Năm 1478, lúc mới 34 tuổi, vua Lê đã có một cuộc chinh phạt khiến cả Đông Nam Á sợ hãi, thiên triều máu dồn lên não, đó là dẫn 23 vạn quân làm gỏi cùng lúc 4 quốc gia gồm Bồn Man, Lão Qua (là Lào bây giờ) và Lan Na, Bát Bách Tức Phụ (Thái Lan ngày nay). Đại quân đã đánh tận sang Miến Điện. Công cuộc chinh chiến đó thảm sát không biết bao nhiêu triều đại, quân dân, khiến lịch sử những nước này vẫn còn sợ hãi. Bình định xong, thì tất nhiên đặt lại phiên hiệu, đặt lệ triều cống, rồi mới rút về. Trận xâm lăng viễn chinh đó đã biến Đại Việt thành thiên triều thực sự, là cường quốc bán đảo Trung Ấn. Hài ở chỗ, nhà Minh cay cú vì vua Lê xâm lược 4 chư hầu, nên định dụng binh tiến sang Đại Việt, nhưng chưa kịp thực hiện ý đồ thì ông xua quân sang Trung Quốc đánh luôn 2 trận liên tiếp, vài trận rải rác khiến vua Minh phải xuống nước cầu hoà. Thật là vãi chưởng với vua Việt.
Tóm lại cho dễ hiểu: Thời cụ Đinh lập quốc, Đại Việt chỉ chỉ là một quốc gia bé tí xíu, gồm đồng bằng Bắc Bộ và rẻo đất mỏng manh kéo dài đến Thanh Nghệ Tĩnh. Cha ông ta rất hiền lành, không tiến đánh đến Bắc Kinh, mà chỉ tiêu diệt vài “quốc gia” ở Tây Bắc, mới có được các tỉnh Đông Bắc, Tây Bắc như bây giờ cho anh em đi phượt. Đất đai vẫn nhỏ quá, nên làm thịt thêm vài quốc gia nữa ở phương Nam, mới có chỗ cho chúng ta đi chơi miệt vườn, uống café Võng, mới có những vườn cà phê bát ngát nơi đất đỏ bazan. Nếu, giả sử “nếu” thôi, bọn Pháp không vẽ lại sơ đồ, thì có thể giờ này, chúng ta chếch in, seo phi ở Băng Cốc, Phờ nôm pênh, Viêng Chăn, chắc gì đã cần thò cái hộ chiếu làm thủ tục.
Lịch sử ông cha chúng ta hào hùng như vậy đấy, Tàu thì không xâm lược, đồng hóa nổi, trong khi đánh chiếm xâm lược hung hãn khắp nơi, thực là những anh tài kinh bang tế thế. Ấy thế mà, con cháu chúng ta, lại mang tâm lý của kẻ nhược tiểu, nô lệ, ngàn năm bị xâm lược và lúc nào cũng sợ hãi với nỗi sợ bị xâm lược.
Chú thích ảnh: Tác giả với anh Tào Tháo ở bảo tàng của anh ý ở An Huy - Tàu.
ko bang nam em 在 Khoa Pug Youtube 的精選貼文
Khoa Pug Mua Siêu Xe Để Xuyên 50 Tiểu Bang Ở Mỹ! - Yêu Cầu Gặp Saleman Mỹ Nói Tiếng Việt Mới Mua!
- Fanpage : https://www.facebook.com/khoapugoffical/
- FB của mình: https://www.facebook.com/pugk.youtube/
- Hi các bạn, sau khi hết cách ly tại Mỹ thì mình nhờ Ku Minh chở đi chơi đi ăn này nọ thì thấy phiền quá nên hôm nay quyết định đi mua xe để đi học với làm tour Xuyên Mỹ =))
- Ở Việt Nam mình mua chiếc Mercedes C300 AMG không phải vì mình thích nó đâu, mà do ở VN giá xe với giá thuế cao quá nên mua Merc đi là vừa miếng, chứ tui là tui thích Porsche kìa, mà tiền ít thì đâu dám đòi hít dầu thơm nên ngậm ngùi đi C300 haha (bạn nào tinh ý thì biết tui phá xe cỡ nào, mang C300 lên cày nát đường núi Tây bắc có ngán đâu, do tui mua đi tạm chứ ko phải thích nên ko cần giữ xe :P)
- Quay trở lại Mỹ, showroom Porsche mình đến mua nằm ở khu Riverside, cách quận Cam 30 phút chạy cao tốc, showroom này rất to, quá trời xe luôn, đủ loại mẫu mã, từ sedan 4 chỗ như Paramera, Taycan, gầm cao Macan, Cayenne đến 2 cửa như 718, 911 đều có.
- Sau khi dạo 1 vòng showroom thì hoa cả mắt, xe cũ xe mới tùm lum giá, mà tui chân ướt chân ráo mới qua Mỹ đường đi còn không rành, biển hiệu còn không rõ, luật lệ thì chưa nắm, thuế phí thì chưa thông mà đã đi mua xe rồi :))
- Hỏi Ku Minh e đi mua xe ở Mỹ lần nào chưa, thì em nó nói toàn đi mua ở Toyota, có bao giờ dám bước chân vô mấy hãng xe sang như Porsche đâu, gặp salema em run lắm ko biết nói gì đâu =)) nói tới đây thì biết thôi rồi, tính nhờ em nó chém tiếng Anh với saleman về giá cả, quy trình mua bán sao...thôi đi đại vô tới đâu hay tới đó =))
- Đến lúc vô thì mình yêu cầu gặp saleman biết nói tiếng Việt thì mình mới làm việc, nói tiếng Anh dẹp nghỉ về haha, vậy mà mấy anh Tây nói kêu chờ xíu, để đi kiếm saleman biết nói tiếng Việt đến tiếp mình :)), trong thời gian chờ họ kiếm thì mình dạo 1 vòng review hết showroom Porsche bên Mỹ xem có gì gê gớm mà Ku Minh run rẩy quíu cả lưỡi khi gặp saleman ^^!
- Tầm 30 phút sau thì mình gặp Tony, 1 người Mỹ gốc Việt, sinh tại Mỹ có má (ảnh gọi má nên mình giữ nguyên ^^!) là người Việt, tiếng Việt cũng bập bẹ thôi, ảnh nói do má chỉ, nên mình nói nhanh là ảnh nghe ko kịp :D
- Chiếc xe màu vàng mình muốn mua là Porsche 718 Boxster GTS 4.0, giá gốc là 89k5$, lên thêm option là 102k, thuế phí này nọ là lên 115k$ ~ 2,7 tỷ outdoor, bà mẹ từ giá gốc 89k nó lên hẳn 115k, thêm gần 25k$ ~ 500 triệu VND.
- Ku Minh nghe xong choáng, kêu tiền chênh lệch 500 triệu mua được 3 chiếc xe của em ^^!, Camry Ku Minh mua là 7k ~ 150 triệu :D
- Nói chung là mua xe ở Mỹ phải biết trả giá, Dealer nói thách tùm lum hết, may mình gặp Tony biết nói tiếng Việt sơ sơ, chứ ko gặp tiếng Anh sao biết mà hỏi thuế phí này kìa, bà mẹ ngay tại bang California mà nó còn chia thuế theo khu vực, ví dụ ở Los Angles thuế khác, ở Santa Barbara thuế khác, khá nhức đầu vụ này.
- Thôi video này mình chia sẻ sơ sơ vậy, các bạn chờ video mình đi nhận xe như thế nào kaka
- Đăng ký kênh và bật thông báo để đón xem video mới nhất nha :P
ko bang nam em 在 Khoa Pug Youtube 的精選貼文
Ăn Sáng Ở Little Sài Gòn, Quận Cam - Khoa Pug Bối Rối Không Biết Đang Ở Mỹ Hay VN Tại Phúc Lộc Thọ
- Fanpage : https://www.facebook.com/khoapugoffical/
- FB của mình: https://www.facebook.com/pugk.youtube/
- Hi các bạn, ở video trước mình đã tham quan Hollywood ở Los Angeles thì hôm nay mình sẽ review Orange County - Quận Cam thuộc tiểu bang Califorina, còn được gọi là Little Sài Gòn (Sài Gòn thu nhỏ), nơi tập trung người Việt sinh sống đông nhất ở California, mà biểu tượng đặc trưng dễ nhận biết nhất chính là trung tâm thương mại Phúc Lộc Thọ nằm trên con đường Bolsa.
- Đúng như tên gọi Little Sài Gòn luôn, chính cần bạn đến Quận Cam thì các biển hiệu hàng quán hay tên các con đường bắt đầu xuất hiện bằng tên Việt Nam luôn, tự nhiên trên đất Mỹ xuất hiện quá trời tiếng Việt làm tui thấy hứng thú vãi ra, tự nhiên mất động lực...học tiếng anh =))
- Từ nhà hàng, nhà băng, cửa hiệu, chùa chiền, đình đền đều là tên tiếng Việt, từ bún bò đến phở hủ tiếu bánh mì bánh cuốn...xuất hiện dày đặc quanh con đường Bolsa làm tui chảy nước miếng liên tục, bà mẹ 20 ngày nay thèm đồ Việt Nam lắm rồi, bữa lên Hollywood kiếm đồ Việt ăn mà ko có phải ăn sushi đỡ mà có đã thèm đâu :))
- Đồng hành với mình vẫn là Ku Minh - Cameraman mới tại Mỹ kaka, vẫn lộ trình cũ, chạy từ LA xuống Santa Barbara đón mình lên Quận Cam rồi lại chở về, hành trình 500km, lại 1 nữa cảm ơn em Minh rất nhiều ^^!
- Quay trở lại video, khi thây quá trời đồ Việt thì mình đi tìm bún bò ăn liền, vì phở hôm trước mình ăn rồi, ăn tận 2 tô nên các bạn đừng thắc mắc sao đến đây mà mình ko ăn phở nha =))
- Bún bò chỗ mình ăn giống y chang ở Việt Nam luôn, nấu phong cách Sài Gòn, nước đậm đà cay xè, nạm gân huyết đầy đủ, chỉ là thiếu rau muống trụng thôi =))
- Ăn xong mình vô Phúc Lộc Thọ xem trong đó có gì, bà mẹ ở VN mình tưởng Phúc Lộc Thọ là 1 quận gì đó trong quận Cam, như kiểu Quận 1 trong SG, ai ngờ nó là trung tâm thương mại, ở trước đặt 3 ông Phúc Lộc Thọ =))
- Trong này bán chủ yếu kim cương hạt sàn =)) rồi quần áo này kia thôi, có 1 quầy trung tâm bán đồ ăn Việt Nam với đủ loại từ xôi, chè, nem, chả, bánh lọc, bánh khọt....đến ốc, nước mía, vịt lộn, bánh canh, bún bò =))
- Khi mua ăn bạn phải chờ để nấu hâm gì đó, nói chung là mình thấy ăn ở hàng quán ở ngoài ngon hơn nha, mấy tiệm mà chuyên bán 1 món thôi đó, nó ngon hơn nhiều ^^!
- Nói chung là ăn chơi ở đây các bạn một chữ tiếng anh bẻ đôi không biết cũng ko sao, toàn tiếng Việt từ người bán đến người mua thì cần gì tiếng anh, tự nhiên tui thấy phí 600 củ qua đây học tiếng anh quá haha.
- Trước mắt thăm thú nhiêu đó thôi, khi nào có xe thì tui sẽ đi ăn khám phá khu này nhiều hơn, tui thấy khá vui vì gặp nhiều người Việt Nam tui có thể giao tiếp thoải mái, đồ ăn cũng ngon nữa haha
- Các bạn nhớ đăng ký kênh và bật thông báo để đón xem video mới nhất nha.
ko bang nam em 在 Ronnie7 Youtube 的最佳貼文
Buồn buồn giao lưu bậy nó dạo này bận bịu quá ko giao luu hết đc toàn thể anh em sever khác mong ae đừng bùn . Ko phải e ko mún qua mà là e bận quá hà hichic khi rảnh em nhàu qua liền hà ^^~ iu mọi người gê . Kéo về hết s180 chơi đi đc gặp khỏi giao lưu he . Off bang bắc nam hoành tráng cmn lệ luôn ...kaka