บันทึกวิ่งเทรล 30 กิโล ที่ Ultra-Trail Nan100 ปี 2019
วันวิ่ง 26/10/19
ยาวมากๆๆๆๆๆๆ ***
ย้อนกลับไป 2 อาทิตย์ ก่อนวิ่ง ยังไม่ได้ซ้อมเท่าไหร่เลย เอาจริงๆ วิ่งมากสุดแค่ 10 โลแหละ 🙊 อันนี้ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างที่สุดๆ แต่ก็ต้องยอมรับความจริง เพราะ เวลาส่วนมากหลังๆ คือ เอาไปปั่นจักรยาน กำลังเห่อ กำลังแฮปปี้กับการปั่นเลย ทำไมยังต้องมาวิ่งอีกอะ งองง
ไปซ้อมทางเขาๆ แค่ครั้งเดียวที่ "เขาฉลาก" ศรีราชา ที่เหลือวิ่งทางราบ 3 โลหอบ และ นน. ก็ขึ้นไม่หยุดดด ยิ่งวิ่ง ยิ่งกิน ยิ่งกลม
แต่สมัครไปแล้ว ค่าสมัคร 2,000 บาท ตั๋วเครื่องบินก็ซื้อแล้ว รร. ก็จองแล้ว เอาวะต้องไปแล้วแหละ จบไม่จบไม่รู้
ก่อนไป ไปซื้ออุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้วิ่งเทรล เพราะไม่เคยมีเลย ทั้ง ไม้เทรกกิ้ง เป้น้ำ ถุงเท้าแบบ Compress ปอกแขน กางเกงวิ่งขาสั้น (ปกติใส่ขายาวตลอดๆ) แก้วน้ำพลาสติก ฯลฯ เยอะมาก เรียกได้ว่ายกเซ็ท
หมดไปอีก คนละ 4,000 ยังไม่ได้เริ่มวิ่งเลยค่ะ ใจเริ่มคิดว่าถ้าไม่จบ นอกจากจะเสียใจแล้ว ยังต้องโดนด่าอีกแน่ๆ
ถึงวันเดินทางไปน่าน ใจตุ้มๆ ต่อมๆ สุด เพราะเริ่มกลัวแล้ว เคยวิ่งที่น่านมาแล้ว ที่ระยะ 15 โล ตอนปีแรกที่เค้าจัด UTN100 เลย ไม่หนักหนาสาหัส เหมือนวิ่งไปเรื่อยๆ มีขึ้นบันไดนิดหน่อย เอ้า จบแล้ว
แต่ 30 กิโล คือแบบ บียอนนนน ไปอีกเลเวลแล้วอ่ะ ถึงวันวิ่ง ตื่นเช้าแบบดีดตัวขึ้นมา ไม่มีง่วงซักนิด แต่งตัวเต็มที่ ถึงจะวิ่งไม่จบ ก็ต้องสวย พกของกินไปเต็มเป๋า กองทัพต้องเดินด้วยท้อง เจลพร้อม น้ำพร้อม
06.00 ปล่อยตัว ปี้ดดด แฟนคอยรั้งให้วิ่งให้ช้าที่สุด คนจำนวนมากแซงเราไป แซงเราไป นี่ก็ค่อยๆๆ รู้ว่าแรงต้องหมดแน่ๆ แหละ ผ่านไป ไม่ถึง 3 โล ขึ้น ๆ ๆ ๆ ๆๆๆๆๆๆ ขึ้นอีกกก โอ้โห แม่เจ้า นี่ถึงจุดสูงสุดของโลกรึยัง เหนื่อยชิบหายยย
1 ชม. ผ่านไป กระดึ๊บไปได้ 5 โล!!!! โว้ยยยย
เหนื่อยตั้งแต่ 5 โลแรก คิดในหัวตลอดว่าอีก 6 เท่าจะไหวหรอวะ ไม่ไหวอะ ไม่ไหวแล้ว แงง อยากกลับบ้าน
2 ชม. ผ่านไป ดึ๊บไปได้อีก เกือบ 5 โล กำลังจะโลที่ 10 ขึ้นถึงไร่ข้าวโพดแรก โอ้โหหหห วิวสวยยย ถ่ายรูปๆๆๆ
โลที่ 10 มี Check Point ที่หมู่บ้านในเขา ใจชื้น ได้กินน้ำ เติมเกลือแร่ ณ จุดนั้นคือควรหิว แต่ไม่เลย รู้สึกกินไรไม่ลง กินได้แต่น้ำ ก็ค่อยๆ ทานน้ำไป
พอพ้นจากหมู่บ้าน ลงเขาอย่างต่อเนื่อง ลื่นก็ลื่น กลัวล้มแบบสุดๆ เป็นคนทรงตัวได้โง่มาก คือ ล้มง่าย ล้มเก่ง ไม่ชอบเลย กลัวล้มไปทับคนอื่น
ลงตลอดทาง ลงเยอะมาก ลงจนเจอน้ำตก (ที่ขึ้นไปนั้นนนน ลงมาถึงพื้นอีกแล้วว่ะ ควรดีใจหรือเสียใจดีอะ)
และนรกของแท้ก็มาถึง ... ขึ้นตลอดทาง ขึ้นแม่มตั่งแต่น้ำที่พื้น ยัน Elevate 1,200 อยากบ้า อยากกรี้ดๆๆ
ขึ้นช่วงแรกๆ คือ ป่าลื่นๆ แบบอันที่พึ่งลงมา พอโผล่พ้นจากป่าเท่านั้นแหละ
สวัสดีจ้ะ ทุ่งข้าวโพดนรก ฉันมาแล้วว ...
ทุกคนลองจินตนาการเวลาประมาณช่วงเริ่มแดดออก ยืนอยู่บนเขาที่ไม่มีต้นไม้สูงกว่าหัวเลย ยกเว้น ทิวต้นข้าวโพดแห้งๆ สูงประมาณหัวไหล่ คือ พี่ไม่ได้กันแดดให้ได้เลยย อีพี่ข้าวโพด! โกรธ!!
เดินไปจ้ะ เดินกลางแดด ในทิศทางการขึ้นอย่างเดียว เงยหน้าขึ้นไปจนบนสุดของเขา คือมีกลุ่มคนที่นำหน้าเราไป "แง! ต้องเดินถึงตรงนุ้นนน เลยหรอ" ถามแฟน "หนูไม่ไหวแล้วโหวยยย" แฟนต้องดันหลังตลอดทาง!! ไม่งั้นก็นอนกินป๊อปคอห์นอยู่ตรงนั้นแหละ
ทางขึ้นคิดเป็นระยะทางแค่ประมาณ 500 เมตรมั้ง เหนื่อยจะขาดใจ มื้อไม้เย็นไปหมด ทานเกลือแร่ก็ไม่หาย ทานน้ำจนหมดเป้ ไปละลานน้ำจากเป้แฟนอีก
10.10 น. (ผ่านไป 4 ชม. นิดๆ) ขึ้นไปสุดทุ่งข้าวโพดที่ โลที่ 16 เจอ Check Point ที่ 2 อันนี้ได้กินข้าวแล้วอะ!!! แต่ ... กินไม่ลงจ้าาา เกิดมาไม่เคยกินอะไรไม่ลง นี่แหละครั้งแรกกกก
แต่ต้องพยายามกิน ข้าวไข่เจียวกับไก่กระเทียม ที่อร่อยที่สุดในโลกก กินได้ 2 คำ พยายามกิน กลัวจุก กลัวอ้วก แต่คือกินแล้วรู้สึกดีขึ้นจริงๆ
เติมน้ำเต็มเป้พร้อมเดินทางต่อ ต้องขึ้นอีกจนสุดเขา แต่เป็นถนนธรรมดา ไม่ใช่ทุ่งข้าวโพดละ เดินง่ายขึ้นนิดนึง ความสูงสูงสุดน่าจะ 1,200 นิดๆ
แล้วก็เริ่มเดินลง ช่วงเดินลง คือ สบ๊ายยยย ช่วงแรกๆ ซักพักก็เริ่มเจ็บนิ้วเท้า แล้วก็ปวดนิ้วเท้า เป็นอาการตามมา แรกๆ วิ่งได้ สลับ หันหลังเดินลง สลับ เดิน สลับพยายามวิ่ง ... สลับ เหนื่อยเหลือเกินง่ะ มาทำไมที่นี่วะ 55555
เป็นการเดินกับแฟนที่ยาวนานที่สุด คุยจนหมดเรื่องคุย จนมีเรื่องคุยอีก จนทะเลาะกันเพราะเหนื่อย แล้วก็ดีกัน เพราะ ไม่รู้จะคุยกับใคร
เดินลงจนสุดทาง มีจุดเติมน้ำเล็กๆ ส้มปอกเปลือกพร้อมทาน ขนมปังสังขยา กินไรไม่ลงอีกตามเคย ฟาดน้ำเย็นๆ พร้อมเดินต่อ เดินตามทางมาเรื่อยๆ มีแวะเข้าทุ่งนา ตอนร้อนโคตรๆ หัวแทบสุกก ต้องยอมวิ่งผ่านอีกฮึบนึง ไม่งั้นดำตายแน่
ออกจากทุ่งนาคิดว่าจะถึงแล้ว อ่อ ยังค่ะ เข้าหมู่บ้านก่อน เดินเรื่อยๆ เปื่อยๆ เจอชาวหมู่บ้านเอาน้ำมาตั้งพร้อมน้ำแข็ง ดีใจมาก ขอบคุณนะคะ ตอนนั้นเป็นเวลาเท่าไหร่ไม่รู้แล้ว เริ่มเลอะเลือน
จำได้ว่าจากจุดทานน้ำแข็ง ต้องเดินอีก 7 กิโล บนถนนตอนเวลา 12.30 โชคดีที่มีต้นไม้บังหัว ไม่งั้นคือร้อนตายไปแล้วอะ ช่างเป็น 7 กิโลที่ยาวนานมากๆๆๆๆ
เหมือนจะถึงแต่ทำไมไม่ถึงซักทีวะ วีนนแฟนทุกโค้ง แงงง เพราะ ทุกโค้งแฟนจะบอกว่าข้างหน้าแล้วๆ คนดี อีกนิดเดียว ... ไหนนนนน ไหนนนบอกข้างหน้าไงงง!!! แงง รู้สึกผิดจัง
กระเตาะกระแตะไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ถึงจริงๆ ประตูโรงเรียนอยู่ตรงหน้า ... ต้องเข้าประตูไปแล้ววิ่งรอบสนามอีก 1 รอบ วิ่งละกัน มือนึงถือไม้ค้ำ ที่ใช้เป็นไม้เท้ามาตลอดทาง
วิ่งไปด้วยแรงที่เหลือ หรือเรียกว่าไม่เหลือแล้วก็ได้ ... โค้งสุดท้ายบอกแฟนว่าขอจับมือหน่อย ไม่รู้ไปซึ้งมาจากไหน น้ำตาไหลลลลลลพรากกกก คือ ความรู้สึกมันเต็มไปหมด ทั้งรู้สึกว่าจบแล้ว ทำได้เหมือนกัน ทั้งรู้สึกเชี้ยยยเหนื่อยจังวะ ทั้งรู้สึกขอบคุณแฟน ที่ทนมาได้ ทั้งๆ ที่ตัวเค้าวิ่งได้เร็วกว่านี้เยอะ 🙂 ขอบคุณน้า
14.00 จบแล้ว 33 กิโล 🤟🏻😌💕🏃🏽♂️🏃🏽♀️
ชีวิตคู่มันก็แค่นึ้แหละ ไม่มีใครวิ่งที่ความเร็วเท่ากันหรอก อยู่ที่ว่าจะปรับให้มาวิ่งไปพร้อมๆ กันได้ไหม หูยยยย ซึ้งเลยอะ แต่เลิกซึ้งก่อน ตอนนี้เดินไม่ไหว
วิ่งผ่านเส้นชัย .... รับเหรียญเสร็จ อยากล้มลงไปตรงนั้นแล้วหลับไปจัง!! 5555 ไม่ได้โว้ยย!
ก็จบแล้ว จบแล้วจริงๆ อะแหละ กลับ รร. นอนหลับไปรู้สึกได้ค่าประสบการณ์ชีวิตเพิ่ม และได้ยินจากแฟนว่า เค้าอยากวิ่ง 100 โล เพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์อีก อืมๆ แกล้งหลับดีกว่า คร้อกกก 55555
ปล. ตื่นมาแล้วแฟนสารภาพว่าตอนดันตัวขึ้นทุ่งข้าวโพด คนดีตัวเหม็นมากเลยอะ 55555555 ขอโทษนะคะ ต้องกลิ่นเหมือนหมาเปียกแน่ๆ ว้ายยย และนี่คือแหละคือสาเหตุที่ควรวิ่งกับแฟน 😂⭐️ คนอื่นน่าจะตายเพราะกลิ่นซะก่อน แห๊ 🏃🏽♀️🏃🏾♂️
อุปกรณ์
Garmin Thailand fenix 5 ของแฟน และ forerunner235 ของอุ๋มที่ไม่แทร้กการวิ่งเทรล โถ่
อุปกรณ์เทรลทั้งหมด Decathlon Bangna ดีแคทลอน บางนา สาขานี้ใหญ่มาก ไปเถอะ
เสื้อวิ่ง Under Armour
รองเท้า Altra Running
จอบอ เจอกันงานวิ่งหน้า ในอีก 2 สัปดาห์ สปอนเซอร์เข้าได้นะคะ รักการวิ่งงง 55555
